Η χρονιά που έρχεται, είναι ίσως η κρισιμότερη στη νεότερη ιστορία μας. Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια κοινωνική καταστροφή. Η κυβέρνηση, ακολουθεί μια θεραπεία σοκ για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης. Μια θεραπεία που μετακυλύει τη κρίση στη κοινωνία. Επιτίθεται σε μισθούς, συντάξεις, χαμηλά εισοδήματα, εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικό κράτος. Στόχος η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση. Η μείωση, με δυο λόγια του εισοδήματος των εργαζόμενων και του εργασιακού κόστους για το κεφάλαιο, γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα.
Θέλουν να κάνουν την Ελλάδα χώρα εφιαλτική για το λαό της αλλά ονειρική για τους αετονύχηδες επενδυτές, τους κρατικοδίαιτους κεφαλαιοκράτες, τους δανειστές. ΓΙα να «σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία», χρεοκοπούν το λαό. Με ατομικές συμβάσεις εργασίας, που θα φέρουν τους μισθούς εξαθλίωσης και τις ελεύθερες απολύσεις στο ιδιωτικό τομέα. Με ασφαλιστικό σύστημα ικανό μόνο για συντάξεις πείνας. Με υπηρεσίες κοινής ωφέλειας παραχωρημένες στην κερδοσκοπία.
Το σχέδιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που πρόθυμα υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση, είναι η επόμενη χρονιά να αποτελέσει το «έτος 0», για αυτή τη νέα Ελλάδα που ετοιμάζουν. Μια Ελλάδα που αντί να πηγαίνει στο μέλλον θα γυρίσει στο παρελθόν, τουλάχιστον 50 χρόνια πίσω. Σε μια εποχή όπου οι νέοι άνθρωποι θα αναζητούν το δρόμο της μετανάστευσης, οι ηλικιωμένους να ζουν στο σπίτι των παιδιών τους, οι εργαζόμενοι θα κοιμούνται το βράδυ και δεν θα ξέρουν αν θα έχουν δουλειά την άλλη μέρα το πρωί.
Απέναντι σε αυτό το σχέδιο υπάρχει μόνο ένας δρόμος : Να τους σταματήσουμε.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι τόσο η κυβέρνηση Παπανδρέου όσο και η Νέα δημοκρατία, δεν είναι σε θέση να αντιστρέψουν αυτή την οδυνηρή πορεία, όχι μόνο γιατί αυτοί με τις κυβερνητικές τους επιλογές την προκάλεσαν, αλλά κυρίως γιατί έχουν ανυπέρβλητες δεσμεύσεις σε μεγάλα συμφέροντα, ντόπια και ξένα.
Η αριστερά, έχει τη μεγάλη ευθύνη να αλλάξει τα πράγματα. Αρκεί να συνειδητοποιήσει την ιστορική ανάγκη ενός ενωτικού μετώπου, που θα ξεκινά από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ και θα καταλήγει στα αριστερά της αριστεράς, με στόχο την αντιστροφή της καταστροφικής πορείας της χώρας.
Η κοινωνία έχει την δυνατότητα και την δύναμη να αποτρέψει τη καταστροφή. Πρέπει, όμως, από νωχελικό αποδέκτη να μεταβληθεί σε παράγοντα πίεσης, απέναντι στην σημερινή πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας.
Αν κάτι φοβίζει κυβέρνηση και Βρυξέλλες, είναι η κοινωνική αντίσταση, από τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Γιατί σε μια τέτοια συνθήκη, που μπορεί να μεταδοθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη, εναλλακτικές προτάσεις που σήμερα αποκλείονται ως ανέφικτες, όπως η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ο απευθείας δανεισμός των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, η φορολόγηση του πλούτου και των χρηματιστηριακών συναλλαγών, η αντιμετώπιση της κρίσης με όρους ανάπτυξης, θα αρχίσουν ξαφνικά να φαίνονται απολύτως πειστικές και αυτονόητες.
Αυτός λοιπόν είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε στο 2011. Ενότητα όλων των δυνάμεων της αριστεράς σε ένα μίνιμουμ σχέδιο ενεργοποίησης των κοινωνικών αντιστάσεων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις εναλλακτικές λύσεις.
Μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον, αρκεί να υπερβούμε το παρόν.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS