Η κατάσταση που περιγράφετε, είναι όντως υπαρκτή. Η κοινωνία, αισθάνεται ότι αυτή την περίοδο απειλούνται όσο ποτέ άλλοτε τα δικαιώματα στην εργασία, τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Και είναι πολύς ο κόσμος που στρέφει την ελπίδα και την προσδοκία του στην Αριστερά. Είναι επίσης αλήθεια ότι η εικόνα μιας πολυδιασπασμένης αριστεράς, που εστιάζει στις εσωτερικές της διαμάχες, δεν αντιστοιχεί στις περιστάσεις. Πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε την εκλογική δύναμη, πολιτική δύναμη. Να δούμε πως μπορούμε να επιβάλλουμε όλοι μαζί λύσεις προς όφελος των πολλών. Και οι ευθύνες των ηγεσιών της αριστεράς, σε όλες της τις εκδοχές, είναι μεγάλες και ιστορικές. Δεν είναι η καλύτερη στιγμή ούτε για την επιβεβαίωση προσωπικών στοιχημάτων, ούτε για ιδεολογικές περιχαρακώσεις. Ο πραγματικός μας αντίπαλος είναι η καταστροφική κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο.
Ο συντονισμός και η κοινή δράση των δυνάμεων στα αριστερά του πολιτικού χάρτη, από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, με όσους δηλαδή διαφοροποιούνται στη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξή της, δεν είναι ένα σχήμα γενικόλογης επικοινωνιακής ρητορικής περί ενότητας. Δεν έχω αυταπάτες, κατανοώ πλήρως ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική ενότητα όλου αυτού του χώρου, αλλά ενωτική δράση όχι μόνο μπορεί να υπάρξει, αλλά είναι και αναγκαία. Αποτελεί ανάγκη της κοινωνίας προκειμένου να αποτραπεί η κατεδάφισή της. Από την άλλη, ανάγκη της κυβέρνησης είναι να βρει στηρίγματα για την μονιμοποίηση των πολιτικών του μνημονίου. Εμείς θέλουμε να ανταποκριθούμε στην ανάγκη της κοινωνίας. Θα επιμείνουμε, λοιπόν, σε αυτή την επιλογή και θα επιχειρήσουμε να συναντηθούμε με οποιονδήποτε κινείται σε αυτή τη λογική.
Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας, που αποχώρησαν, έκαναν πράξη μια πολιτική επιλογή που τους βασάνιζε για πολύ καιρό. Δεν πήραν εύκολες αποφάσεις αλλά ούτε και εν βρασμώ. Υπήρξε ένα απολύτως δημοκρατικό συνέδριο, που καθόρισε την πολιτική μας. Είναι προφανές ότι η πλειοψηφία ούτε ήθελε την διάσπαση, ούτε την επιδίωξε. Αλλά δεν είναι δυνατόν, στο όνομα της ενότητας του κόμματος, η μειοψηφία να απαιτεί την επιβολή των δικών της όρων και της δικής της στρατηγικής. Από εκεί και πέρα, το αλάθητο δεν το διεκδικεί κανείς.
Η πρωτοβουλίες μας θα αφορούν όλους τους πολιτικούς χώρους που από τα αριστερά αμφισβητούν τις πολιτικές του μνημονίου.
Και το ΚΚΕ, αν και δεν τρέφω αυταπάτες, η ενίσχυσή του (στις εκλογές) θα επιτείνει μια στάση αδιαλλαξίας. Και είναι λάθος. Νομίζω ότι ακόμα και ο κόσμος που το στήριξε στις πρόσφατες εκλογές, καταλαβαίνει ότι η ενότητα δράσης της αριστεράς και η συνάντησή της με δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ είναι ο μόνος δρόμος να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα σημερινά προβλήματα. Όταν η κοινωνία δέχεται τέτοιας κλίμακας επίθεση, δεν πρέπει να υπάρχει χώρος για ηγεμονισμούς.
Λάθος ήταν και είναι να κάνουμε ομφαλοσκόπηση και να κατακερματιζόμαστε. Η επιλογή μας δεν ήταν επιλογή μόνο προσώπου. Ήταν μια επιλογή που εξέφραζε απόλυτα την αντίθεσή μας στο Μνημόνιο και την διάθεση να εκφραστεί με ενωτικό τρόπο όλος αυτός ο κόσμος που αντιδρά και αντιστέκεται. Το εγχείρημα αυτό είχε ξεκάθαρο πολιτικό και προγραμματικό στίγμα. Και συγκέντρωσε δυνάμεις που με σαφέστατο και απόλυτα πολιτικό τρόπο, απαιτούν να αλλάξει πορεία ο τόπος για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να βαθύνει και να προχωρήσει, να αγκαλιάσει τη μεγάλη πλειοψηφία του προοδευτικού κόσμου που αποστασιοποιείται από το ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο οι συνιστώσες του και οι ατέρμονες συνεδριάσεις των εκπροσώπων τους. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος που δίνει μάχες στους κοινωνικούς χώρους και αγωνιά να μη σβήσει η προοπτική της ενωτικής παρουσίας για τη ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά. Για αυτόν το ΣΥΡΙΖΑ, εμείς στο ΣΥΝ που είναι ο βασικός κορμός της παράταξης, έχουμε ευθύνη να δημιουργήσουμε μέλλον.
Αν και αδικείτε τις απόψεις των συντρόφων μου, λέγοντας ότι ταυτίζονται με τις θέσεις του ΚΚΕ, εντούτοις θα σας απαντήσω ευθέως ότι η έκφραση διαφορετικών απόψεων μέσα στο κόμμα δεν μας φοβίζει. Είναι κατάκτηση για τον χώρο μας. Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο ΣΥΝ, παρά τις εδώ και 20 χρόνια αντίθετες προβλέψεις, είναι εγχείρημα μακράς πνοής. Και ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης, χρειάζεται να δυναμώσουμε τη συνοχή του και την αποτελεσματική του παρέμβαση στη κοινωνία.
Ο πρωθυπουργός έκανε μια επιλογή υψηλού ρίσκου, που εν μέρει έχει να κάνει με το πανικό του, από την άλλη, όμως, φανερώνει και την αδυναμία του να συνεχίσει μόνος του μια ομολογουμένως μειοψηφική στη κοινωνία πολιτική. Όταν, λοιπόν, εκβίαζε με εκλογές είχε στο μυαλό του το ενδεχόμενο να αναγκαστεί να τις πραγματοποιήσει. Όπως ακόμα και σήμερα είναι, πιστεύω, στο σχεδιασμό του η στρατηγική της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, ώστε να αναζητήσει αμφίπλευρες συναινέσεις στη πολιτική του. Θέλω να πιστεύω ότι δε θα τις βρει, τουλάχιστον από αριστερά.
Μου περιγράφετε την επιχειρούμενη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Το ζητούμενο είναι αν από αυτή προκύψουν διεργασίες που θα μας οδηγήσουν σε συντηρητικότερη κατεύθυνση ή θα δημιουργηθούν και αντίρροπες διεργασίες . Αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία, η χώρα θα βουλιάξει στην κρίση, την ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια. Επομένως, μια εναλλακτική προοπτική, δεν είναι μόνο ζητούμενη, αλλά και αναγκαία. Στο χέρι μας είναι να συγκροτηθεί ένας νέος πολιτικός πόλος που θα δώσει νόημα στην ελπίδα και την απαίτηση για μια νέα πορεία. Και στην κατεύθυνση αυτή θεωρούμε ότι πρέπει να συναντηθούν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, με δυνάμεις που διαχωρίζονται πλέον από το ΠΑΣΟΚ, με ριζοσπαστικές δυνάμεις του οικολογικού χώρου αλλά και με όλον αυτό τον κόσμο που στέκεται με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα απέναντι στην σημερινή κατάσταση.
Η πίεση αυτή θα αναζητήσει διέξοδο και εκτόνωση αργά η γρήγορα. Ο σκοπός δεν είναι μόνο να εκφραστεί οργή. Ο σκοπός είναι να απαιτήσει ο κόσμος μια εναλλακτική πορεία. Και τέτοια πορεία μπορεί να υπάρξει.
Το σίγουρο είναι ότι τα νέα μέτρα που απαιτούνται δύσκολα μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή, με την φθορά που έχει υποστεί η κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Συνεπώς ακόμα και ο πρωθυπουργός, όταν λέει ότι η κυβέρνησή του έχει ορίζοντα τριετίας, δεν νομίζω ότι το πιστεύει . Εμείς πάντως είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Το γεγονός ότι, παρά τις εσωτερικές αναταράξεις, στη περιφερειακή κάλπη διατηρήσαμε το ίδιο ποσοστό με αυτό του εθνικών εκλογών, μας δίνει μια καλή αφετηρία να αισιοδοξούμε ότι οι δυσκολίες είναι πια πίσω μας.
Δεν θεωρούμε ότι αυτό που έγινε αποτυπώνει κάποια πρόθεση της κυβέρνησης να συγκρουστεί με τη Γερμανία, προκειμένου να υπερασπιστεί τα ελληνικά συμφέροντα. Αν υπήρχε τέτοια πρόθεση, θα είχε εκφραστεί και πριν από το Μνημόνιο, όταν η Ελλάδα είχε πραγματικές δυνατότητες διαπραγμάτευσης, μπορούσε να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές δανεισμού και κυρίως είχε επιχειρήματα και τρόπους πίεσης, απέναντι στην επίθεση των αγορών. Αυτό που έγινε τότε, δηλαδή η προσφυγή στο Μνημόνιο χωρίς καμιά αντίσταση, δείχνει τι ακριβώς συμβαίνει με τον κ. Παπανδρέου και την κυβέρνησή του.
Αισθανόμαστε κατ' αρχήν δικαιωμένοι διότι είπαμε ότι η κρίση δεν οφείλεται σε κάποια ελληνική ιδιομορφία. Όσο και αν μιλάνε για χώρα διεφθαρμένων στην κυβέρνηση, είναι φανερό ότι το ίδιο το ευρωπαϊκό μοντέλο βρίσκεται σε βαθειά κρίση. Εκεί που ήμασταν ως Ελλάδα πέρσι τέτοιον καιρό, βρίσκονται πλέον και άλλες χώρες, όπως η Ιρλανδία, και ενδεχομένως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Η κατάσταση αυτή μοιάζει με το ντόμινο. Και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τον τρόπο που πάει να το επιλύσει η ΕΕ, συρόμενη πίσω από την κα Μέρκελ και τις τράπεζες. Πρέπει λοιπόν να αλλάξει το μοντέλο. Να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας που επιτείνει την κρίση και διαλύει τις κοινωνίες. Η Ευρώπη μπορεί να προχωρήσει μόνο με δημοκρατία και κοινωνική αλληλεγγύη. Αλλιώς δεν έχει να πάει μακριά.
Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για τις εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική και ειδικότερα στα ελληνοτουρκικά και αυτή την ανησυχία την επιτείνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει ουσιαστική ενημέρωση από τη πλευρά της κυβέρνησης για μια σειρά από σημαντικές εξελίξεις. Για παράδειγμα στη Σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ συζητείται ένα κείμενο που αλλάζει προς το χειρότερο το χαρακτήρα της συμμαχίας και εγείρει ακόμα και θέμα εκχώρησης μέρους της εθνικής κυριαρχίας στο νέο παγκόσμιο χωροφύλακα. Ποιος εξουσιοδοτεί τον πρωθυπουργό να υπογράψει, ερήμην του ελληνικού λαού; Αλλά ακόμα και στο θέμα των συνομιλιών που αναφέρετε, δεν υπάρχει καμία επίσημη ενημέρωση. Άποψή μας είναι ότι για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών δεν μπορεί να παρακάμπτεται το διεθνές δίκαιο. Δεν είμαστε αντίθετοι στη λογική του διαλόγου, μια προσέγγιση με την Τουρκία θα μας έλυνε πολλά και σοβαρά προβλήματα. Ιδιαίτερα το ζήτημα των εξοπλισμών, όπου οι ελληνοτουρκικές διαφορές πολλές φορές χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα, προκειμένου να δαπανάμε σε όπλα και σε μίζες ένα τρομακτικό ποσοστό του εθνικού μας πλούτου. Από την άλλη, όμως, αυτή η προσέγγιση δεν μπορεί παρά να γίνει με σεβασμό στην εθνική κυριαρχία των δύο πλευρών και κυρίως να είναι σύμφωνη με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS