Με ανακοινώσεις προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ποια είναι αυτή η συγκατάθεση και για ποια μέτρα και σε ποιες κατευθύνσεις; Τρεις είναι οι βασικές κατευθύνσεις:
Πρώτο, αυτό που κάποιοι ονόμασαν και δικαίως, θεραπεία σοκ με το όνομα της εσωτερικής υποτίμησης. Σε τρεις κατευθύνσεις. Πρώτο, νέα μέτρα ύψους περίπου 18 δις επιβάρυνσης του ελληνικού λαού και των μεσαίων και κατώτερων οικονομικών στρωμάτων ως το 2014. Δεύτερο, ξεπούλημα 50δις δημόσιας περιουσίας. Αυτό έλεγε το non paper του κ. Παπακωνσταντίνου και το έδωσε μετά τη συνέντευξη της τρόικας. Και τρίτο, επιπλέον 30δις εγγυήσεις στις τράπεζες, που από το 2009 έχουν πάρει 83δις σε εγγυήσεις και 5 δις μετρητά. Μόνο τα μετρητά, τα οποία πήραν από το δημόσιο πλούτου, είναι ικανά να καλύψουν το 40% του κοινού κεφαλαίου του συνόλου των τραπεζών.
Με αυτές τις επιλογές, που κάτω από το τραπέζι έχει συμφωνήσει ο κ. Παπανδρέου, δεν δεσμεύεται μόνο η επόμενη διακυβέρνηση, όπως και στο ίδιο το υπουργικό συμβούλιο λένε κάποιοι υπουργοί. Με αυτές τις επιλογές δεσμεύονται οι επόμενες γενιές. Δεν πρόκειται να φύγουμε από το ΔΝΤ το 2013 και να βγούμε στις αγορές. Δεν πρόκειται να βγούμε από το μνημόνιο ούτε την επόμενη 5ετία, ούτε στην επόμενη 10ετία. Ο κ. Ρουμελιώτης, ο εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ το λέει κομψά σε μια επιστολή του. Την επόμενη 15ετία η χώρα μας θα είναι υπό την επιτήρηση του μνημονίου και του ΔΝΤ. Θυμηθείτε ότι ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο ιταλός είχε πει πριν από δυο μήνες, πριν το τραγικό συμβάν της αποδήμησής του, πρόλαβε και το είπε, για τις δυο επόμενες γενιές, ότι τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα στα 30 τους πια θα καταφέρνουν να βγάζουν από την πλάτη τους αυτά τα βάρη που τους φορτώνει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση με μια εντολή που πήρε πριν από 1,5 χρόνο, λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν και διακηρύσσοντας το σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Εδώ, υπάρχει ένα κυρίαρχο ερώτημα: έχει το δικαίωμα αυτή η κυβέρνηση ερήμην του ελληνικού λαού να κάνει επιλογές που φορτώνουν τις επόμενες γενιές;
Με την έκκληση για συναίνεση, κατʼ εντολή του πρωθυπουργού διαμέσου του υπουργού των Οικονομικών, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιρρίψει αλλού τις ευθύνες. Σε δυο κατευθύνσεις. Πρώτο, όποιοι συναινέσουν, είναι συνένοχοι. Να διευρύνει τη συναίνεση άρα και τη συνενοχή. Δεύτερο, όποιοι αρνηθούν την ευθύνη αυτής της συναίνεσης του διαλόγου να έχουν αυτοί την ευθύνη για μια επιλογή που κατά την εκτίμησή μου είναι αναπότρεπτη και είναι η επιλογή της προσφυγής στην κάλπη. Δεν το λέει φανερά η κυβέρνηση ακριβώς διότι γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι αρνητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Εμείς όμως πρέπει να έχουμε μια εικόνα. Και να είμαστε έτοιμοι για τις εξελίξεις, κυρίως όμως έχουμε μια ιστορική ευθύνη. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε οι εξελίξεις να μην είναι νομοτελειακά αρνητικές για τον ελληνικό λαό και τη χώρα. Είναι οι εκλογές από μόνες τους λύση; Προφανώς και δεν είναι. Κυρίως στο βαθμό που θα επαναδιαμορφώσουν τους ίδιους αρνητικούς συσχετισμούς για την κοινωνία και την αριστερά. Δεν μπορεί όμως να είναι και μέσο εκβιασμού. Σε μια δημοκρατία δεν μπορεί να αποτελεί μέσο εκβιασμού η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Και εμείς οφείλουμε ακριβώς να εργαστούμε, ώστε οι εκλογές αυτές όποτε και αν προκύψουν, να αποτελέσουν λύση απεμπλοκής, λύση λύτρωσης του ελληνικού λαού και της κοινωνίας από αυτή την καταστροφική πορεία. Η κυβέρνηση Παπανδρέου συντρόφισσες και σύντροφοι έχει αποφασίσει με ποιανού το μέρος είναι. Ταυτίζεται με τις πιο σκληρές ταξικές επιλογές των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου σε Ελλάδα και Ευρώπη. Έχει τη βασική ευθύνη και δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα ότι θα αλλάξει. Η κυβέρνηση Παπανδρέου όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο το καλύτερο για τον ελληνικό λαό και τις εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση.
Η κυβερνητική αλλαγή με τη Νέα Δημοκρατία του κυρίου Σαμαρά δεν μπορεί να αποτελέσει λύση; Όχι μόνο γιατί γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κατεξοχήν κόμμα υπεράσπισης των αστικών συμφερόντων στη χώρα μας, αλλά και γιατί οι ίδιες οι προτάσεις που καταθέτει είναι προτάσεις που πολλές φορές προτρέχουν του μνημονίου, τόσο όσο αφορά τη μείωση των φορολογικών συντελεστών προς όφελος του κεφαλαίου όσο και σε ότι αφορά αυτό που συζητάμε εδώ αυτές τις μέρες. Από τον Ιούλιο ο κύριος Σαμαράς, πριν το ανακοινώσει η τρόικα μιλούσε για την ανάγκη αξιοποίησης. Η Νέα δημοκρατία έχει ανοιχτές λίστες με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Έχει μια έντονη αντιμνημονιακή ρητορική που αν δεν την είχε θα είχε καταρρεύσει. Όμως είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι αν αυτό που θα δρομολογηθεί είναι η εναλλαγή της δικομματικής εξουσίας, την ίδια πολιτική θα εφαρμόσει με άλλα λόγια. Δεν αποτελεί λύση η εναλλαγή των δύο κομμάτων. Μπορεί να αποτελέσει λύση αυτό που σχεδιάζουν τα μεγάλα συμφέροντα της διαπλοκής στη χώρα μας και πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση ο μεγάλος συνασπισμός εξουσίας; Θα είναι μια λύση που θα επικυρώσει την καταστροφή αυτού του τόπου. Μπορεί να αποτελέσει λύση ο μικρότερος συνασπισμός; Γελοία πράγματα, ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν αυτό. Πόσο δε μάλλον, όλοι όσοι σπεύδουν να αποτελέσουν πρόθυμες δυνάμεις στη πολιτική ζωή , να συναινέσουν στην μνημονιακή πολιτική διαπιστώνουν αργά ή γρήγορα ότι δεν αντέχουν στην κρίση της ελληνικής κοινωνίας.
Με θλίψη βλέπουμε αυτές τις μέρες και το παιχνίδι εξουσίας που παίζει η ηγεσία της Δημοκρατικής Αριστεράς, των πρώην συντρόφων μας και τους καλούμε να αναλογιστούν ότι ο δρόμος που τραβούν είναι αδιέξοδος. Απευθυνόμαστε κυρίως στον απλό κόσμο, όχι στην ηγεσία. Στον κόσμο που με ανιδιοτέλεια έχει ιστορικές ρίζες σʼ αυτό τον χώρο που ονομάζεται χώρος της ανανεωτικής αριστεράς. Δεν έχει το ιστορικό δικαίωμα η ηγεσία αυτή, στο όνομα της ανανεωτικής αριστεράς, να δώσει νομιμοποίηση σε καταστροφικές πολιτικές. Και τους καλούμε να αλλάξουν ρώτα έστω και τώρα και να αναλογιστούμε όλοι μαζί τις ιστορικές ευθύνες και αυτό αφορά στο σύνολό της την αριστερά.
Ποια είναι η ιστορική ευθύνη και η δική μας και του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων που έχουν αναφορά σε αυτό που λέμε αριστερά στον 21ο αιώνα; Πριν την έκρηξη και πριν μετατραπεί η Αθήνα σε Κάιρο πρέπει να εργαστούμε ώστε να υπάρξει διέξοδος από αυτή την καταστροφική για τον τόπο πορεία. Η μόνη προοπτική σωτηρίας είναι η ανατροπή των σημερινών συσχετισμών δύναμης προς όφελος της αριστεράς. Η μόνη προοπτική σωτηρίας είναι η δυναμική εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις. Γιʼ αυτό και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και εμείς στον ΣΥΝ και όλες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουμε αυτή την ιστορική ευθύνη και να εργαστούμε για μια ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων, από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, διότι υπάρχουν δυνάμεις που από τα αριστερά κάνουν κριτική σε αυτή τη ραγδαία μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε νεοφιλελεύθερο μόρφωμα και πρέπει αυτό τον κόσμο να τον συναντήσουμε. Η ευρεία συμπαράταξη πάνω σε ένα ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο και με ένα και μοναδικό στόχο την απεμπλοκή της χώρας από την καταστροφική πολιτική του μνημονίου, με στόχο μια νέα πλειοψηφία που θα δώσει τη δυνατότητα η επόμενη βουλή, όποτε κι αν έρθουν οι εκλογές που είμαστε βέβαιοι ότι θα έρθουν, να μην έχει συσχετισμούς που θα νομιμοποιούν την καταστροφική αυτή πορεία αλλά να έχει συσχετισμούς που θα ανατρέψουν το μνημόνιο και την πολύχρονη κηδεμονία της χώρας από την τρόικα και από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις. Αυτό είναι το κρίσιμο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα και σε αυτή την κατεύθυνση δουλεύουμε εδώ και καιρό, κυρίως μετά την κρίσιμη απόφαση που πήραμε στην ΠΓ του ΣΥΝ αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου και αυτά πρέπει να συζητάμε σήμερα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS