Ο Δημήτρης Στρατούλης μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού και της επιτροπής εργατικής πολτικής του ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό «105,5 στο Κόκκινο» (Μπούλικα Μιχαλοπούλου) σχετικά με την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων ανέφερε τα εξής:
- Πώς κρίνετε τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με την τρόικα για την 3η δόση του δανείου;
Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με την Τρόικα για το μνημόνιο νούμερο 3 υπήρξε καταστροφικό. Εκτός των άλλων άνοιξε οριστικά το παράθυρο για να υπερισχύσουν οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που προβλέπουν χαμηλότερους μισθούς των κλαδικών.
Οι όποιοι δήθεν περιορισμοί τίθενται είναι ένα χάρτινο ανάχωμα που θα σκιστεί με το πρώτο φύσημα του ανέμου.
Ταυτόχρονα εκτός από το παράθυρο άνοιξε διάπλατα και μία λεωφόρος για τη γενικευμένη παραβίαση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αφού επιπλέον συμφωνήθηκε ότι «θα καταργηθεί η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων σε όσους δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις», στους οποίους οι εργοδότες διευκολύνονται να εφαρμόζουν μόνο ατομικές συμβάσεις εργασίας.
-Ποιες είναι οι επιπτώσεις από την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων;
Η αμφισβήτηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων οδηγεί σε αθέμιτο ανταγωνισμό των επιχειρήσεων στα πλαίσια του ίδιου κλάδου. Κάθε μία από αυτές για να «πατήσει» τις ανταγωνίστριές της θα μειώνει τους μισθούς και έτσι θα έχουμε γενική συμπίεσή τους προς τα κάτω, νέα λουκέτα σε όσες επιχειρήσεις δεν εφαρμόσουν αυτό το μέτρο και υψηλή ανεργία. Κι όλα αυτά στη λογική της τελικής «καθαρής» για το ΣΕΒ και το κεφάλαιο λύσης, που είναι η υποκατάσταση όλων των ειδών συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τις ατομικές συμβάσεις.
Η υπονόμευση από την Τρόικα και την κυβέρνηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας οδηγεί επίσης σε υπαρξιακά προβλήματα το ίδιο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Εάν αφαιρεθεί από τα συνδικάτα η δυνατότητα να διεκδικούν από τους εργοδότες τους μισθούς και τους όρους εργασίας των εργαζομένων, θα μετατραπούν από οργανώσεις που ενώνουν τους εργαζόμενους στην βάση κοινών προβλημάτων και ταξικών συμφερόντων σε απλούς πολιτιστικούς ή εκδρομικούς συλλόγους.
Είναι θέμα «ύπαρξης» για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και για τον ίδιο τον κόσμο της εργασίας να διαμορφώσουν ένα μεγάλο ταξικό μέτωπο για να προασπίσουν το θεμελιώδες δικαίωμα να καθορίζεται ο μισθός τους με συλλογικές συμβάσεις εργασίας!
-Και η Αριστερά, τι κάνει σʼ αυτές τις συνθήκες;
Η επίθεση που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι από την τρόικα και την κυβέρνηση στα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο τους, καθιστούν αναγκαία όσο ποτέ τη συμπαράταξη και τις κοινές δράσεις της Αριστεράς. Τέτοιες κοινές δράσεις πάνω σε συγκεκριμένους στόχους που θα έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού και της χώρας μας μπορούν να συσπειρώσουν γύρω τους ευρύτερες δυνάμεις εργαζομένων και νεολαίας και να δημιουργήσουν ένα ισχυρό πόλο ενίσχυσης των κοινωνικών αγώνων, αντίστασης, ελπίδας, προοπτικής για μια άλλη πορεία της χώρας μας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS