Μετά το ναυάγιο πέρσι της συνδιάσκεψης της Κοπενχάγης, η συνδιάσκεψη του Κανκούν στο Μεξικό, με τις αποφάσεις της, τουλάχιστον αναζωογόνησε τις διεθνείς διαπραγματεύσεις και την ελπίδα, το 2011 στη Ν. Αφρική επιτέλους να έχουμε δεσμευτική συμφωνία.
Η μόνη ουσιαστική δέσμευση, που προκύπτει από την συμφωνία είναι η συνέχιση των διαπραγματεύσεων, όταν κι αυτό μετά την Κοπενχάγη φαινόταν δύσκολο.
Ωστόσο η εκκρεμότητα για το ποιος θα πληρώσει παραμένει. Οι συνδιασκέψεις για το κλίμα θυμίζουν όλο και περισσότερο οικονομικές συνόδους. Οι αναπτυγμένες χώρες τις θεωρούν βήμα για να προπαγανδίσουν την «πράσινη» οικονομία και την «καθαρή» ανάπτυξη.
Τα «όρια της ανάπτυξης» όμως και οι πρώτες ύλες του πλανήτη δεν είναι ανεξάντλητες και η αναδιανομή τους προς όφελος των φτωχότερων χωρών θα συμβάλει σε παγκόσμια κλιματική, οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη.
Το παγκόσμιο κίνημα για την κλιματική και κοινωνική δικαιοσύνη, το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας συνεχίζουν να αγωνίζονται να δείξουν τον δρόμο για την υπέρβαση του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης, που καταστρέφει πολύτιμους πόρους, οδηγεί σε καταστροφές, αναγκάζει στην προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους στις φτωχές χώρες και αυξάνει τις ανισότητες στις ανεπτυγμένες.
Διεκδικούμε την συνέχιση των διαπραγματεύσεων και μια δίκαιη δεσμευτική διεθνή συμφωνία, που να προβλέπει τη δραστική μείωση των ρύπων, που προκαλούν την κλιματική αλλαγή:
- Μείωση σε παγκόσμιο επίπεδο κατά 40% των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» μέχρι το 2020 στις αναπτυγμένες χώρες (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990).
- Κατάργηση των νεοφιλελεύθερων μηχανισμών εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών άνθρακα και των άλλων νεοφιλελεύθερης έμπνευσης «λύσεων», όπως οι «Μηχανισμοί Καθαρής Ανάπτυξης» που αναπαράγουν τις παγκόσμιες ανισότητες και την εξάρτηση των αναπτυσσόμενων χωρών
- Παροχή επαρκούς οικονομικής και τεχνολογικής υποστήριξης στις αναπτυσσόμενες χώρες (περ. 100 δις ? / έτος,), υπό τη διαφανή διαχείριση του ΟΗΕ. Στο Κανκούν αποφασίστηκε η δημιουργία Ταμείου για τη χρηματοδότηση της προσπάθειας των αναπτυσσόμενων χωρών με 30 δις δολάρια το χρόνο, ποσό που προβλέπεται να φτάσει μέχρι το 2020 τα 100 δις, χωρίς να προσδιορίζεται ακριβώς από πού θα προέλθουν οι σχετικοί πόροι.
- Διαφύλαξη του δικαιώματος κάθε πολίτη στην πρόσβαση σε καθαρή ενέργεια μέσα από έναν ισχυρό δημόσιο ενεργειακό τομέα σε κάθε χώρα.
Σήμερα, στην Ευρώπη και την Ελλάδα της οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής κρίσης, οι κυρίαρχες επιλογές της Κομισιόν, του ΔΝΤ και των Κυβερνήσεων είναι κατώτερες των προσδοκιών και υποτάσσουν τις αναγκαίες οικολογικές και κοινωνικές επιλογές για την προστασία από την κλιματική αλλαγή στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.
Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS