Η διαφαινόμενη αναδιάρθρωση του χρέους, που προωθείται από τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς κύκλους, οδηγεί σε νέα μνημόνια και στη δια βίου λιτότητα για τον κόσμο της εργασίας. Πρόκειται για μια προσπάθεια σωτηρίας των τραπεζών και διασφάλισης της πρωτοκαθεδρίας των αγορών. Η πλειοψηφία της κοινωνίας οδηγείται στη πλήρη πτώχευση, το όποιο κοινωνικό κράτος έχει απομείνει καταργείται και οι εργασιακές σχέσεις θυμίζουν κάθε μέρα που περνά μεσαίωνα.
Κι όμως, αυτές οι πολιτικές δεν αποτελούν μονόδρομο, όπως δεν ήταν μονόδρομος η προσφυγή στο μνημόνιο.
Σήμερα απαιτείται η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους τόσο του ελληνικού όσο και του συνόλου των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών κρατών της Ε.Ε.
Η πρωτοβουλία αυτή πρέπει να συνδυάζεται με την υιοθέτηση μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής που θα προστατεύει την εργασία και θα αποκαθιστά την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή.
Άμεσα μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η προώθηση βαθιών δομικών αλλαγών εντός της Ε.Ε, που θα αλλάζουν την αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού τομέα περιορίζοντας το ρόλο των τραπεζών και προωθώντας το δημόσιο έλεγχό τους. Αυτή πρέπει να είναι η στόχευση των δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που πρέπει να πρωταγωνιστήσουν για τη διαμόρφωση ενός πλατιού αντινεοφιλελεύθερου μετώπου για την επαναθεμελίωση της Ευρώπης.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS