- Πείτε μου λίγο. Πώς τοποθετείστε απέναντι στην πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού να θέσει -και μάλιστα τα κόμματα της αντιπολίτευσης βάζουν και τον προσδιορισμό εκβιαστικό- το δίλημμα των πρόωρων εκλογών επειδή, όπως είπε, υπάρχει ο κίνδυνος της αποσταθεροποίησης μέσα από ένα αρνητικό αποτέλεσμα για το κυβερνών κόμμα;…
Όταν μια πολιτική δύναμη επενδύει στον τρόμο και στο φόβο κι όχι στο όραμα και όχι στην ελπίδα, όταν επενδύει δηλαδή στην τρομοκρατία του ελληνικού λαού, τότε προσπαθεί -συνειδητά κατά τη γνώμη μου- να ενεργοποιήσει το πιο συντηρητικό αντανακλαστικό του Έλληνα πολίτη. Κι όταν μια δύναμη επενδύει σε συντηρητικά αντανακλαστικά, τότε κινδυνεύει να πάθει πολύ μεγάλη ζημιά.
- Ωστόσο θέλω να ρωτήσω το εξής.. Με ποιο τρόπο απαντάτε στη λογική που βάζει το ΠΑΣΟΚ, ότι εγώ έχω να βγάλω εις πέρας ένα πολύ δύσκολο έργο που είναι η εφαρμογή του μνημονίου, γιατί διαφορετικά η χώρα θα πτωχεύσει. Άρα θέλω ένα ήρεμο πολιτικό τοπίο, άρα όταν βγαίνει η αντιπολίτευση, η αξιωματική αντιπολίτευση και η ελάσσονα αντιπολίτευση και λέει καταψηφίστε την κυβερνητική πολιτική, δημιουργούνται την επομένη των εκλογών εάν και εφ΄όσον οι πολίτες πειστούν από τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης, όλες εκείνες οι συνθήκες που δεν θα με διευ6κολύνουν στο να βγάλω εις πέρας το έργο που έχω αναλάβει. Πώς απαντάτε σ΄ αυτό το επιχείρημα;…
Κατ΄ αρχήν πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η εκλογική διαδικασία δεν μπορεί να την αξιοποιεί κάποιος ως ένα επιχείρημα τρόμου ή εκφοβισμού των πολιτών. Η εκλογική διαδικασία είναι στοιχείο ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Το οξύμωρο στη διακυβέρνηση του τόπου τον τελευταίο χρόνο είναι ότι πραγματοποιείται μια πολιτική η οποία είναι τελείως διαφορετική μ΄ αυτήν που προεκλογικά, με το πρόγραμμά του και τις υποσχέσεις του ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει στον ελληνικό λαό. Αυτό είναι το οξύμωρο και εκεί έγκειται το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Θα έλεγα λοιπόν ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα έρθει η κρίση του ελληνικού λαού. Θα πει βεβαίως ο πρωθυπουργός ότι άλλες δυσκολίες βρήκαμε, δεν τις είχαμε προϋπολογίσει κι εδώ θα είναι μια μεγάλη συζήτηση. Εμείς εκτιμάμε ότι τις είχε προϋπολογίσει και γνώριζε κι ότι συνειδητά παραπλάνησε τον ελληνικό λαό.
Όμως η κρίση του ελληνικού λαού για το αν πρέπει να προχωρήσουμε έτσι, για το αν υπάρχει άλλος δρόμος και τον επιλέξει τελικά ο ελληνικός λαός δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να φοβίζει το λαό. Οι εκλογές λοιπόν δεν είναι μια διαδικασία την οποία μπορεί να την αξιοποιήσει κανένας ως φόβητρο απέναντι στο λαό. Δηλαδή θα πούμε του κόσμου ότι, ξέρεις, θα φοβηθείς γιατί κάποια στιγμή θα κληθείς να πεις τη γνώμη σου. Μα είναι λογικό να πει τη γνώμη του ο ελληνικός λαός. Εμείς άλλωστε και στις αρχές του Μάη, όταν η Ελλάδα ʽέπαιρνε την κρίσιμη απόφαση να προσδεθεί στην ομηρία του ΔΝΤ -γιατί εμείς θεωρούμε ότι είναι ομηρία- ζητήσαμε δημοψήφισμα, ώστε ο ελληνικός λαός να εγκρίνει ή να απορρίψει αυτή την προοπτική..
- Συνεπώς θεωρείτε ότι θα είναι ωφέλιμες οι πρόωρες εκλογές για να απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο;…
Εγώ θα προτιμούσα να απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο χωρίς πρόωρες εκλογές. Και μπορεί να συμβεί αυτό.
- Με ποιο τρόπο;
Είναι στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού να λάβει το μήνυμα του ελληνικού λαού. Έχω την αίσθηση ότι το έχει λάβει, αλλιώς δεν θα έκανε τη διακαναλική συνέντευξη και δεν θα έθετε τέτοια πρωτοφανή εκβιαστικά ερωτήματα που κάνει στο ελληνικό λαό, λέγοντας ότι αν δεν ψηφίσεις τον Σγουρό ή τον Τατούλη, τότε θα χρεοκοπήσουμε ή θα πάμε σε εκλογές. Γιατί ούτε λίγο, ούτε πολύ αυτό μας λέει ο πρωθυπουργός. Είναι πρωτοφανές αυτό.
- Πιστεύετε ότι είναι μια πολιτική μπλόφα αυτό που κάνει ο κ. Παπανδρέου ή εννοεί αυτό που λέει;…
Μπορεί να το εκτιμήσω ως τέτοιο στο βαθμό που διαπιστώνω ότι πλέον ακόμα και για τις μικρότερες αλλά και τις πιο σημαντικές πολιτικές αποφάσεις πρέπει να ρωτήσει πρώτα για να αποφασίσει…
- Την τρόικα λέτε..
.. Την τρόικα.. Το ΔΝΤ, την ΕΚΤ.. τους δανειστές μας, τους επιτηρητές μας.
- Πιστεύετε ότι είναι δυνατή η απαλλαγή της χώρας τώρα από την τρόικα απ΄ ότι αντιλαμβάνομαι…
Εγώ και απ΄ ότι φαίνεται ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας, όχι από απερισκεψία, όχι επειδή δεν κατανοούν την κρισιμότητα της κατάστασης για τη χώρα, αλλά επειδή βλέπουν ότι το μνημόνιο είναι αυτό που μας οδηγεί στη χρεοκοπία, η πολιτική του μνημονίου είναι αυτή που μας οδηγεί στη χρεοκοπία. Όταν έχουμε 4% ύφεση, 20% πραγματική ανεργία και 6% πληθωρισμό και δεν υπάρχει καμία προοπτική ανάπτυξης και μπαίνουμε στο μνημόνιο με 110% χρέος και θα βγούμε, αν βγούμε, στην τριετία -γιατί απ΄ότι μάθαμε ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται να παραταθεί και να μην βγούμε στην τριετία- αν βγούμε στην τριετία θα είναι 150% το χρέος, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό δεν μας σώνει, μας βυθίζει. Άρα λοιπόν η απεμπλοκή από την πολιτική του μνημονίου είναι σωτηρία.
Τώρα, με ποιον τρόπο θα επιτευχθεί αυτή η απεμπλοκή; Θα σας μιλήσω πολύ ειλικρινά. Είναι σαφές ότι μόνο μέσα από μια εκλογική διαδικασία, χωρίς δηλαδή το λαό να διεκδικεί στους δρόμους και να έχει συνείδηση πολιτική και την αριστερά να είναι σε ένα επίπεδο να μπορεί να έχει μαχητούς και διεκδικήσιμους στόχους που να είναι υλοποιήσιμοι.. -δεν θα αρνηθώ και την όποια κριτική μπορείτε να ασκήσετε στην αριστερά.- αλλά μόνο μέσα από μια εκλογική διαδικασία δεν είναι αυτονόητο ότι θα υπάρξει θετική εξέλιξη. Μπορεί να υπάρξει και μία από τις γνωστές εναλλαγές του δικομματισμού στην εξουσία που να συνεχίζει την ίδια πολιτική.
Ο κ. Σαμαράς μιλάει εναντίον του μνημονίου, αλλά σε ανύποπτο χρόνο ευθαρσώς είχε πει ο άνθρωπος ότι εγώ θα τιμήσω την υπογραφή της χώρας. Δηλαδή είμαι εναντίον του μνημονίου, αλλά θα τηρήσω το μνημόνιο όταν έρθω στην εξουσία.
Άρα λοιπόν για να αλλάξουμε πορεία, για να πάμε σε μια ριζικά διαφορετική πορεία, χρειάζεται να υπάρξει κίνημα στους δρόμους και αλλαγή συσχετισμών στο εκλογικό επίπεδο. Και αυτή η άλλη πορεία δεν είναι άλλη, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα -γιατί είναι όντως πολύ δύσκολα τα πράγματα - μπορούσε να ήταν διαφορετικά πριν ένα χρόνο, πριν έξι μήνες πριν μπούμε στο ΔΝΤ- δεν είναι άλλη από μια επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, γιατί με ένα χρέος που οδεύει προς το 150% είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τα πράγματα, αλλά και ένα τελείως διαφορετικό μίγμα οικονομικής πολιτικής..
- Ως προς την επιθετική αναδιαπραγμάτευση που προτείνετε ο αντίλογος που διατυπώνεται είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα είναι εφικτός δανεισμός της χώρας από τις αγορές.
Αυτός είναι ο μόνιμος φόβος που πλανάται πάνω από τους Έλληνες πολίτες.
Είναι δεδομένο ότι οι αγορές αυτή τη στιγμή και εκβιάζουν και καιροφυλακτούν προκειμένου να κερδοσκοπήσουν. Υπάρχει όμως ένα πολιτικά οξύμωρο σ΄ αυτό το επιχείρημα. Εάν οι αγορές λοιπόν θέλουν το κακό μας και θέλουν να κερδοσκοπήσουν απέναντι στην Ελλάδα, τότε ο τρόπος για να τις αντιμετωπίσουμε είναι να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουν, χωρίς καμία παρέκκλιση; Αν συνειδητοποιήσουμε δηλαδή ότι οι αγορές είναι εχθρός μας, τότε αντιστοίχως κι εμείς πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε ως εχθρό μας και όχι να κάνουμε αυτό ακριβώς που θέλουν. Γιατί αυτό που θέλουν οι αγορές είναι να βυθιστεί η οικονομία, να μην υπάρχει παραγωγική βάση, να μην υπάρχει ανάπτυξη, ν α μηδενίσουμε το εργασιακό κόστος, να υπάρχει 20-30% ανεργία, να υπάρχει φτώχεια για να μπορούν οι αγορές να επενδύουν σ΄ένα πεδίο που γι αυτούς θα είναι ανταγωνιστικό γιατί θα κερδίζουν. Αλλά αυτό δεν έχει καμία προοπτική για την ελληνική κοινωνία.
Συνεπώς η αντιμετώπιση αυτού του υπαρκτού ζητήματος πρέπει να γίνει με την εξής λογική. Με τη λογική ότι σε δύσκολη θέση δεν είναι μονάχα αυτός που δανείζεται πολύ μεγάλα ποσά αλλά κι αυτός που δανείζει πολύ μεγάλα ποσά και κινδυνεύει να τα χάσει. Μ΄ αυτή τη λογική εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του χρέους και όχι μονάχα σε ένα διμερές επίπεδο, η Ελλάδα απέναντι στις αγορές. Αλλά να διαπιστώσουμε ότι το πρόβλημα χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα.
- Άρα δηλαδή το εκβιαστικό δίλημμα που λέτε ότι βάζει στους πολίτες ο πρωθυπουργός έπρεπε να το βάλει στους δανειστές μας ή στους ευρωπαίους εταίρους.
Έπρεπε να το βάλει στους δανειστές μας και έπρεπε να το αντιμετωπίσει ως ένα πρόβλημα διεθνοποιημένο, πανευρωπαϊκό και να έρθει σε συμμαχίες με μια σειρά από χώρες, ιδιαίτερα του Νότου, οι οποίες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
- Ωστόσο, εάν αυτή η λογική το να το βάλουμε στους δανειστές μας, το να το βάλουμε στους ευρωπαίους εταίρους, να κάνουμε τις συμμαχίες με άλλες χώρες που έχουν παραπλήσια ή ίδια προβλήματα με εμάς, εάν δεν αποδώσει, θα πρέπει στο βαθμό που την επόμενη μέρα θαρθεί το ΔΝΤ και θα πει, ωραία, σταματάω τη χρηματοδότηση, να υπάρχει το εναλλακτικό σχέδιο, πρακτικό δε, το οποίο θα απαντήσει στα καυτά προβλήματα, πού θα βρεθούν τα χρήματα να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις…
.. Θα σας πω.. Όχι ότι αυτό που θα σας πω θα λύσει συνολικά το πρόβλημα δανεισμού της χώρας.. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Μόνο να μπορούσαμε να είχαμε αντιμετωπίσει το μεγάλο αυτό μηχανισμό αισχροκέρδειας που υπάρχει στην ΕΚΤ. Γνωρίζετε ότι οι εμπορικές τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να ενεχυριάζουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στην ΕΚΤ και να παίρνουν δάνεια με 1% επιτόκιο. Την ίδια στιγμή να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με 6% επιτόκιο. Αυτό το 5% της αισχροκέρδειας που πηγαίνει στις τράπεζες, εάν το είχαμε αντιμετωπίσει .. Θα μου πείτε πώς θα το αντιμετωπίσουμε αφού δεν προβλέπεται ο απευθείας δανεισμός κρατών …
- Όχι μόνο αυτό. Χθες στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής υπάρχει memo στο κείμενο να συμμετέχουν και οι τράπεζες και οι ιδιώτες σε όλο το μηχανισμό στήριξης..
Οι ιδιώτες.. Είναι άλλο αυτό. Εγώ σας λέω ακριβώς για το μηχανισμό δανεισμού από τον μεγάλο κουμπαρά της Ευρώπης, που είναι η ΕΚΤ Ένας κουμπαράς που συσσωρεύει και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Διότι όλο το τελευταίο διάστημα μεθοδικά και αθόρυβα ο κ. Τρισέ αγοράζει από τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες το μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους -και μάλιστα το αγοράζει και φτηνά- και το συσσωρεύει στα ταμεία της ΕΚΤ. Άρα αυτή τη στιγμή υπάρχει σιγά-σιγά σχεδόν ένας μεγάλος διαχειριστής του ελληνικού χρέους. Και τι γίνεται; Αυτός ο διαχειριστής του χρέους δανείζει φτηνά τις εμπορικές τράπεζες, αλλά ακριβά την Ελλάδα και οι τράπεζες δανείζουν ακριβά την Ελλάδα. Αν η χώρα μας είχε τη δυνατότητα, είχε την πολιτική βούληση να φτιάξει μια τράπεζα ειδικού σκοπού, όπως έχει μια τράπεζα κρατική η Γερμανία η οποία και δανείζει τη χώρα μας Η χώρα μας από τις χώρες της ευρωζώνης δανείζεται από 14 χώρες και δεν δανείζεται από τη Γερμανία, δανείζεται από τη δημόσια τράπεζα της Γερμανίας. Θα μπορούσε λοιπόν αυτή η δημόσια τράπεζα να πήγαινε και να έπαιρνε με 1% επιτόκιο και να έδινε στο ελληνικό δημόσιο με 1,25%. ʽΌχι με 6%. Αυτό θα παρείχε μια δυνατότητα. Δεν θα μας έλυνε το μεγάλο πρόβλημα των 40 δις που θα χρειαστούμε την άλλη μέρα. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι κι άλλοι δρόμοι.
Όταν η Ελλάδα βγήκε από το Γενάρη στην αγορά και τα spreads τότε δεν ήταν στο 800 καις τα 1000, ζήτησε 3 δις, βρέθηκαν 25, πήρε τα 8 δις, δεν πήρε τα 25. Θα είχαμε αντιμετωπίσει ένα μεγάλο πρόβλημα ώστε να περάσει η θύελλα..
- Είναι σημείο των επιχειρημάτων που έχετε αναπτύξει για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο…
…. Στην Ανατολή για παράδειγμα… Τότε έπρεπε να απευθυνθούμε... ΄Η και τώρα. Τώρα όμως τι κάνουμε; Τώρα τους παίρνουμε τους επενδυτές να επενδύσουν πάνω στα ερείπια μιας κατεστραμμένης παραγωγικής βάσης που την καταστρέφει το μνημόνιο. Τι είδους επενδύσεις θα είναι αυτές;
Θέλω να σας πω ότι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει η θέληση, η πολιτική βούληση να ακολουθήσεις αυτό το δρόμο. Είναι εύκολος αυτός ο δρόμος που προτείνουμε εμείς; Όχι, δεν είναι εύκολος Αλλά οδηγεί σ΄ένα ξέφωτο, οδηγεί κάπου. Ο άλλος, που ακολουθούμε τώρα και δύσκολος είναι και οδηγεί…
- Επειδή τελειώνει ο χρόνος μας…Να σας ρωτήσω κάτι τελευταίο.. Η κυρία Παπαρήγα αναφερόμενη στους συνδυασμούς που υποστηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ τους χαρακτήρισε παρδαλά ψηφοδέλτια, αν έχετε κάποιο σχόλιο, για την ισότητα των πραγμάτων…
Δεν θέλω να απαντήσω στην κυρία Παπαρήγα. Άλλωστε θα ήταν παράλογο αν η κυρία Παπαρήγα δεν αντιμετώπιζε μ΄ αυτόν τον τρόπο άλλες δυνάμεις της αριστεράς.
\Θα θέσω ένα ερώτημα όμως. Είναι ρητορικό. Δεν περιμένω απάντηση. Το ερώτημα είναι, μπορεί να υπάρξει προοπτική ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και της δημοκρατικής διεξόδου, εάν το ΚΚΕ , που έχει τις διαφορές του και είναι σεβαστές και προφανώς έχουμε τελείως διαφορετική άποψη για το πώς θα οικοδομήσουμε την άλλη κοινωνία, αναμφίβολα, εάν επιμένει όμως σε μια μονήρη αντιμετώπιση όπου οι πιο κοντινοί του είναι οι περισσότερο εχθροί του..
.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS