03/12/2010

Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα στο 3ο Συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Παρίσι

•    ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ

•    ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ -ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΜΕ 150% ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

•    ΙΣΧΥΡΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ - ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

•    ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΤΟ ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΗΣ ΟΝΕ

•    ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το 3ο συνέδριο του κόμματός μας διεξάγεται τη κατάλληλη στιγμή. Τη στιγμή που είμαστε υποχρεωμένοι να ξεπεράσουμε τους εαυτούς και τις αδυναμίες μας και να δώσουμε κρίσιμες απαντήσεις στα δραματικά διλήμματα που προκαλούν οι δραματικές εξελίξεις των ημερών. 

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια βαθειά δομική κρίση του καπιταλισμού.

Το ακραίο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των αγορών, γέννησε ένα χρηματοπιστωτικό τομέα τέρας, που τώρα καταβροχθίζει ότι βρει μπροστά του. Ακόμα και τα χέρια που το ταΐζουν.

Η επιλογή διάσωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα με άπειρο κρατικό χρήμα, είχε ως φυσικό αποτέλεσμα να μεταφερθεί η κρίση στα δημοσιονομικά.

Στην Ευρώπη, όμως, η κρίση του χρέους φανερώνει τη γύμνια του βασιλιά. Το μοντέλο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η ΟΝΕ ήταν σαθρό. Το ευρώ οικοδομήθηκε στη βάση του μονεταρισμού, μόνο και μόνο για να εξυπηρετεί τους βαθιά ταξικούς όρους των συμφερόντων του κεφαλαίου και μάλιστα του χρηματοπιστωτικού.

Η οικονομική κρίση, λοιπόν, που πλήττει ήδη ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο τις χώρες της περιφέρειας, αφού ήδη έχουμε 80 εκατομμύρια ευρωπαίους κάτω από τα όρια της φτώχειας, δεν είναι απλά συνέχεια της παγκόσμιας κρίσης.

Εν πολλοίς  οφείλεται και στην ίδια την φύση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης.

Στην μονεταριστική αντίληψη οικοδόμησής της.

Στην απουσία άμεσου και δημοκρατικού ελέγχου.

Στην απουσία ευρωπαϊκού προϋπολογισμού

Στην απονενοημένη απόπειρα νομισματικής ενοποίησης, χωρίς στοιχειώδεις λειτουργίες οικονομικής ενοποίησης.

Στην ύπαρξη, με δυο λόγια, ενός νομίσματος χωρίς τις ιδιότητες του νομίσματος.

Η Ευρωπαϊκή αριστερά που άσκησε από τη πρώτη στιγμή έντονη κριτική στο δογματικό μονεταρισμό του Μάαστριχ και του Άμστερνταμ, που έδωσε τη μάχη εναντίον του Ευρωσυντάγματος και της Συνθήκης της Λισσαβόνας, ακριβώς γιατί κατοχύρωναν συνταγματικά το νεοφιλελευθερισμό ως μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης, σήμερα βρίσκεται σε σημείο καμπής, όπως ακριβώς και η Ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Γιατί δεν αρκεί να επιχαίρουμε ότι οι αναλύσεις μας δικαιώθηκαν αφού έρχεται η καταστροφή που ορθώς προβλέψαμε . Καθήκον μας είναι να δώσουμε απαντήσεις που θα αποτρέπουν τη καταστροφή, αλλά και να οργανώσουμε τους κοινωνικούς αγώνες των λαών της Ευρώπης που θα ανοίξουν δρόμους για τη δημοκρατική της επανίδρυση, στη βάση της οικονομίας των κοινωνικών αναγκών και όχι της ασυδοσίας των αγορών.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Σήμερα γνωρίζουμε όλοι, ότι αν δεν επιλυθούν τα δομικά ελλείμματα της ΟΝΕ, αν δεν υπάρξει μια νέα αρχιτεκτονική οικονομικής ενοποίησης, το ευρώ και μαζί του η ευρωζώνη αλλά και η Ε.Ε. δεν πρόκειται να επιβιώσουν.

Και αυτή η νέα αρχιτεκτονική δε μπορεί παρά να βασίζεται σε δυο πυλώνες.

 Ο πρώτος αφορά στο ρόλο της ΕΚΤ.

Στη δυνατότητα της, όχι μόνο να δανείζει και να διασώζει εμπορικές τράπεζες, αλλά κυρίως να αποτελεί καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για τις αδύναμες οικονομίες.

Τυπώνοντας νόμισμα και ομόλογα, δανείζοντας με 1% επιτόκιο, αγοράζοντας τα επισφαλή δάνεια.

Προχωρώντας γοργά σε μια διαδικασία δίκαιης ρύθμιση του χρέους, με διαγραφή μεγάλου μέρους του. Αλλά και στη δημιουργία ενός μόνιμου προληπτικού μηχανισμού αλληλεγγύης -και όχι τιμωρίας των αδύνατων χωρών- που να περιλαμβάνει και τις εκτός ευρωζώνης χώρες, και που κυρίως θα παρεμβαίνει πριν από την κρίση και όχι κατόπιν εορτής.

Ο δεύτερος πυλώνας αφορά μια αναγκαία διαδικασία αναδιανομής του πλούτου ανάμεσα στις δυνατές και στις αδύναμες οικονομίες. Με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό για μεταφορά πόρων προς τη περιφέρεια που θα εξισορροπεί τις τεράστιες αντιθέσεις.

Προς τούτο ένα άλλο Σύμφωνο σταθερότητας που δε θα βασίζεται σε άχρηστους δείκτες μονεταριστικής εμμονής, όπως π.χ. ο πληθωρισμός και το έλλειμμα, αλλά σε δείκτες όπως η διαφορές του εμπορικών ισοζυγίων ή των ισοζυγίων πληρωμών, η ανεργία, η ανάπτυξη, θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό ισόρροπης ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το Κόμμα μας, η «Ευρωπαϊκή Αριστερά», έχει ιστορική ευθύνη, να μην επιτρέψει στις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας να οδηγήσουν τους λαούς της Ευρώπης σε ανυπολόγιστες καταστροφές.

Έχουμε ευθύνη να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να αναβαθμίσουμε τη παρέμβασή μας.

Να προτείνουμε σχέδιο επιβίωσης της Ευρώπης μέσα από τη ριζική ανατροπή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικοδόμησής της.

Να αγωνιστούμε συντονισμένα σε κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά με κοινό σχέδιο και στόχο, ώστε να βάλουμε σε θέση πρωταγωνιστή των εξελίξεων τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους, αποτρέποντας τη επερχόμενη κοινωνική καταστροφή.

Να δουλέψουμε μεθοδικά για κοινούς και συντονισμένους πανευρωπαϊκούς αγώνες, για μια μεγάλη πανευρωπαϊκή εξέγερση των εργαζομένων και των αποκλεισμένων που θα ανατρέψει την Ευρώπη των αγορών και θα οικοδομήσει την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των κοινωνικών αλλαγών.

Για όλα αυτά όμως χρειαζόμαστε Ευρωπαϊκό Κόμμα ισχυρό, σύγχρονο και ριζοσπαστικό, με ηγεσία συλλογική, ευέλικτη και αποτελεσματική.

Ας αξιοποιήσουμε, λοιπόν, την ευκαιρία του 3ου Συνεδρίου, μας για να αλλάξουμε πρώτα από όλα τους εαυτούς μας, ώστε όλοι μαζί να δώσουμε τις δυνάμεις μας για να αλλάξουμε την Ευρώπη.