Στις δηλώσεις της κυβέρνησης κυριαρχεί η επιδίωξη προεκλογικού εντυπωσιασμού, η απουσία συγκεκριμένων δεσμεύσεων και οι γενικολογίες.
Αφού με την πολιτική της συσσώρευσε σοβαρά προβλήματα στο Λύκειο, επιχειρεί να μεταφέρει το πεδίο πειραματισμών της στην πρωτοβάθμια και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση Ο ελληνικός λαός όμως δε λησμονεί με πόση αδιαφορία και αναλγησία αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια η Κυβέρνηση τόσο την υποχρεωτική όσο και την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τα "επιτεύγματα" που προβάλλονται με τυμπανοκρουσίες (έγκαιρη τοποθέτηση εκπαιδευτικού προσωπικού, επαρκής αριθμός βιβλίων σε όλα τα σχολεία) εντάσσονται στις εντελώς στοιχειώδεις προδιαγραφές λειτουργίας ενός εκπαιδευτικού συστήματος. Δυστυχώς, όμως, ούτε αυτές οι προδιαγραφές αναμένεται να καλυφθούν με επάρκεια. Η επάρκεια και η ασφάλεια των σχολικών κτιρίων εξακολουθεί να παραμένει βασικό πρόβλημα. Σύγχρονα βιβλία σε πολλά μαθήματα δεν έχουν τυπωθεί και θα επιστρατευτούν πάλι τα παλιά ή φωτοτυπίες. Οι συνήθεις καθυστερήσεις στις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών θα προκαλέσουν πάλι σοβαρά κενά στο διδακτικό προσωπικό, κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της περιφέρειας.
Το ολοήμερο σχολείο, ενώ εξυπηρετεί τη ζωτική ανάγκη των εργαζόμενων γονέων για φύλαξη των παιδιών, στερείται τα ποιοτικά κριτήρια ενός σύγχρονου σχολείου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Και εφέτος η πεποίθηση των γονέων, των εκπαιδευτικών και των μαθητών είναι ότι η ελληνική εκπαίδευση ακολουθεί την ίδια πορεία με εκείνη των προηγούμενων ετών: χαμηλή ποιότητα, ανεπαρκείς δαπάνες, υποχρηματοδότηση των σχολείων, τυποποιημένες γνώσεις, υψηλά ποσοστά αναλφαβητισμού, απουσία στόχων και αναπτυξιακού οράματος. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η προβληματική κατάσταση θίγει κυρίως τα παιδιά των πιο υποβαθμισμένων κοινωνικών στρωμάτων και εντείνει την ανισότητα στη μόρφωση.
Η κυβέρνηση καλείται να εγκαταλείψει το παιχνίδι των εντυπώσεων και να δώσει άμεσες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που ταλανίζουν την ελληνική εκπαίδευση:
1. Με ποια μέτρα θα περιορίσει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση και τον αναλφαβητισμό, που ενισχύονται συνεχώς;
2. Πώς θα προωθήσει την καθιέρωση της 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, τη μορφωτική αυτοτέλεια ενός πραγματικά ενιαίου λυκείου και την ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, τη στιγμή που ούτε καν την κατάργηση των εξετάσεων του Λυκείου και τη μείωση των εξεταζόμενων μαθημάτων δεν προωθεί;
3. Με ποια μέτρα και πολιτικές θα περιορίσει τις δυσβάσταχτες δαπάνες της ελληνικής οικογένειας για την εκπαίδευση των παιδιών της (φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κ.λπ.);
4. Πώς θα αναβαθμίσει τη μορφωτική λειτουργία των σχολείων, όπου κυριαρχούν το αναχρονιστικό πρόγραμμα σπουδών, ο αυταρχικός χαρακτήρας και οι ξεπερασμένες παιδαγωγικές μέθοδοι;
5. Πώς θα απαλλάξει τον Έλληνα εκπαιδευτικό από την οικονομική ανέχεια και την κοινωνική υποβάθμιση, και θα του προσφέρει ολόπλευρη και επαρκή επιστημονική στήριξη στο έργο του, που δε θα περιορίζεται στις νέες τεχνολογίες;
6. Θα τολμήσει, επιτέλους, να κάνει το αναγκαίο βήμα για την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση;
Όσον αφορά, τέλος, την ανώτατη εκπαίδευση η κυβέρνηση αποδεικνύει την εμμονή της στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, την αντίληψή της περί Πανεπιστημίου- επιχείρησης. Η εξαγγελία ίδρυσης νέων τμημάτων και νέων ΑΕΙ χωρίς καμία αναφορά στα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν ήδη τα ιδρύματα, παλιά και καινούργια, οδηγεί το ακαδημαϊκό Πανεπιστήμιο σε μαρασμό. Η μη αναφορά στα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά αιτήματα των Πανεπιστημιακών, παρά τις επανειλημμένες δημόσιες δεσμεύσεις της κυβέρνησης, τα πορίσματα της Επιτροπής που η ίδια συγκρότησε εντείνουν το θολό αύριο των Πανεπιστημίων. Ο κίνδυνος μη πραγματοποίησης της εξεταστικής περιόδου του Σεπτεμβρίου προβάλλει ορατός σε όλους και την ευθύνη έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ υποστηρίζει πάγια μια άλλη πορεία στην εκπαίδευση, που ανταποκρίνεται στους στόχους και τα οράματα του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Αγωνίζεται για μια ριζική, δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που θα μεταβάλει συνολικά τη φιλοσοφία και το πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων μας.
To Γραφείο Τύπου