- Με την απόφαση της επιμήκυνσης του δανείου χαλαρώνει η θηλιά λένε πολλοί. Τότε λοιπόν γιατί εσείς δεν συμμερίζεστε την χαρά ή ανακούφιση της κυβέρνησης;
Το αν θα χαλαρώσει ή όχι η θηλιά, δεν εξαρτάται μονοδιάστατα από τον χρόνο. Αν η επιμήκυνση του χρόνου δεν σημαίνει ορισμένα άλλα πράγματα για την αντιμετώπιση του χρέους, τότε μπορεί να σημαίνει και μια παράταση αυτής της θηλιάς. Ούτως ή άλλως, έχουμε πει ότι η υλοποίηση της πολιτικής του μνημονίου θα φέρει σε δυσμενέστερη κατάσταση τη χώρα, όχι μόνο στο κοινωνικό επίπεδο και είναι κάτι το οποίο το βλέπουμε να εξελίσσεται αλλά και σε σχέση με την ικανοποίηση των στόχων που έχει θέσει το ίδιο το μνημόνιο, δηλαδή τον περιορισμό του χρέους και του ελλείμματος. Άρα, λοιπόν, μια παράταση των πολιτικών αυτών, θα σήμαινε ότι οι επιπτώσεις τους στο τελικό ύψος του χρέους θα οδηγούσαν στην αύξησή του. Με αυτή την έννοια, αν δεν υπάρξει άμεσα μια συνολική πρωτοβουλία μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ώστε να υπάρξει μια επαναδιαπραγμάτευση σε σχέση με το χρέος των κρατών μελών, που βασικό της στοιχείο θα είναι η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του, δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο μίγμα πολιτικής το οποίο θα έχει αποτέλεσμα σε σχέση με τον περιορισμό των χρεών.
Αν κάνει κανείς έναν υπολογισμό για το πόσα παραπάνω δισεκατομμύρια θα δώσουμε για την αποπληρωμή με την επιμήκυνση του χρόνου, είναι επιπλέον 30 δις σε τόκους. Αυτό που παρουσιάστηκε ως παρένθεση κάποιων μέτρων «αναγκαίων» για να υπάρξει τελικά ο περιορισμός του χρέους, θα παγιωθούν και άρα θα διαμορφωθεί μια κατάσταση πλήρους ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, του ασφαλιστικού, του τρόπου που αυτή τη στιγμή είναι συνολικά δομημένη η κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Κλείνει ένας μεγάλος κύκλος του κοινωνικού κράτους που υπήρξε στην Ευρώπη μετά τον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Επειδή ο ΣΥΝ συζητά για πανευρωπαϊκή λύση, υπάρχουν οι πανευρωπαϊκοί συσχετισμοί δυνάμεων που να επιτρέψουν να δρομολογηθεί μια τέτοια λύση; Στην Ισπανία και την Ελλάδα είναι σοσιαλιστικές οι κυβερνήσεις που παίρνουν τα μέτρα.
Να συμφωνήσουμε ότι μόνο κατʼ όνομα μπορεί κανείς να ονομάσει την ελληνική ή την αντίστοιχη ισπανική κυβέρνηση ως σοσιαλιστικές. Εδώ και καιρό, έχουμε εκτιμήσει ότι πρόκειται για φανατικούς τελικά υπερασπιστές της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. Οι συσχετισμοί όμως που μπορούν να δημιουργηθούν είναι πια στη βάση των αναγκών των ίδιων των χωρών, δηλαδή των υπερχρεωμένων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου ή και της Ιρλανδίας που δεν ανήκει σʼ αυτές. Το επακόλουθο των εφαρμοζόμενων πολιτικών είναι ότι οδηγούν στη διάλυση της Ευρώπης και ενδεχομένως και στη διάλυση του ευρώ. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση που η μια χώρα μετά την άλλη μπαίνει στο μηχανισμό, υιοθετώντας μια πολιτική η οποία θα επιδεινώνει την οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση, την στιγμή μάλιστα που αυτό σʼ ένα μεσοπρόθεσμο διάστημα θα θίξει και την ίδια την ατμομηχανή της Ευρώπης, την Γερμανία που το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών της είναι εντός της Ευρώπης άρα δεν θα έχει αποδέκτες πια για τα ίδια της τα προϊόντα. Αυτή λοιπόν η πολιτική θα βλάψει και τη ναυαρχίδα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Και ας μην ξεχνάμε και τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται και εντός της ίδιας της Γερμανίας, διότι ακολουθεί μια εισοδηματική πολιτική λιτότητας και σε πραγματικά νούμερα έχουμε μείωση των αμοιβών των γερμανών εργαζομένων τα τελευταία 10 χρόνια. Και εντός της Γερμανίας θα έχουμε συγκρούσεις που ενδεχομένως στις προσεχείς εκλογές θα αποτυπωθούν και σε μια αλλαγή στο κυβερνητικό επίπεδο.
- Οι σχέσεις της χώρας μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι απασχολούν και το εσωτερικό του κόμματός σας. Και στην ΚΠΕ υπήρξε ένας τέτοιος προβληματισμός, δηλαδή αν πρέπει να παλέψουμε εντός ή εκτός της Ευρώπης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν και ξη συνέντευξη του κ. Λαφαζάνη που ουσιαστικά συζητούσε ακόμα και επιστροφή στη δραχμή και σημείωνε ότι το νόμισμα κάθε χώρας δεν είναι φετίχ.
Είναι αλήθεια ότι υπήρξε μια διαφορετική προσέγγιση από τους συντρόφους του Ρεύματος που κατέθεσαν και ένα κείμενο γύρω από αυτά τα ζητήματα. Δεν θα έβαζα ένα τίτλο όπως αυτό που έβαλε η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ ότι ο Π. Λαφαζάνης ζήτησε μια επιστροφή στη δραχμή διότι δεν το λέει αυτό και μεταξύ μας πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι χρεώνει ο ένας στον άλλο. Η ανάλυση του για το τι γίνεται στην Ευρώπη υποτιμά τα κοινά χαρακτηριστικά που έχουν σε σχέση με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες του Νότου και που αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο το θέμα της δομικής κρίσης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Αν λοιπόν υπάρχει σήμερα μια δομική κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που σχετίζεται με τον τρόπο που κτίστηκε η Ευρώπη, με τον τρόπο που προχώρησε η νομισματική ένωση, θεωρώ ότι οι λύσεις που πρέπει να αναζητήσουμε πρέπει να είναι ακριβώς σε αυτό το πανευρωπαϊκό επίπεδο και όχι να επιλεγούν λύσεις εκτός της Ευρώπης όπου σε καμιά περίπτωση οι συσχετισμοί δεν είναι πιο ευνοϊκοί. Να παραδεχτούμε ότι οι προοδευτικές δυνάμεις και η Αριστερά βρίσκονται αντιμέτωπες με αρνητικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη αλλά έξω από την Ευρώπη αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα ευνοϊκότερο πεδίο; Δεν βλέπω καμιά τέτοια προσέγγιση και πραγματικότητα. Άλλωστε, τα χαρακτηριστικά της σημερινής οικονομικής παγκοσμιοποίησης ωθούν στο να αναζητήσουμε λύσεις έξω από τα όρια του κλασικού εθνικού κράτους και όχι υιοθετώντας στρατηγικές εθνικής αναδίπλωσης.
- Για τον καθορισμό των σχέσεων με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και το Μέτωπο με ποιο τρόπο και χρονοδιάγραμμα θα αποσαφηνιστούν αυτές οι σχέσεις;
Πήραμε μια απόφαση που λέει ότι από αύριο θα ξεκινήσουμε διμερείς επαφές με όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσουμε από κοινού να δούμε τι θα κάνουμε. Μπροστά μας ανοίγονται δυο δρόμοι. ʽΗ θα επιλέξουμε ένα χαλαρό σχήμα το οποίο δεν θα αποκλείει κανέναν αλλά εκ των πραγμάτων απʼ ότι έχει δείξει η ίδια η ζωή, των ξεχωριστών καθόδων στις περιφερειακές εκλογές, των προβλημάτων που υπάρχουν από τις ευρωεκλογές και μετά, δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από αυτό το σχήμα να έχει οργανωτική και πολιτική εμβάθυνση, δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις να υπάρχουν προγραμματικές συμπτώσεις. Άρα θα είναι ένα σχήμα που θα συνεργάζεται και θα βρίσκει ένα τρόπο συντονισμού σε επιμέρους θέματα ή κατά περίπτωση. Ο ένας δρόμος είναι αυτός. Ηʼ αν υπάρχει διάθεση, εμείς δεν το αποκλείουμε, να προχωρήσουμε την διαδικασία ανασύνθεσης εντός της αριστεράς και λέμε ότι σε κάθε περίπτωση αυτό δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνει τις δυνάμεις του Μετώπου, οι οποίες δώσανε δείγματα γραφής, κινήθηκαν με ανταγωνιστικά σχέδια, υπονόμευσαν τις επιλογές όλης της προηγούμενης περιόδου, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των φίλων, ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί προς άλλες κατευθύνσεις και προς την αποχή. Αυτή είναι μια πραγματικότητα στην οποία δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας. Με όσους πράγματι μπορούμε και το επιθυμούμε να υπάρξουν νέα μορφώματα στο χώρο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς που θα θέτουν το θέμα της ανασύνθεσής της, προϋποθέτουν προηγουμένως να υπάρξει μια άλλη πολιτική συμφωνία σε προγραμματικές, φυσιογνωμικές και πολιτικές κατευθύνσεις.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS