Ως βασική ομιλήτρια, μαζί με τους οικονομολόγους-καθηγητές Πανεπιστημίου κκ. Ευκλείδη Τσακαλώτο και Σπύρο Λαπατσιώρα, συμμετείχε η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, σε εκδήλωση που διοργάνωσαν στη Λάρισα η Αυτόνομη Ριζοσπαστική Παρέμβαση (ΑΡΠΑ) Οικονομολόγων Θεσσαλίας και η Συνεργασία – Ενότητα – Παρέμβαση Οικονομολόγων με θέμα «Προϋπολογισμός 2011 – οικονομική κρίση και εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου». Παρατίθεται το κείμενο της εισήγησής της.
Προϋπολογισμός 2011: Ο ΣΥΡΙΖΑ συμμέτοχος της κοινωνίας και όχι συνένοχος της κυβέρνησης
Λίγες μόνο ημέρες πριν την επίσημη συζήτηση στη Βουλή του προϋπολογισμού του οικονομικού έτους 2011, η κατάσταση τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικονομία, φαίνεται να διαμορφώνεται με τα πλέον αρνητικά πρόσημα και οιωνούς.
ΤΡΕΧΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι εξελίξεις στο κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό πεδίο, προδιαγράφουν με μελανά χρώματα όσα έχουν δρομολογηθεί και θα τα βρούμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα. Η δημόσια υγεία κατακρημνίζεται και το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι απορίας άξιον πώς ακόμη δεν έχει τιναχτεί πλήρως στον αέρα. Η δημόσια Παιδεία παραπαίει. Οι αντιδραστικές αλλαγές που προτείνει το αρμόδιο υπουργείο τόσο για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ όσο και για τις υπόλοιπες εκπαιδευτικές βαθμίδες, διαφαίνονται στον ορίζοντα και ήδη έχουν ξεσηκώσει αντιδράσεις. Η δημόσια περιουσία εκποιείται κομμάτι-κομμάτι, χωρίς αυτή η σάρωση να αντιμετωπίζει τα αναχώματα που η Αριστερά, έχοντας κι αυτή το μερίδιό της στην ευθύνη, ήλπιζε να αρθούν. Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση πραγματικά κρέμεται από μία λεπτή κλωστή, που είναι ζήτημα χρόνου πότε θα σπάσει. Η αγορά και ο εμπορικός κόσμος, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις βρίσκονται με το πιστόλι στον κρόταφο. Με χρέη να συσσωρεύονται και να φτάνουν μερίδα επαγγελματιών ακόμη και στο απονενοημένο διάβημα της αυτοχειρίας. Οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες αποδεικνύονται, με απόλυτη ευθύνη των κυβερνητικών πολιτικών και επιλογών, ο πιο αδύναμος κρίκος του κοινωνικού ιστού. Οι υποδομές, στη μεταμνημονιακή εποχή, δεν χωρούν σε κανένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων οπότε είτε παραπέμπονται σε ένα “επέκεινα”, είτε για να υλοποιηθούν, μπαίνουν στο παιχνίδι μεγαλοεργολάβοι, μέσω των γνωστών σε όλους μας Συμπράξεων Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα, με μηδενικά οφέλη για την κοινωνία και τεράστια για τους ιδιώτες. Όλοι σχεδόν οι επαγγελματικοί κλάδοι καταρρέουν. Ο πρωτογενής τομέας, που μεθοδικά δεχόταν επιθέσεις τα τελευταία χρόνια, είναι στα όρια της διάλυσης. Μόνο οι τράπεζες συνεχίζουν να δέχονται στήριξη, όμως τα χρήματα που λαμβάνουν δε γυρίζουν στην αγορά, προκειμένου να υπάρξει μία τόνωση της ρευστότητας.
Κυρίες και κύριοι, δε θέλω να είμαι απαισιόδοξη. Δεν επιδιώκω, ως μάντης κακών, να προμαντέψω σκοτεινό και άδηλο μέλλον. Όμως, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και διαβάζοντας τον προϋπολογισμό, κανείς νομίζω, δεν μπορεί να νιώθει σιγουριά και να διαπνέεται από το οποιοδήποτε αίσθημα ευφορίας, βλέποντας τι πρέπει να περιμένουμε στην χώρα μας το 2011.
Ο προϋπολογισμός του 2010, στον οποίο είχαμε ασκήσει ευθύς εξαρχής τεράστια κριτική, όπως ψηφίσθηκε από την Βουλή τον Δεκέμβριο του 2009, στην πραγματικότητα ουδέποτε τέθηκε σε εφαρμογή. Αρχικά βασικές παραδοχές και προβλέψεις του τροποποιήθηκαν από το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης που υπέβαλε η κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Φεβρουάριο του 2010. Στη συνέχεια, τόσο ο προϋπολογισμός του 2010 όσο και το μακροοικονομικό πλαίσιο στο οποίο αυτός βασιζόταν, ανατράπηκαν πλήρως από το «Μνημόνιο». Ο προϋπολογισμός που τελικά εφαρμόσθηκε, είναι σε πολύ μεγάλη απόκλιση από εκείνον που είχε ψηφισθεί. Το γεγονός δε ότι η συνταγματική εκτροπή η οποία επιχειρήθηκε κι εν τέλει επιτεύχθηκε με το Μνημόνιο, δηλαδή όλες οι αλλαγές από την ψήφισή του κι εντεύθεν, να καθορίζονται με απλές υπουργικές αποφάσεις, με το κοινοβούλιο να έχει διακοσμητικό ρόλο –και ντρέπομαι που το λέω αυτό, αλλά έτσι είναι-, δεν προοιωνίζει τίποτα καλό και για τον επερχόμενο προϋπολογισμό.
Η ΚΡΙΣΗ ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ
Οι βασικές παραδοχές είναι ξεκάθαρες: το μακροοικονομικό πλαίσιο για το 2011, όπως αυτό διαγράφεται από τον προϋπολογισμό, θα είναι ασφυκτικό τόσο για την ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις όσο και για την απασχόληση και το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Η συμπίεση των οικονομικών δυνατοτήτων και μεγεθών αυτών των κλάδων, σε συνάρτηση με όσα διαφαίνονται από τον προϋπολογισμό του 2011, είναι εμφανές ότι θα δημιουργήσει πιο κακό κλίμα.
Επιπλέον: η κρίση ξεκίνησε ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όμως, οι σκληρές περιοριστικές πολιτικές λιτότητας, με έντονα αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά, τη μετέτρεψαν σε κοινωνική, με μοχλούς τη δραματική αύξηση της ανεργίας, τη μείωση των χαμηλών εισοδημάτων, την επέκταση της φτώχειας και τον κίνδυνο αποδιάρθρωσης του παραγωγικού και του κοινωνικού ιστού. Η εξωφρενική αύξηση της έμμεσης φορολογίας, μέσω της αύξησης του ΦΠΑ ακόμη και σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, κάνει την πλάστιγγα να γύρει σε βάρος των οικονομικά αδυνάτων. Αντίστοιχα, η περαίωση, για την οποία οι φοροτεχνικοί έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αποτελεί πλήγμα για τους “μικρούς” και μια τεράστια ελάφρυνση για όσους επισταμένα, επί σειρά ετών, φοροδιέφευγαν αλλά τους είχαν τελειώσει τα νομιμοποιητικά “παραθυράκια” για να ξεφύγουν από τον κρατικό ελεγκτικό μηχανισμό.
Μόλις χθες, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη συνάντηση που είχε με εκπροσώπους της ΓΣΕΕ παραδέχθηκε ότι «τώρα πρέπει να πληρώσουν και οι έχοντες. Και νομίζω ότι θα ήταν μια δίκαιη συμπεριφορά από τους κρατούντες να πιέσουν και τους έχοντες να ανοίξουν το πορτοφόλι τους. Γιατί φοβάμαι ότι πολλοί από τους έχοντες έχουν “καβούρια” μέσα στην τσέπη».
Το ισχύον φορολογικό σύστημα, παρά τους εκατοντάδες νόμους και τα προεδρικά διατάγματα με τα οποία επιχειρήθηκε ο δήθεν «εκσυγχρονισμός» του από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παραμένει κοινωνικά άδικο, εξαιρετικά πολύπλοκο και δημοσιονομικά αναποτελεσματικό. Η παραοικονομία και το μαύρο χρήμα μένουν εσαεί στο απυρόβλητο. Συνοψίζοντας και με κίνδυνο να ακουστώ κοινότυπη, επιτρέψτε μου να πω ότι το σημερινό φορολογικό σύστημα συνεχίζει να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους, τους φτωχούς φτωχότερους και να αντιμετωπίζει με τους πλέον ευνοϊκούς όρους, σχεδόν δηλαδή να μην αγγίζει, όλους όσους θα έπρεπε να επιβαρύνει. Κινδυνεύοντας και με αφορισμό, μην το γελάτε, σε κάποιους δεν αρέσει η κριτική, αλλά και με το φόβο να ακουστώ γραφική, η εκκλησία μένει εκτός των φορολογουμένων προσώπων. Οι δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα, παρά τα σχέδια μείωσής τους, θα ανέλθουν στο 1,6 δις ευρώ το 2011.
Από κει και πέρα, υπάρχει μία σειρά ζητημάτων που πρέπει να θιγούν, που δεν είναι ανεξάρτητα με το σημερινό οικονομικό πλαίσιο της χώρας. Ένα εξ αυτών, είναι το θέμα της ανεργίας: Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ποσοστό ανεργίας πρόκειται να φτάσει το 13,2% το 2011. Στην τριετία 2009-2011 θα έχουν χαθεί σωρευτικά 175 χιλιάδες θέσεις εργασίας και ο αριθμός των απασχολουμένων θα έχει υποχωρήσει κατά μια πενταετία, δηλ. θα έχει επανέλθει στο επίπεδο του 2006. Παράλληλα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ το ποσοστό ανεργίας θα αυξηθεί σε 12,1% το 2010 και σε 14,3% το 2011, ενώ το ποσοστό της πραγματικής ανεργίας θα υπερβεί το 20% ήτοι 1 εκατ. άτομα.
Κριτική στον προϋπολογισμό και σε επιμέρους στοιχεία του
Σε ό,τι αφορά στον προϋπολογισμό, αυτό που μπορούμε να πούμε συμπερασματικά, είναι ότι είναι ο πιο άδικος κοινωνικά από όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς της μεταδικτατορικής περιόδου. Η κυβέρνηση περικόπτει σε σχέση με πέρσι κατά 20% τον προϋπολογισμό του υπουργείου Παιδείας, ήτοι 1,25 δισ. ευρώ (6.283 εκατ. έναντι 7.534 εκατ.), υπερβαίνοντας κατά 600 εκατ. τις περικοπές που προέβλεπε το Μνημόνιο. Περικόπτει κατά 1,4 δις ευρώ τον προϋπολογισμό του υπουργείου Υγείας. Οι αυξήσεις των συντελεστών ΦΠΑ των περισσότερων ειδών λαϊκής κατανάλωσης θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των πολιτών. Με τον προϋπολογισμό 2011 θα συνεχιστεί η επίθεση στους εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Τουλάχιστον 10.000 συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα απολυθούν, ενώ 21.000 εργαζόμενοι σε ζημιογόνες ΔΕΚΟ θα δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται κατά 20%-40% το 2011, καίτοι δεν ευθύνονται αυτοί για τα αρνητικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων.
Δημόσια Υγεία
Μπορούμε να δούμε τμηματικά κάποιους τομείς ιδιαίτερα ευαίσθητους και πώς αυτοί θα επηρεαστούν από τον προϋπολογισμό του 2011. Στο θέμα της Υγείας: Το δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης έχει οδηγηθεί, διαμέσου της ελλιπούς χρηματοδότησης, σε ανεπάρκειες τις οποίες επιχειρεί να καλύψει ο ιδιωτικός τομέας με όρους επιχειρηματικής αποδοτικότητας. Ο ρυθμός αύξησης των κρατικών δαπανών για τις συνολικές δαπάνες του Υπουργείου Υγείας μετριάσθηκε αισθητά και ενώ στην περίοδο 2008-2009 η αύξηση ήταν 11,8%, στην περίοδο 2009/2010 η αύξηση εκτιμάται στο 3,1%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση του κάθε νοικοκυριού για υπηρεσίες που θα έπρεπε να προσφέρονται από την Πολιτεία και τις οποίες ο κάθε εργαζόμενος έχει προπληρώσει από τις ασφαλιστικές του εισφορές. Το Μνημόνιο προβλέπει συγκεκριμένες ρυθμίσεις που πρέπει να προωθήσει το υπουργείο Υγείας και είναι σαφές ότι αυτές θα είναι προς το χειρότερο.
Δημόσια Παιδεία
Στο ζήτημα της δημόσιας Παιδείας τώρα: μίλησα και στην εισαγωγή μου για τις αντιδραστικές αλλαγές που επιχειρούνται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, που στόχο έχουν να αλλοιώσουν πλήρως το δημόσιο χαρακτήρα των Ιδρυμάτων. Φυσικά και δε θα σταματήσει εκεί το υπουργείο. Με μία ματιά στον προϋπολογισμό, βλέπουμε ότι η φετινή θα είναι η χαριστική βολή για την δημόσια εκπαίδευση όλων των βαθμίδων. Για πρώτη φορά το ποσοστό των δαπανών για την παιδεία βρίσκεται κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Συγκεκριμένα ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει τις δαπάνες του Υπουργείου Παιδείας στο 2,96 % του ΑΕΠ. Η μείωση αυτή μεταφράζεται σε μείωση κατά 14% περίπου των δαπανών για τη μισθοδοσία και τις συντάξεις των εκπαιδευτικών και αντίστοιχες μειώσεις σε όλες σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.
Περιβάλλον και “πράσινη ανάπτυξη”
Και στον προϋπολογισμό του 2011 αποδεικνύεται ότι η πράσινη ανάπτυξη την οποία ευαγγελιζόταν η κυβέρνηση έχει πάει περίπατο. Το νέο κείμενο που αναμένεται να τεθεί σε συζήτηση τέλη του 2ου δεκαημέρου του Δεκεμβρίου, δεν περιλαμβάνει εκείνες τις παρεμβάσεις και ρυθμίσεις για την παραγωγή και εμπορία τροφίμων και έτσι δεν ελέγχεται η κερδοσκοπία με αποτέλεσμα να δέχεται πιέσεις η βιοποικιλότητα, αλλά και η υγεία των καταναλωτών. Επίσης η χρηματοδότηση της προστασίας των δασών, των θαλασσών, των λιμνών και των ποταμών είναι μειωμένη. Ο ρους των ποταμών αντιμετωπίζεται ως προϊόν και πολλά προγράμματα αξιοποίησης του με φράγματα από ιδιώτες επενδυτές αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση ως πηγή εσόδων, παρά την επιβάρυνση, που θα επιφέρουν στα οικοσυστήματα. Οι φορείς διαχείρισης περιοχών natura που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν πρόβλημα χρηματοδότησης, βλέπουν το μπάτζετ τους να μειώνεται κι άλλο. Επίσης, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, δεν προβλέπονται δημόσιες επενδύσεις για ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, πολιτική που ενισχύει τη συρρίκνωση της ΔΕΗ ως δημόσιας επιχείρησης και παραδίδεται το δημόσιο αγαθό της ενέργειας στα σχέδια ιδιωτών επενδυτών.
Ευρύτερος δημόσιος τομέας και υπηρεσίες
Τελευταίο αλλά φυσικά όχι έσχατο, διότι δε θέλω ούτε να σας κουράσω ούτε και είναι δυνατόν, ακόμη κι αν είχαμε το περιθώριο του χρόνου, να αναφερθώ σε έναν προς ένα τους τομείς που πλήττονται από τον προϋπολογισμό, θέλω να βάλω το θέμα του δημοσίου τομέα και πώς αυτός επηρεάζεται. Η κυβέρνηση προχωρά με γοργούς ρυθμούς σε καταργήσεις και συγχωνεύσεις οργανισμών, υπηρεσιών καθώς και φορέων του Δημοσίου Τομέα, αλλά και σε ιδιωτικοποιήσεις πολλών εξ αυτών. Ο προϋπολογισμός του 2011 είναι στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που είναι ζωτική για την κοινωνία. Οι δημόσιες επιχειρήσεις στη χώρα μας μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά στην προσφορά κοινωφελών υπηρεσιών κι αυτό θα συνέβαινε μόνο με ενίσχυση της δημόσιας και κοινωνικής λειτουργίας τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν προκύπτει ούτε από τις εξελίξεις του προηγούμενου διαστήματος και των τελευταίων ημερών και σαφώς ούτε από τα οικονομικά δεδομένα του προϋπολογισμού.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ: ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Κλείνοντας θα επιχειρήσω να βάλω το σημαντικότερο ίσως ζήτημα στο συνολικό θέμα της επεξεργασίας και της ψήφισης του προϋπολογισμού στην χώρα μας, καθώς και την αντιπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κρατικός προϋπολογισμός, όταν πλέον φτάνει στη Βουλή, είναι ένα “νεκρό” κείμενο, πολύπλοκο, αχανές, χωρίς κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσής του, τόσο με τους βουλευτές όσο και με την ίδια την κοινωνία. Ειδικά στο σημερινό μετα-μνημονιακό τοπίο και με την παρέμβαση πλέον και του ΔΝΤ στη χώρα, ο ψηφισμένος Προϋπολογισμός είναι κενό γράμμα. Το σύνολο της οικονομικής πολιτικής έχει περάσει πλέον στην πλήρη δικαιοδοσία του Μνημονίου και όπως είχε συμβεί, όπως προείπα, με τη συνταγματική εκτροπή κατά την ψήφισή του, ο υπουργός Οικονομίας και μόνον είναι ο απόλυτος άρχων. Αυτός κόβει και ράβει, αυτός αποφασίζει και υπογράφει και κανείς άλλος. Αυτό είναι το πρώτο “κρατούμενο”.
Κρατούμενο δεύτερο: από σπάνια έως ποτέ το κείμενο το οποίο έρχεται προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο από το υπουργείο Οικονομικών, ουδέποτε εφαρμόζεται όπως έχει εγκριθεί από την Ολομέλεια. Αντιθέτως, υπόκειται σε διαρκείς αναθεωρήσεις και αλλαγές κατά τη διάρκεια του οικονομικού έτους, στην οποία όμως δεν υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης δικής μας, ως βουλευτές. Όπως χαρακτηριστικά έχει πει προ διετίας ο συνάδελφος ο Γιάννης Δραγασάκης, «στην ουσία ο Προϋπολογισμός που ψηφίζει η Βουλή, απέχει πολύ από τον Προϋπολογισμό που υλοποιείται. Η Βουλή δίνει κάθε χρόνο μια επικύρωση στον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών να κάνει ό,τι θέλει». Και τότε και τώρα, δεν καταθέσαμε τα όπλα. Μας εγκαλούν ότι ασκούμε πολιτική στείρας αντιπολίτευσης και άρνησης και ότι δεν έχουμε εναλλακτικές προτάσεις. Κάτι τέτοιο, σαφώς και δεν ισχύει.
Ήδη από το 2004 είχαμε προτείνει, πρόταση την οποία επαναλάβαμε και το 2006, να δημιουργηθεί, στο πλαίσιο της επιτροπής του άρθρου 31Α, «Γραφείο Προϋπολογισμού» στη Βουλή, που με ευθύνη της διακομματικής επιτροπής του Άρθρου 31Α, να παρακολουθεί, την εκτέλεση του Προϋπολογισμού, να έχει δικαίωμα άμεσης πρόσβασης στα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και της Eurostat, χωρίς τη διαμεσολάβηση του Υπουργείου Οικονομικών. Ζητούσαμε να έχει επαρκή επιστημονική στελέχωση και να υπάρχει σε αυτό αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση επιστημονικών φορέων όπως το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, το ΙΟΒΕ (του ΣΕΒ) το Οικονομικό Επιμελητήριο κλπ. Έως σήμερα και μολονότι ο σημερινός πρωθυπουργός ως πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμφωνούσε με τις προτάσεις μας, αυτές έχουν πέσει στο κενό και τέτοιο γραφείο δεν ιδρύθηκε.
Αντίστοιχα, κι επειδή θεωρούμε κεντρική πράξη άσκησης της οικονομικής πολιτικής της χώρας την κατάρτιση, ψήφιση και υλοποίηση του προϋπολογισμού, είχαμε καταθέσει προτάσεις στη Βουλή και στα αρμόδια θεσμικά όργανα, που όμως ουδέποτε έγιναν ουσιαστικά δεκτές και δεν υλοποιήθηκαν. Μια εξ αυτών, ήταν και παραμένει η αντιπρότασή μας για τον τρόπο που αυτή η πράξη πραγματώνεται. Γιατί μέχρι τώρα πραγματώνεται με τρόπο εμφανώς προβληματικός, κυρίως επειδή ελαχιστοποιεί τις δυνατότητες δημοκρατικού ελέγχου των βασικών οικονομικών πολιτικών, οι οποίες όσο πιο ανεξέλεγκτες είναι, τόσο γίνονται πιο σκληρά ταξικές. Όπως έχει αναφέρει πάλι ο συνάδελφος κι επίσης οικονομολόγος Γιάννης Δραγασάκης, όπως καταρτίζεται, ψηφίζεται και υλοποιείται ο προϋπολογισμός, «καθιστά πανίσχυρη την εκτελεστική εξουσία, η οποία με αδιαφανή τρόπο και χωρίς πολιτικό και κοινωνικό έλεγχο, διαχειρίζεται τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας. Είναι λοιπόν ζήτημα στοιχειώδους δημοκρατικής λειτουργίας να ελέγχεται η κυβέρνηση τουλάχιστον από τη νομοθετική εξουσία και το κοινοβούλιο, και κατʼ επέκταση από την κοινωνία, μέσα από τους φορείς της». Στο σημερινό μοντέλο αντιπροτείνουμε το Συμμετοχικό Προϋπολογισμό: μια διαδικασία συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων, που έχουν να κάνουν με
την ιεράρχηση των αναγκών,
την επιλογή των προτεραιοτήτων,
την κατανομή των πόρων,
τον έλεγχο της χρήσης τους και του τρόπου αξιοποίησής τους.
Ενάντια στο σημερινό μοντέλο αντιπαραβάλλουμε μια διαδικασία κατάρτισης του προϋπολογισμού που θα εμπλέκει ευρύτερους κοινωνικούς φορείς, σε μια λογική συμμετοχικού προϋπολογισμού, που θα διασφαλίζει ευρύτερη κοινωνική και δημοκρατική νομιμοποίηση της κορυφαίας πράξης άσκησης οικονομικής πολιτικής.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το ό,τι ο ΣΥΝ και πλέον σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένα καταψηφίσει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και ότι το ίδιο θα πράξει και φέτος, δεν είναι τυχαίο. Ούτε διεκδικούμε το μονοπώλιο της καλής καρδιάς, όπως πέρυσι μας είχε κατηγορήσει ο τότε υπουργός Εργασίας κ. Λοβέρδος. Ειδικά ο φετινός Προϋπολογισμός είναι έξω από την κοινωνία και τις ανάγκες της, σχεδιασμένος με βάση τους πιο απροκάλυπτα ταξικούς όρους, που επιχειρεί την πλήρη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και βαθαίνει ακόμη περισσότερο την ύφεση. Και φέτος προτιμούμε να είμαστε συμμέτοχοι της κοινωνίας και των πολιτών και θα αρνηθούμε να γίνουμε συνένοχοι της κυβέρνησης και να τους δώσουμε εντολή να ρίξουν οριστικά την χώρα και την κοινωνία σε μια μαύρη τρύπα, χωρίς επιστροφή.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS