- Ένα σχόλιο για τη δημοσκόπηση στο περιοδικό «Επίκαιρα»
Και αυτή η δημοσκόπηση όπως και όσες έχουν βγει στο φως τελευταία αποτυπώνει , μια χαμηλή καταγραφή και των δυο μεγάλων κομμάτων, των δυνάμεων του δικομματισμού. Αυτό δεν έχει τα χαρακτηριστικά που είχε σε άλλες παλιότερες δημοσκοπήσεις, στην προ μνημονίου εποχής ή και σε άλλες στιγμές, όπου ο δικομματισμός ήταν χαμηλά. Εξηγείται αν κανείς κάνει τη διαπίστωση ότι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές αποδιαρθρώνουν ουσιαστικά την κοινωνική βάση, το μπλοκ των κοινωνικών δυνάμεων που στήριζαν τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Εν τέλει δηλαδή αυτών που στήριζαν τον δικομματισμό και με τον ένα ή άλλο τρόπο και διαμόρφωσαν το πολιτικό δικομματικό σύστημα των τελευταίων δεκαετιών . Αυτό σήμερα αλλάζει, χωρίς ταυτόχρονα να έχει υπάρξει μια ορατή διέξοδος. Και εδώ ξεκινάν τα δικά μας καθήκοντα και οι μεγάλες ευθύνες.
- Για την αποκάλυψη που έκανε στη βουλή ο Αλ. Τσίπρας με το έγγραφο απόφαση του Ecofin όπου απερίφραστα γίνεται αναφορά «πώλησης» περιουσιακών στοιχείων.
Είναι απόλυτα σαφές ότι αυτό, το οποίο είδαμε πριν λίγες μέρες, με την τρόικα ήταν τελικά μια κακοστημένη παράσταση. Εδώ υπάρχουν παρά πολύ σαφείς δεσμεύσεις, οι οποίες προωθούν ουσιαστικά το ξεπούλημα αυτού που ονομάζουμε δημόσια περιουσία, δημόσιου πλούτου. Και οι οποίες, πέρα από το ότι θα είναι αναποτελεσματικές και ως προς τη στόχευση αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους, υπονομεύουν ουσιαστικά οποιαδήποτε άλλη αναπτυξιακή προοπτική για το τόπο μας και θα είναι μια πολιτική ταφόπλακα για το μέλλον.
Παρʼ όλα αυτά, θα ήθελα να σταθώ και στις σημερινές δηλώσεις του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, ο οποίος θρασύτατα δήλωσε ότι ουδέποτε αυτός είχε υποστηρίξει την ανάγκη εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και γιʼ αυτό εισηγείται τώρα και τον αντίστοιχο νόμο. Πρόκειται για ένα άνευ προηγουμένου εμπαιγμό της ελληνικής κοινωνίας συνολικά, όταν είναι γνωστό ότι ο ίδιος και η πολιτική του υπήρξε πράγματι ιεροκήρυκας της διάλυσης του δημόσιου τομέα και της παραγωγικής βάσης της χώρας, των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό συνιστά πια την μάξιμουμ αναξιοπιστία αυτής της κυβέρνησης και της πολιτικής της.
- Αναφερθήκατε και στις υποχρεώσεις της αριστεράς. Είχαμε χθες κάποιες αποφάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε μια επανεκκίνηση οργανωτική και μόνο ή πολιτική επανεκκίνηση; Που θα ρίξει το βάρος από εδώ και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ;
Υστέρα από ένα μεγάλο διάστημα υπαρκτών προβλημάτων στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι επικρατεί -και αυτό αποτυπώνεται και στην τελευταία απόφαση-η διάθεση όλων των συνιστωσών να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες αυτής της κρίσιμης συγκυρίας, η οποία είναι οριακή από κάθε άποψη και για να μπορέσουμε να αντιστοιχηθούμε όμως και με τις διαθέσεις του κόσμου της αριστεράς. Μιλάμε, λοιπόν, για μια επανεκκίνηση, η οποία ως κύριο ιεραρχεί την παρουσία στα κοινωνικά δρώμενα, στους τόπους δουλειάς, στις κατά τόπους κοινωνικές εντάσεις και εκρήξεις που αυτή τη στιγμή λαμβάνουν χώρα και θέτει ως βασικό το θέμα μιας ενωτικής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο. Αυτή είναι η βάση της απόφασης.
- Είχαμε και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής να δίνει στη δημοσιότητα τις θέσεις του για τα ανοιχτά ζητήματα της περιόδου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο σημείο αφορά σε ένα ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα. Και θα ήθελα να σας ρωτήσω, αφενός αν σας προβληματίζει το timing αυτής της ανακοίνωσης που συμπίπτει και με τις αποφάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αν και επί της ουσίας θεωρείτε ότι λειτουργεί αντιπαραθετικά.
Αυτό το οποίο θα κρίνει αν θα ξαναμπούμε σε μια περίοδο αντιπαραθετικών σχεδίων είναι η πολιτική ωριμότητα του καθενός που συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ να αναζητά κάθε φορά τον αναγκαίο κοινό πολιτικό τόπο, ο οποίος τουλάχιστον ως προς την φωνή, τις πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κοινά αποδεκτός από όλους. Σήμερα, είναι τόσο μεγάλα τα προβλήματα και οφθαλμοφανείς οι ανάγκες και η διάθεση να υπάρχουν ενωτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες να εμπνέουν και να συσπειρώνουν που δεν χρειάζεται δυσκολία να βρούμε αυτό τον κοινό βηματισμό και τον κοινό πολιτικό λόγο.
Από εκεί και πέρα, είναι σαφές ότι μπροστά στο βάθος και το εύρος των πρωτόγνωρων προβλημάτων που γεννά η κρίση εξυπακούεται ότι θα υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις σε διάφορα ζητήματα. Θα κριθεί από την ίδια τη ζωή το αν θα μπορέσουμε κάθε φορά να ανακαλύπτουμε τον κοινό πολιτικό μας τόπο. Αυτό που εκφράστηκε από τις δυνάμεις που συναποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η διάθεση να πορευτούμε έτσι και ελπίζω ότι αυτό θα επιβεβαιωθεί και ο καθένας μας θα κριθεί από την πρακτική του. Τώρα σε σχέση με το timing προφανώς ούτε ζητήσαμε από κανένα να μας δώσει εξηγήσεις ούτε και τώρα ζητάμε. Προφανώς οι ερμηνείες και εξηγήσεις που δίνουν διάφορες εφημερίδες μπορεί να έχουν τη δική τους πληροφόρηση και να εντάσσονται μέσα στις δικές τους σκοπιμότητες. Πρέπει να είμαστε απόλυτα συνεννοημένοι ότι κάθε δύναμη που συμμετέχει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν χάνει τα ιδιαίτερά της χαρακτηριστικά. Εμείς για παράδειγμα, στις αρχές Μαρτίου, 10-12 κάνουμε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ένα ευρωπαϊκό συνέδριο για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Δεν έχουμε την απαίτηση τον προβληματισμό και τις θέσεις που θα αναπτυχθούν να τις υιοθετήσουν και οι άλλοι. Γιʼ αυτό και δεν ζητήσαμε να συνδιαμορφωθεί αυτό το συνέδριο και από άλλες δυνάμεις ή από το σύνολο των δυνάμεων που αποτελούν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο όμως το οποίο έχουμε την απαίτηση είναι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει παρόν στο μαζικό κίνημα να το κάνει με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να υπηρετεί ένα κοινό πολιτικό στίγμα, το οποίο θα τον βοηθά και τον ίδιο και τελικά θα προωθεί την υπόθεση των συμφερόντων του κινήματος και των εργαζομένων.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS