- Έχετε και ένα νέο τίτλο, αντιπρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς;……
Οι τίτλοι δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, το περιεχόμενο έχει σημασία.
- Έχει σημασία το περιεχόμενο;…
Νομίζω πως ναι. Έχει σημασία, μεγάλη σημασία.
- Λόγω των ευρωπαϊκών εξελίξεων;… Να δώσουμε λίγο να καταλάβει ο κόσμος… Στο 3ο συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς άλλαξε η ηγεσία του .. Συμμετέχουν 37 κόμματα της αριστεράς.. Βγήκε νέος πρόεδρος…..
Το 3ο συνέδριο εξέλεξε τη νέα ηγεσία του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι η συνάντηση όλων των αριστερών, σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης, της συνάντησης των κομμάτων της αριστεράς…
- Όπως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.. να καταλάβει ο κόσμος…
.. Που αφορά το συντηρητικό χώρο. Τα Σοσιαλιστικό Ευρωπαϊκό που αφορά τους σοσιαλδημοκράτες. Έτσι και η αριστερά έχει το δικό της ευρωπαϊκό κόμμα, που δεν έχει όμως αναφορά μονάχα στις χώρες-μέλητ ης Ε..Ε ή της ευρωζώνης, αλλά και σε χώρες εκτός Ε.Ε., είναι σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο.
- Δεν συμμετέχει το ΚΚΕ…..
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κομμουνιστικό κόμμα, μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Πορτογαλίας, τα μόνα δύο κομμουνιστικά κόμματα που δεν συμμετέχουν θεωρώντας ότι πρόκειται για μία ρεφορμιστική παρεκτροπή.
Εξελέγη λοιπόν πρόεδρος του Κόμματος ο Γραμματέας του ΚΚ Γαλλίας και υπήρξε πολύ τιμητική διάκριση για τον ΣΥΝ η δική μου εκλογή στη θέση του αντιπροέδρου.
- Έχω μπροστά μου ένα δισέλιδο του «Ριζοσπάστη» με τίτλο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, φορέας εγκλωβισμού δυνάμεων στα πλαίσια του καπιταλισμού».. Και είναι μια επιστολή του ΚΚΕ στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα της Ευρώπης, με αφορμή αυτό το 3ο συνέδριο, και τα καλεί να αποχωρήσουν…
Είναι μια γραμμή η οποία είναι μάλλον αδιέξοδη που επικρατεί στην Ελλάδα με την ηγεσία του ΚΚΕ. Έχω όμως την αίσθηση ότι αν δεν υπήρχε ο ΣΥΝ, δηλαδή αν δεν υπήρχε μια άλλη αριστερά με λιγότερο δογματική προσήλωση σε ορισμένες εμμονές, επιτρέψτε μου την έκφραση, θα συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς, γιατί είναι όλα τα κομμουνιστικά, εκτός του ΚΚΕ και του ΚΚ Πορτογαλίας, όλα τα κομμουνιστικά, όλα τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης. Είναι λοιπόν μια πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία και συνάντηση. Και είναι ιδιαίτερα κρίσιμος ο ρόλος των ευρωπαϊκών κομμάτων, γιατί οι εξελίξεις στις μέρες μας διεξάγονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
- Ποιος είναι ο ρόλος που περιμένετε να παίξει η Ευρωπαϊκή Αριστερά; Γιατί γενικότερα αυτή τη στιγμή αυτό που χαρακτηρίζει την Ευρώπη είναι μια αμηχανία. Μέσα σ΄ αυτή την αμηχανία νομίζω ότι είναι και η αριστερά.
- Και με πολλές ταχύτητες…..
Δεν θα έλεγα ότι δεν υπάρχει αμηχανία. Αλλά κατ΄ αρχήν να δούμε το εξής. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά εδώ και δύο δεκαετίες έχει ασκήσει πολύ έντονη κριτική στο μοντέλο της ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Έχε ασκήσει έντονη κριτική στις συνθήκες του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ. Καταψήφισε το Ευρωσύνταγμα, τη Συ6νθήκη της Λισαβόνας. Έχει ασκήσει δηλαδή κριτική στον πυρήνα του μοντέλου οικοδόμησης της ΟΝΕ. Και βλέπει σήμερα, όχι μονάχα η αριστερά, ότι η κριτική αυτή έχει δικαιωθεί., Δικαιωνόμαστε ακριβώς επειδή είχαμε προβλέψει ότι δεν μπορείς να έχεις νομισματική ενοποίηση χωρίς οικονομική ενοποίηση. Ότι δεν μπορείς να έχεις ενιαίο νόμισμα, δίχως τις ιδιότητες του νομίσματος, δίχως κεντρική οικονομική διοίκηση που να έχεις τη δυνατότητα να υποτιμάς την αξία του, να τυπώνεις νόμισμα σε περιόδους κρίσης.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κυρίαρχη αντίληψη που έλεγε, ας αφήσουμε τις αγορές να λειτουργήσουν και θα ρυθμίσουν τα πάντα, έχει αποτύχει. Και τη στιγμή που η Ευρώπη δεν μπορεί να διαχειριστεί με άλλο τρόπο την κρίση παρά μονάχα αλλάζοντας τις βασικές αρχές οικοδόμησης της ΟΝΕ, φαίνεται ότι εμείς δικαιωνόμαστε. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Δεν αρκεί γιατί το ζήτημα αυτή τη στιγμή δεν είναι να πούμε ότι είχαμε δίκιο. Το ζήτημα είναι να δούμε πώς θα μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε δυνάμεις, και κυρίως τους λαούς, τους εργαζόμενους, ώστε να αποτραπούν οι χειρότερες εξελίξεις που έρχονται μπροστά. Και στην Ελλάδα έχουν έρθει ήδη.
- Να φέρουμε παράδειγμα το ευρωομόλογο.. Βλέπουμε ότι η Γερμανία και η κυρία Μέρκελ αντιδρά σ΄ αυτή την προοπτική…
Το ευρωομόλογο δεν είναι πανάκεια. Είναι μια λύση την οποία η ευρωπαϊκή αριστερά την έχει προτείνει εδώ και ένα εξάμηνο. Μάλλον την προτείνει εδώ και αρκετό καιρό, αλλά ένα εξάμηνο πριν την θέσαμε στο τραπέζι της συζήτησης. Τότε λοιπόν μας έλεγαν και εδώ στην Ελλάδα ότι αυτά δεν είναι προτάσεις, αυτά που λέμε είναι ανέφικτα γιατί οι συνθήκες δεν αλλάζουν. Λες και είναι η Βίβλος, κάποιο ιερό κειμήλιο που δεν μπορούμε να το αλλάξουμε.
Από εκεί και πέρα πρέπει να πούμε το εξής. Σήμερα το ευρωομόλογο είναι μια επιλογή η οποία μάλλον θα γίνει, γιατί αν δεν γίνε, θα καταρρεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
- Υπάρχουν αντιδράσεις από την κυρία Μέρκελ…
Το ζητούμενο όμως είναι, πριν πάμε στις αντιδράσεις της κας Μέρκελ, το ευρωομόλογο θα ήταν μια λύση πριν καταρρεύσει το κοινωνικό κράτος, πριν διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις, πριν υποστούμε όλη αυτή την αποδόμηση. Στη χώρα μας, για παράδειγμα, η επιλογή του μνημονίου δεν έγινε, απ΄ ότι φαίνεται, τόσο για να δοθεί λύση στο πρόβλημα του χρέους. Γιατί το μνημόνιο το χρέος από το 110% θα το πάει το 150%. Μάλλον, απ΄ ότι φαίνεται, εμείς το λέγαμε από την αρχή, αλλά πλέον είναι φανερό, αυτές οι πολιτικές επιλογές γίνονται με έναν συγκεκριμένο στόχο. Τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή τη μεγάλη βίαιη αναδιανομή του πλούτου και τη διάλυση των νόμων που προασπίζουν τα εργασιακά δικαιώματα. Αν υπάρξει κοινωνική ερήμωση, αν υπάρξει καμένη γη κοινωνική, το να δοθεί η δυνατότητα μετά απ΄όλα αυτά να μην καταρρεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, βεβαίως σημαντικό είναι, αλλά το ζήτημα είναι να μην είχαν προκύψει όλα τα προηγούμενα.
- Λέτε δηλαδή ότι υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον κ. Παπανδρέου να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις, να ερημώσει τη χώρα και να φέρει το βιοτικό επίπεδο 20-30 χρόνια πίσω;..
Λέω ότι αυτές οι προτάσεις και σκέψεις που μ΄έναν πολύ συγκριμένο τρόπο διατυπώθηκαν στο μνημόνιο δεν είναι καινούργιες. Είναι πολιτικό σχέδιο των δυνάμεων του κεφαλαίου, της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να δώσει μεγαλύτερη δόση νεοφιλελευθερισμού, νεοφιλελεύθερων λύσεων προκειμένου να αποδομήσει κοινωνικές σχέσεις, να φθηνύνει το εργασιακό κόστος με άλλα λόγια. Την κρίση δηλαδή, την όποια κρίση έχουμε να μην την πληρώσει το κεφάλαιο, αυτοί που κερδίζουν, αν την πληρώσει ο εργαζόμενος.
Αν θέλετε να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή έχει ένα ενδιαφέρον. Η ιστορία αυτής της κρίσης πότε ξεκίνησε; Ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια. Όταν στις ΗΠΑ έσκασε η φούσκα των στεγαστικών δανείων. Αυτή η ασύδοτη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου οδήγησε σε μια κρίση την οποία φούσκα που έσκασε αναγκάστηκαν, προκειμένου να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και χάσει ο κόσμος τις καταθέσεις του, οι χώρες, τα κράτη να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να δώσουν δημόσιο χρήμα. Το ξεκίνησε ο Ομπάμα, συνεχίστηκε αυτό και στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Μεταφέρθηκε λοιπόν η κρίση από τον χρηματοπιστωτικό τομέα; Στη δημοσιονομική σφαίρα. Όταν παίρνεις δημόσιο χρήμα και το ρίχνεις στις τράπεζες, από κάπου το παίρνεις αυτό το χρήμα. Δημιουργείς ελλείμματα. Δημιουργηθήκαν τεράστια ελλείμματα. Και στις ΗΠΑ αλλά και στην Μεγ. Βρετανία, όπου δεν υπάρχει το μοντέλο του ευρώ, ένα νόμισμα χωρίς τις ιδιότητες του νομίσματος. Υπάρχει η κεντρική τράπεζα, η FED για παράδειγμα στις ΗΠΑ, η οποία για να καλύψει τα ελλείμματα που δημιουργήθηκαν, τυπώνει δολάρια. Το ευρώ, η Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει το ίδιο, γιατί έχει μια συνθήκη, τη Συνθήκη της Λισαβόνας και βεβαίως τη λογική του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, που λέει ότι δεν μπορείς να το κάνεις. Οι αγορές ρυθμίζουν τα πάντα. Αυτό αν δεν αλλάξει, δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα. Και πρέπει να αλλάξει.
Το ζητούμενο ΄π0ομως είναι αυτό που έλεγα πιο πριν, μέχρι να αλλάξει αυτό, να μην έχουν καταστραφεί τα πάντα. Γιατί αν έχουμε μια κοινωνική ερήμωση, το να διατηρηθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα με διαλυμένους τους εργαζόμενους, με 30% ανεργία, με 80 εκατομμύρια σε όλη την Ευρώπη κάτω από τα όρια της φτώχειας…
- Αυτά που περιγράφετε με ευρώ ή χωρίς ευρώ;…
Είναι ένα ερώτημα που κατά τη γνώμη μου δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή. Τι θα πει χωρίς ευρώ;…
- Υπάρχουν στελέχη σας όπως ο κ. Λαφαζάνης που λένε να γυρίσουμε στη δραχμή…
Νομίζω ότι και ο ίδιος, μετά από μια δήλωση που διάβασα, δηλώνει ότι έχει παρανοηθεί η λογική των επιχειρημάτων του και βγήκε ένας τίτλος σε μια συνέντευξή του που δεν απηχεί το βασικό νόημα όσων είπε. Εκφράζει έναν προβληματισμό, υπάρχει έντονος προβληματισμός και αναζητήσεις ιδεολογικές και πολιτικές εντός της αριστεράς. Νομίζω όμως ότι δεν είναι ένα ερώτημα που χρήζει απαντήσεως, γιατί είναι λάθος ερώτημα. Σε λάθος ερωτήματα δεν μπορείς να δώσεις σωστή απάντηση.
Το ερώτημα σήμερα δεν είναι με ή χωρίς ευρώ. Δηλαδή αν καταρρεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αυτό συνεπάγεσαι κοινωνική χρεοκοπία και καταστροφή. Το πώς θα διαχειριστεί την κοινωνική καταστροφή, αν θα τη διαχειριστείς με ευρώ ή με δραχμή, μικρή σημασία έχει. Το ζητούμενο είναι να αποτρέψεις τη χρεοκοπία και την καταστροφή,. Και βεβαίως η αποτροπή αυτής της χρεοκοπίας δεν γίνεται με τη μονομερή έξοδο από το ευρώ. Θα είχε ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με τα αποτελέσματα που σήμερα με βίαιο τρόπο έρχονται μέσα από το μνημόνιο. Έναν βίαιο αποπληθωρισμό και ταυτόχρονα θα έδινες τη δυνατότητα στο μεγάλο κεφάλαιο να μπορέσει να παίξει με το νόμισμα, θα είχες το χρέος δηλαδή σε ακριβό ευρώ και τους μισθούς σε πολύ φθηνή δραχμή.
- Έχουμε μείνει στα θέματα της οικονομίας….. για το ευρώ…
Με δυο λόγια δεν έχει κανένα νόημα αυτή η συζήτηση, γιατί δεν αποτελεί διακύβευμα η επιδίωξη εξόδου από το ευρώ με τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς και με τις σημερινές συνθήκες. Αυτό που αποτελεί διακύβευμα και διεκδίκηση για τους λαούς, και ιδιαίτερα για το λαό της χώρας μας, είναι ο απεγκλωβισμός της χώρας από το μνημόνιο κι απ΄ αυτή την πολιτική που οδηγεί στη χρεοκοπία και μια άλλη αρχιτεκτονική για την ίδια την Ευρώπη και την ΟΝΕ που θα δώσει τη δυνατότητα να υπάρξει μια καλύτερη προοπτική, να μην διαλυθούν τα πάντα, για να μη διαλυθεί η ίδια η ευρωζώνη. Το κρίσιμο για το ευρώ δεν είναι αν θα μείνει ή θα βγει η Ελλάδα, είναι αν θα διατηρηθεί το ευρώ ως νόμισμα. Η ευρωζώνη κινδυνεύει με κατάρρευση αν συνεχιστεί η ίδια δογματική μονεταριστική λογική της Συνθήκης της Λισαβόνας …
- Διακρίνετε καλές προθέσεις στον κ. Παπανδρέου;….
Στην πολιτική το ζήτημα δεν είναι να διακρίνεις προθέσεις. Εκ του αποτελέσματος κάνεις κριτική και κάνεις τον απολογισμό σου. Ο κ. Παπανδρέου πήρε τις εκλογές πριν από ένα χρόνο με εξαγγελίες τελείως διαφορετικές, εξαγγέλλοντας ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα μας έβγαζε απ΄ αυτή τη συντηρητική τροχιά και από την κρίση, και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μας οδήγησε στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Διεκδίκησε την τετραετία προκειμένου να φύγουμε από τη δεξιά πολιτική και θα μας εφαρμόσει μια πολιτική σκληρής λιτότητας, όχι για μια τετραετία, αλλά για μια δεκαπενταετία. Άρα τι να τις κάνω τις προθέσεις του. Σημασία έχουν τα αποτελέσματα.
- Σε σχέση με την επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους.. Η θέση η δικιά σας είναι, απ΄ ότι καταλαβαίνω, ναι στην επιμήκυνση αλλά να μην την πληρώσει ο κόσμος…
Η ίδια η επιμήκυνση φανερώνει την αποτυχία του μνημονίου. Φανερώνει τι δηλαδή; ότι δεν μπορεί τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην αποπληρωμή του μεγάλου χρέους, τα 250 δις, του υπολοίπου χρέους, ούτε καν αυτών των 110 που θα πάρουμε γι αυτή την τριετία.
Και βεβαίως εδώ είναι κι ένα ζήτημα. Αυτοί οι οποίοι διαπραγματεύτηκαν το μνημόνιο τι είχαν στο μυαλό τους. Σε ποια χώρα ζούσαν; Δεν καταλάβαιναν ότι αυτά τα οποία θα εφαρμόσουν θα οδηγήσουν σε μια μεγάλη ύφεση; Τα λέγαμε στη Βουλή. Δείτε τι λέγαμε ένα χρόνο πριν στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Ότι μπαίνουμε σ΄έναν φαύλο κύκλο ύφεσης…
- Πρέπει να υπάρξει επιμήκυνση ή όχι;…
Η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δις ήταν απολύτως αναγκαία, γιατί αν δεν υπήρχε επιμήκυνση θα κατέρρεε το σύστημα. Αλλά το ζήτημα δεν είναι η επιμήκυνση. Το ζήτημα είναι να υπάρξει μια συνολική αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Άντε με τα 110 δις βρίσκεις τη δυνατότητα να τα αποπληρώσεις σε ένα μακρύτερο χρονικό διάστημα. Τα άλλα 250 τι γίνονται; Ένα. Και δεύτερο..
- Μια επαναδιαπραγμάτευση με τι προϋποθέσεις;…
.. Θα πάω εκεί.. Και δεύτερο, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ακούγεται πολύ ωραίο αν είναι μόνο του. Όταν όμως έρχεται μαζί με μια συνέχεια της σκληρής λιτότητας για 15 χρόνια, για μια συνέχεια της ίδιας πολιτικής του μνημονίου που οδηγεί σε αδιέξοδο για 15 χρόνια και για μια συνέχεια της σκληρής επιτήρησης από τους δανειστές μας για 15 χρόνια και δεν ξέρω για πόσα άλλα μετά.. τότε αντιλαμβάνεστε ότι αυτό δεν είναι και τόσο ευχάριστο.
- Θέλω να καταλάβω κάποια πραγματάκια. Έρχονται, απ΄ ότι φαίνεται, μια σειρά αλλαγές στις ΔΕΚΟ, έρχεται μια σειρά από αλλαγές στο κράτος. Πρέπει να γίνουν ή όχι;..
-
Αναμφισβήτητα όχι, στο βαθμό που διαλύουν το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας, το όποιο κράτος πρόνοιας υπήρχε στη χώρα μας, το αδύναμο κράτος πρόνοιας., αλλαγές οι οποίες διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό και διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις. Αν με ρωτάτε αν πρέπει να καταργηθούν οι γενικές συλλογικές συμβάσεις, οι κλαδικές συμβάσεις και να πάμε σε επιχειρησιακές συμβάσεις, θα σας έλεγα ότι αυτή είναι μια λογική που οδηγεί στον Μεσαίωνα. Βεβαίως και όχι.
- Θα συμφωνήσω κι εγώ μαζί σας. Θα ρωτήσω όμως διαφορετικό πράγμα. Θα πρέπει μαζί με επιδόματα και δεν ξέρω τι άλλο, όλα αυτά τα περίεργα τα οποία υπάρχουν, ένας νυχτοφύλακας να φτάνει εφτά χιλιάδες το μήνα;…
Αν ξέρετε πολλούς τέτοιους νυχτοφύλακες, πείτε μου να πάω κι εγώ να γίνω.
- Δεν σας το λέω τυχαία…
.. Αντιθέτως ξέρω χιλιάδες νέους ανθρώπους, ανθρώπους στην ηλικία μου, με ένα και δύο πτυχία που παίρνουν 770 ?. Νομίζω τα προβλήματα σήμερα είναι πιο σύνθετα. Αν υπάρχουν τέτοια ζητήματα, αν υπάρχουν, πρέπει να εντοπιστούν και να υπάρξει ένας εξορθολογισμός. Όμως πλέον όλη αυτή η συζήτηση για υπαρκτές στρεβλώσεις και αδυναμίες του δημόσια τομέα στη χώρα μας, δεν λέω ότι είναι ανύπαρκτες. Ο δημόσιος τομέας στη χώρα μας οικοδομήθηκε βάσει του πελατειακού κράτους των κομμάτων εξουσίας, ρουσφετολογικά, με έναν τρόπο που δημιούργησε στρεβλώσεις, αν έχουμε δηλαδή υπηρεσίες με μεγάλο πλήθος δημοσίων υπαλλήλων που δεν είναι παραγωγικές και άλλες και άλλες που έχουμε μεγάλη ανάγκη κοινωνικής υπηρεσίας και να είναι κενές, όπως είναι στα νοσοκομεία, νοσηλευτές, στα σχολεία. Αυτά πρέπει να αλλάξουν.
Αλλά δεν είναι αυτή η βασική αιτία της κρίσης. Μην τρελαθούμε. Γιατί η Ιρλανδία δεν είχε ούτε μεγάλο δημόσιο τομέα, ούτε διαφθορά.
- Θα επιμείνω για να καταλάβω κάτι ακόμα. Η κυβέρνηση μας λέει ότι κάποιες ΔΕΚΟ, όπως είναι η ΕΘΕΛ ή ο ΟΣΕ.. είναι, όχι μόνο ελλειμματικές, αλλά πληρώνει και ξαναπληρώνει ο κόσμος από την τσέπη του για να τις στηρίξει.
Κι εδώ υπάρχει μια μεγάλη παραπλάνηση. Για παράδειγμα, για τον ΟΣΕ, μας μιλάει για ένα χρέος του 90% το οποίο όμως είναι χρέος του δημοσίου προς τον ΟΣΕ και καταγράφεται ως χρέος του ΟΣΕ. Δηλαδή είναι προφανές ότι το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, το οποίο υπολείπεται σε σχέση με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό κατά δεκαετίες, για να οικοδομηθεί, για να φτιαχτεί έπρεπε να υπάρχει μια κρατική ή κοινοτική χρηματοδότηση. Έτσι γίνεται σε όλες τις χώρες. Δεν μπορεί μια εταιρεία δημόσια από μόνη της να παράγει ώστε να μπορεί να το φτιάξει. Μιλάμε για συσσωρευμένα χρέη δεκαετιών του δημοσίου προς δημόσιους οργανισμούς που σήμερα εμφανίζονται ως χρέη των δημόσιων οργανισμών. Και η Ολυμπιακή παρόμοια περίπτωση είναι.
- Καταλήγουμε ότι ο ΟΣΕ δεν πρέπει να πειραχτεί, δεν πρέπει να μπει χέρι;…
Δεν μπορώ να φανταστώ μια χώρα; που να θέλει να έχει αναπτυξιακή προοπτική, να βρισκόμαστε στην Ε.Ε. του 2010 και να έχει ένα σιδηροδρομικό δίκτυο από την εποχή του Καποδίστρια, που σήμερα η Δυτική Ελλάδα δεν έχει σιδηρόδρομο, αδιανόητο όλο αυτό. Δεν μπορώ να φανταστώ μια χώρα η οποία να θέλει να λέγεται χώρα της Ε.Ε. και να έχει αναπτυξιακή προοπτική χωρίς εθνικό δίκτυο σιδηροδρόμων.
Από εκεί και πέρα θα μου πείτε υπάρχουν ζητήματα..; Βεβαίως. Εάν υπάρχουν σχέσεις που πρέπει να εξορθολογικοποιηθούν, να εξορθολογικοποιηθούν. Αν υπάρχουν δηλαδή μισθοί υψηλοί στην περίοδο της κρίσης, αυτό είναι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα; Εδώ χάνουμε τα πάντα. Χάνουμε την παραγωγική ραχζοκο0κκαλιά της χώρας. Εδώ αύριο δεν θα έχουμε όχι σιδηρόδρομο, δεν θα έχουμε αγροτική οικονομία, πώς δηλαδή θα μπορέσουμε να στηρίξουμε, σε ποιες βάσεις την οικονομία μας, εδώ ξεκληρίζεται αυτό που λέγαμε κάποτε ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, που ήταν η μικρομεσαία επιχείρηση, ξεκληρίζεται. Δεν έχουμε παραγωγικές δυνατότητες από δω και στο εξής αν εφαρμοστεί και συνεχιστεί να εφαρμόζεται η πολιτική του μνημονίου.
Άρα λοιπόν πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό το οποίο εμείς θεωρητικά εδώ κι ένα χρόνο λέμε, η κοινωνική χρεοκοπία είναι προ των πυλών, και πρέπει να υπάρξει απεμπλοκή απ΄ αυτή την πολιτική και μια ριζικά διαφορετική πολιτική.
- Έχετε προβληματιστεί καθόλου ότι όλα αυτά που μας περιγράψατε είναι ένα ζοφερό παρόν και δεν ξέρω τι μας περιμένει στο μέλλον, γιατί ο κόσμος κάθετοι στο σπίτι του. Εσείς ο κόσμος της αριστεράς…
Ο κόσμος είναι σοκαρισμένος. Είναι σαν να έχει φρακάρει κανείς στο αυτοκίνητο, ένα διάστημα, μέχρι να συνειδητοποιήσει τι γίνεται, είναι υπό την επήρεια σοκ, κάποια δευτερόλεπτα, δεν αντιδρά. Νομίζω ότι σ΄ αυτή τη φάση βρίσκεται η ελληνική κοινωνία σήμερα. Φοβάμαι ότι η αντίδραση, όταν θα ΄ρθει, θα είναι πολύ άγρια,.
- Εγώ θα μπορούσα να προσδιορίσω, αν γυρίσω πίσω το χρόνο, ότι πριν από έξι, εφτά, οκτώ μήνες πάλι το ίδιο λέγαμε για τον Σεπτέμβρη που θα ΄ρχόταν, τα μέτρα που θα έρθουν και θα πλακώσουν και θα αντιδράσει ο κόσμος.. Πάλι δεν το είδαμε…. Ήταν και προβλέψεις που έκανε και η αριστερά….
Εμείς έχουμε συνείδηση ότι η κοινωνική καταστροφή, η κοινωνική χρεοκοπία δεν οδηγεί γραμμικά σε μια διαδικασία επαναστατική. Δεν ενεργεί η ένδεια των κοινωνικών μαζών δεν οδηγεί σε χειραφέτησή τους. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Αλλά έχω την αίσθηση ότι η οργή και η αγανάκτηση περισσεύει αυτή τη στιγμή σε κάθε Έλληνα πολίτη. Το ζήτημα είναι ότι ο κόσμος αδυνατεί να βρει προοπτική και ελπίδα. Και εδώ είναι και η μεγάλη ευθύνη της αριστεράς. Μία αριστερά που, για αντικειμενικούς λόγους και για υποκειμενικούς βέβαια, αλλά δεν θέλω να τους κρίνω, παρουσιάζεται σήμερα κατακερματισμένη και διαιρεμένης ε τέτοιο βαθμό που να μην μπορεί να συσπειρώσει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια, δεν μπορεί να αποτελεί ελπίδα.
- Δικό σας κατόρθωμα δεν είναι;…
Βεβαίως…
- Νιώθετε ότι έχετε ευθύνη;….
Συνολικά η αριστερά έχει ευθύνη.
- Εσείς ο ίδιος;…
Μέρος της ευθύνης μου αναλογεί. Είμαι στην ηγεσία της αριστεράς, ενός κομματιού της. Αλλά νομίζω ότι εδώ πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι πέραν του να μιλάμε γενικότερα, να δούμε πώς μπορούμε να αντιδράσουμε συγκεκριμένα ώστε να αλλάξουμε αυτή την πορεία.
- Δηλαδή θα μπορούσατε να συνυπάρξετε πάλι με τον κ. Αλαβάνο και τον κ.Κουβέλη;
Τα διαφορετικά πολιτικά σχέδια είναι εμφανή. Η διαφορά πολιτικής αντίληψης είναι εμφανής και δεν υπάρχει κανένας λόγος να την κρύβουμε. Και κυρίως το βασικό θέμα της ενότητας της Αριστεράς δεν αφορά τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να διαφωνούν και να ξανασυμφωνήσουν στο μέλλον. Αφορά τα τρία βασικά της ρεύματα: Είναι το ρεύμα της λεγόμενης ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς που εκφράζει ο ΣΥΝ εδώ και μια εικοσαετία. Είναι το παραδοσιακό ρεύμα που εκφράζει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Και είναι και η εξωκοινοβουλευτική ριζοσπαστική αριστερά με μικρότερες δυνάμεις.
Εγώ δεν θέλω να σας πείσω ότι ιδίως στην περίοδο της κρίσης μπορούμε ξαφνικά να πούμε ότι όλες αυτές οι διαφορές, οι ιδεολογικές διαφορές, οι πολιτικές διαφορές, μπορούν να προσπεραστούν. Άρα η πολιτική ενότητα είναι δύσκολο να υπάρξει. Συνύπαρξη δηλαδή σε ένα κόμμα, αυτό εννοώ. Αλλά ενότητα στη δράση, ενότητα σε κοινές διεκδικήσει και μίνιμουμ στόχους, προκειμένου να αντικρουστεί αυτή η πολιτική, είναι αναγκαίο να υπάρξει. Αν δεν υπάρξει τώρα, πότε θα υπάρξει;
- Το έχετε πει πάρα πολλές φορές. Δεν σας θέλει το ΠΑΜΕ..
Το θέμα δεν είναι ποιος θέλει ποιον. Το θέμα είναι πως μπορεί κανείς να δει την ανάγκη των καιρών. Πως μπορεί να κάνει πολιτική για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν. Κι εδώ δεν είναι οι ηγεσίες …είναι εφήμερες. Έρχονται και παρέρχονται. Στο εύρος της ιστορίας μια ηγεσία ενός κόμματος για 4, 5, 10, 20 χρόνια είναι τίποτα.
Το ζήτημα είναι λοιπόν εδώ πώς θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στην ιστορική ευθύνη που έχουμε μπροστά μας. Διότι η καμπή των χρόνων που περνάμε, του προηγούμενου και του επόμενου, δηλαδή από τότε που ψηφίστηκε το Μνημόνιο έως ότου δούμε πού θα καταλήξει αυτή η περιπέτεια, είναι μια κρίσιμη ιστορική καμπή. Τα παιδιά μας αργότερα θα συζητάνε κ αι θα λένε τι γινόταν σε αυτή τη χώρα το 2010, όπως εμείς λέμε τι έγινε το ΄44, τι έγινε το ΄74 μετά την μεταπολίτευση. Ζούμε μια νέα μεταπολίτευση σήμερα. Άρα λοιπόν, το πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή για την χώρα και την κοινωνία δεν είναι μια υπόθεση συζήτησης καφενείου. Τι να κάνουμε, δεν σας θέλουμε. Εδώ πρέπει να αλλάξουμε όλοι.
- Απʼ ότι καταλαβαίνουμε ανταγωνιστικά σχέδια είπατε και για τον κ.Κουβέλη και για τον κ.Αλαβάνο, αλλά αν διαβάσετε και τα κείμενα αυτών που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, των συνιστωσών, είναι νύχτα – μέρα …..
Έχετε δίκιο. Αλλά ακριβώς γιʼ αυτό δημιουργήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δημιουργήθηκε για να απαντήσει σε ένα αίτημα, κοινωνικό αν θέλετε, για τη συνύπαρξη, παρά τις διαφορές, διαφορετικών συνιστωσών της Αριστεράς. Εστί, δεν είναι;
- Βάζετε το χέρι στο Ευαγγέλιο ότι σε έξι μήνες θα υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ; Με τη σημερινή του μορφή;
Κατʼ αρχήν με τις εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας κανείς δεν βάζει το χέρι στο Ευαγγέλιο για τις πολιτικές εξελίξεις που θα έχουμε σε έξι μήνες.
Ξεκίνησα να σας λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε όχι τόσο για να ενώσει το ΣΥΝ με την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας ή την τροτσκιστικής προέλευσης ΔΕΑ με την ΚΕΔΑ του κ. Θεωνά που έφυγε από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ιδρύθηκε κυρίως για να ξεπεράσει αυτή τη λογική της διχόνοιας και της απόλυτης αλήθειας στο χώρο της Αριστεράς. Για να βάλει, δηλαδή, μια άλλη λογική. Ότι παρά το γεγονός ότι έχουμε διαφορετικές πολιτικές τοποθετήσεις και προσεγγίσεις, λέμε ότι κανένας δεν έχει την απόλυτη αλήθεια, τις αφήνουμε στην μπάντα και λέμε ότι η ενότητα μπορεί να μας δώσει κάτι καλύτερο ως αποτέλεσμα.
Αυτή είναι η βασική λογική και αυτή η λογική πρέπει να παραμείνει ζωντανή. Δεν αφορά, επαναλαμβάνω, τόσο τις συνιστώσες – είναι μικρές οι συνιστώσες για να μπορέσει το άθροισμα των δυνάμεών τους να κάνει τη διαφορά – αφορά συνολικά το χώρο της Αριστεράς, συνολικά τα ρεύματα της Αριστεράς. Και θα προσθέσω και ένα ακόμα ρεύμα που έχει σημασία που δεν το είπα πριν. Το ρεύμα της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, να το πω έτσι. Δηλαδή, των πολιτών και των δυνάμεων που εντός του ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν βρίσκουν τον εαυτό τους. Διότι όλα αυτά τα χρόνια είχαν αναφορές σε κινήματα, σε διεκδικήσεις, σε στόχους και οράματα και σήμερα η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα φεύγει από τις θέσεις της και πάει και συναντάει τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες αποδοχές.
- Θα σας παρακαλέσω να βάλετε τα ακουστικά για τον πολύ απλό λόγο. Συνάδελφοι δικοί μας, πολιτικοί συντάκτες θα σας θέσουν πολύ σύντομα ερωτήματα. Ένα ερώτημα ο καθένας….
- Ξεκινάμε με τον Βασίλη τον Βασιλόπουλο, τον πολιτικό μας συντάκτη….
- Βασίλης Βασιλόπουλος: Άκουγα τη συνέντευξη. Παρά το ότι έχετε καλύψει πολλές θεματικές ενότητες με τις ερωτήσεις των συναδέλφων, θέλω να επιμείνω λιγάκι στο ζωτικό χώρα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Διέκρινα από τα λόγια σας ότι δεν τους έχετε εμπιστοσύνη για να βρουν την τελική πολιτική λύση σε ότι αφορά την Ε.Ε. Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, πριν από λίγα δευτερόλεπτα είπατε ότι μετακινείται η σοσιαλδημοκρατία προς τα δεξιά, για να μην πω έχει ήδη μετακινηθεί. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει αριστερή φωνή στην Ευρώπη, δεν μπορεί να εγείρει μαζικά κινήματα και ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο στην Ελλάδα παρουσιάζεται μια μέση κατάσταση σε ότι αφορά τις επιλογές των πολιτών; Και εννοώ μέση κατάσταση αυτές τις επιλογές που διαφάνηκαν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ειδικά στην Αθήνα και στην περιφέρεια Αττικής, ως επί το πλείστον…
Είναι πολύ καίρια τα ερωτήματα, αλλά θα απαντήσω σύντομα. Σε σχέση με την Ευρώπη. Νομίζω ότι η Ευρώπη ακόμα πληρώνει την κρίση που προέκυψε από την πτώση του τείχους και μετά και την αδυναμία της στο νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώθηκε να πλασαριστεί ως δύναμη που μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Και βεβαίως αυτό μπορεί να φαντάζει σε εμάς λίγο περίεργο, αν όμως κανείς ζήσει τις εξελίξεις σε αυτές τις χώρες και κυρίως στις μεγάλες χώρες, στη Γερμανία για παράδειγμα, η Αριστερά για πάρα πολλά χρόνια ήταν μια δύναμη που ήταν τελείως περιθωριακή. Έπρεπε να υπάρξει μια πολύ έξυπνη κίνηση, μια πολύ ευφυής κίνηση από την πλευρά των συντρόφων μας εκεί συνεργασίας με τον Όσκαρ Λαφονταίν, ένα κομμάτι που προερχόταν από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία για να μπορέσει η Αριστερά να αποκτήσει ξανά ένα κύρος, μια διεκδικητική ορμή και να παίζει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις εκεί.
Νομίζω ότι στην Ευρώπη αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Την κρίση δεν την ξεπέρασε ακόμα είκοσι χρόνια μετά.
Στην Ελλάδα. Η Ελλάδα νομίζω ότι έχει και αυτή μια ιδιαιτερότητα. Είναι μια χώρα με έντονη παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος, του αριστερού κινήματος, του λαϊκού κινήματος. Στην Ελλάδα, νομίζω, ότι από την μεταπολίτευση και μετά η αριστερά έπαιξε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Είχε τη μεγάλη ευκαιρία του ΄89 με τη δημιουργία του ενιαίου ΣΥΝ. Σήμερα βασική αιτία της αδυναμίας της να μπορέσει να αποτελέσει νέα ελπίδα που θα δώσει προοπτική στην αγωνία, στην αγανάκτηση και τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων πολιτών από το δημοκρατικό σύστημα είναι ο κατακερματισμός της.
- Μαρία Γεωργίου: Άκουσα την απάντηση του κ. Τσίπρα στην ερώτηση του Τάκη αν πρέπει να γίνουν αλλαγές στις ΔΕΚΟ, διαρθρωτικές αλλαγές. Παρατηρώ με πολύ προσοχή την επιχειρηματολογία σας ….Είπατε όχι αν θα έχουμε ως αποτέλεσμα να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός. Παρʼ όλα ταύτα έχει ανοίξει μια συζήτηση όσον αφορά το δημόσιο, όσον αφορά το ασφαλιστικό, όσον αφορά τις ΔΕΚΟ, η οποία θα έπρεπε να γίνει κατά κάποιους ανεξαρτήτως μνημονίου. Δηλαδή, έως πότε κ. Τσίπρα, δεν θα συζητιόταν το θέμα, δεν θα άνοιγε το θέμα του αναποτελεσματικού δημοσίου; Έως πότε άνθρωποι θα έπαιρναν σύνταξη μετά τα 40; Την ίδια ώρα πρέπει να πω ότι ό εργάτης παίρνει σύνταξη μετά τα 55. Έως πότε οι ΔΕΚΟ θα παρήγαγαν μεγάλα ελλείμματα; Και σας ερωτώ γιατί σε όλη αυτή τη συζήτηση είναι μάλλον αρνητική η απάντηση ως προς τα θέματα που ανοίγουν. Δηλαδή, δεν έχω ακούσει μια απάντηση, αυτό το συζητάμε, αυτό δεν το συζητάμε. Να θυμίσω ότι στην ψηφοφορία για τα επιδόματα των εργαζομένων στη Βουλή, ο ΣΥΝ είχε ψηφίσει αρνητικά στην ψηφοφορία που έγινε για το αν πρέπει τα επιδόματα στη Βουλή να περικοπούν.
Νομίζω ότι η συζήτηση που διεξάγεται στη χώρα μας τον τελευταίο χρόνο, θέλοντας να εντοπίσει το πρόβλημα της κρίσης σε ανορθολογικές δομές του δημόσιου τομέα είναι, κατά τη γνώμη μας, μια συζήτηση που γίνεται εκ του πονηρού. Διότι, προφανώς, θα απολογηθεί η Αριστερά για το κομματικό πελατειακό κράτος που δημιούργησαν τα κόμματα εξουσίας; Εμείς είμαστε αυτοί που κατʼ εξοχήν λέγαμε ότι πρέπει αυτές τις ανορθολογικές δομές να τις υπερβούμε. Αλλά, όμως, όταν γίνεται αυτή η συζήτηση, θέλοντας να εστιάσει…. ξέρετε έχει και ιδεολογικό χαρακτήρα αυτή η συζήτηση, θέλει να εστιάσει τις αιτίες της κρίσης στο δημόσιο, με στόχο την ιδιωτικοποίηση όσων δομών έχουν απομείνει. Διότι αυτό που γίνεται σήμερα δεν είναι να δούμε τα επιδόματα που παίρνουν και να τα μειώσουμε. Είναι να καταργούμε νοσοκομεία. Αυτό θα γίνει μεθαύριο, θα κλείσουν νοσοκομεία με το πρόσχημα της συγχώνευσης. Είναι να καταργούμε σχολεία. Είναι να καταργούμε κοινωνικές υπηρεσίες. Είναι να διαλύομε τον ΟΣΕ και να μην έχουμε σιδηρόδρομο. Είναι να ξεπουλάμε την Ολυμπιακή, η οποία δεν μπορούσε να λειτουργεί ως κρατικός φορέας, δημόσιος φορέας, διότι υπήρχε ζήτημα ανταγωνισμού, αλλά μπορεί τώρα όταν έχει συμπτυχθεί με τον κ.Βασιλάκη της Aegean κι έχουνε φτιάξει ένα καρτέλ στις αερομεταφορές.
Είναι εκ του πονηρού αυτή η συζήτηση. Και δεν θέλουμε να μπούμε κυρίως για ιδεολογικούς λόγους. Προφανώς, επιμέρους ανορθολογικές δομές και στρεβλώσεις είμαστε εμείς πρώτοι που τις καταγγείλαμε, τις καταγγέλλουμε και βάζουμε και ζήτημα και στον συνδικαλιστικό χώρο – δεν αφορούν εμάς ούτε οι συνδικαλιστές με μεγάλες αποδοχές που δεν πηγαίνουν στη δουλειά τους, δεν έχουμε εμείς τέτοια στελέχη- ούτε αφορά εμάς το πελατειακό κράτος που έφτιαξαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για να βγαίνουν τώρα με περίσσια αναίδεια και να λένε μαζί τα φάγαμε. Ε, λοιπόν δεν τα φάγαμε μαζί. Κάποιοι τα έφαγαν μαζί και έβαζαν τους δικούς τους και συμμετείχαν ….
Δεν έχει να κάνει με τον κ.Πάγκαλο, είναι μια λογική ολόκληρη….
- Βαγγέλης Παπαδημητρίου: Εγώ θα έχω μάλλον το ρόλο του κακού και θα είμαι και πολύ σύντομος. Λοιπόν, πρώτον ο Πρωθυπουργός, ο κ. Παπανδρέου, είναι εναντίον του μνημονίου. Όπως όλοι είμαστε εναντίον του μνημονίου.
-
…Αλήθεια; Ευχάριστη είδηση ... Χαίρομαι που το ακούω….
- Το έχει πει και ο ίδιος.
Άλλωστε είναι αντιεξουσιαστής στην εξουσία, όπως έχει δηλώσει…
- Βεβαίως. Θα ήθελα, λοιπόν, από εσάς τρεις συγκεκριμένες προτάσεις αν είναι αύριο το πρωί να φύγουμε από το μνημόνιο. Και το δεύτερο, επειδή κανείς δεν αποκλείει από τις αριστερές ηγεσίες ότι μπορεί να έχουμε εκλογές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Θα συνεργαστείτε με τις προσωπικότητες και τα νέα κινήματα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ;
Είναι κατατεθειμένες οι προτάσεις της αριστεράς. Θεωρούμε κατʼ αρχήν ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις ούτε μαγικά ραβδιά. Είναι δύσκολη η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να συζητάγαμε ένα χρόνο πριν. Με τις σημερινές συνθήκες τα πράγματα είναι δύσκολα, δεν είναι εύκολα. Απλά διαπιστώνουμε κάτι το οποίο πρέπει να διαπιστώνουν όλοι –όπως διαπιστώσαμε, ένα χρόνο πριν το προβλέψαμε– ότι με το μνημόνιο θα επιδεινωθούν τα πράγματα. Το χρέος θα μεγαλώσει, το έλλειμμα δεν θα μικρύνει, οι δυνατότητες παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας θα περιοριστούν… Αυτό είναι το ζήτημα. Άρα πρέπει να απεμπλακούμε από αυτή τη λογική, από αυτή την πολιτική λογική που θέτει το μνημόνιο.
Από εκεί και πέρα για το πρόβλημα δανεισμού της χώρας, εμείς έχουμε δώσει πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα επιλυθεί. Διότι είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι ελληνικό πρόβλημα. Δεν είναι μια εθνική ιδιαιτερότητα η ελληνική κρίση. Βλέπουμε τώρα η Ιρλανδία, μετά έρχεται η Πορτογαλία, η Ισπανία… Άρα πρέπει να υπάρξει μια επίλυση δίκαιης ρύθμισης τους χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και επίσης μια δυνατότητα τελευταίας καταφυγής για τις χώρες που έχουν πρόβλημα στις αγορές στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και τώρα αυτά που λέγαμε πριν από ένα χρόνο, τα συζητάνε, αφού έχουν διαλυθεί τα πάντα στην Ε.Ε.
Άρα, ας αφήσουμε αυτές τις λογικές, πες μας προτάσεις. Υπάρχουν προτάσεις κατατεθειμένες.
- Μισή λέξη για το εκλογικό….
Και μισή λέξη για το εκλογικό. Είναι προφανές ότι εμείς θα αναζητήσουμε τη δυνατότητα ευρύτερων συνεργασιών και στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και στο χώρο των δυνάμεων που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και ασκούν έντονη κριτική και από τα αριστερά διαφωνούν με τις πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS