Βαρύτατα τραυματισμένες κοινωνίες από τη νεοφιλελεύθερη επιδρομή αφήνει πίσω του το 2010. Δεινά υφίσταται ο ελληνικός λαός από την εφαρμογή του Μνημονίου, το οποίο διαρκώς αναθεωρείται προς το χειρότερο. Η οικονομία είναι σε βαθιά ύφεση, τα λουκέτα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις πολλαπλασιάζονται, η ανεργία καλπάζει (με κύρια θύματα τις γυναίκες και τους νέους), οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται ή εξαφανίζονται, τα εργασιακά δικαιώματα κατακρεουργούνται, η ανασφάλεια γενικεύεται.
Οδυνηρά επίκαιρος ο στίχος του Μαγιακόφσκι «Η Πολιτεία αμπάρωσε τον δρόμο με σκοτάδι», το οποίο μόνο οι ενωμένες κοινωνικές αντιστάσεις μπορούν να διαλύσουν. Η κοινωνία πρέπει να αρνηθεί την παγίδα της συνενοχής («μαζί τα φάγαμε», κ.λπ.), που τις πλασάρουν οι κρατούντες και τα φερέφωνά τους. Να αποκρούσει στάσεις και συμπεριφορές του τύπου «σφάξε με, Αγά μου, ν' αγιάσω», ή «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Να απαντήσει με την «αισιοδοξία της βούλησης» στην «απαισιοδοξία της γνώσης», όπως θα 'λεγε ο Γκράμσι. Ο φόβος μπορεί να νικηθεί από την ελπίδα. «Κανένας μόνος του στην κρίση», είναι το σύνθημα που πρέπει να κυριαρχήσει το 2011.
Η αλληλεγγύη είναι στο DNA της αριστεράς. Αποτελεί το θεμέλιο γα την ανάπτυξη της κοινωνικής και πολιτικής της δράσης. Ας θυμηθούμε, ότι «Εθνική Αλληλεγγύη» ήταν η πρώτη οργάνωση που ίδρυσαν οι κομμουνιστές (πριν και από το ΕΑΜ) κόντρα στη Γερμανική κατοχή του 1941-44. Οι αριστεροί άνθρωποι ξέρουν ότι -κάτω και από τις πιο δύσκολες συνθήκες- η συλλογική δράση φέρνει αποτελέσματα, όπως δείχνει η ιστορία όλων των κοινωνικών αγώνων στη χώρα μας και διεθνώς. Καλούνται να οικοδομήσουν κοινά μέτωπα αντίστασης και αλληλεγγύης στο τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Παντού αναπτύσσονται αγώνες, μικροί ή μεγάλοι, κόντρα στις κοινωνικά ανάλγητες πολιτικές και στους νεοφιλελεύθερους «μονόδρομους».
Στις τοπικές κοινωνίες η ανθρώπινη αλληλεγγύη μπορεί να εκφραστεί πιο άμεσα. Εκεί οι άνθρωποι που πλήττονται από την κρίση μας είναι πιο οικείοι, οι σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης πιο ισχυρές, οι περιχαρακώσεις πιο εύκολα υπερβάσιμες. Εκεί η δημιουργία δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης μπορεί να πάρει ποικίλες μορφές, με την ενεργό συμμετοχή των ίδιων των πληττόμενων.
Η αρχή της νέας χρονιάς είναι αρχή και της νέας αυτοδιοικητικής περιόδου. Οι νέες Περιφερειακές και Δημοτικές Αρχές πρέπει να νιώσουν πιο έντονα την πίεση «από τα κάτω» για την εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικής στήριξης. Οι άνεργοι και οι φτωχοί να απαλλαγούν από τα δημοτικά τέλη. Να ισχύσουν νέα κριτήρια για την κατάρτιση των προϋπολογισμών των Δήμων και Περιφερειών για το 2011.
Ακόμα μία επισήμανση. Η ανθρώπινη αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Τη δικαιούνται όλοι οι κοινωνικά αδύνατοι, χωρίς καμία διάκριση, μεταξύ των οποίων και οι μετανάστες. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαίρετα και αλληλεξαρτώμενα. Έχουν ισχύ για όλους τους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωποι...
Έχουμε μπροστά μας μια πολύ δύσκολη χρονιά. Οι ευχές για ό,τι καλύτερο δεν είναι τυπικές. Κλείνουν μέσα τους μηνύματα εγρήγορσης και κινητοποίησης.
* Οικονομολόγος-διεθνολόγος, υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=590672
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS