Τα αποτελέσματα του Α΄ γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών έδειξαν με τον πιο καθαρό τρόπο τις πολιτικές αδυναμίες της ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα στη – θεωρητικά - «ευνοϊκή» συγκυρία του μνημονίου. Την ώρα που ο λαός αρχίζει να αισθάνεται τις επιπτώσεις της κρίσης, η ηγεσία του κόμματος, ακυρώνοντας τις αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου, αντί να ενώσει και να ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε το κόμμα σε λανθασμένες επιλογές όπως του Μητρόπουλου στην περιφέρεια της Αττικής, ή σε διάσπαση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Στερεά Ελλάδα). Η ηγεσία προσπαθεί (απολογιστικά) να κάνει το μαύρο – άσπρο, αναφέροντας επιλεκτικά ορισμένες συγκυριακές επιτυχίες (π.χ. Κυκλάδες και Κρήτη), τη στιγμή που σε όλες τις άλλες περιοχές η δυναμική ήταν από μηδενική έως περιορισμένη, κάτι που δείχνει ότι οι επόμενες εκλογές - που μάλλον είναι πολύ κοντά - θα αποτελέσουν σκληρή δοκιμασία για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτή την αντιφατική τακτική κατάφερε να σύρει την «Ανοιχτή Πόλη» σε ήττα στο δήμο της Αθήνας και τον ΣΥΡΙΖΑ σε ήττα στη Θεσσαλονίκη. Αποτέλεσμα αυτής της ανερμάτιστης και θολής πολιτικής της ηγεσίας του Κόμματος ήταν η ενίσχυση των συνεπών αντικαπιταλιστικών ψηφοδελτίων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των αξιόπιστων - στην κοινωνία - ψηφοδελτίων του ΚΚΕ.
Ως «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» εκτιμάμε πως στον Αʼ γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών:
1. Η αποχή και το λευκό-άκυρο εκατομμυρίων πολιτών από την εκλογική διαδικασία δεν ήταν αποκλειστικά αποδοκιμασία προς το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, αλλά και προς την αριστερά, την οποία είτε την εντάσσουν στις παρυφές του πρώτου, είτε δεν την θεωρούν ικανή να διαμορφώσει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας με ηγεμονικούς όρους πολιτικών και κινηματικών πρωτοβουλιών.
2. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρʼ ότι στηρίχθηκε υπέρμετρα από την εγχώρια και διεθνή (οικονομική, μιντιακή και πολιτική) ελίτ και παρʼ όλο που είχε την πλήρη ανοχή της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, υπέστη μια «κλειστή» στρατηγική ήττα. Θεωρούμε την ήττα της μη ανατάξιμη, είτε σε σενάριο αυτοδυναμίας, είτε σε σενάριο οικουμενικής, είτε σε σενάριο συντεταγμένης υποχώρησης. Η κυβέρνηση πολύ σύντομα θα αναγκαστεί σε άδοξη έξοδο.
3. Η αντιπολίτευση της ΝΔ δεν έπεισε την ελληνική κοινωνία για την αντιμνημονιακή της στάση. Η γραμμή της κινήθηκε στα ρητορικά πλαίσια μιας «εθνικά» αξιοπρεπούς, νεοφιλελεύθερης συνταγής. Οι οικονομικές της προτάσεις εστιάζουν στη διαχειριστική υπευθυνότητα και την αναπτυξιακή προοπτική, χωρίς όμως κανένα σοβαρό εχέγγυο για κάτι τέτοιο. Σκοπός της είναι η επαναφορά στην εξουσία μέσω οικουμενικού σεναρίου (π.χ. Παπαδήμος) με κύριο κορμό τις δικές της δυνάμεις.
4. Το ΚΚΕ μπόρεσε να συσπειρώσει το μεγαλύτερο κομμάτι της λαϊκής δυσαρέσκειας λόγω της εικόνας αγωνιστικής συνέπειας που έχουν εμπεδώσει γι' αυτό σημαντικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, της οργανωτικής και ιστορικής του υπόστασης, αλλά και της εν γένει σταθερής του προεκλογικής τακτικής.
5. Οι δυνάμεις της δικής μας Αριστεράς (ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ) κατακερματίστηκαν στα πλαίσια ενός άγονου ηγετικού ανταγωνισμού, αλλά και μιας αντιπαράθεσης τεχνητώς αποκλινόντων πολιτικών σχεδίων που υποβίβαζαν την προτεραιότητα του κοινωνικού πεδίου. Κανένα πολιτικό σχέδιο, έτσι όπως τελικά εκφράστηκε την προεκλογική περίοδο, δεν εξυπηρέτησε με συνέπεια τις συλλογικές αποφάσεις του έκτακτου συνεδρίου του ΣΥΝ και της τελευταίας συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του κόμματος κινήθηκε -και κινείται- αλαζονικά και αυτάρεσκα με κριτήρια «κλειστής» στελεχικής αναπαραγωγής και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, ιδιαίτερα στην περίπτωση του Αλέκου Αλαβάνου, και όχι με κριτήρια ενότητας και ηγεμονίας του ευρύτερου χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς. Η επιλογή της στην Περιφέρεια Αττικής για την υποτιθέμενη σύγκλιση με τον σοσιαλιστικό χώρο είχε σκοπό την προετοιμασία του εδάφους για πλήρη απεγκλωβισμό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία έχει υποχωρήσει από τις συνεδριακές αποφάσεις και δε σκοπεύει να πάρει ενωτικές πρωτοβουλίες για έναν νέο, ενωμένο, κοινωνικά και πολιτικά γειωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Προτεραιότητά της παραμένει και μετά τις εκλογές η αποφυγή του «όποιου» ΣΥΡΙΖΑ και η αντικατάστασή του με ένα νέο πλαίσιο εκλογικών συμμαχιών, στις οποίες βαρύνουσα θέση θα έχουν εύκολα διαχειρίσιμοι παράγοντες του σοσιαλιστικού χώρου.
6. Η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπόρεσε να συσπειρώσει παρά κάποιους αμετανόητους οικουμενίζοντες κεντροαριστερούς και δυνάμεις του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια μιας «υπεύθυνης» θεσμολαγνικής ρητορείας και με αυτοπροσδιορισμούς του τύπου «συστημική αριστερά». Έχουν αντιληφθεί ήδη ότι το εγχείρημα δεν περπατάει αυτόνομα και σύντομα θα κληθούν αποφασίσουν την πλήρη ενσωμάτωσή τους ή μη στο κυρίαρχο πλαίσιο πολιτικής διαχείρισης.
7. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενισχύθηκαν σημαντικά στα πλαίσια της κρίσης προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της συνεπούς αντικαπιταλιστικής στάσης που έχουν στο επίπεδο των κοινωνικών αγώνων. Η συνέχιση της ανοδικής ή μη πορείας τους θα εξαρτηθεί από τις ενωτικές πρωτοβουλίες που θα πάρουν από εδώ και στο εξής.
8. Το εγχείρημα της Ελεύθερης Αττικής, του Αλέκου Αλαβάνου και των δυνάμεων του Μετώπου δεν μπόρεσε να εκφράσει με θετικό τρόπο ένα κρίσιμο μέγεθος της λαϊκής δυσαρέσκειας, ούτε να επηρεάσει σημαντικά τις ανασυνθετικές διαδικασίες της αριστεράς.
9. Ο ΛΑΟΣ με την ανορθόδοξη πολιτική του αρχηγού του και την ταύτισή του με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ (ναι στο Μνημόνιο, μαζί με Τατούλη στην Πελοπόννησο) έχασε τη δυναμική που είχε δημιουργήσει μετά τις ευρωεκλογές και παρέμεινε στάσιμο. Θεωρούμε ότι θα παρουσιάσει πτωτική τάση από εδώ και πέρα, με κίνδυνο όμως να επωφεληθεί η αυθεντική εξωκοινοβουλευτική φασιστική και ναζιστική Δεξιά, όπως έγινε στο Δήμο της Αθήνας.
10. Θεωρούμε ανησυχητική την εισβολή των νεοναζιστών της «Χρυσής Αυγής» στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, που οφείλεται τόσο στα μειωμένα ποσοστά συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία όσο και στην λάθος τακτική που ακολούθησε η Αριστερά στον Άγιο Παντελεήμονα (είτε κάνοντας λανθασμένες αναλύσεις-παρεμβάσεις, είτε δια της σιωπής όπως το ΚΚΕ) πάνω στο υπαρκτό ζήτημα της μετανάστευσης. Είναι ανάγκη τώρα να παρθούν άμεσα πρωτοβουλίες σε άλλη κατεύθυνση, μακριά τόσο από ένα στείρο και αφελή κοσμοπολίτικο διεθνισμό όσο και από μια μονομανία για επιχειρησιακή σύγκρουση με τον φασισμό, γιατί το πρόβλημα είναι πρακτικό, μαζικό και άμεσο , όχι θεωρητικό, περιορισμένο και μακρινό. Τέτοιες πρωτοβουλίες μπορεί να είναι: α) η ενημέρωση των κατοίκων με συνεχή παρουσία της πολύμορφης Αριστεράς (δημοτικών, διαμερισματικών και περιφερειακών συμβούλων), ώστε να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας των κατοίκων από τους νεοναζιστές τραμπούκους και β) η συνεχής παρουσία στην περιοχή εθελοντών σ. γιατρών που θα αναλάβουν την υγειονομική ανάταξη της περιοχής.
Τούτων όλων δοθέντων, θεωρούμε ότι στη συγκυρία που βρισκόμαστε ενόψει του Βʼ γύρου των εκλογών, ο ΣΥΝ θα έπρεπε να ξεφύγει από το τετριμμένο «κατά συνείδηση» που αποφάσισε η πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας και να δώσει στο λαό το σύνθημα «καταψηφίστε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και τον ΛΑΟΣ που οδηγούν τη χώρα στη χρεωκοπία».
Η ηγεσία του κόμματος θα έπρεπε να είχε το θάρρος να προτείνει κανονικό «μαύρισμα» στην τριπλέτα του Μνημονίου και της Τρόικας. Η ηγεσία του κόμματος θα έπρεπε να κινηθεί στην κατεύθυνση της αριστερής συμπαράταξης και της άρνησης του επαχθούς χρέους. Την ώρα που στη Γαλλία και στο Λονδίνο ανάβει η φωτιά του αγώνα και της ρήξης, δεν μπορεί εδώ η άχρωμη ηγεσία του ΣΥΝ να μην τολμά να πάει σε πολιτική ρήξης με το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, αλλά να προσπαθεί να φανεί ως μια πιο αριστερή «Δημοκρατική Αριστερά».
Οι καιροί είναι κρίσιμοι και η ιστορία θα καταγράψει τους ανεπαρκείς, τους αλαζόνες και τους δειλούς. Εμείς τολμάμε να ζητήσουμε νέο συνέδριο εδώ και τώρα, για να ανατραπούν οι συσχετισμοί στο κόμμα. Για μια νέα συνεκτική αριστερή πλειοψηφία που θα οδηγήσει το ΣΥΝ ξανά στους κοινωνικούς αγώνες και όχι στις απολιτικές επικοινωνιακές πολιτικές και εκφωνήσεις αριστερών λογυδρίων. Καλούμε το «Αριστερό Ρεύμα», ως τη δεύτερη μεγαλύτερη τάση, να πάρει άμεσα πρωτοβουλία για νέο έκτακτο συνέδριο, πριν να είναι πολύ αργά για όλους: τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΝ, τα μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.