Οι πολιτικές κοινωνικού σφαγείου της Ε.Ε. - ΔΝΤ - κυβέρνησης έχουν δραματικές συνέπειες όχι μόνο στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση, αλλά και στην ψυχοκοινωνική υγεία των πολιτών. Η ανεργία, η φτώχεια, η αβεβαιότητα για το αύριο, η κοινωνική εξαθλίωση και περιθωριοποίηση συνεπάγονται τρομακτικές ψυχικές εντάσεις, άγχος, ψυχικό πόνο και οδύνη. Ομάδες υψηλού κινδύνου διευρύνονται και καθίστανται πιο ευάλωτες στη χρήση ουσιών, νόμιμων και παράνομων. Ήδη στην Ετήσια Έκθεση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα ναρκωτικά καταγράφεται για το 2009 αυξητική τάση της χρήσης ναρκωτικών στη χώρα μας και εκφράζεται ανησυχία για το άμεσο μέλλον.
Σε αυτές τις συνθήκες -συνθήκες μεγέθυνσης των αναγκών πρόληψης και υποστήριξης των χρηστών- οι κυβερνητικές επιλογές κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Οι υπάρχουσες δομές πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης των εξαρτημένων, όπως και συνολικά οι δομές κοινωνικής φροντίδας και κοινωνικής προστασίας, ελλείψει χρηματοδότησης και επαρκούς στελέχωσης, οδηγούνται σε μαρασμό. Ενώ η πολυδιαφημιζόμενη λειτουργία 17 νέων προγραμμάτων υποκατάστασης, κυρίως, ικανοποιεί τις επικοινωνιακές ανάγκες διαχείρισης του προβλήματος των ναρκωτικών παρά τις ίδιες τις ανάγκες των χρηστών για απεξάρτηση. Στόχος είναι να μειωθεί το κόστος απεξάρτησης, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η κερδοφορία των επιχειρήσεων παραγωγής υποκατάστατων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στον χώρο αντιμετώπισης των εξαρτήσεων και της ψυχικής υγείας (το υπουργείο Υγείας στο «Πολυνομοσχέδιο», άρθρο 52, επαναφέρει το θέμα λειτουργίας ιδιωτικών μονάδων απεξάρτησης, οι οποίες μάλιστα θα επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό).
Στον τομέα της πρόληψης, η οποία στις παρούσες συνθήκες θα έπρεπε να κατέχει κεντρική θέση σε ένα εθνικό σχέδιο δράσης κατά των ναρκωτικών, η κυβερνητική αδιαφορία είναι κραυγαλέα.
Τα 71 κέντρα πρόληψης της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών (Κ.Π.), που εδώ και 15 χρόνια παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες, με παρεμβάσεις σε παιδιά, εφήβους, νέους, εκπαιδευτικούς, γονείς και άλλες πληθυσμιακές ομάδες και τα οποία έχουν κατορθώσει να χτίσουν ένα εντυπωσιακό δίκτυο «από τα κάτω», οικονομικά και θεσμικά βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα.
Αυτή τη στιγμή τα Κ.Π. λειτουργούν ως αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες, με κερματισμένη και αβέβαιη χρηματοδότηση, με διαφορετικό εργασιακό και μισθολογικό καθεστώς, χωρίς συλλογική σύμβαση εργασίας, με διαφορετικούς «μετόχους», που άλλοτε πληρώνουν και άλλοτε όχι. Ενόψει δε της εφαρμογής του «Καλλικράτη» το μέλλον τους είναι αβέβαιο, αφού δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τη λειτουργία τους.
Η απρόσκοπτη λειτουργία και η θεσμική ενίσχυση δομών, όπως τα Κ.Π., που προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες πρωτογενούς πρόληψης της χρήσης ουσιών, αγωγής και προαγωγής της υγείας, ειδικά στις σημερινές συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, αποτελεί επιτακτική κοινωνική ανάγκη.
Σε αυτό το πλαίσιο η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση νόμου για τη διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων, η οποία βασίζεται στις προτάσεις των εργαζομένων και προβλέπει τη μετεξέλιξη των Κ.Π. σε θεσμικά ισχυρές δομές με τη μορφή 13 περιφερειακών ΝΠΔΔ, ένα ανά διοικητική περιφέρεια, στα οποία εντάσσονται τα 71 Κ.Π., υπό την εποπτεία του υπουργείου Υγείας, την υπό σαφείς όρους επιστημονική εποπτεία του ΟΚΑΝΑ και την ουσιαστική εμπλοκή των τοπικών κοινωνιών.
Η συγκεκριμένη πρόταση δίνει λύση βιώσιμη, ρεαλιστική και με αναπτυξιακή προοπτική στα Κ.Π., διασφαλίζοντας τη διαρκή δημόσια χρηματοδότηση και την εργασία όλων των εργαζομένων σε αυτά, καθώς και την αποτελεσματικότητα της επιστημονικής, οργανωτικής και διοικητικής τους δομής, προκειμένου να συνεχίσουν αναβαθμισμένα να προσφέρουν κοινωνικό έργο.
Η τύχη όμως των Κ.Π., αλλά και όλων των δομών κοινωνικής φροντίδας και αλληλεγγύης, δεν θα κριθεί μόνο από τις προτάσεις, τις πρωτοβουλίες και τους συσχετισμούς στη Βουλή. Θα κριθεί κυρίως από την ενεργό κινητοποίηση των εργαζομένων και του ελληνικού λαού, από τους αγώνες αντίστασης και ανατροπής των πολιτικών της Ε.Ε.-ΔΝΤ- κυβέρνησης, που αντιμετωπίζουν το κοινωνικό κράτος και τις υπηρεσίες του ως βάρος, από το οποίο πρέπει να απαλλαγούν.
Ο αγώνας για πρόληψη, απεξάρτηση και κοινωνική επανένταξη των χρηστών μέσα από ένα δημόσιο, δωρεάν και ποιοτικό σύστημα υπηρεσιών μάς αφορά όλους, για να μην οδηγηθεί η κοινωνία σε μια νέα εποχή εκβαρβαρισμού.
*Η Σόφη Παπαδόγιαννη είναι μέλος της Π.Γ., υπεύθυνη του Τμήματος Υγείας
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=590170
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS