Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ για τον 21ο αιώνα αποτελεί μια μεγάλη, ακραία και επικίνδυνη πρόκληση για την ανθρωπότητα. Η μετάλλαξη της στρατιωτικής συμμαχίας περνά από την εποχή του διπολισμού στην «νέα εποχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής νεοφιλελεύθερης νέας τάξης». Η επικείμενη σύνοδος κορυφής στην Λισσαβόνα, όπου θα παραβρεθεί και ο Έλληνας πρωθυπουργός, χωρίς να έχει προηγηθεί ούτε έστω μια συζήτηση στο Ελληνικό κοινοβούλιο, δείχνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, την προσήλωση και τυφλή υπακοή, της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ότι Δ.Ν.Τ., Ε.Κ.Τ. , Ε.Ε., και ΝΑΤΟ πάνε «χέρι, χέρι».
Το ΝΑΤΟ θα είναι πλέον ανοιχτό σε διμερείς συνεργασίες με χώρες από όλες τις ηπείρους, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Κίνα, Ρωσία, Κολομβία, κ.λ.π. Η διαφύλαξη των συμφερόντων των ισχυρών, οι νέοι δρόμοι του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στον 21ο αιώνα, οι πρώτες ύλες για τις βιομηχανικές χώρες, τα τεράστια αποθέματα υδάτινων πόρων και η βιοποικιλότητα, ανάμεσα σε άλλα, θα αποτελούν στοιχεία για περιοχές υπό οικονομικό έλεγχο και συνεχή λεηλασία με όρους νέο-αποικιοκρατικούς. Ενδιαφέρον, άλλα και συνάμα τρόμο προκαλεί και η κρυφή ατζέντα του ΝΑΤΟ για το νέο πυρηνικό του δόγμα, όπου η περιορισμένη και «αναγκαία» χρήση πυρηνικών όπλων είναι μέσα στους σχεδιασμούς της Ουάσινγκτον και των Ευρωπαίων εταίρων. Ταυτόχρονα η νέα «πυραυλική ασπίδα» εντάσσει και τα συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή της Ευρασίας.
Η στρατιωτική επαγρύπνηση του ΝΑΤΟ γίνεται επιτακτική με προτεραιότητα την Μέση Ανατολή και την Ασία. Οι χώρες και οι λαοί που δεν θα είναι υπάκουες στις νέες «διαμορφωμένες αλλαγές», θα βαφτίζονται τρομοκρατικές, όπου η «εσωτερική αστάθεια» οι «μη δημοκρατικές κοινωνίες» και ο «κίνδυνος για την ειρήνη», θα προκαλούν την στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ, κατά περίπτωση, καθώς και ανάλογη αξιοποίηση των «συμμάχων». Ταυτόχρονα, χώρες όπου η κοινωνική ειρήνη θα διαταράσσεται από κινήματα και συνδικάτα, μπαίνουν και αυτές στην ατζέντα του ΝΑΤΟ, ώστε η κάθε επικυρίαρχη τρόικα να νιώθει ασφαλής». Η Ελλάδα δεν είναι μόνο πειραματόζωο στην οικονομική εξέλιξη που βιώνει, άλλα και σε ενδεχόμενη «εσωτερική αστάθεια». Πρόσφατα, στο τηλεοπτικό διάγγελμα του πρωθυπουργού, ο όρος «αποσταθεροποίηση», που χρησιμοποίησε, βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον όρο «εσωτερικός εχθρός».
Οι υπηρεσίες των ελεγχόμενων μίντια σε παγκόσμια κλίμακα θα βρίσκονται επί ποδός για να μεταδίδουν «breaking news”. Με την εξέλιξη της νέας παγκόσμιας αρχιτεκτονικής του ΝΑΤΟ, χρειάζεται άμεσα ένα αντίβαρο. Την κινητοποίηση των Λαών και των κρατών που θα αντιτίθενται σε αυτή την νέα πραγματικότητα.
Ο ρόλος της Αριστεράς αποδεικνύεται σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ιστορικά επιβεβλημένος ώστε να σχεδιάσει, να οργανώσει τις κοινωνικές αντιστάσεις, τις κινηματικές παρεμβάσεις, σε ένα κλίμα διεθνούς αποτελεσματικού συντονισμού, με όραμα για την παγκόσμια ειρήνη, την καταπολέμηση της φτώχειας που τροφοδοτεί την περιφερική αστάθεια και τους περιφερειακούς πολέμους, τα εκατομμύρια θύματα των πολέμων που μετατρέπονται σε πρόσφυγες και φθηνή εργατική δύναμη, σε θύματα trafficking, σε ανεπτυγμένες χώρες. Μια ειρήνη που δεν μπορεί να είναι ένα απλό κάλεσμα με «περιεχόμενο μεταμοντέρνο» αλλά με σαφή αντί-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, που θα διακηρύσσει την ανεξαρτησία λαών και κρατών σε μια πορεία οικονομικής χειραφέτησης από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οικοδόμησης της διατροφικής αυτάρκειας και της ισότιμης οικονομικής ανάπτυξης, με έμφαση στο δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, στην δωρεάν παιδεία, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς χρηματοπιστωτικούς επιτηρητές και στρατιωτικούς επικυρίαρχους, έξω από νεοφιλελεύθερες συνταγές, αλλά κυρίως για να οικοδομηθεί ένα νέο παγκόσμιο κίνημα ειρήνης που στο 21ο αιώνα θα έχει ως ιστορική αποστολή να διαφυλάξει τις ουμανιστικές, οικολογικές άξιες, την παύση της λεηλασίας των φτωχών, την καταδίκη σε θάνατο εκατομμυρίων παιδιών από πείνα και αρρώστιες σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Να είναι το φόβητρο των ισχυρών ,ενώ θα θέτει βάσεις παγκόσμιας ισότιμης συνανάπτυξης και συνεργασίας σε συνθήκες αφοπλισμού και μείωσης οπλικών συστημάτων και αμυντικών δαπανών, σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
Οι G-8, G20, G40, οι νεοφιλελεύθεροι νέοι γεωπολιτικοί χάρτες στο πλανήτη θα περνούν σταδιακά στην στρατιωτική σφαίρα επίβλεψης του ΝΑΤΟ. Ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ και η γενική του συνέλευση, θα περιθωριοποιούνται, ως θεσμός παγκόσμιας συνεννόησης λαών και κρατών για την διαφύλαξη της παγκόσμιας ειρήνης μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και θα μετατρέπονται σταδιακά σε « γραφικά βαρίδια» μιας άλλης ιστορικής εποχής.
Η επικίνδυνη πορεία της Ελλάδας στην εξωτερική της πολιτική και την «αμυντική της στρατηγική»
Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας, τους τελευταίους μήνες, ιδιαίτερα το αμυντικό της δόγμα, στρέφεται σε μια «νέα εποχή στρατιωτικής συνεργασίας» σε πολλούς τομείς με το Ισραήλ, ενδυναμώνοντας τους στρατιωτικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ ( εικονικοί βομβαρδισμοί του ΙΡΑΝ σε ελληνικό έδαφος, στάθμευση πολεμικών αεροσκαφών σε Ισραήλ, Κρήτη, κλπ.), στην ευρύτερη περιοχή της μεσόγειου, θεωρώντας ότι έτσι αντιμετωπίζει τις συνεχείς προκλήσεις της Άγκυρας, σε μια ατελέσφορη και αδιέξοδη πολιτική «νέων γεωπολιτικών αξόνων». Όλα τα σημερινά δεδομένα ουσιαστικά μετατρέπουν την Ελλάδα, σε «πειραματική μαριονέττα», επικίνδυνων και τυχοδιωκτών πειραματισμών του Ευρωατλαντισμου, των γεωπολιτικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών της Αγκύρας με το Τελ Αβίβ, σε μια συγκυριακή γεωστρατηγική ταύτιση με το Ισραήλ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, που μόνο κινδύνους με καταστροφικά αποτέλεσμα προμηνύουν.
Οι χώρες «ζωτικής σημασίας» για τους ισχυρούς, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας, μετατρέπουν την άκρως συμφέρουσα από γεω-στρατιωτικής άποψης Ελλάδα σε εξαιρετικό «πελάτη», των Νατοϊκών και Ισραηλινών συμφερόντων (προβλέπονται αγορές οπλικών συστημάτων από το Ισραήλ κατά το άμεσο μέλλον, όπως και πολυεπίπεδων δομών στρατιωτικής συνεργασίας, που ήδη έχουν υπογραφεί).
Μια τέτοια εξωτερική και αμυντική πολιτική εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την χώρα μας, την εδαφική της ακεραιότητα, τις παραδοσιακές καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, την ανάγκη να είναι δύναμη ειρήνης, και επωφελούς συνεργασίας στα Βαλκάνια, όπου θα οικοδομείται σταδιακά μια αντί-νατοϊκή, ουδέτερη ζώνη ειρήνης, με σύμφωνα μη-στρατιωτικών επεμβάσεων, μια συναντίληψη βασισμένη στις καλές σχέσεις γειτονίας και οικονομικής συνεργασίας. Τα ανοιχτά μέτωπα στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας (σοβαρά προβλήματα με τις Βαλκανικές χώρες, αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο από την Τουρκία, Κυπριακό, κ.λ.π.) δημιουργούν μια δαιδαλώδη και σύνθετη κατάσταση σε όλα τα πεδία της εξωτερικής μας πολιτικής, όπου δεν υπάρχουν σχεδιασμοί και προτεραιότητες, άλλα μόνο Νατοϊκές ανάγκες που προσαρμόζονται στην οικονομική λεηλασία της χώρας και του πλούτου της από την ντόπια ολιγαρχία, υπό την επίβλεψη και τον έλεγχο της Τρόικα.
Εάν προστεθεί στα προαναφερόμενα και η ολοένα πιο ισχυρή διαδικασία «ελεγχομένης πτώχευσης» της χώρας μας που είναι σε εξέλιξη, ο αυξανόμενος γερμανικός οικονομικός εθνικισμός, η κρίση στην περιφέρεια της Ε.Ε., η θεσμική και πολιτική της κρίση, η αδιέξοδη νεοφιλελεύθερη οικοδόμηση μιας Ε.Ε. όπου κυριαρχούν οι πιο ακραίοι αντιδραστικοί κύκλοι, τα αμερικανικά σχέδια ηγεμονίας στην Ευρώπη, οι νέες ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στον 21ο αιώνα , τότε πράγματι ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του είναι η «σωστή επιλογή», «ο ανθρώπους τους», στην «σωστή ιστορική συγκυρία».
Καιρός η αριστερά να ενηλικιωθεί από παιδικές αρρώστιες και συμπτώματα κατακερματισμού και αναποτελεσματικότητας. Αλλιώς η ιστορία θα μας καταγράψει όχι απλά ως απόντες, άλλα ενδεχόμενα και ως «αφελείς συνενόχους».
*Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS