- Απʼ ότι φαίνεται είμαστε μπροστά σε μια έκρηξη των κινητοποιήσεων των εργαζομένων απέναντι στην πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και σκέφτομαι ανεξάρτητα από αυτό ότι δεν θα έπρεπε και από την πλευρά της η αριστερά να έχει ένα πολύ σαφή λόγο για το τι πρέπει να γίνει σε επιχειρήσεις του δημοσίου οι οποίες είναι υπερχρεωμένες και λειτουργούν με ένα ανορθολογικό τρόπο; Και αυτή είναι μια κατάσταση που έχει οδηγήσει τώρα σε επιλογές σαν και αυτές για τις οποίες διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι. Υπάρχει ένα σχέδιο από την πλευρά της αριστεράς για έναν μεγάλο τομέα που προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες;
Καταρχήν, να πούμε ότι η έκρηξη είναι απόλυτα δικαιολογημένη και οι αντιστάσεις από την πλευρά των εργαζομένων γιατί έχουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση απέναντι στις εργασιακές σχέσεις. Αντιλαμβάνεστε, ότι εδώ δεν έχουμε απλά και μόνο ένα αυστηρό ή κακό νομοσχέδιο. Έχουμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο πάει τελικά να υλοποιήσει μια πολιτική που εάν τελικά γίνει πραγματικότητα θα έχουμε την εικόνα των αρχών του προηγούμενου αιώνα στον εργασιακό χώρο.
- Η κυβέρνηση διατείνεται ότι στην πραγματικότητα ζούμε χειρότερες καταστάσεις στις εργασιακές σχέσεις απʼ αυτές που περιγράφονται και ότι απλώς μπαίνει ένα πλαίσιο υπό το καθεστώς των πραγμάτων.
Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εδώ η στόχευση είναι να καταργηθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και να πάμε σʼ ένα καθεστώς ατομικών διαπραγματεύσεων, όπου τελικά η πλειοψηφία των εργαζομένων θα είναι βορά στις διαθέσεις της εργοδοσίας.
- Ναι, αλλά ζούμε μια πραγματικότητα και κάτι πρέπει να γίνει.
Αυτή την πραγματικότητα πρέπει να αλλάξουμε. Και ξέρετε ποιο είναι τελικά το συμπέρασμα; Ότι, είτε ο εργαζόμενος είναι στις ΔΕΚΟ, είτε είναι στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, είτε στα ΜΜΕ, φαίνεται να του επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα, το ίδιο μέλλον.
- Φαίνεται να είναι έτσι. Αλλά αν η εταιρία είναι να κλείσει, εσείς προτιμάτε να κλείσει από το να κάνει μια ατομική σύμβαση;
Μόνο που το ερώτημα δεν είναι αυτό. Το ερώτημα δεν είναι όπως το θέτει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση. Το ερώτημα είναι αν θα υιοθετήσουμε μια πολιτική, η οποία να μην οδηγεί στην ύφεση, τις απολύσεις και τελικά εάν η πολιτική εξόδου από την κρίση θα έχει μέσα το στοιχείο της προστασίας της εργασίας. Διότι αυτό που είναι κυρίαρχο αυτή τη στιγμή, είναι ότι ακολουθείται μια πολιτική εξόδου από την κρίση, μιας δομικής κρίσης που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και η οποία δεν έχει καθόλου ως έγνοια της την προστασία της εργασίας αλλά το αντίθετο. Θέλει να ρίξει όλα τα βάρη αυτής της κρίσης στους εργαζόμενους.
Όσον αφορά στις ΔΕΚΟ που με ρωτήσατε. Ειλικρινά, θέλω να ξέρω αν αυτά τα στοιχεία των μέσων όρων αμοιβών, που βγαίνουν στις εφημερίδες, πως έχουν προκύψει. Πως τελικά διαμορφώνονται αυτοί οι μέσοι όροι; Διότι αν αφορά δέκα μεγαλοστελέχη, τα οποία παίρνουν το μισθό τους και παίρνουμε τον κατώτερο και βγάζουμε τον μέσο όρο, καταλαβαίνετε ότι είναι μια ψεύτική εικόνα.
- Αν όμως είναι ψεύτικη η εικόνα, σκασίλα μας μεγάλη όλων των υπολοίπων για τα δέκα μεγαλοστελέχη…
Υπάρχουν πράγματι κλαδικές συμβάσεις και αμοιβές για τις ΔΕΚΟ που είναι κατά κάτι καλύτερες απʼ ότι μπορεί να είναι στον ιδιωτικό τομέα. Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι τα εξισώσουμε προς τα κάτω ή να κοιτάξουμε πως θα υπάρξουν πολιτικές που τουλάχιστον θα μας οδηγήσουν σε επίπεδο αμοιβών κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Εδώ βλέπετε ότι ακολουθείται μια πολιτική ισοπεδωτική και ένας κατακερματισμός των εργαζομένων που μέχρι πρότινος αυτό πέρναγε, υιοθετείτο από ένα μέρος της κοινωνίας. Ο άλλος κοίταζε τον διπλανό του και έλεγε ότι δεν τον αφορά το ζήτημα.
- Από όμως θα βρούμε τα λεφτά; Πρέπει να μαζέψουμε λεφτά…
Χρειάζεται μια ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Το βέβαιο είναι ότι με βάση την πολιτική του μνημονίου τα λεφτά δεν θα μαζευτούν και το χρέος δεν θα μειωθεί. Αυτό για το οποίο επιστρατεύθηκε και ψηφίστηκε το μνημόνιο, που είναι η υπόθεση της αποφυγής της χρεοκοπίας, δεν φαίνεται ότι μπορεί να γίνει με αυτή την πολιτική. Άρα, σε κάθε περίπτωση, πια έχουμε πεπραγμένα, έχουμε δείγματα γραφής και βλέπουμε ότι ο δρόμος είναι αδιέξοδος. Εάν χρειάζεται κάτι σήμερα είναι να γίνουν πολύ μεγάλες αλλαγές στην όλη αρχιτεκτονική της Ευρώπης.
- Γιατί δεν πάτε στο ραντεβού με τον πρωθυπουργό;
Διότι, αντιλαμβάνεστε ότι η στόχευση αυτού του ραντεβού ήταν το να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από αυτό το επαίσχυντο και κατάπτυστο νομοσχέδιο και να μας μιλήσει για άλλα πράγματα, τα οποία όφειλε ο πρωθυπουργός να το είχε κάνει νωρίτερα είτε με κατʼ ιδίαν συναντήσεις είτε μέσα στη βουλή. Διότι τι θα πάει να διαπραγματευτεί αύριο, αν διαπραγματεύεται κάτι και πολύ αμφιβάλλω αν τελικά διαπραγματεύεται ο πρωθυπουργός. Αλλά καταλαβαίνετε πόσο κρίσιμη είναι αυτή τη στιγμή η ευρωπαϊκή συνάντηση που γίνεται για το μέλλον της Ευρώπης. Άρα, επιλέγει περισσότερο να δημιουργήσει μια ψεύτική εικόνα συναίνεσης και δεν ξέρω τι θα πει αμέσως μετά γιατί ακούγεται για κάποιο ενδεχόμενο διάγγελμα. Και να θυμίσω το Μάρτιο τι είχε γίνει. Είχε φωνάξει τους πολιτικούς αρχηγούς να τους μιλήσει για τη διαφάνεια και τη διαφθορά και βγήκε μετά χωρίς να έχει πει τίποτα στις κατʼ ιδίαν συναντήσεις και εξήγγειλε το πρώτο πακέτο σκληρών μέτρων.
- Εντάξει, εσείς είναι ανάγκη να συμφωνείτε; Δεν μπορείτε να κάνετε γνωστές τις θέσεις σας;
Δεν αρνηθήκαμε από θέση αρχής να δούμε τον πρωθυπουργό. Του είπαμε όμως ότι αν έχει το σθένος να έρθει στη βουλή και να υπερασπιστεί αυτό το οποίο πάει να κάνει εις βάρος των εργαζομένων. Και απʼ ότι φαίνεται δεν έχει το σθένος.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS