1α. Οξύνεται η κοινωνική-ταξική επίθεση του ηγετικού πυρήνα και των κυβερνήσεων της Ε.Ε. με στόχο την κατάργηση των δικαιωμάτων και τη συρρίκνωση των κατακτήσεων των ευρωπαϊκών λαών. Ο σχεδιασμός για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας, οι προωθούμενες επιλογές για κοινή οικονομική διακυβέρνηση, οι αποφάσεις για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και κυρίως η ολόπλευρη προετοιμασία για τη διαμόρφωση Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, συνιστούν μια ενιαία πολιτική. Την πολιτική των δυνάμεων του κεφαλαίου για την έξοδο από την κρίση με ολόπλευρη ενίσχυση των συμφερόντων και των δυνάμεων που το υπηρετούν, σε βάρος των εργαζομένων, ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών, των μεταναστών και των πιο αδύναμων κοινωνικά ομάδων.
Σ΄αυτό το πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει και προσπαθούν να επιβάλλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε. επιχειρείται να υπάρξουν ευρύτερες συναινέσεις, ώστε ο νεοφιλελευθερισμός να συνταγματοποιηθεί και η λιτότητα να αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα. Ενώ ταυτόχρονα θα εφαρμόζονται διαδοχικά μνημόνια με σκληρά αντικοινωνικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, μνημόνια που θα επιβάλλονται μάλιστα χωρίς καμία θεσμική πολιτική διαβούλευση και έλεγχο.
Επιχειρείται η διάλυση των υπολοίπων του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη με μοναδικό στόχο των δυνάμεων του κεφαλαίου το να καταστεί η Ε.Ε. ανταγωνιστική, άμεσα, προς τις νέες αναδυόμενες δυνάμεις της Ανατολής μέσα από τη δραματική μείωση των εισοδημάτων και τη συρρίκνωση των εργασιακών κατακτήσεων των εργαζομένων στην Ευρώπη.
Η γερμανικής έμπνευσης ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει μια ολοκληρωτική πανευρωπαϊκή κυριαρχία των οικονομικά ισχυρών σε βάρος των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων των λαών της Ευρώπης. Το σχέδιο αυτό, του οποίου η υλοποίηση θα πρέπει να αποτραπεί στο προσεχές διάστημα, μέσα από την αντίσταση κινημάτων και λαών και την αξιοποίηση των επιμέρους αντιθέσεων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, προτείνεται από το γαλλογερμανικό άξονα στο όνομα της «διάσωσης του ευρώ» και της αντιμετώπισης της «κρίσης χρέους». Έχει ως μοναδική επί της ουσίας προτεραιότητα και μέριμνα τη διασφάλιση των κεκτημένων των τραπεζών, τη διατήρηση και διεύρυνση της κυριαρχίας των αγορών και την υπέρβαση της σημερινής δομικής κρίσης του συστήματος σε βάρος του κόσμου της εργασίας.
Στη βάση των προωθούμενων ήδη σχεδίων οικονομικής διακυβέρνησης και ιδιαίτερα του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας η λιτότητα και η επίθεση στην εργασία δεν συνδέεται πλέον μόνο με το ζήτημα του χρέους, αλλά και με το «μόνιμο» ζήτημα της ανταγωνιστικότητας, εξέλιξη που δικαιώνει την Αριστερά στο σύνολό της ως προς την ανάδειξη έγκαιρα του ζητήματος ότι το μνημόνιο και η ταξική επίθεση που συνεπάγεται ήταν ο στόχος και όχι το μέσο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Ενόψει αυτών των εξελίξεων η θέση μας, ως ΣΥΝ, περί ανατροπής όλων των συνθηκών πρέπει να εξειδικευτεί ώστε να ανταποκρίνεται στην εμβέλεια των επιχειρούμενων αλλαγών, στα πλαίσια ενός ευρύτερου στόχου για την άμεση και ριζική μετατροπή του συνόλου της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κοινό μέλλον των λαών της Ευρώπης όχι μόνο δεν μπορεί να περάσει μέσα από αυτή την αρχιτεκτονική της Ε.Ε. αλλά υποθηκεύεται για δεκαετίες στο μέλλον. Άλλωστε, αν πραγματοποιηθεί, παρά τις αντιστάσεις και τους αγώνες για την αποτροπή του, αυτός ο σχεδιασμός που βρίσκεται σε εξέλιξη οδηγούμαστε πιθανόν στην οικονομική και πολιτική διάλυση της ευρωζώνης. Είναι ώρα να σημάνει συναγερμός ανάμεσα στους ευρωπαίους εργαζόμενους για τον κοινό αγώνα που θα μπλοκάρει τη συνταγματοποίηση του νεοφιλελευθερισμού. Αγώνας στα πλαίσια του οποίου θα πρέπει να αξιοποιηθούν το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αρνούνται αυτή την εξέλιξη χωρίς ιδεοληψίες και προκατασκευές, στο βαθμό μάλιστα που η επιχειρούμενη ταυτόχρονα επιβολή της λογικής του μνημονίου σε όλους τους λαούς της Ευρώπης ομογενοποιεί αντικειμενικά το πεδίο των αγώνων τους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εκφράζοντας, αλλά και υπερβαίνοντας τις εθνικές ιδιαιτερότητες.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη συναινέσει στην εφαρμογή των παραπάνω απαράδεκτων σχεδίων, για μια ακόμη φορά ερήμην του ελληνικού λαού και της Βουλής. Ταυτόχρονα συμμετέχει από κοινού με τους «δανειστές» στο σχέδιο για πολύχρονη επιμήκυνση της αποπληρωμής του συνολικού ελληνικού χρέους με απαράδεκτες μάλιστα προϋποθέσεις, δηλαδή έχει συναινέσει στην επιβολή για δεκαετίες ακραίων προγραμμάτων λιτότητας και καταστρατήγησης όλων των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων.
1β. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά απευθύνεται προς τους εργαζόμενους και τους καλεί να αντισταθούν και να ανατρέψουν τις απαράδεκτες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, να αμφισβητήσουν και να ακυρώσουν τη συνταγματοποίηση της λιτότητας και της συρρίκνωσης των κοινωνικών κατακτήσεων.
Διεκδικεί μια ριζικά διαφορετική κοινωνική και οικονομική πολιτική που θα προστατεύει την εργασία, θα προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάπτυξη, θα διαμορφώνει νέους συσχετισμούς μέσα από την ανάπτυξη μαζικών κινημάτων και την ήττα των νεοφιλελεύθερων επιλογών και των πολιτικών που τη στηρίζουν. Μια πολιτική που στοχεύει στην επανίδρυση της Ενωμένης Ευρώπης στη βάση μιας εναλλακτικής αρχιτεκτονικής και των αναγκαίων προοδευτικών πολιτικών συσχετισμών, που θα διασφαλίζουν το βάθεμα των κοινωνικών, οικολογικών, δημοκρατικών κατακτήσεων των εργαζομένων και των λαών και θα είναι ανοικτή στη σοσιαλιστική προοπτική.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά αγωνίζεται και διεκδικεί την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και την αντίσταση στις πολιτικές που ενισχύουν και βαθαίνουν τον αντικοινωνικό χαρακτήρα του σημερινού Συμφώνου. Εργαζόμαστε από κοινού για την ανατροπή και την κατάργηση των διαφόρων μνημονίων που συνομολογούνται στα πλαίσια του ευρωπαϊκού μηχανισμού.
Ενώ ταυτόχρονα αγωνιζόμαστε στη χώρα μας, όπου ήδη εφαρμόζεται πιλοτικά η πολιτική των αντικοινωνικών μνημονίων, αλλά και μαζί με τις άλλες αριστερές ευρωπαϊκές δυνάμεις, για την πραγματική λύση των κρίσεων χρεών σε όφελος των εργαζομένων και των λαών.
Διέξοδος μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους των χρεών και της αποχρέωσης με ελάχιστο επιτόκιο σε ικανό χρονικό διάστημα που θα επιτρέπει την άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων της ανεργίας, της ύφεσης και της άδικης αναδιανομής εισοδημάτων στη χώρα μας.
Στο αμέσως προσεχές διάστημα με αιχμή και το Συνέδριο του ΚΕΑ για το ζήτημα του χρέους που θα διεξαχθεί στην Αθήνα τον Μάρτιο, αφού προηγηθεί στο τέλος Φλεβάρη και σχετικό σώμα για τις οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των γυναικών, αλλά και άλλες πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν στη χώρα μας, όπως π.χ. η καταγραφή του επαχθούς χρέους και η διεκδίκηση διαγραφής του, ή αντίστοιχες δράσεις σε ευρωπαϊκή κλίμακα, θα πρέπει να αξιοποιηθούν όλες οι δυνάμεις που αντιστέκονται στην επιβολή του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας.
Μέχρι τον Ιούνιο θα πραγματοποιηθεί και το ειδικό σώμα που έχει αποφασίσει το Συνέδριο του Κόμματος για την ανασκόπηση των εξελίξεων και το βάθεμα της πολιτικής μας για την εναλλακτική πρόταση σε σχέση με τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται, σε αρνητική κατεύθυνση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
2α. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απολύτως ευθυγραμμισμένη και σε αρκετά ζητήματα με δικές της πρωτοβουλίες και προτάσεις μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των επιταγών της διεθνούς τρόικας, οξύνει την ολομέτωπη πολιτική επίθεσή της στα πιο στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, σε δημοκρατικές κατακτήσεις και ελευθερίες που αποτελούν συμπύκνωση των λαϊκών αγώνων σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Επιχειρεί μια σαρωτική επιβολή των λεγόμενων διαρθρωτικών αλλαγών – μεταρρυθμίσεων για την ουσιαστική υπαγωγή της υγείας, της ανώτατης παιδείας, των δημόσιων συγκοινωνιών και γενικότερα των υποδομών της χώρας, αλλά και του περιβάλλοντος στην υπηρεσία μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων και τη ριζική απάλειψη του δημόσιου χαρακτήρα τους.
Ενδεικτική της υποκρισίας, της πολιτικής συμπαιγνίας κυβέρνησης και τρόικα και βέβαια απολύτως ενδεικτική της πλήρους χρεοκοπίας των πολιτικών των μνημονίων που οδηγούν σε μεγαλύτερα αδιέξοδα, αποτελεί το πρόσφατο στημένο επικοινωνιακά επεισόδιο, της δήθεν σύγκρουσης με την τρόικα για τη δημοσιοποίηση της εκποίησης δημόσιου πλούτου ύψους 50 δις. Επιβεβαιώνεται, πλήρως, η εκτίμηση ότι το μνημόνιο αποσκοπούσε, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του χρέους, στη βίαιη αναδιανομή και διαρκή λιτότητα σε βάρος του λαού, στη δραματική συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και στη διαμόρφωση σε αντιστοιχία με τις πολιτικές που επιχειρείται να εφαρμοστούν στην Ε.Ε. νέων ευκαιριών και νέων πεδίων για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Απολύτως συνειδητά οδηγούμαστε σε μια παρατεταμένη ύφεση με μεγάλη αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων και με συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης. Επιπλέον, ακόμα και η αντιμετώπιση του περιβάλλοντος, όπως προκύπτει από τη νομοθεσία φαστ τρακ και τα σχέδια για το Ελληνικό, έχει υπαχθεί, πλήρως, σε μια «λογιστική» αντίληψη εξυπηρέτησης του χρέους προς όφελος διεθνών και ντόπιων κεφαλαίων. Συστηματικά συρρικνώνεται ο δημόσιος χώρος, υπέρ των αγορών και σε βάρος των κοινωνικών αναγκών. Αυτό το στόχο υπηρετεί μια συνολική πολιτική «σοκ και δέους» χωρίς υποχώρηση και χωρίς δισταγμούς.
Η πολιτική αυτή συνδυάζεται με μια πρωτοφανή επίθεση εναντίον όλων όσων αντιστέκονται και δυσκολεύουν την εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών. Μια επίθεση που η κυβέρνηση προωθεί με την ευρύτερη συναίνεση ενός τόξου πολιτικών δυνάμεων, προθύμων να συναινέσουν ή να ανεχθούν τις πολιτικές του μνημονίου, μια ολομέτωπη αντιπαράθεση που σε μεγάλο βαθμό υλοποιείται μέσα και από τη συνεργασία με κέντρα οικονομικής διαπλοκής που ελέγχουν ή επηρεάζουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και επιχειρούν συστηματικά τη στοχοποίηση και τη συκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων, ολόκληρων επαγγελματικών κλάδων, αλλά και των αυτόνομων κινημάτων των πολιτών που αντιστέκονται.
Ταυτόχρονα και ενώ προωθείται ο ανοικτός συμψηφισμός και η συγκάλυψη τεράστιων οικονομικών σκανδάλων που είχαν ευθεία αναφορά σε πολιτικό χρήμα και διαπλοκή των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν επί δεκαετίες τη χώρα, συνεχίζεται απροκάλυπτα η παροχή νέων περιθωρίων κερδοφορίας με τη δραστική μείωση των συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου, την επιχειρούμενη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας και τη συνεχή ονομαστική συμπίεση των αμοιβών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Αναδεικνύεται μια ατζέντα πρωτοφανούς αυταρχισμού, για τα δεδομένα και τις κατακτήσεις των κινημάτων, των εργαζομένων και της νεολαίας στη χώρα μας, προβάλλονται πολιτικές του «νόμου και της τάξης» που ισχυροποιούν τη δράση των κατασταλτικών μηχανισμών και του κράτους συνολικότερα απέναντι σε όσους πολίτες Έλληνες ή μετανάστες ονομάζονται πλέον «τσαμπατζήδες», «κοπρίτες», «υποκινούμενες συντεχνίες».
Η ακραία αυταρχική συμπεριφορά προς τους διαδηλωτές συνοδεύεται πλέον από δικαστικές διώξεις, από έκδηλη προσπάθεια ποινικοποίησης κοινωνικών αγώνων, ακόμα και από συμπτώματα επιβολής αστυνομικών μέτρων καθολικής απαγόρευσης σε κίνηση και συνάθροιση πολιτών, ενώ επιχειρείται και εμπλοκή του στρατού, συμπτώματα που παραπέμπουν ευθέως σε άλλες εφιαλτικές εποχές που έχει ζήσει η χώρα μας. Η αντίσταση και η αλληλεγγύη στους αγώνες, η αποδόμηση των φαινομένων κοινωνικού αυτοματισμού, η αντιμετώπιση των επιθέσεων χειραγώγησης και της επικοινωνιακής εκστρατείας για δημιουργία φόβου στους πολίτες, είναι πλευρές μιας ενιαίας πολιτικής απάντησης που μπορεί να εμπνεύσει ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς και όχι μόνο.
2β. Στα πλαίσια αυτά προωθούν πολιτικές αντιλήψεις «σκούπας» και «τείχους» για τους μετανάστες αντί της αναγκαίας ανοικτής και σύγχρονης μεταναστευτικής πολιτικής στη βάση των προτάσεων νομιμοποίησης που έχουν κατατεθεί από τις δυνάμεις της αριστεράς και όχι μόνο σε συνθήκες μάλιστα οξυμένης οικονομικής κρίσης που βιώνουμε στη χώρα μας. Η αριστερά οφείλει, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, που αξιοποιούνται από τις αντιδραστικές δυνάμεις για να περάσουν οι ξενοφοβικές ιδέες στο δοκιμαζόμενο λαό μας, να αντικρούσει αυτές τις απόψεις, να ενθαρρύνει τη δημιουργία ενός ευρύτατου μετώπου δυνάμεων, που θα κατανοεί το ότι οι μετανάστες ανήκουν στο βασικό κορμό της εργατικής τάξης στην Ελλάδα και μάλιστα είναι το πιο εκτεθειμένο στην εκμετάλλευση τμήμα της.
Η στρατηγική της αριστεράς περιλαμβάνει το σύνολο της εργατικής τάξης και η νομιμοποίηση των μεταναστών διευκολύνει τη μετακίνηση, μειώνει την εγκληματικότητα, αίρει την εκμετάλλευση και το μισθολογικό ντάπινγκ, βοηθά τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο αγώνας των μεταναστών εργατών, με αυτή την έννοια, εναντίον της στυγνής μορφής πολύχρονης εκμετάλλευσης στη βάση μιας κρατικής και ευρωενωσιακής πολιτικής, τύπου απαρτχάιντ, συνιστά κατεξοχήν ταξικό θέμα με σοβαρές ανθρωπιστικές και κοινωνικές διαστάσεις. Η πρόταση νόμου που υπέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ανοίξει το δρόμο, ώστε να δοθούν λύσεις άμεσα στο μείζον αυτό ζήτημα. Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη μπορεί και πρέπει να έχει νικηφόρα έκβαση με τη βοήθεια της διευρυνόμενης κοινωνικής συμπαράστασης.
Επικίνδυνα συμπτώματα για την ίδια τη δημοκρατία μας αποτελούν, τόσο η υστερία εναντίον των ειρηνικών μεταναστών – εργατών που διεκδικούν, με οριακή επιλογή για την υγεία τους, την αυτονόητη νομιμοποίησή τους, όσο και η ανάδειξη του θέματος του πανεπιστημιακού ασύλου, για το οποίο μάλιστα ζητείται ευθέως η κατάργησή του από τις πλέον συντηρητικές δυνάμεις του τόπου. Χρησιμοποιούν το άσυλο ως θέμα αιχμής για μια συνολική αντιμεταρρύθμιση στο χώρο της Ανώτατης Παιδείας με μία στοχευμένη μάλιστα προπαγάνδα που θέλει να ακυρώσει την ουσία, το εύρος και τον κοινωνικό χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου ως δημοκρατικής κατάκτησης στη χώρα μας προηγούμενων δεκαετιών. Ενδεικτική μάλιστα αυτής της κατεύθυνσης «ενοχοποίησης», σε ότι αφορά το άσυλο και όχι μόνο, είναι η απαράδεκτη από κάθε άποψη επιχείρηση ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων, της αλληλεγγύης και ιδιαίτερα των αγώνων των μεταναστών, μέσα από την πρόσφατη εισαγγελική παρέμβαση.
Σε αγαστή συγχορδία η κυβέρνηση και οι δυνάμεις του συντηρητικού τόξου προσπαθούν να στοχοποιήσουν τους κοινωνικούς αγώνες με κατασυκοφάντηση όσων κινητοποιούνται με τον κοινωνικό αυτοματισμό, με ευρύτατη επικοινωνιακή επίθεση ενάντια στον Συνασπισμό, τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και τη Νεολαία του Συνασπισμού. Ως απάντηση στη γενικευμένη συκοφάντηση, την επιχείρηση καταστολής και χειραγώγησης εναντίον αγώνων και πολιτών, αλλά και συλλογικοτήτων που αντιστέκονται, πρέπει να ενθαρρύνουμε μια ολόπλευρη πολιτική και ιδεολογική αντεπίθεση.
Να στηρίξουμε και να τασσόμαστε αλληλέγγυοι με τα αυθόρμητα, τα μαζικά κινήματα που αναπτύσσονται με τις μορφές που οι ίδιοι οι πολίτες επιλέγουν. Με σεβασμό στην αυτονομία τους, αλλά και με θετική συμβολή, ώστε να διευρύνεται η κοινωνική συναίνεση στα αιτήματα και τις μορφές δράσης που επιλέγουν.
Είναι καιρός η κυβέρνηση να αντιληφθεί πως η ίδια η πολιτική της υποκινεί την αντίδραση και αντίσταση των εργαζομένων Ελλήνων και μεταναστών. Ο ΣΥΝ παραμένει αταλάντευτος, θα μείνει ακλόνητος, στην υπεράσπιση των αρχών του και στην ανυποχώρητη συμπαράσταση των δίκαιων αιτημάτων της κοινωνίας και καλεί τον λαό να εκδηλώσει την αλληλεγγύη του σ΄όσους πλήττονται από τη θύελλα των κυβερνητικών πολιτικών. Ο ΣΥΝ προειδοποιεί την κυβέρνηση ότι η προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης με την μετάβαση σ΄έναν πιο άγριο καπιταλισμό σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο και η συνακόλουθη εκστρατεία αυταρχισμού, καταστολής και συρρίκνωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θα πέσουν στο κενό.
Σήμερα είναι αναγκαία παρά ποτέ μια νέα δυναμική στους κοινωνικούς αγώνες, η διασύνδεση των επιμέρους κινημάτων με μια συνολική προσπάθεια ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών του μνημονίου και της σημερινής κυβέρνησης μέσα και από τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού συσχετισμού με αριστερό πρόσημο. Ταυτόχρονα, σε ό,τι μας αφορά, καθίσταται επιτακτική η παραπέρα διαμόρφωση και επικαιροποίηση της εναλλακτικής προγραμματικής πρότασής μας για διέξοδο από την κρίση στη βάση και των νέων δεδομένων στην Ευρώπη και τη χώρα μας.
3α. Μέσα στη διαμορφούμενη πολιτική συγκυρία γίνεται φανερό ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος και η γενικευμένη απαξίωση των δύο εταίρων του συναινετικού δικομματισμού δεν έχει γίνει δυνατό να μετατραπεί σε μια νέα προοδευτική δυναμική που θα εγγυάται την αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων με την ανατροφοδότηση της ανάπτυξης μαζικών, ενωτικών και πολύμορφων κινημάτων αντίστασης και ανατροπής των πολιτικών των μνημονίων και των ίδιων των εμπνευστών τους.
Οι δυνάμεις που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική επιχειρούν να χρεώσουν συνυπευθυνότητα προς τις δυνάμεις της αριστεράς και να καταστήσουν τις κατακτήσεις της μεταπολίτευσης και τους κοινωνικούς αγώνες «ενόχους» για τα σημερινά αδιέξοδα! Αλλά και στα πλαίσια της αριστεράς συνυπάρχουν αντιλήψεις που διαιωνίζουν τους διχασμούς, τις διαχωριστικές γραμμές, τις οξείες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις με αφορμή και την κρίση.
Θεωρούμε, ότι η ίδια η κρίση και ιδιαίτερα η σημερινή συγκυρία επιβάλλουν την πλήρη ανατροπή αυτών των ανθενωτικών αντιλήψεων, μπορούν να γονιμοποιήσουν τη διαμόρφωση ενός ευρύτατου μετώπου μέσα από ενωτικές διεργασίες, κοινές δράσεις και διεκδίκηση κοινών εναλλακτικών προς το μνημόνιο πολιτικών, σ΄ένα μεγάλο φάσμα δυνάμεων από το χώρο όσων αποδεσμεύονται αριστερά του ΠΑΣΟΚ μέχρι και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής και πολιτικής οικολογίας. Σ΄αυτή την κατεύθυνση, συμμετέχουμε ως ΣΥΝ και ως ΣΥΡΙΖΑ σε πρωτοβουλίες που θα ενταθούν στο επόμενο διάστημα με στόχο να δημιουργηθεί μια νέα δυναμική και μια νέα ελπίδα για τη συνεργασία και την κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων, μια θετική διέξοδος στις αναζητήσεις του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας μας που στέκεται κριτικά σήμερα απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Η άρση του κατακερματισμού, η υποχώρηση των διχαστικών αντιλήψεων, η διαμόρφωση ενός ενωτικού κλίματος συμπαράταξης μέσα στα κοινωνικά κινήματα, αποτελούν για τον ΣΥΝ στρατηγικής σημασίας επιλογή που πρέπει να υπηρετείται με όλες τις πολιτικές πρωτοβουλίες και κινήσεις μας. Η δυναμική επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ενισχύσει αυτή τη θετική εξέλιξη για όλη την αριστερά.
3β. Η επανεκκίνηση και σε κεντρικό επίπεδο της λειτουργίας του συμμαχικού σχήματος, του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να είναι άμεση και προσδοκούμε να αποτυπώσει στο δημόσιο χώρο, με βάση ένα κοινό προωθητικό πολιτικό πλαίσιο, τόσο τη συνέχεια στις αξίες και το εύρος των πρωτοβουλιών που προσέδωσαν κύρος και δυναμική στο εγχείρημα, όσο και την διακριτή α-συνέχεια σε επιλογές, νοοτροπίες και τη στενότητα πολιτικών αντιλήψεων που κατά καιρούς λειτούργησαν αρνητικά και αποθάρρυναν το ευρύ ακροατήριο της αριστεράς. Εκτιμούμε ότι μπορεί να διαμορφωθεί στο επόμενο διάστημα ακόμα καλύτερο κλίμα και πολιτική συναντίληψη για τη λειτουργία και το μέλλον του συμμαχικού μας σχήματος.
Βρισκόμαστε εδώ και καιρό όλοι μας σε μια δοκιμασία και θεωρούμε, ότι σωστά από κοινού όλοι παίρνουμε τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για μια νέα φάση στη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγοντας τις γόνιμες συνθέσεις αντί των άγονων αντιπαραθέσεων.
Εγκρίνουμε και θα ενισχύσουμε τη συναίνεση που έχει επιτευχθεί με βάση και τις δικές μας προτάσεις, αλλά και προτάσεις και πρωτοβουλίες απ΄όλες τις πλευρές που ενδιαφέρονται για το εγχείρημα. Κοινή πεποίθηση, άλλωστε αποτελεί, ότι αυτό το μεταβατικό στάδιο, αυτή η νέα φάση για τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, θα σφραγιστεί όχι μόνο από τις πρωτοβουλίες στη Βουλή, την πολιτική συγκρότηση και εξόρμηση του ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, αλλά κυρίως, από την συμμετοχή και την έμπνευση στους κοινωνικούς αγώνες, τις μεγάλες και τις επιμέρους απεργιακές κινητοποιήσεις, τα πολύμορφα μαζικά κινήματα που αναπτύσσονται για την αντίσταση και την ανατροπή των πολιτικών του μνημονίου.
4α. Η εφαρμογή του μνημονίου στη χώρα μας, οι συνεχείς ανανεώσεις του που διευρύνουν πλήγματα στον κόσμο της εργασίας και οδηγούν σε μια πρωτοφανή οπισθοδρόμηση, αποτελούν μια διαρκή πρόκληση και απαιτούν τον γενικό ξεσηκωμό των εργαζομένων και την ισχυροποίηση του μαζικού κινήματος. Στη χώρα μας έχει συγκροτηθεί ένα μπλοκ υποστήριξης της κυβέρνησης, της τρόικας και του μνημονίου, με καθοριστικό τον ρόλο βασικών μέσων ηλεκτρονικής και έντυπης ενημέρωσης , με στόχο να φιμωθεί η κοινωνία, να ενισχυθούν τα συντηρητικά αντανακλαστικά μερίδων της ,να αποσιωπηθούν οι εναλλακτικές λύσεις , ακόμη και για να ελεγχθούν οι όποιες ολιγωρίες και αναστολές του πολιτικού προσωπικού του δικομματισμού.
Το σύστημα εξουσίας ,φοβάται την ανάπτυξη του κινήματος διότι έχουν διαρραγεί οι κοινωνικές συμμαχίες και η ικανότητα να δημιουργούνται συναινέσεις με τις κυβερνητικές πολιτικές και θα κάνει ότι περνά από το χέρι του με άλλους τρόπους για να διαμορφώσει μια πειθήνια και υποταγμένη κοινωνία που θα δέχεται ή θα ανέχεται την διαρκή οπισθοδρόμηση στο όνομα μιας προσπάθειας ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού και της ένταξής του στο ασφυκτικό και ακραία νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
4β. Η ριζοσπαστική αριστερά γνωρίζει πολύ καλά ότι η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε προοδευτική κατεύθυνση περνά μέσα από την άνοδο των αγώνων και την ανάπτυξη ενός ισχυρού μαζικού κινήματος .Για τον σκοπό αυτό η ΠΓ μετά από ουσιαστική συζήτηση κατέληξε σε δύο αποφάσεις. για το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και για την ανάπτυξη κινημάτων αλληλεγγύης και την συγκρότηση πανελλαδικού κοινωνικού δικτύου για την ανατροπή του μνημονίου. Οι αποφάσεις αυτές υιοθετούνται στο σύνολό τους και αποτελούν οδηγό για την δράση των οργανώσεων του κόμματος την επόμενη περίοδο.
4γ.Κεντρικά ζητήματα για το κίνημα την επόμενη περίοδο αποτελούν η ανάπτυξη των αγώνων με στόχο το ξήλωμα των αντεργατικών μέτρων, η ωρίμανση της ιδέας της απεμπλοκής από το μνημόνιο, η ενίσχυση του ρόλου του συνδικαλιστικού και κοινωνικού κινήματος .η διατήρηση των κατακτήσεων και του εισοδήματος των εργαζομένων ,ώστε η κρίση να μην σαρώσει την κοινωνία και τους φορείς της.
Με δεδομένο ότι η κυβερνητική επίθεση θα συνεχιστεί με βάση τις απαιτήσεις της τρόικας για εξεύρεση επιπρόσθετα 12,7 δις μέχρι το 2014 πρέπει να αναζωπυρωθεί ένα νέο ισχυρό και μαχητικό απεργιακό κίνημα που να βρει μια νέα κορύφωση στις 23 Φλεβάρη με την πανελλαδική πανεργατική απεργία και να κλιμακωθεί περαιτέρω. Ένα μαζικό κίνημα με βάση τα προβλήματα, με στόχους την υπεράσπιση των συμβάσεων, την αύξηση των εισοδημάτων ,το χτύπημα της ακρίβειας, την προστασία των ανέργων και των επισφαλώς εργαζομένων, την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων ,την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών ,την απόκρουση των κυβερνητικών μέτρων για την παιδεία ,υγεία ,την κοινωνική ασφάλιση και την περικοπή των κοινωνικών δαπανών.
Μέχρι σήμερα αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες .Οι απεργίες της 5-5-2010 και στις 15-12 αναδείχτηκαν σε μεγάλα γεγονότα και καταδεικνύουν τις δυνατότητες που υπάρχουν . Η απεργία στις μεταφορές, οι κινητοποιήσεις των γιατρών δίνουν θετικά παραδείγματα όσον αφορά τον συντονισμό, την μαζικότητα, την αντίκρουση του κοινωνικού αυτοματισμού, την ισχυροποίηση της πολιτικής πίεσης. Όμως το κίνημα είναι πίσω από τις ανάγκες που σήμερα απαιτούν ένα ακόμη πιο μαζικό, πολύμορφο αποφασισμένο και αποτελεσματικό διεκδικητικό κίνημα. Οι επί μέρους προσπάθειες και αγώνες που αναπτύσσονται πρέπει να εντάσσονται σε μια συνολική προσπάθεια. Πρέπει να εκφράζεται έμπρακτα η αλληλεγγύη σε κάθε κατηγορία εργαζομένων που κάνει δίκαιους αγώνες. Ο αγώνας των μεταναστών πρέπει να έχει αποτελέσματα και γι αυτό χρειάζεται η ανάδειξη της ταξικής πλευράς του μεταναστευτικού και η κορύφωση της αλληλεγγύης, ιδιαίτερα από τα συνδικάτα. Τα τριτοβάθμια συνδικάτα ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα πρέπει να πιεστούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους να ενταχθούν με σαφήνεια και χωρίς μισόλογα στο αντιμνημονιακό μπλοκ. Πρέπει να αναπτυχθεί ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων με βάση τα προβλήματα, να αποκατασταθεί η ενότητα δράσης, να διευρυνθούν οι συμμαχίες με τα μεσαία στρώματα που προλεταριοποιούνται. Το συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται δομικές αλλαγές , ριζοσπαστικό αναπροσανατολισμό ,κατάκτηση του ταξικού ρόλου του, στόχοι που προϋποθέτουν αλλαγή των συσχετισμών, δημιουργία ευρύτερων ταξικών συσπειρώσεων σε όλη την κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος ,κατάκτηση της αυτόνομης αγωνιστικής του δράσης και της αποδυνάμωσης των συμβιβαστικών ,γραφειοκρατικών μορφών κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Ο κόσμος του ΣΥΝ και ευρύτερα της αριστεράς, η νεολαία πρέπει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση να ενεργοποιηθούν μέσα από τα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς να πρωτοστατήσουν στους αγώνες ,να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης ,να συσπειρωθούν με τους άλλους εργαζόμενους ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων, ώστε στις σημερινές συνθήκες να αντιστοιχηθεί η ένταση των αγώνων με την ένταση των προβλημάτων.
4δ. Μπροστά μας έχουμε τη κυβερνητική επίθεση για την επιβολή μιας νέας νεοφιλελεύθερης αντιμεταρρύθμισης στην παιδεία που, όπως και στο ζήτημα της υγείας, έχει σαν κεντρικό στόχο την μείωση των κρατικών δαπανών και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της. Η ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος αποτροπής αυτής της πολιτικής και για την αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας αποτελεί προτεραιότητα που πρέπει εκτός από τους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας να αγκαλιάσει όλη την Ελληνική κοινωνία. Ανάλογες προσπάθειες πρέπει να γίνουν για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας που ετοιμάζεται για πλήρη εκποίηση και του δημόσιου χαρακτήρα των οργανισμών κοινής ωφελείας. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να αποκεντρώνεται ανάλογα με την οξύτητα του προβλήματος κατά περιοχή (δίκτυο ΟΣΕ, Λιμάνια, Αεροδρόμια κ.α.). Παράλληλα χρειάζεται να υπάρξει στροφή της δουλειάς μας στον αγροτικό κόσμο ο οποίος υφίσταται και αυτός τις δραματικές συνέπειες της πολιτικής της κυβέρνησης και του μνημονίου.
4ε. Στις σημερινές συνθήκες επίσης που η επίπτωση των αντεργατικών πολιτικών γενικεύεται για ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας, που οι συνέπειες της φτωχοποίησης λαϊκών στρωμάτων εκδηλώνονται με οξύτητα και η ανεργία και η ακρίβεια εκτοξεύονται σε πρωτόγνωρα μεγέθη είναι απαραίτητη η κλιμάκωση δράσεων αντίστασης και ανυπακοής (διόδια, εισιτήρια κ.α.) καθώς και ο σχεδιασμός δράσεων αλληλεγγύης που με συλλογικό τρόπο θα ανακουφίζουν τα πιο ευάλωτα στρώματα και θα κρατούν στην πάλη τμήματα που οδηγούνται στο περιθώριο και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Επιπλέον η συγκρότηση ενός πανελλαδικού δικτύου που θα ενώνει τα ρυάκια αντίστασης και θα συναρθρώνει σε ένα πανελλαδικό κοινωνικό δίκτυο όλες τις προσπάθειες στο κίνημα αποτελεί σημαντικό στόχο που η ικανοποίησή του μπορεί να δώσει μια νότα ανάτασης στο κοινωνικό πεδίο και να αποτελέσει την κοινωνική ασπίδα απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές.
4στ. Σημαντικό αντικείμενο της πολιτικής μας παρέμβασης πρέπει να αποτελέσει η αυτοτελής ειδική πολιτική δουλειά μέσα στην εργατική τάξη με την ευρύτερη έννοια της μισθωτής εργασίας που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της επιρροής μας, στην ένταξη στην αριστερά των πιο δραστήριων εργαζομένων και στην πολιτική της ωρίμανση ,που θα βοηθήσει την ίδια την τάξη να ασκήσει τον δυνάμει ηγεμονικό της ρόλο στα πλαίσια ενός ευρύτερου μπλοκ των κοινωνικών δυνάμεων.
Η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ, που συνήλθε στις 12-13 Φλεβάρη 2011, εκφράζει την ολόθερμη αλληλεγγύη της με τους λαούς της Αιγύπτου και της Τυνησίας, που εξεγέρθηκαν εναντίον τυραννικών και διεφθαρμένων καθεστώτων, διεκδικώντας ψωμί, δουλειά, ελευθερία, δημοκρατία, αξιοπρέπεια, σημειώνοντας τις πρώτες νίκες τους με την ανατροπή των Μουμπάρακ και Μπεν Αλί.
Χαιρετίζουμε τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις των δύο χωρών, τις νέες και τους νέους, εργαζόμενους και άνεργους, τους επιστήμονες και καλλιτέχνες, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα πολύμορφα κινήματα, που -κάτω από δύσκολες συνθήκες - ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ελπιδοφόρες δημοκρατικές εξεγέρσεις, με σημαντικό αντίκτυπο σʼ όλο τον αραβικό κόσμο και στις ήδη μεταβαλλόμενες παγκόσμιες ισορροπίες.
Τα προβλήματα που πυροδότησαν τις εξεγέρσεις αυτές δεν είναι μόνο της Αιγύπτου και της Τυνησίας ή γενικότερα του αραβικού κόσμου. Αποτελούν έκφραση μιας άνισης, άδικης, άκρως εκμεταλλευτικής και περιβαλλοντικά καταστροφικής νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκόσμιας τάξης. Συνδέονται άμεσα και με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που βρίσκεται σε εξέλιξη και βαθαίνει, με ιδιαίτερη επιδείνωση της επισιτιστικής διάστασης στον λεγόμενο «τρίτο κόσμο».
Βαρύνονται οι ισχυροί της Δύσης, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ, για την στήριξη που παρείχαν – και εξακολουθούν να παρέχουν – στα ανελεύθερα καθεστώτα στον αραβικό κόσμο, στο όνομα της σταθερότητας, του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», της εξασφάλισης της πρόσβασης στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής, ιδιαίτερα στο πετρέλαιο. Βαρύνονται, επίσης, για την πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών στο Παλαιστινιακό, καθώς και με το γεγονός ότι με τις εξαγωγές όπλων, που πραγματοποιούν τόσο στο Ισραήλ όσο και στις αραβικές χώρες, έχουν συμβάλλει καθοριστικά στη μετατροπή της Μ. Ανατολής στην πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της γης.
Η ΚΠΕ του ΣΥΝ θεωρεί ότι οι αραβικοί λαοί και όλοι οι λαοί της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής μπορούν και πρέπει οι ίδιοι να αποφασίσουν για τις τύχες τους, χωρίς ξένες επεμβάσεις. Να βαδίσουν στο δρόμο ενός ουσιαστικού εκδημοκρατισμού, με συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες και δικαιώματα για αξιοπρεπή εργασία και κοινωνική δικαιοσύνη. Να προωθήσουν την υπόθεση της ειρήνης στην πολύπαθη περιοχή, που πρέπει να ανακηρυχθεί αποπυρηνικοποιημένη ζώνη και να απαλλαγεί από κατοχές και ξένες βάσεις.
Πιστεύουμε ότι ο αγώνας για τη λύση του Παλαιστινιακού, που αποτελεί πρόβλημα- κλειδί για την ειρήνη στη Μ. Ανατολή, μπορεί να πάρει ισχυρή ώθηση από τις δημοκρατικές αλλαγές στις αραβικές χώρες και ιδιαίτερα στην Αίγυπτο. Στην κατεύθυνση αυτή βοηθούν οι αναγνωρίσεις ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ, απόφαση που έχουμε προτείνει να πάρει και η Ελληνική κυβέρνηση χωρίς άλλη καθυστέρηση.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να προχωρήσει σε μια νέα ολοκληρωμένη διεθνιστική κοινή δράση με τις αριστερές δυνάμεις, τα προοδευτικά κινήματα, τις συνδικαλιστικές και άλλες κοινωνικές συλλογικότητες του αραβικού κόσμου και της Μέσης Ανατολής. Θεωρούμε ότι οι συνεχιζόμενες εξεγέρσεις περιέχουν ισχυρότατα μηνύματα για όλη τη Μεσόγειο, την Ευρώπη και τον κόσμο, τροφοδοτώντας ελπιδοφόρες γεωπολιτικές εξελίξεις που μπορούν να αποβούν προς όφελος των ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων.
Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή μας, με τις μεγάλες αντιφάσεις και τα εκρηκτικά της προβλήματα, κάνουν πιο επιτακτικούς τους ριζικούς επαναπροσδιορισμούς στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, που έχουν προτείνει ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί τραγική και επικίνδυνη επιλογή η εμμονή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην ανάπτυξη προνομιακών σχέσεων με το Ισραήλ, ιδιαίτερα στον στρατιωτικό τομέα, για την οποία ορισμένοι πλειοδοτούν υποστηρίζοντας ακόμα και τη δημιουργία άξονα «Ελλάδας – Κύπρου - Ισραήλ».
Αντιθέτως, ο ΣΥΝ θεωρεί ότι οι εξελίξεις γεννούν σημαντικές νέες δυνατότητες ανάπτυξης των σχέσεων της χώρας μας με τις αραβικές χώρες στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης ενεργητικά φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, που είναι η μόνη που μπορεί να υπηρετήσει και τα εθνικά της θέματα.
Kεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS