Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 105,5» (Μ. Μιχαλοπούλου), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:
Για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και τη Σύνοδο κορυφής
Η Ελληνική οικονομία και κυρίως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, νιώθει θυμό και αγανάκτηση γιατί βλέπει να υλοποιείται μια πολιτική χωρίς ανάπτυξη, χωρίς καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και προσπάθεια να κατανεμηθούν δίκαια τα βάρη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να φέρνει μεγάλη ύφεση, μεγάλη ανεργία μεγάλη μείωση μισθών και στο βάθος ελεγχόμενη χρεοκοπία σύμφωνα με τις προδιαγραφές της κ. Μερκελ που σφράγισαν την δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού στήριξης στην Ευρώπη. Η Σύνοδος κορυφής και ας λέει ο κ Παπανδρέου τα αντίθετα είναι δύο ναι, αρνητικά ναι: ναι στη συμμετοχή των ιδιωτών στο μηχανισμό στήριξης και ναι σε μια πολιτική που μονιμοποιεί τη συμμετοχή του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα και ένα όχι στο ευρωομόλογο. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί πανηγυρίζει ο Πρωθυπουργός.
Για το αντεργατικό νομοσχέδιο
Όσο για το ΔΝΤ και πέρα από τις εκθέσεις των τεχνοκρατών, το εντυπωσιακό είναι το εξής, ήρθε ο κ Στρός Καν εδώ πριν λίγες μέρες και είπε έρχονται και άλλες μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα και πρέπει να πάρετε δραστικά μέτρα και 2 μέρες μετά με το κατʼ επείγον η κυβέρνηση πέρασε αυτό το άθλιο αντεργατικό νομοσχέδιο το οποίο θα φέρει μεγάλες μειώσεις μισθών στους πιο χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα αυτούς που μειώνονται με τα κατώτατα των κλαδικών συμβάσεων. Έχοντας καταργήσει ουσιαστικά τις κλαδικές συμβάσεις γιατί όταν μέσω των επιχειρησιακών θα μπορούν οι εργοδότες να επιτυχαίνουν πολύ χαμηλότερες αμοιβές για τους εργαζομένους με μόνο πάτωμα τα 740ευρώ (μεικτά) της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, θα υπάρχει απροθυμία των εργοδοτών να συνάπτουν κλαδικές συμβάσεις, γιατί μόλις σβήσουν και πάψουν να ισχύουν οι σημερινές κλαδικές συμβάσεις για το εργαζόμενο θα υπάρχουν τρείς εναλλακτικές: ή χαμηλότερες αμοιβές με επιχειρησιακές, ή ατομικές συμβάσεις ή ανεργία.
Εμείς οι αριστεροί δεν πρέπει να είμαστε μοιρολάτρες και πέρα από την καταγγελία αυτής της πολιτικής, απαιτείται πολιτική και συνδικαλιστική παρέμβαση στις επιχειρήσεις έτσι ώστε να υπάρξουν οι μεγαλύτερες δυνατές αντιστάσεις και η καλύτερη δυνατή διαπραγμάτευση. Πρέπει να δημιουργήσουμε επιχειρησιακά σωματεία, πρέπει να ξανανθίσει ένας συνδικαλισμός σε πολύ δύσκολες συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα, γιατί η σημερινή κομματικοποιημένη και γραφειοκρατική ΓΣΕΕ κατά βάση εκφράζει τις ΔΕΚΟ. Το συνδικαλιστικό κίνημα και ο εργάτης του εργοστασίου δεν εκπροσωπείται απʼ αυτούς που θέλουν να μπουκάρουν με μολότοφ στη ΓΣΕΕ και αυτά δεν πρέπει η δική μας Αριστερά να τα εξυμνεί, οφείλει να οριοθετείται. Η Αριστερά των μαζικών ειρηνικών συλλογικών αγώνων είναι αυτή που μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους και όχι οι εξτρεμισμοί.
Για τον οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο
Το κλίμα το δίνει το λαϊκό αίσθημα, όταν ψηφίστηκε το μνημόνιο, υπήρχαν πολλοί που έλεγαν πολύ σκληρά και μονόπλευρα τα μέτρα άλλα αναγκαία. Είχαν πειστεί από το κυβερνητικό δίλλημα ή μνημόνιο ή χρεοκοπία. Πληρώνουν τη νύφη εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, κοινωνικό κράτος, άνεργοι, νεολαία αλλά το χρέος αυξάνεται γιατί η ύφεση αυξάνει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και έτσι ο κόσμος νιώθει ότι τα μέτρα αυτά είναι και άδικα και αναποτελεσματικά, και στο κυβερνητικό δίλλημα ή μνημόνιο ή χρεοκοπία ο κόσμος νιώθει ότι πάμε την ίδια στιγμή και στο μνημόνιο αλλά και στην χρεοκοπία, με τους όρους που θα βολεύουν τους δανειστές μας.
Παρ΄ όλες τις προσπάθειες του Πρωθυπουργού να κάνει ειδικό «μασάζ» στους βουλευτές σʼ αυτή την σύνοδο της κοινοβουλευτικής ομάδας, η αίσθηση του αδιεξόδου είναι διάχυτη στην αίθουσα και στους διαδρόμους της βουλής. Ακόμα και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ -διότι και αυτοί παίρνουν τα μηνύματα από την βάση τους- νιώθουν ότι δεν μπορούν να πάμε πολύ μακριά με αυτή την πολιτική που έχει ως όπλο τις διαγραφές, τα κατεπείγοντα και την κομματική πειθαρχεία. Αυτή η πολιτική δεν είναι απλώς αντίθετη με όσα έλεγαν προεκλογικά, αλλά είναι αντίθετη και με όσα έλεγαν και πριν ένα μήνα, πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ότι δεν θα μειωθούν μισθοί, δεν θα μειωθούν συντάξεις, δεν θα αυξηθούν άλλο οι έμμεσοι φόροι. Αυτή η πολιτική είναι αντίθετη και με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας αυτών που τους έστειλαν στα κυβερνητικά έδρανα.
Για την διατύπωση πολιτικής πρότασης από την Αριστερά
Το βασικό καθήκον της Αριστεράς είναι τώρα, να κάνει μια πολιτική με αντιστάσεις και με πολιτικές προτάσεις, η οποία να μπορεί να εκφράσει στην πορεία ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού λαού απʼ αυτό που σήμερα ταυτίζεται ή συμπαρατάσσεται με την Αριστερά. Είναι ιστορικό και πατριωτικό μας καθήκον να δημιουργήσουμε ένα πολύ μεγάλο μέτωπο αντίστασης και εναλλακτικών προτάσεων σʼ αυτή την νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Είναι βέβαιο ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο γοργών ανακατατάξεων και κοινωνικών και πολιτικών. Το κυριότερο είναι να διοχετευτεί η κοινωνική δυσφορία και οργή στους μαζικούς μαχητικούς ειρηνικούς αγώνες και να μην ακολουθήσουμε τον επικίνδυνο δρόμο της εθνικιστικής αναδίπλωσης, της λαϊκιστικής δημαγωγίας ή της αλληλοτροφοδοτούμενης βίας. Είναι παγίδα για το λαϊκό κίνημα αυτό. Αυτό θα έχει αντανακλάσεις και σε πολιτικό επίπεδο, μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, πληθαίνουν αυτοί που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να πάει «μακριά η βαλίτσα» από το ΠΑΣΟΚ όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική και γιʼ αυτό ακούγονται και σενάρια ακόμα και για εκλογές πρόωρα, όσο διαρκεί η εξουσία «της λίστας» για τον Παπανδρέου και όσο ακόμα στις δημοσκοπήσεις έχει το προβάδισμα.
Ωστόσο για την δική μας Αριστερά, πέρα από τα σενάρια το βασικό είναι να οργανώσουμε την βάση μας και έξω από την βουλή δίπλα στον απλό κόσμο, μιλώντας την γλώσσα των προβλημάτων και ξεπερνώντας στην πράξη όσο μπορούμε γρηγορότερα και όσο μπορούμε αποτελεσματικότερα τα αρνητικά σημάδια και τα ελλείμματα που μας ταλαιπωρούν.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS