Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι πήδηξε κάποιος από την Ακρόπολη, ευτυχώς σηκώθηκε όρθιος, και μπαίνει ένα θέμα να δούμε αν αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία, αν είναι αποτυχία ή μη επιτυχία, τι ακριβώς συνέβη κατά την άποψή σας.
Για τους ίδιους τους μετανάστες, γιατί αυτό πρέπει κατʼ αρχήν να μας ενδιαφέρει, για τους απεργούς πείνας που τώρα επί της ουσίας συνεχίζουν και κλιμακώνουν τον αγώνα τους, ήταν μια επιτυχία όλη αυτή η εξέλιξη, διότι δημοσιοποίησαν και διεθνοποίησαν τον αγώνα τους και τον συνεχίζουν με αξιοπρέπεια. Αυτό το γεγονός πρέπει να το επισημάνουμε και να το εξάρουμε.
Από εκεί και πέρα καθένας κρέμεται από το δακτυλάκι του στο δημόσιο χώρο και από το ποδαράκι του. Αυτό το τριήμερο έδωσε την ευκαιρία, μέσα από πυκνά γεγονότα, να αξιωθεί καθένας και να απαξιωθεί με βάση τα δικά του λόγια και τις δικές του ενέργειες οι παραλείψεις. Και αυτό ισχύει για όλο το πολιτικό σύστημα και για όλους τους παράγοντες του δημόσιου βίου. Θεωρώ π.χ. ότι ο δήμαρχος Αθηναίων έλαμψε ηθελημένα δια της απουσίας του και ενδύθηκε ένα ρόλο δημοτικού άρχοντος περιορισμένης ευθύνης σε ένα ζήτημα το οποίο γνωρίζει άριστα και είχε δώσει παλαιότερα θετικές εξετάσεις. Είναι προφανώς πολιτική στάση, πολιτική επιλογή, που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα.
…και η ΓΣΕΕ δεν εμφανίστηκε νομίζω πουθενά…
Βεβαίως, πολλοί φορείς έλαμψαν δια της απουσίας τους, με ηχηρή, βροντώδη σιωπή. Επίσης, αναδείχτηκαν δύο πολύ σοβαρά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν και από εδώ και πέρα. Το ένα είναι για την ουσία του μεταναστευτικού. Είναι σαφές ότι έχει αλλάξει εντελώς το κλίμα λόγω της κοινωνικής κρίσης, της οικονομικής κρίσης. Δηλαδή, ο ακραίος λόγος μέχρι προ διετίας περί «σκούπας για τους μετανάστες», τον οποίον κανένας δεν επιχειρούσε να αρθρώσει, ούτε καν το Λαός όταν έφτιαχνε την ατζέντα στις ευρωεκλογές, σήμερα έχει ακροατήριο, θα έλεγα οριζόντια, το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος μέσα στην κοινωνία. Και για να καταπολεμηθεί αυτό, φαντάζεστε πόσο μεγάλη προσπάθεια πρέπει να κάνει η Αριστερά και όχι μόνο.
Το δεύτερο ζήτημα είναι σε σχέση με το άσυλο. Εκεί πέρα η υποκρισία περίσσεψε. Θα έλεγα «ουέ υμίν φαρισαίοι»... είναι απίστευτο το γαϊτανάκι των συντηρητικών δηλώσεων που δημιούργησαν κλίμα υστερίας εναντίον του ασύλου. Η δήλωση του Μανώλη Γλέζου ήταν εξαιρετική και τα έλεγε όλα, δεν την δημοσιοποίησαν πουθενά. Κανένα κανάλι δεν την είπε, τον Γλέζο λογόκριναν για την ουσία και το κοινωνικό εύρος του πανεπιστημιακού ασύλου.
Αλίμονο εάν μετανάστες ή και έλληνες μεθαύριο άνεργοι που εργάζονται στην Ελλάδα και έχουν προβλήματα για το δίκιο τους να μην μπορούν ειρηνικά, μέσα στο ναό της Θέμιδας ή όπως αλλιώς λένε αυτές τις σχολές, να διεκδικήσουν με οριακό τρόπο για τη δικιά τους υγεία, το δίκαιό τους. Το γνωρίζετε πολύ καλά ότι και μέσα στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έγινε και χθες το βράδυ ενδοπασοκική σύγκρουση για το αν θα επέμβουν τελικά ή όχι τα ΜΑΤ. Υπήρχαν κυρίες και κύριοι οι οποίοι όχι απλά ήθελαν «αίμα», αλλά ήθελαν την ηγεμονία μέσα στο τόξο των αντιδραστικών δυνάμεων που ομνύουν στο «νόμο και την τάξη» θεωρώντας ότι έτσι ολοκληρώνεται και η αντιμνημονιακή τους πολιτική.
Θεώρησαν ότι είναι μια καλή ευκαιρία να ξεμπερδεύουν με το άσυλο ή ότι είναι μια καλή ευκαιρία να επιδείξουν μία πυγμή η οποία θα ήταν και μήνυμα…
Το δεύτερο. Είναι σαφές το δεύτερο. Σε σχέση με το άσυλο δεν έχουν καταλήξει ακόμη απ΄ ότι φαίνεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ ακριβώς εάν η ισχύουσα νομοθεσία αρκεί ή όχι. Έχουν καταλήξει όμως στην ουσία, δηλαδή στην απονεύρωση του περιεχομένου του και την ουσιαστική στοχοποίησή του ως παρωχημένου και επικίνδυνου.
Και ο Φ.Κουβέλης το είπε αυτό….
Ναι και λυπήθηκα πολύ για το σύνολο των δηλώσεών του, του ιδίου και της Δημοκρατικής Αριστεράς αυτές τις μέρες, ιδιαίτερα για την ερμηνεία που έδωσε στα περί ασύλου. Δηλαδή ξαφνικά -γι αυτό αναφέρθηκα στο εξαιρετικό κείμενο του Μ. Γλέζου- ξαφνικά προσχώρησαν όλοι στην άκρως συντηρητική άποψη ότι το άσυλο αφορά μόνο σε όσους εργάζονται μέσα στο πανεπιστήμιο και μόνο την ελευθερία της διδασκαλίας. Απίστευτα πράγματα…
Εάν υπήρχε μια περίπτωση που ισχύει το άσυλο είναι αυτή, δηλαδή οι άνθρωποι που διεκδικούν ζωή και αξιοπρέπεια…
Προφανώς. Και μεθαύριο, όπως εύστοχα νομίζω και από τη δική σας εκπομπή είχα ακούσει προχθές, θα μπορούσε να είναι 300 άνεργοι πενηντάρηδες που τα παιδιά τους διέκοψαν σπουδές και οι γυναίκες τους έχουν βγει να ξενοπλύνουν για να επιβιώσουν, και να πουν εδώ και μη παρέκει, καταπατούνται τα συνταγματικά δικαιώματα για να έχω εργασία, υγιεινή περίθαλψη κ.λπ. Τι θα κάνουν τότε; Γιʼ αυτούς θα ισχύει το άσυλο; Είμαι σίγουρος ότι όχι σύμφωνα με τους αντιδραστικούς κύκλους.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS