29/11/2010

Απόφαση Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής

Δίδεται σήμερα στη δημοσιότητα η απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ, η οποία εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία κατά τη σύνοδο της 27ης και 28ης Νοεμβρίου 2010

ΑΠΟΦΑΣΗ ΚENTΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ  ΣΥΝ

27-28/11/2010

Στις 27 και 28 Νοεμβρίου συνεδρίασε η ΚΠΕ του ΣΥΝ με θέμα: Εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών και κατευθύνσεις δράσης. Επιχειρήσαμε να αποτιμήσουμε όχι μόνο τα αποτελέσματα των εκλογών, αλλά μια ολόκληρη περίοδο από το Έκτακτο Συνέδριο ως τώρα και ταυτόχρονα να αναλύσουμε όσα πολύ σημαντικά συμβαίνουν παγκοσμίως, στην Ευρώπη και στην χώρα μας. Οι κατευθύνσεις δράσεις και οι πρακτικές αποφάσεις στις οποίες καταλήξαμε αφορούν στο σύνολο της δουλειάς μας στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, την ενιαία δράση της Αριστεράς και τη λειτουργία του Κόμματος την αμέσως επόμενη περίοδο και έρχονται ως άξονες υλοποίησης των αποφάσεων του τελευταίου μας συνεδρίου.

Ι.                   ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μέσα από τις αποφάσεις του συνεδρίου, αλλά και με την συνεδρίαση της ΚΠΕ 17/7/2010, προσπαθήσαμε εγκαίρως να καθορίσουμε το πολιτικό σχέδιο και την τακτική του Κόμματος σχετικά με τις Περιφερειακές και Αυτοδιοικητικές εκλογές. Τονίζαμε τότε, πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές μέσα στην συγκυρία θα πάρουν χαρακτηριστικά μιας κεντρικής πολιτικής μάχης και είχαμε θέσει ως στόχους:

1ο Να καταδικαστεί το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής για την αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα όπως εκφράζεται στο νόμο «Καλλικράτη».

2ο Να προωθηθούν οι ιδέες της Αριστεράς για σύγχρονη , δημοκρατική, ριζοσπαστική και αποτελεσματική αυτοδιοίκηση.

3ο Να ενισχυθούν οι θέσεις της Αριστεράς στο θεσμό της αυτοδιοίκησης.

Με βάση αυτά, στόχος μας ήταν να στηρίξουμε συνδυασμούς που θα ενσωματώνουν στο πρόγραμμα τους ως κύριους τους παραπάνω στόχους και που θα συγκροτούνται από τις ζωντανές, μαχόμενες δυνάμεις σε τοπικό, νομαρχιακό και περιφερειακό επίπεδο. Θέλαμε και επιδιώξαμε οι συνδυασμοί αυτοί να έχουν τουλάχιστον την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και δυνάμεων που τάσσονται από προοδευτική, ριζοσπαστική και οικολογική σκοπιά ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Βασικός στόχος μας ήταν η κοινωνία να πάρει μαζικά μέρος στην προεκλογική και εκλογική διαδικασία και να εκφραστεί στην πράξη και δια της ψήφου η οργή των εργαζομένων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Την ίδια περίοδο εργασθήκαμε για να υλοποιήσουμε την απόφαση του Συνεδρίου για τον ΣΥΡΙΖΑ που αναζητούσε:

•    τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού συμβολαίου φερέγγυας συνεννόησης μεταξύ των συνιστωσών, που θα δίνει ώθηση στο ενωτικό εγχείρημα και θα δημιουργεί προϋποθέσεις για την υλοποίηση των συναινετικών αποφάσεων των συνδιασκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ.

•    Την αποκατάσταση κλίματος αλληλεγγύης και συντροφικότητας μεταξύ των συνιστωσών που συναπαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη και διεύρυνση του.

•    Την αποκατάσταση του σεβασμού της ιστορικότητας και της ιδιαιτερότητας κάθε συλλογικότητας που συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ. Να αισθανθούν ακόμα και οι πιο μικρές δυνάμεις της συμμαχίας ότι δεν παίζουν περιθωριακό ρόλο και ότι υπολογίζεται ισότιμα η άποψη τους, χωρίς όμως να αγνοείται ο υπαρκτός συσχετισμός δυνάμεων.

 Η περίοδος, από το Συνέδριο έως την κατάληξη των συνδυασμών, δυστυχώς ανέδειξε και το σύνολο των προβλημάτων που σχεδόν 2 χρόνια ενδημούν στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και διαμορφώνουν, με την βοήθεια και των αντιπάλων πολιτικών δυνάμεων και των φιλικών τους ΜΜΕ , εικόνα ενός χώρου που σπαράσσεται από ομαδοποιήσεις, αρχηγισμούς, πολιτικές εμμονές και μικροκομματικά συμφέροντα.

Σημαντικό στοιχείο αυτής της διαλυτικής κατάστασης αποτελεί η ίδια η οικονομική κρίση, τα όσα ζοφερά εξελίσσονται στο κοινωνικό επίπεδο και η πίεση που δημιουργεί στον κόσμο της Αριστεράς για μια άμεση απάντηση που θα βάλει φρένο στην καταστροφή. Δυστυχώς όμως αντί να εντείνουμε τις πρωτοβουλίες για την οργάνωση των αντιστάσεων μέσα στους κοινωνικούς χώρους, οδηγηθήκαμε για καιρό σε μία πορεία συγκρούσεων γύρω από μια απογειωμένη υπερπολιτικοποιημένη ατζέντα, πέρα και έξω από τα προβλήματα της κοινωνίας.

Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε τις χρόνιες αδυναμίες διαχείρισης της διαφωνίας στο επίπεδο της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία να συγκροτήσουμε και να υλοποιήσουμε ένα σοβαρό σχέδιο που θα απαντάει στο αίτημα για περισσότερη δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα όσον αφορά  τους ανένταχτους και τις ανένταχτες, οδηγηθήκαμε σε αλλεπάλληλα αδιέξοδα.

Συνέπεια των παραπάνω ήταν η δημιουργία μιας νοσηρής κατάστασης, κυρίως στο επίπεδο της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην εσωκομματική λειτουργία και η ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση στον κόσμο μας φρενάροντας έτσι και τις όποιες κοινωνικές – κινηματικές πρωτοβουλίες.

Στις 24/7/2010 συνεδρίασε το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο του ΣΥΡΙΖΑ όπου συναινετικά ενέκρινε πολιτικό κείμενο ΄΄επανεκκίνησης΄΄ του ΣΥΡΙΖΑ και αντίστοιχο κείμενο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Και στα δύο κείμενα τονιζόταν ο πολιτικός χαρακτήρας της εκλογικής μάχης και το κατεπείγον της συγκρότησης συνδυασμών που θα εξέφραζαν το σύνολο των δυνάμεων που από αριστερή και προοδευτική σκοπιά είναι ενάντια στο ΄΄μνημόνιο΄΄ , ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, αναζητούν δρόμους κοινής δράσης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεδριάσεις της συζήτησε και ονόματα υποψηφιοτήτων και ομοφώνησε σε πρώτες προτάσεις μας και στην διαδικασία.

Η αντιπροσωπεία μας κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες ώστε και με δική μας υποχωρητικότητα να βρεθεί συναινετική λύση. Παραλείψεις και αστοχίες υπήρξαν και από την δική μας πλευρά. Tο εμφανές πρόβλημα ήταν η περιφέρεια Αττικής, ενώ σημαντικά προβλήματα εμφανίστηκαν και σε άλλες Περιφέρειες και μεγάλες πόλεις.

Παρά τις τελικές προθεσμίες που είχε βάλει τόσο η ΚΠΕ όσο και η Π.Γ. η εμμονή από την  πλευρά του Μετώπου, είτε για υποχώρηση του ΣΥΝ, είτε για ξεχωριστή κάθοδο, παρέμενε.

Στη συνεδρίαση της ΚΠΕ στις 7&8/9 ψηφίσθηκε κατά πλειοψηφία η παρακάτω πρόταση:

«Χαιρετίζουμε τη διαθεσιμότητα που εκδήλωσε ο Αλ. Μητρόπουλος. Στηρίζουμε την συνάντηση συντρόφων που απομακρίνονται από το ΠΑΣΟΚ με βάση την πολιτική του μνημονίου, με τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και συγκεκριμένα στηρίζουμε την υποψηφιότητα του Αλ. Μητρόπουλου για τη θέση του Περιφερειάρχη Αττικής. Είμαστε, ταυτόχρονα, ανοιχτοί σε όποια άλλη ενωτική πρόταση, η οποία θα είναι πολιτικά ισχυρή, θα γίνεται ομόφωνα δεκτή στον ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη, θα θέλει και θα μπορεί να συμπεριλαμβάνει το πολιτικό μας σχέδιο για συνάντηση με τον κόσμοτου ΠΑΣΟΚ που αμφισβητεί την πολιτική του μνημονίου από προοδευτική κατεύθυνση».

Παρά τις τελευταίες προσπάθειες που έγιναν στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρέθηκε κοινή λύση. Το ΄΄Μέτωπο΄΄ και ο Αλ. Αλαβάνος ανακοίνωσαν την κάθοδο στη Περιφέρεια Αττικής. Έτσι ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ υποστήριξαν και συνδιαμόρφωσαν με άλλες δυνάμεις τον συνδυασμό «ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ», τον οποία στήριξε κριτικά και η οργάνωση ΚΟΚΚΙΝΟ, το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης (ΚΟΕ, ΔΕΑ, ΚΕΔΑ) τον συνδυασμό ΄΄Ελεύθερη Αττική΄΄ με επικεφαλής τον Αλ. Αλαβάνο και οι συνιστώσες ΑΚΟΑ, ΞΕΚΙΝΗΜΑ, ΡΟΖΑ όπως και ανένταχτοι της Γραμματείας κατέληξαν να μην συμμετέχουν σε κανένα ψηφοδέλτιο.

Αυτοκριτικά οφείλουμε να πούμε πως σε όλη αυτή την πορεία, από τις ευρωεκλογές μέχρι και σήμερα, εμείς ως κόμμα δεν καταφέραμε, με τα κεντροβαρή χαρακτηριστικά που μπορούν να έχουν οι παρεμβάσεις μας λόγω μεγέθους και ιστορικότητας, να παίξουμε εκείνο τον εξισορροπητικό ρόλο που θα έβαζε φρένο στον αλληλοσπαραγμό και θα έστρεφε, με πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα, τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής μάχης εντός της κοινωνίας.

Βεβαίως για την τελευταία περίοδο, πρέπει να συνυπολογίσουμε πως βρισκόμασταν σε μια φάση ανασυγκρότησης αμέσως μετά από μια δύσκολη συνεδριακή διαδικασία, στην οποία οδηγηθήκαμε και με απαίτηση των μελών του κόμματος για την υπέρβαση της αδυναμίας παραγωγής ενός ενιαίου πολιτικού σχεδίου που να υποστηρίζεται ως τέτοιο δημόσια, για την υπέρβαση χρόνιων αδυναμιών όσον αφορά την λειτουργία μας και για την χάραξη μιας νέας στρατηγικής για την Αριστερά σε υγιείς βάσεις μέσα στο τοπίο της κρίσης. Σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να προσμετρήσουμε πως για την κακή δημόσια εικόνα και την μειωμένη απεύθυνση του χώρου συνέβαλε και η επιλογή μέρους της ανανεωτικής πτέρυγας στο συνέδριο να αποχωρήσει από το κόμμα. Μέσα από μια πορεία διαρκών συγκρούσεων και ενώ όλοι επέστρεφαν στα βασικά αναλυτικά εργαλεία συγκρότησής τους, ένα τμήμα της Ανανεωτικής Πτέρυγας μέσα στην κρίση επανέφερε το σχέδιο της υπεύθυνης κεντροαριστερής δύναμης θέτοντας βέτο στην συνέχιση του ΣΥΡΙΖΑ, και απορρίπτοντας κάθε προσπάθεια για βελτίωση της λειτουργίας του κόμματος, πράγμα το οποίο δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό.

Συμπερασματικά οφείλουμε να πούμε πως η πρότερη εικόνα πολυδιάσπασης και μάχης για μικροκομματικά οφέλη και μικροεξουσίες είχε ως βασική συνέπεια την απώλεια της αξιοπιστίας του χώρου συνολικά, με αποτέλεσμα αυτή η μάχη να είναι πολύ δύσκολη, ανεξάρτητα του σχεδίου που θα δοκιμάζαμε.

Στις 13 περιφέρειες της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε κοινούς συνδυασμούς στις 10.

Σε δύο περιφέρειες (Ιόνια και Δυτική Μακεδονία) υπήρξε κοινή κάθοδος και με τους Ο-Π, κάτι που παρά τις πολύ καλές προσπάθειες μας δεν έγινε δυνατό σε άλλες περιφέρειες.

ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Το εκλογικό αποτέλεσμα ως σύνολο έδωσε μηνύματα αμφισβήτησης και αντίστασης στην πολιτική του μνημονίου και προς το δικομματισμό γενικότερα. Όμως δεν στάθηκε ικανό να δρομολογήσει άμεσες πολιτικές εξελίξεις προς προοδευτική κατεύθυνση.

Χωρίς να αποκλείεται η προσφυγή σε εκλογές το προσεχές διάστημα είναι φανερό ότι έχουν ξεκινήσει και με αφορμή και τα αποτελέσματα των Αυτοδιοικητικών Εκλογών έχουν ενταθεί, οι διαδικασίες γενικότερης αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού. Σήμερα η κυρίαρχη τάση είναι μια ελεγχόμενη «εσωτερική διευθέτηση» μέσω πολλαπλών ενδεχόμενων συναινετικών διευρύνσεων, με κομματικά μορφώματα και παράγοντες της δημόσιας ζωής, με στόχο την ανάταξη και στήριξη του πολιτικού τόξου που στηρίζει το μνημόνιο και θα στηρίξει και μελλοντικά τις πολιτικές επιβολής μέτρων και επιλογών για την καθ' υπόταξη των εντεινόμενων κοινωνικών αντιστάσεων. Σε αυτή τη μεταβατική φάση, ενισχύονται οι τάσεις για την αναδιαμόρφωση ενός νέου ιδιότυπου κεντροαριστερού και ενός κεντροδεξιού πόλου για τη διαμόρφωση ενός διπολικού συστήματος.

Σε κάθε περίπτωση η μάχη των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών είναι σε εξέλιξη και ανοικτή.

1ο Με πολλούς τρόπους η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού καταδίκασε την κυβερνητική πολιτική. Ιδιαίτερα το 24,05% (13% του εκλογικού σώματος) που απέσπασε ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στην Αττική, δείχνει το μέγεθος της λαϊκής δυσαρέσκειας σε μια περιοχή που πρώτη πλήττεται από τα κυβερνητικά μέτρα. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει πως σε καμία περίπτωση το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπερνά το 35% σε Πανελλαδική κλίμακα. Η καταδίκη θα μπορούσε να ήταν σαφώς μεγαλύτερη αν σε ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος δεν επιδρούσε ο πολιτικός εκβιασμός του Πρωθυπουργού που οδήγησε ένα μικρό μέρος οπαδών του ΠΑΣΟΚ να υπερψηφίσουν τους ΄΄εκλεκτούς΄΄ του και άλλο να απέχουν. Η κυβέρνηση επιμένει  να αντιστρέφει την εκλογική πραγματικότητα του α΄ γύρου, στηριγμένη στα αποτελέσματα του β΄ γύρου ιδιαίτερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Επικοινωνιακά θεωρεί ότι η πολιτική της έχει την αποδοχή ή την ανοχή της κοινωνίας. Είναι άμεσο καθήκον για τις δυνάμεις της Αριστεράς να φανεί πρακτικά πως αυτές οι εκτιμήσεις είναι λάθος.

2ο Η ΝΔ. όχι μόνο δεν κέρδισε από τις εκλογές αλλά αντίθετα έχασε. Η ψευδεπίγραφη «αντιμνημονιακή» της πολιτική εκφώνηση δεν εξαπατά την κοινωνία και δύσκολα βρίσκει αποδέκτες ακόμη και στους φανατικούς οπαδούς της. Συνολικά ο δικομματισμός υπέστη νέο πλήγμα, δεν μπορόμε να πούμε όμως πως ήταν συντριπτικό. Σήμερα το σίγουρο είναι πως υπάρχει ένας ευρύς χώρος για να αναδυθεί νέα πολιτική ελπίδα.

3ο Το βασικότερο μήνυμα των εκλογών προήλθε από την αποχή, τα άκυρα και τα λευκά και είναι ένα μήνυμα που αφορά και την Αριστερά. Στην Αθήνα η αποχή ξεπέρασε το 50% και γενικά κυμάνθηκε στο 40% σε όλη την Ελλάδα, ενώ τα άκυρα και τα λευκά στον α΄ γύρο σχεδόν τετραπλασιάστηκαν σε σχέση με οποιαδήποτε προηγούμενη εκλογική μάχη. Τις πρώτες μέρες μετά τον πρώτο γύρο υπήρξαν αρκετά άρθρα και αναλύσεις στον Τύπο για την αποχή. Γρήγορα η «αποχή» αποσύρθηκε από την κυκλοφορία. Δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνούμε με την πολιτική στάση της αποχής. Από την άλλη δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε όσους και όσες απείχαν. Χρειάζεται να δούμε τις δικές μας ευθύνες και τα δικά μας καθήκοντα. Η αποχή από τις εκλογικές και κοινωνικές διαδικασίες είναι αποδεκτή στάση από το κυρίαρχο σύστημα. Στις παρούσες συνθήκες και πριν προσλάβει συστημικό χαρακτήρα χρειάζεται να δούμε ότι «δημιουργεί χώρο» - από τη μία δείχνει την αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και όλου του πολιτικού συστήματος και από την άλλη δείχνει αμηχανία και έλλειψη απτής ελπίδας από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Άρα το ζήτημα δεν είναι μόνο η μελέτη της αποχής αλλά ίσως παραπάνω απʼ αυτό η ανταπόκριση στο καθήκον της αντίστασης και της διαμόρφωσης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης.

4ο Το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενισχύθηκαν στις εκλογές τόσο σε ποσοστά όσο και σε ψήφους. Το γεγονός είναι εξηγήσιμο.

Το ΚΚΕ παρουσιάζεται ως σταθερό κόμμα, με ενιαία έκφραση και πολιτική, οργανωτική στιβαρότητα και λειτουργική ικανότητα διαχείρισης καταστάσεων. Ξεφεύγει χωρίς πολλά λόγια από σοβαρά ζητήματα όπως το χρέος, η άμεση απάντηση κλπ και αξιοποιεί επικοινωνιακά όλες του τις δυνάμεις. Κρατά αποστάσεις ακόμα και από την έννοια «Αριστερά» προβάλλοντας το πρωτοφανές εφεύρημα ότι είναι βασικά ΚΚΕ. Είναι σαφές ότι πολλοί ψηφοφόροι του αγνοούν τις επιμέρους θέσεις του. Όσο το ΚΚΕ συνεχίζει να ακολουθεί ανθενωτική πολιτική σε πολιτικό επίπεδο και στο μ.κ. η εκλογική του δύναμη θα βαραίνει περισσότερο ως εξισορροπητικός παράγοντας του πολιτικού συστήματος παρά ως όρος ανατροπής του.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κέρδισε αρκετές χιλιάδες ψήφους αριστερών ανθρώπων που δεν ήθελαν να απέχουν, ούτε να επιδοκιμάσουν το ΚΚΕ αλλά και πολλών που ήθελαν να στείλουν ένα σαφές μήνυμα στο ΣΥΡΙΖΑ. Έχει σημασία να διακρίνουμε το εξής:

Πρόκειται, όπως και εν μέρει για τα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια που δεν μπορούμε να τα ταυτίζουμε συνολικά με την στάση της αποχής, για χιλιάδες ανθρώπους με ενδιαφέρον για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, αντισυστημική ή ριζοσπαστική συμπεριφορά που θέλουν την ενωτική δράση της Αριστεράς σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Έχουμε συναντηθεί μαζί τους στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους κοινωνικούς αγώνες και αυτή η συνάντηση πρέπει με διάφορους τρόπους να γίνει μόνιμη.

Ο κατακερματισμός της Αριστεράς πάντως, που πιστοποιήθηκε τόσο προεκλογικά με την κυριαρχία διχαστικών λογικών στο μαζικό κίνημα όσο και στις εκλογές με την κάθοδο ανταγωνιστικών και πολλαπλών ψηφοδελτίου όλου του φάσματος της Αριστεράς, πιστοποιεί την αδυναμία διαμόρφωσης ενός πολιτικού πόλου της Αριστεράς σε αυτή τη φάση.

Η άθροιση των δυνάμεων μιας κατακερματισμένης Αριστεράς, παρ΄ότι σήμερα φαίνεται ως πολιτικά αυθαίρετη πράξη, επιβεβαιώνει τις δυνατότητες και την δυναμική που θα μπορούσε να απελευθερώσει σε συνθήκες κρίσης μια τέτοια εξέλιξη, οδηγώντας σε πλήρη απαξίωση και ρηγμάτωση τις κυρίαρχες δυνάμεις του δικομματισμού.

5ο Η Δη. Αρ. εμφανίζει τον εαυτό της ως κερδισμένη δύναμη. Τα ποσοστά που συγκέντρωσε σε όλη την Ελλάδα την διαψεύδουν. Βέβαια η αυτόνομη κάθοδος σε μια σειρά περιοχές πλήγωσε την εκλογική δύναμη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Η συνολική στάση της στις εκλογές δείχνει και το πολιτικό χαρακτήρα της προσπάθειας της. Με κεντροαριστερές προτάσεις επί πολιτικών και προσώπων να διεκδικήσει ένα χώρο συνεργασίας με τις εντός μνημονίου πολιτικές δυνάμεις. Αριστεροί που την στήριξαν και την στηρίζουν, όλο και περισσότερο και στο βαθμό που συνεχίζει αυτή την πολιτική, θα αντιλαμβάνονται τα όρια του εγχειρήματος της ως συμπληρωματικής δύναμης. Σε κάθε περίπτωση η ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με την Δη. Αρ. πρέπει να είναι συνεπής και συγχρόνως να μην ορθώνει τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους του ΣΥΝ και της Δη. Αρ.

6ο Οι Ο-Π διατήρησαν βασικά τις δυνάμεις τους. Σε πολιτικό επίπεδο και παρά τις δικές μας επανειλημμένες προσπάθειες για συνεργασία, έδειξαν ότι προτιμούν μια ουδέτερη, μικροκομματική στάση. Ιδιαίτερα στο Νότιο Αιγαίο η στάση τους ήταν πολιτικά απαράδεκτη. Σε πολλούς δήμους, όπως και στα Ιόνια και την Δυτική Μακεδονία η συνεργασία μας αποδείχτηκε αμοιβαία ωφέλιμη.

7Ο Ο ΛΑΟΣ είχε ελαφρά υποχώρηση, παραμένει «παίκτης» του συστήματος προσπαθώντας να αποτινάξει την ακροδεξιά φυσιογνωμία του για να συμπεριληφθεί με ίσους όρους στις δυνάμεις – στηρίγματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Το ποσοστό που κέρδισε ο συνδυασμός της ΄΄Χρυσής Αυγής΄΄ στην Αθήνα, μας επιβάλλει να ξαναδούμε τις κρυφές πτυχές του κοινωνικού φόβου και τα σοβαρά προβλήματα στην Αθήνα ως μια σύγχρονη μητρόπολη. Σε κάθε περίπτωση το φασιστικό φίδι δεν αντιμετωπίζεται με  «συγκρούσεις» και επικοινωνιακά τρικ αλλά με μια κοινωνική μάχη αξιών και προτάσεων ανάπτυξης, πάνω στο έδαφος υπαρκτών προβλημάτων.

8ο Η διχαστική επιλογή του «Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης» στην Αττική αποδοκιμάστηκε με ηχηρό τρόπο. Ο κόσμος της Αριστεράς και το εκλογικό σώμα θεώρησε ότι η παρουσία του συνδυασμού υπηρετούσε μικροκομματικά συμφέροντα και αρχηγικού τύπου επιδιώξεις.

Αν και έγκαιρα είχαμε αντιληφθεί την αδυναμία δικαίωσης στην κοινωνία ενός σχεδίου, που απλά εκμεταλλεύεται τον δημόσιο χώρο απεύθυνσης που δημιουργεί ένα στέλεχος της Αριστεράς, με σημαντική πορεία στην κεντρική πολιτική σκηνή, εκφωνώντας ένα απογειωμένο σχέδιο με βασικά στοιχεία τον βερμπαλισμό και την αντικαπιταλιστική αντιευρωπαική ρητορεία είναι αλήθεια πως το υπερτιμήσαμε και ετεροπροσδιοριστήκαμε σε κάποιο βαθμό απέναντί του.

9ο Το δικό μας εκλογικό αποτέλεσμα.

Εξετάζουμε το αποτέλεσμα των εκλογών με βάση τους στόχους μας αλλά και τις ανάγκες της συγκυρίας.

Με βάση τις αποφάσεις της ΚΠΕ επιδιώκαμε σε αυτές τις εκλογές να εκφραστεί μέσω των συνδυασμών η μέγιστη δυνατή ενότητα των δυνάμεων που από αριστερή και προοδευτική σκοπιά αντιπαλεύουν το μνημόνιο, την κυβερνητική και ευρωπαϊκή πολιτική και οι συνδυασμοί αυτοί να έχουν εκλογική επιτυχία που θα συνεχισθεί ως συνεργασία μετά τις εκλογές.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου είχαμε θέσει ως προαπαιτούμενα μια νέα λειτουργία στο επίπεδο του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ανταγωνιστικά σχέδια στο εσωτερικό του, την προσπάθεια για δημιουργία ρήγματος στο ΠΑΣΟΚ του μνημονίου, που θα διευκόλυνε τον απεγκλωβισμό ψηφοφόρων του και την μετατόπιση τους προς τα αριστερά, καθώς και μια νέα ενιαία και δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.

Κανένα από τα προαπαιτούμενα δεν λειτούργησε σε ικανοποιητικό βαθμό και πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες, ευθύνες για αυτό έχουμε όλοι μας. Αναδείχθηκαν μάλιστα ως νέα, παλιά προβλήματα του Κόμματος. Οι προθέσεις πάντα ήταν καλές και επεδίωκαν την ενότητα και την ενιαία δράση, ποτέ όμως δεν έφταναν και η κρίση δεν γίνεται από τις προθέσεις αλλά από το αποτέλεσμα.

Πήγαμε στις εκλογές με πολλαπλές τακτικές που καμιά δεν απέδωσε σε σχέση με το στόχο της ώστε να μπορέσουμε να πούμε πως κάποιο σχέδιο κέρδισε και κάποιο ηττήθηκε.

Στους περισσότερους δήμους υποστηρίξαμε συνδυασμούς που είχαν την αποδοχή όλου του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο έγινε και σε 10 περιφέρειες αν και οι επιλογές ήταν πολλαπλές στη βάση των πολλαπλών δεδομένων και των συγκεκριμένων συνθηκών ανά περιοχή.

Εμφανίστηκαν φαινόμενα δημόσιας διγλωσσίας ή πολυγλωσσίας.

Μέσα στην χρονική πίεση δεν σεβαστήκαμε ιδιαιτερότητες κινήσεων και περιοχών που είχαν ήδη πολύχρονη δράση κάνοντας προτάσεις είτε με στοιχεία κεντρικών πολιτικών ισορροπιών και ισορροπιών με επί μέρους δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, είτε με κριτήρια δημοφιλίας.

Ακόμα έχοντας συνείδηση της κακής κατάστασης του χώρου λειτουργήσαμε πολλές φορές υποτιμώντας τις πιθανές υποψηφιότητες μελών του κόμματος. Χωρίς να σημαίνει πως πρέπει να υπάρχει κάποια δεδομένη κομματική επετηρίδα υποψηφιοτήτων, δεν μπορεί να φτάνουμε στο άλλο άκρο και να δίνουμε την εικόνα ως χώρος πως πρέπει να συνεργαστούμε με κάποιον ανεξάρτητο ή κάποιον που προέρχεται από άλλον χώρο για να πιστέψουμε πως θα πετύχουμε ένα καλό αποτέλεσμα.

Ακόμα η ιδιαιτερότητα αυτής της εκλογικής μάχης ως η πρώτη στην μετά μνημόνιο εποχή μας οδήγησε ορθά σε μια προσπάθεια ανάδειξης του κεντρικού μηνύματος που έπρεπε να βγει από τις εκλογές οδηγώντας μας όμως ταυτόχρονα σε μια υποτίμηση των βασικών αυτοδιοικητικών μας χαρακτηριστικών και της πρότυπης δουλειάς που είχαμε κάνει σε διάφορες περιοχές που δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε.

Αντίστοιχα θέτοντας ως κεντρική την αντιμνημονιακή μάχη δεν την συνδυάσαμε επαρκώς με ριζοσπαστικά, εναλλακτικά, νεολαιίστικα και οικολογικά χαρακτηριστικά καθώς και στοιχεία του προγραμματικού μας λόγου πληρώνοντας το τίμημα, ενώ ταυτόχρονα άλλοι χώροι ή κινήσεις με σαφώς πιο απολίτικα χαρακτηριστικά επένδυσαν πάνω σε αυτό το κενό.

Για άλλη μια φορά πρέπει να τονίσουμε την απουσία γυναικών από τα ψηφοδέλτιά μας σε πολλές περιοχές, ειδικά στην κορυφή (επικεφαλής, αντιπεριφερειάρχες κλπ) καθώς και την απουσία φεμινιστικών επεξεργασιών από τον προγραμματικό και δημόσιο λόγο των σχημάτων που συμμετείχαμε, κάτι το οποίο πρέπει να διορθώσουμε στα επόμενα βήματά μας.

Συγχρόνως η ταχύτητα των γεγονότων και η εγγύτητα των εκλογών δεν επέτρεψαν μια ουσιαστική ανασυγκρότηση των Π.Κ. και των τμημάτων της ΚΠΕ. Ιδιαίτερα για τη συγκρότηση και λειτουργία του Κόμματος στην ουσία οι αποφάσεις του Συνεδρίου δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή.

Όσον αφορά στην περιφέρεια Αττικής, που εκ των πραγμάτων ήταν μια κεντρική μάχη και λόγω της υψηλής πληθυσμιακής πυκνότητας, οδηγηθήκαμε σε μια δύσκολη και τολμηρή επιλογή υψηλού ρίσκου που προσπαθούσε όμως να απαντήσει στην συγκυρία. Σήμερα εκτιμάμε πως ορθά, τις εκλογές δεν μπορούσαμε να τις δώσουμε σαν να μην υπήρχε το μνημόνιο. Η προσπάθειά μας για την δημιουργία μιας πλατιάς παράταξης που θα απευθυνόταν σε όλο το μέτωπο των δυνάμεων που αμφισβητούν το μνημόνιο από προοδευτική σκοπιά και με όρους υπεράσπισης του κοινωνικού κράτους ήταν ορθή, πολιτικοποιούσε τις εκλογές και έδινε ορατότητα στο επίδικο της καταδίκης της κυβέρνησης του μνημονίου στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα.  

Η προσέλκυση, μετά από εντατική επικοινωνιακή και πολιτική ενίσχυση συγκεκριμένων κέντρων, του μεγαλύτερου ποσοστού ψήφων από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ στο ψηφοδέλτιο Δημαρά που λειτούργησε και ως ανάχωμα στην επιλογή μας για συνάντηση του χώρου που αποδεσμεύεται από το ΠΑΣΟΚ, με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, καθώς και τα όποια δικά μας λάθη, δεν αναιρούν την αναγκαιότητα περαιτέρω συνεργασίας με τη διεύρυνση και γείωση ιδιαίτερα στο κοινωνικό πεδίο αυτών των διεργασιών.

Οφείλουμε με νηφαλιότητα να βγάλουμε συμπεράσματα και με ένα αυτοκριτικό πνεύμα, αφού διαπιστώσαμε την αδυναμία μας να πείσουμε για την ορθότητα αυτής της επιλογής ενός μεγάλου μέρους του κόσμου που τα τελευταία χρόνια έχουμε χτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης, την αδυναμία μας να συσπειρώσουμε και να εμπνεύσουμε πολλά από τα μέλη μας να δώσουν με πάθος αυτή την κρίσιμη μάχη και τέλος την μη συμμετοχή σε αυτή την παράταξη των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά αυτών που δεν μετείχαν στο ψηφοδέλτιο της Ελεύθερης Αττικής, με τις οποίες έχουμε δώσει με κοινή αντίληψη σειρά μαχών τα τελευταία χρόνια.

Επιπρόσθετα, τόσο στην Αττική όσο και αλλού δεν ρίξαμε το απαιτούμενο βάρος στην επιλογή που έχουμε κάνει εδώ και καιρό να απευθυνόμαστε προνομιακά στα δυναμικά τμήματα των νέων ανθρώπων (επιστημονικό προλεταριάτο, γενιά άρθρου 16, γενιά 500 ευρώ κοκ) τα οποία α) υφίστανται τη μεγαλύτερη ένταση της ταξικής επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη και β) διαμορφώνουν και επηρεάζουν εκτεταμένα τμήματα του εκλογικού σώματος ανεξαρτήτως ηλικίας. Η επιλογή μας αυτή παλιότερα μας είχε θέσει σε μια προνομιακή σχέση μαζί τους η οποία όμως κάθε άλλο από δεδομένη μπορεί να θεωρηθεί και γιʼ αυτό αν δεν υπηρετείται με συνέπεια μπορεί εύκολα να χαθεί.  

Οφείλουμε να ξανασκεφτούμε τους τρόπους μέσα από τους οποίους μπορούμε να απευθυνθούμε σε πιο πλατιά ακροατήρια που απογοητεύονται από τις δυνάμεις του δικομματισμού χωρίς όμως να αυτοαναιρούμαστε και να διαρρηγνύουμε σχέσεις που με κόπο έχουμε χτίσει για χρόνια με τον πάντα απαιτητικό κόσμο της αριστεράς.

 Επίσης πρέπει να δούμε πως θα αξιοποιούμε ένα πολιτικό προσωπικό που διαφωνεί ενεργά με την πολιτική του μνημονίου χωρίς όμως να αδυνατίζουμε αλλά αντιθέτως ενισχύοντας και εμπλουτίζοντας το κεντρικό μας στίγμα. 

Στα παραπάνω στοιχεία αυτοκριτικής πρέπει να προσθέσουμε και την αδυναμία του κόμματος να αναγνωρίσει την κρισιμότητα της συγκρότησης της παράταξης με όρους δημοκρατίας και αποτελεσματικότητας, με διαδικασίες και όργανα, που θα σχεδίαζαν έγκαιρα και θα υλοποιούσαν στην βάση ενός σχεδίου και όχι μόνο με βάση την αυτενέργεια κάποιων στελεχών.

Συνολικά για όλη την Ελλάδα το αποτέλεσμα των εκλογών, ιδιαίτερα στις Περιφέρειες και τις μεγάλες πόλεις αν και παρουσιάζει σταθερότητα σε ποσοστά, που όμως δεδομένης της κατάστασης συνιστά στασιμότητα, δεν ανταποκρίνεται στους στόχους που είχαμε θέσει, γιʼ αυτό για εμάς δεν είναι ικανοποιητικό.

Η σύνθετη και δύσκολη σημερινή πραγματικότητα επιβάλλει νηφάλιους και ειλικρινείς όρους συζήτησης, απαιτεί μια συντεταγμένη συζήτηση στις οργανώσεις του κόμματος για την εξαγωγή συμπερασμάτων, ώστε να επαναπροσδιορίσουμε επιλογές και να ανοίξουμε θετικούς δρόμους για την επόμενη μέρα της δικής μας αριστεράς και της κοινωνίας συνολικότερα.

Από την όλη προεκλογική δουλειά προέκυψαν και σημαντικά θετικά

Το βασικότερο είναι η συγκρότηση και λειτουργία των Περιφερειακών Συμβουλίων που με επάρκεια διαχειρίστηκαν μια σειρά ζητήματα σε Περιφερειακό επίπεδο και βοήθησαν και σε επίπεδο Π.Κ. Είναι φανερό πως η συγκρότηση Περιφερειακών Συμβουλίων και Περιφερειακών Γραφείων με πλήρεις αρμοδιότητες είναι ανάγκη που θα βελτιώσει αισθητά τη λειτουργία του Κόμματος.

Η συγκεκριμένη διαμόρφωση Περιφερειακών Προγραμμάτων αποτελεί σπουδαίο υλικό για δράση στο μ.κ. και εμπλουτισμό του προγράμματος του Κόμματος.

Χαιρετίζουμε τη δράση των υποψηφίων περιφερειαρχών, αντιπεριφερειαρχών, δημάρχων, περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων, αλλά και όλων των κ.μ. και αριστερών που με περισσή υπομονή, αντοχή και ανιδιοτέλεια έδωσαν την μάχη

ΙΙ.    Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

1.            Η παγκόσμια οικονομική κρίση με τις μορφές και τις τάσεις της, καθορίζει το πλαίσιο σύγκρουσης εργασίας – κεφαλαίου. Μια νέα κρίση είναι πιθανή. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επεξεργάζονται και υλοποιούν σενάρια με βαθιά ταξικούς όρους. Ένας πόλεμος συμφερόντων μαίνεται παγκοσμίως, πόλεμος που συμπεριλαμβάνει την κυρίαρχη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και νομισματικές συγκρούσεις. Ο στόχος όμως είναι ένας, να διασωθεί και υπερισχύσει το υπάρχον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα. Ο στόχος αυτός υπηρετείται πολιτικά, οικονομικά αλλά και στρατιωτικά όπως αποδεικνύουν οι αποφάσεις για το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ μετατρέπει την στρατιωτική συμμαχία σε παγκόσμιο χωροφύλακα των συμφερόντων του κεφαλαίου, του δίνει δικαιώματα παρέμβασης και εντός των κρατών. Η απαίτηση μας για διάλυση του ΝΑΤΟ γίνεται επίκαιρη, δημιουργεί την ανάγκη συμβολής σε ένα παγκόσμιο κίνημα ειρήνης ενάντια στην στρατιωτικοποίηση του πλανήτη.

2.            Ειδικά για τα ζητήματα της Ευρώπης

Στο Συνέδριο μας τονίσαμε ότι:

«Η χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά ιδιαίτερα η κρίση του χρέους και η ύφεση αποκάλυψαν τους βαθιά ταξικά όρους με τους οποίους οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως μια νομισματική ένωση υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου και μάλιστα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου κατεξοχήν. Το ευρώ, οι συνθήκες που το υπηρετούν, από το Μάαστριχτ μέχρι και την Λισαβόνα, και η αρχιτεκτονική των ευρωπαϊκών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Συμφώνου Σταθερότητας συμπεριλαμβανομένων, συνομολογήθηκαν ως ένας μηχανισμός διατήρησης της υψηλής κερδοφορίας των πιο επιθετικών τμημάτων του κεφαλαίου και ταυτόχρονα ως διαδικασία παράκαμψης της δημοκρατικής βούλησης των λαών, δηλαδή της λαϊκής κυριαρχίας.

 Οι κυρίαρχες δυνάμεις επιμένουν στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που γέννησε την κρίση και σήμερα την επιδεινώνει επικίνδυνα. Η κρίση χρέους εξαπλώνεται ταχύτατα σε όλη την ευρωζώνη….Η οξύτητα του προβλήματος είναι τέτοια που μπορεί να οδηγήσει στην αποσύνθεση της ευρωζώνης, αν δεν εγκαταλειφθεί το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα. Σε τέτοιες συνθήκες, η Αριστερά πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μια σειρά από διαφορετικά σενάρια που μπορούν να προκύψουν το επόμενο διάστημα

Γνωρίζουμε καλά ότι το οικονομικό μοντέλο που η Ευρωπαϊκή ¨Ένωση υιοθέτησε βρίσκεται σήμερα σε πρωτοφανές αδιέξοδο και για αυτό οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς οφείλουν να μιλούν για μια επανίδρυση όλης της οικονομικής και πολιτικής αρχιτεκτονικής της Ε.Ε.

Οδηγηθήκαμε ως εδώ με την απόλυτη σύμπλευση της ευρωπαϊκής δεξιάς με την ιδεολογικά και ηθικά χρεοκοπημένη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Απέναντι σε αυτή την κρίση, η εναλλακτική λύση δεν είναι ο εθνικός απομονωτισμός, ούτε η διάλυση της Ευρώπης. Το μόνο αντίπαλο δέος στο μπλοκ εξουσίας είναι η συνεργασία των «θιγόμενων» που όταν συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους θα αποκρούσουν και θα ακυρώσουν αυτά τα σχέδια παρότι καλά γνωρίζουν ότι τα υπερασπίζονται όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ είτε με κεντροδεξιές, είτε με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις αξιοποιώντας και τον υπερεθνικό συντονισμό θεσμών και κανόνων που έχουν τα ίδια δημιουργήσει. Η εναλλακτική λύση είναι η πάλη των λαών της Ευρώπης για αλλαγή των συσχετισμών σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ο κοινός συντονισμένος αγώνας για μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη δημοκρατική και κοινωνική, απελευθερωμένη από τον μονεταρισμό και τους καταναγκασμούς του κεφαλαίου.»

Τα σενάρια για τα οποία μιλάγαμε στο συνέδριο είναι ήδη μπροστά μας. Το υπόδειγμα της Ελλάδας αρχίζει να εφαρμόζεται αυτούσιο και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η ένταξη της Ιρλανδίας στον λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» είναι ένα ακόμη βήμα. Στις χώρες του Νότου (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία) προωθούνται πολιτικές σκληρής εκμετάλλευσης των δυνάμεων της εργασίας με την δικαιολογία αποφυγής «μνημονίου». Ήδη έχουν αποφασισθεί σενάρια «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» που κατά πάσα πιθανότητα θα εφαρμοσθούν και πριν από το 2013, ενώ η κυβέρνηση της Γερμανίας με ένταση βάζει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προτάσεις για την  Ευρώπη των δύο ή τριών ταχυτήτων με την καθιέρωση των 2 ευρώ, αλλά και τη συμμετοχή των ιδιωτών μέσω των «μηχανισμών στήριξης» στο μεγάλο κερδοσκοπικό φαγοπότι που παίζεται πάνω στα δημόσια και ιδιωτικά χρέη των κρατών – μελών της Ε.Ε. Σήμερα απαιτείται η μέγιστη δυνατή συνεννόηση και κοινή δράση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με σαφείς στόχους. Οι αποφάσεις του Συνεδρίου μας παρέχουν το κατάλληλο υλικό.

Το Συνέδριο του ΚΕΑ το αμέσως επόμενο Σ/Κ είναι μια μεγάλη ευκαιρία ώστε η Ευρωπαϊκή Αριστερά να χαράξει τις βασικές κατευθύνσεις ενιαίας δράσεις που θα έχει τα στοιχεία της κοινής αντίστασης σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο αλλά και μιας αντεπίθεσης σε όλο το μέτωπο που ξεδιπλώνεται τόσο η κρίση όσο και η νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυρίαρχων τάξεων.

Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση που ορθά εκτυλίσσεται στο εσωτερικό της Αριστεράς για την συγκρότηση της πιο πειστικής εναλλακτικής πρόταση σε σχέση με τα ζητήματα της Ευρώπης δεν είναι μια συζήτηση που μπορεί να μας οριοθετεί ή να οδηγεί σε συγκρούσεις στην δημόσια σφαίρα. Ούτως ή άλλως κάθε τέτοια πρόταση θεωρεί προαπαιτούμενο για την εφαρμογή της την αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος της Αριστεράς και άρα η υλοποίησή της παραπέμπεται για το μέλλον. Με βάση αυτά σήμερα στην προτεραιότητα του προβληματισμού μας οφείλει να είναι η οργάνωση των αντιστάσεων μέσα στους κοινωνικούς χώρους απέναντι στην λαίλαπα του μνημονίου της τρόικας και η σύγκρουση με τους φορείς υλοποίησης της κυρίαρχης πολιτικής αποδεικνύοντας κάθε μέρα το καταστροφικό τους έργο και συγκροτώντας την ελπίδα για την απαλλαγή της κοινωνίας από αυτούς.

Σε κάθε περίπτωση όπως το συνέδριο έχει ορίσει οφείλουμε σε εύλογο διάστημα να διοργανώσουμε ένα θεματικό συνέδριο με αντικείμενο την ευρωπαϊκή πολιτική του κόμματος, όπου θα δοθεί ο χρόνος και ο χώρος για να εκφράσουμε τις ιδιαίτερες απόψεις μας και να εμπλουτίσουμε τις θέσεις μας σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο.

3.            Στην Ελλάδα του ΄΄μνημονίου΄΄ η επίθεση ενάντια στην κοινωνία συνεχίζεται σε όλα τα μέτωπα.

Ο νέος προϋπολογισμός δείχνει πως το 2011 η ένταση της επίθεσης ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες και την ίδια την κοινωνία θα είναι οξύτατη. Η απόφαση της κυβέρνησης πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Πλήρης πρόσδεση στο μνημονιακό άρμα, νέα καταστροφικά και ισοπεδωτικά μέτρα. Η κυβέρνηση επειδή δεν βρίσκει πρόθυμους συμμάχους σε κοινωνικό επίπεδο, επενδύει στο φόβο και την απειλή. Χωρίς να αποκλείεται η προσφυγή σε εκλογές σύντομα, είναι φανερό ότι έχουν ξεκινήσει διαδικασίες γενικότερης αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού. Κυρίαρχη είναι η τάση μιας ελεγχόμενης εσωτερικής διευθέτησης μέσω πολλαπλών συναινετικών διευρύνσεων με κομματικά μορφώματα και παράγοντες της δημόσιας ζωής. Στόχος η διαμόρφωση ενός πολιτικού τόξου που με διαφοροποιήσεις θα στηρίζει τελικά τις πολιτικές μέτρων και επιλογών με βάση το μνημόνιο και θα επιχειρεί την πολιτική καθυπόταξη των κοινωνικών αντιστάσεων. Το πολιτικό ζήτημα μπαίνει σε οξύτητα στο τραπέζι. Με αυτή την κυβέρνηση και αυτή την πολιτική η χώρα και η κοινωνία χρεοκοπεί. Είναι αναγκαίο να διαμορφωθεί νέα πολιτική ελπίδα. Άρα κοινή δράση και συνεργασία όλων των αριστερών και προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων στην κατεύθυνση της κοινωνικής αντίστασης αλλά και της εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης που θα απαιτεί έξοδο από το «μνημόνιο» και ένα πρόγραμμα αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της χώρας.

Μόνο η αλληλοεπίδραση κοινωνικών αγώνων άμεσης εναλλακτικής πολιτικής λύσης μπορεί να είναι αποτελεσματική και χρήσιμη για την κοινωνία. Η απεργία στις 15/12 είναι πολύ σημαντική. Από τώρα στους εργασιακούς χώρους, τις γειτονιές, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα χρειάζεται και να γίνει γνωστή και να ανοίξει ένας διάλογος κάλεσμα συμμετοχής.

Τι να κάνουμε:

 Σε λιγότερο από 1,5 χρόνο δώσαμε 3 μεγάλες εκλογικές μάχες υπό αντίξοες συνθήκες. Η αντοχή και η συνοχή του χώρου δοκιμάστηκε πολλές φορές. Η ίδια η κρίση θέτει συνεχώς ερωτήματα και δημιουργεί νέες ανάγκες. Έχουμε την δυνατότητα να ανταποκριθούμε. Ο ΣΥΝ έχει ήδη διαμορφώσει τη δική του ιστορία, βασικά εκπροσωπεί το ρεύμα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς με παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Στη μεγάλη επίθεση που έχει ξεδιπλωθεί σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εγχώριο επίπεδο απαντάμε συμμετέχοντας στην ενεργητική αντίσταση των δυνάμεων της εργασίας, διατυπώνουμε εναλλακτικές ριζοσπαστικές προτάσεις που συναντούν τις κοινωνικές ανάγκες του σήμερα, αποδείχνουν και ανοίγουν το δρόμο για τον στρατηγικό μας στόχο, τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα όλος ο προσανατολισμός του Κόμματος είναι στην απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής, όπως αυτή σχεδιάζεται και εφαρμόζεται σε συμφωνία με ΔΝΤ – ΕΕ – ΕΚΤ. Στο σύνολο της και κάθε αντιλαϊκό μέτρο πρέπει να βρίσκει την ενεργητική αντίσταση των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της νέας γενιάς. Δυναμώνουμε την διεθνιστική μας συνεργασία και αλληλεγγύη. Εργαζόμαστε για την ενιαία δράση της Αριστεράς και τη συνεργασία όλων των δυνάμεων που από προοδευτική σκοπιά θέλουν και παλεύουν για την ανατροπή του μνημονίου, της κυβερνητικής πολιτικής και της ίδιας της κυβέρνησης.

Στη πολιτική συγκυρία η προσπάθεια μας για τη δημιουργία ενός ευρύτατου κοινωνικού μετώπου αντίστασης και ενός πολιτικού μετώπου συνεργασίας από τη ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία, τη ριζοσπαστική οικολογία και την Αριστερά παραμένει σταθερή επιλογή. Στόχος μας είναι να διαμορφωθεί μια νέα πολιτική ελπίδα που αλληλοτροφοδοτούμενη απʼ τους κοινωνικούς αγώνες, να θέσει το ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας και μιας νέας πορείας της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης με βάση τις αποφάσεις του πρόσφατου Συνεδρίου μας.

 Σʼ αυτή την κατεύθυνση

1.    Συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην απεργία της 15ης Δεκέμβρη με στόχο να εκφραστεί στους εργασιακούς χώρους και στο δρόμο η οργή και η αγανάκτηση από την κυβερνητική πολιτική. Στην πορεία προς την απεργία συμβάλλουμε στην οργάνωσης διαλόγου ανάμεσα στους εργαζόμενους, με Γ.Σ. κατά κλάδο, στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης. Στόχος μας είναι να κατανοηθεί πως υπάρχει άλλος δρόμος, αυτός που διαμορφώνουν οι κοινωνικοί αγώνες.

Μέσα σʼ αυτή τη διαδικασία ιδιαίτερα επείγον είναι η προσπάθεια για αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Όλο το Κόμμα χρειάζεται να προσανατολισθεί στη δουλειά, στους εργαζόμενους στη βάση συγκεκριμένου προγράμματος και μετρήσιμων στόχων.

Επιδιώκουμε τη δημιουργία Επιτροπών Αντίστασης και Αλληλεγγύης σε κάθε χώρο και γειτονιά, δημιουργία νέων συνδικαλιστικών οργανώσεων που να αντιστοιχούν στη σημερινή κατάσταση, δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και κοινής δράσης, εμφάνιση συνεργατικών και συνεταιριστικών σχημάτων αλληλέγγυας κοινωνικής και οικονομικής δράσης (για τρόφιμα και υπηρεσίες).

Ιδιαίτερο βάρος χρειάζεται να δοθεί στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας που πρώτοι θα πληρώσουν την κοινωνική κατεδάφιση που ορίζει η Τρόϊκα και η κυβέρνηση μέσω προϋπολογισμού και μέτρων.

2.    Στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης (Περιφέρεια και Δήμοι) επεμβαίνουμε με νέες δυνάμεις. Οι Περιφερειακοί και δημοτικοί συνδυασμοί να συγκροτηθούν ως αντίστοιχες κινήσεις. Με πρόγραμμα να επαναλάβουν τη συνάντηση με την κοινωνία που είχαν την προεκλογική περίοδο.

Στους δήμους όπου δεν καταφέραμε να συγκροτήσουμε συνδυασμούς, από τώρα να ξεκινήσει η διαδικασία συγκρότησης δημοτικής κίνησης.

Η διαμόρφωση των αυτοδιοικητικών προϋπολογισμών με αποφασιστική συμμετοχή της κοινωνίας είναι ένα πρώτο κατεπείγον ζήτημα. Ευνοούμε και συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός Πανελλαδικού Δικτύου αριστερών και ριζοσπαστικών προοδευτικών περιφερειακών και δημοτικών κινήσεων που με το συντονισμό και την αλληλοβοήθεια τους θα συστηματοποιούν και προβάλλουν την αριστερή πολιτική στην Αυτοδιοίκησης.

Στις 18/12 το τμήμα Αυτοδιοίκησης οργανώνει μια πρώτη συνάντηση με τους εκλεγμένους στο θεσμό για μια πρώτη δόση βοήθειας και κατευθύνσεων. Στις 13/12 θα γίνει ολομέλεια του Περιφερειακού συνδυασμού της Αττικής.

3.    Το Κόμμα μας να αναλάβει ενεργητικά πρωτοβουλία για συνεννόηση και κοινή δράση όλων των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς πάνω σε συγκεκριμένη ατζέντα που θα περιλαμβάνει τα εξής θέματα:

Ανεργία - Συμβάσεις εργασίας (κλαδικές VS επιχειρησιακές) - Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμός (συγχωνεύσεις, ιδιωτικοποιήσεις) - Προστασία του Περιβάλλοντος - Εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα

Προτείνουμε στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες διαλόγου για την κοινή δράση όλων των δυνάμεων που αντιπαλεύουν από αριστερά την κυβερνητική πολιτική του μνημονίου.

4.    Το αμέσως επόμενο διάστημα και έως το τέλος Ιανουαρίου να οργανώσουμε μια μεγάλη καμπάνια για την απάντηση μας στην οικονομική κρίση. Σʼ αυτή την κατεύθυνση:

•    Ανασυγκροτείται και ενεργοποιείται η Επιτροπή Προγράμματος με στόχο, μέσω διαλόγου, να επικαιροποιηθεί το Πρόγραμμα και να κωδικοποιηθούν οι άμεσες προτάσεις μας για διέξοδο από την κρίση.

•    Οργανώνουμε ανοιχτές συζητήσεις σε όλες τις πρωτεύουσες νομών σε όλη την Ελλάδα, αντίστοιχες περιοδείες στελεχών και βουλευτών.

•    Ενισχύεται το Τμήμα Θεωρίας και οργανώνει τη μελέτη και τη συζήτηση για τη σχέση του αγώνα για το σήμερα με τον στρατηγικό μας στόχο.

•    Ενισχύεται η λειτουργία του Πουλαντζά ιδιαίτερα για την διοργάνωση ανοιχτών συζητήσεων διαλόγου επί της κρίσης και των διαφόρων προτάσεων της Αριστεράς. Ενισχύουμε τη συμμετοχή στον διεθνή διάλογο.

•    Συμμετέχουμε σε κάθε προσπάθεια διαλόγου που έχει το στοιχείο της ανοιχτής συντροφικής ακόμα και αντιπαραθετικής συζήτησης που προσπαθεί να ενώσει.

•    Το συνέδριο μας έχει αποφασίσει τη διοργάνωση ειδικού θεματικού συνεδρίου για την Ευρωπαϊκή πολιτική. Η ΚΠΕ , σε επόμενη συνεδρίαση της, να ορίσει την ημερομηνία. Έχει σημασία να αποτελέσει συγχρόνως ένα είδος διεθνούς forum όπου θα κληθούν όλα τα Κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

5.    ΣΥΡΙΖΑ

Για τον Συνασπισμό συνεχίζει αταλάντευτα να αποτελεί προτεραιότητα η στρατηγική της ενότητας και της κοινής δράσης της Αριστεράς.

Είναι δεδομένο πως για τον ΣΥΡΙΖΑ ξημερώνει μια πολύ δύσκολη μέρα. Δεν υπάρχει καμιά συνιστώσα με απόλυτα σωστή ή απόλυτα λαθεμένη στάση. Η κατάσταση επιβάλλει να ξαναδούμε νηφάλια τον τρόπο που θα προχωρήσει το εγχείρημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ των τακτικισμών, των ηγεμονισμών και των οργανωτίστικων αντιλήψεων, ο ΣΥΡΙΖΑ της διαμεσολάβησης πρέπει να αποτελέσει παρελθόν και αν δεν το αντιληφθούμε αυτό θα οδηγηθούμε σε ακόμα μεγαλύτερες διαιρέσεις.

Ταυτόχρονα πρέπει να εργαστούμε συστηματικά ώστε να παραμείνει ζωντανή με κάθε τρόπο μια διαδικασία συγκρότησης μιας νέας ενωτικής αριστεράς. Η πρόταση μας συγκροτείται πάνω στην αντίληψη του ανοίγματος νέων οριζόντων ενότητας και κοινής δράσης.

Μπροστά μας ανοίγονται δυο δρόμοι.

Ο πρώτος δρόμος είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Να ξαναθυμηθούμε όλοι τον ιδρυτικό στόχο, να σεβαστούμε τις διαφορές μας και εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν, σε αυτά που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αυτός ο δρόμος έχει ένα μεγάλο κόστος και ένα μεγάλο κέρδος. Το κόστος είναι ότι ξαναπιάνοντας το νήμα από την αρχή, αναγκαζόμαστε να αφήσουμε πίσω και όσα θεωρούμε ως κεκτημένα της συνύπαρξής μας για χρόνια. Το κέρδος ότι αν το αποδεχτούμε όλοι μπορούμε και όλοι να συνεχίσουμε.

Ο δεύτερος δρόμος είναι με ειλικρίνεια και συντροφικότητα να παραδεχτούμε την αδυναμία να προχωρήσουμε όλοι μαζί και να αναζητήσουμε νέα σχήματα και νέες μορφές συνεργασίας. Κρατώντας βέβαια ή και εμβαθύνοντας κάποια κεκτημένα, αλλά προφανώς όχι με όλους, αλλά συνεχίζοντας μια προσπάθεια κοινής δράσης και συνύπαρξης στο κίνημα με όλους ή και με ακόμα περισσότερους.

Για εμάς αποτελεί επιλογή μας ο πρώτος δρόμος.

Με βάση τα παραπάνω και χωρίς να έχουμε καταλήξει σε μια ολοκληρωμένη πρόταση προτείνουμε μέσα στην επόμενη βδομάδα να γίνουν γίνουν διμερείς συναντήσεις με όλες τις συνιστώσες. Εκεί θα καταθέσουμε τα εξής αφετηριακά στοιχεία του προβληματισμού μας:

•    Οφείλουμε να απαντήσουμε ξανά αν σήμερα απέναντι στην κρίση το ζητούμενο είναι η ενότητα ή η καθαρότητα της γραμμής; Αυτά τα δυο μαζί δεν συμβαδίζουν. Αν θεωρούμε προτεραιότητα την ενότητα, οφείλουμε να εργαστούμε για την ενότητα. Ας θυμηθούμε πως ο  ιδρυτικός μας στόχος ήταν η υπέρβαση της λογικής της μοναδικής αλήθειας. Η υπέρβαση της λογικής ότι η δική μας άποψη και μόνο, το δικό μας ρεύμα και μόνο, δικαιώθηκε ιστορικά. Στο εσωτερικό της συμμαχίας λοιπόν οφείλει ο καθένας να σέβεται την ιστορία και τις επιλογές των υπολοίπων, οφείλει να θυσιάζει την ολότητα της αλήθειας του για την συνέχιση της από κοινού λειτουργίας και δράσης, χωρίς τακτικισμούς και ψευδοσυγκρούσεις. Ο Συνασπισμός δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο κριτικής για όλον τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με βαρύτατους χαρακτηρισμούς δημόσια.

•    Η ύπαρξη ανασυνθέσεων στο εσωτερικό μιας συμμαχίας αποτελεί ευτυχές γεγονός, από την στιγμή που συγκροτείται ως τέτοια όμως και απευθύνεται ως ένα στην κοινωνία θα μετέχει και ως μία συνιστώσα στην συμμαχία. Δεν μπορεί στο εσωτερικό μιας συμμαχίας να συγκροτούνται και να δοκιμάζονται πολιτικά σχέδια που παραμένουν εν δυνάμει αυτόνομα έως και ανταγωνιστικά υποτιμώντας την κοινή διαδικασία. Τέτοια είναι η περίπτωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και η τοποθέτησή μας σʼ αυτό το θέμα είναι αδιαπραγμάτευτη.

•    Για ένα νέο πολιτικό συμβόλαιο δεν αρκεί ένα συμφωνημένο πολιτικό κείμενο επί της συγκυρίας και προς το μέλλον, όπως έχει αποδειχτεί και από την ιστορία μας. Χρειάζεται να δοθούν εξαρχής εγγυήσεις και δεσμεύσεις από όλους, χρειάζεται μια νέα συμφωνία σε αρχές και μεθόδους επίλυσης ζητημάτων που από την εμπειρία μας γνωρίζουμε πως προκαλούν αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις και διαμορφώνουν αλλοιωμένη εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία

•    Είναι αυτονόητο πως ο βαθμός συμφωνίας μας επί του πολιτικού πλαισίου καθώς και η  κοινή παρέμβαση στο κοινωνικό επίπεδο με όρους εμπιστοσύνης είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να συγκροτηθούμε πάνω σε ένα ανώτερο επίπεδο δημοκρατίας. Είναι παράλογο να λειτουργούμε σε ένα κοινό συμμαχικό πολιτικό σχήμα με και να μην μπορούμε να παρέμβουμε με κοινό τρόπο στο συνδικαλιστικό κίνημα ή στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Από σήμερα αν συμφωνήσουμε ξεκινάμε τέτοια κοινά βήματα δίνοντας όλο το βάρος στη κοινωνική δράση. Χρειαζόμαστε χρόνο αλλά και πολύ περισσότερο εξωστρεφή δράση. Δεν χρειαζόμαστε οργανωτίστικες αντιπαραθέσεις.

Μετά τις διμερείς συναντήσεις το θέμα θα συζητηθεί στην Πολιτική Γραμματεία και θα ξαναέρθει στην επόμενη ΚΠΕ για να προσδιορίσουμε την τακτική μας.

6.    Ζητήματα κομματικής οικοδόμησης και λειτουργίας

Ήδη τονίσαμε πως οι αποφάσεις του Συνεδρίου που αφορούν στην ανασυγκρότηση του Κόμματος στην ουσία δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή. Δεν υπάρχει χρόνος για καμιά αναβολή. Η εξωστρεφής δράση του Κόμματος χρειάζεται να συνοδεύεται με την πιο δημοκρατική, στιβαρή και αποτελεσματική λειτουργία του.

Άμεσα μέτρα είναι:

1.    Ανασυγκρότηση των Π.Κ. με νέα απογραφικά δελτία και συνένωση τους στους Καλλικατικούς δήμους.

2.    Ανασυγκρότηση των Τμημάτων της ΚΠΕ με βάση την απόφαση του Συνεδρίου και ανασυγκρότηση των Επιτροπών Πολιτικού σχεδιασμού και Προγράμματος.

3.    Στο επόμενο 3μηνο να γίνουν και ολοκληρωθούν οι Νομαρχιακές Συνδιασκέψεις, να οργανώσουμε πανελλαδική σύσκεψη για τους ΕΒΕ και συνεδρίαση της ΚΠΕ για το εργατικό κίνημα.

4.    Να συνεχίσουν την λειτουργία τους τα Περιφερειακά Συμβούλια με σύνθεση όπως την ορίζει το Καταστατικό.

Πιο σημαντικές προτεραιότητες αναδεικνύονται

•    Η ανασυγκρότηση του τμήματος Τεκμηρίωσης

•    Η στενότερη σχέση με την ΑΥΓΗ και το ΚΟΚΚΙΝΟ

•    Τα οικονομικά του Κόμματος

Η βοήθεια στη Νεολαία Συνασπισμού 

Η Νεολαία Συνασπισμού έχει κάνει θετικά βήματα και ενισχύει σε μεγάλο βαθμό την συνολική κομματική δράση. Χρειάζεται ίσως να υπενθυμίσουμε πως χρειαζόμαστε νεολαία ριζοσπαστική, ευαίσθητη, σταθερά προσηλωμένη στους στρατηγικούς και τακτικούς στόχους του Κόμματος. Η εξαιρετική επιτυχία του πρόσφατου Φεστιβάλ, η ακτινοβολία του σε όλη την Ελλάδα αλλά η αποτελεσματική οικονομική διαχείριση του δείχνει το επίπεδο προσφοράς της Νεολαίας στο Κόμμα, όταν δουλεύουμε μαζί και σωστά. Σημαντική ήταν και προσφορά της στις Περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Στο πλαίσιο της βοήθειας μας, πέρα απ΄ το συνολικό προσανατολισμό στα πολιτικά και κοινωνικά επίδικα χρειάζεται να πάρουμε και οργανωτικά μέτρα.

1.    Στα Περιφερειακά Συμβούλια συμμετέχει και στέλεχος της Νεολαίας ΣΥΝ.

2.    Σε κάθε γραμματεία τμήματος συμμετέχει μέλος της Νεολαίας που ορίζεται από την Γραμματεία της.

3.    Προωθούμε κοινές συνελεύσεις Κόμματος – Νεολαίας ιδιαίτερα για τα ζητήματα προγραμματισμού.

4.    Ενισχύουμε οικονομικά τη δράση της στη βάση 6μηνου προγραμματισμού.