23 Φεβρουαρίου 2011
Ο πόλεμος που έχει κηρύξει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα, ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων, δεν έχει τελειωμό.
Τα αλλεπάλληλα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλονται στα πλαίσια του μνημονίου και για χάρη των δανειστών της χώρας και της κερδοφορίας των αγορών, όχι μόνο δεν ανακόπτουν την ύφεση, αλλά την τροφοδοτούν και την ενισχύουν αυξάνοντας την ανεργία και την φτώχια σε πρωτοφανή για τη χώρα μας επίπεδα.
Η τρομοκρατία του χρέους χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την επιβολή μιας διαρκούς λιτότητας και την πειθάρχηση των εργαζομένων στις επιταγές του ξένου και του ντόπιου κεφαλαίου.
Με το νέο μνημόνιο για το 2012 – 2014, προωθούνται ακόμα πιο κατεδαφιστικές πολιτικές και νέες θυσίες ύψους 14 δις ευρώ σε βάρος των εργαζόμενων, την ίδια στιγμή που δίνονται στις τράπεζες άλλα 30 δις ευρώ, ενώ η χώρα μπαίνει σε αιώνια επιτήρηση από την τρόικα και τους δανειστές της.
Με το προωθούμενο από την κυβέρνηση και την τρόικα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ μέχρι το 2015 πωλείται ολόκληρη η χώρα και λεηλατείται βάρβαρα από το κεφάλαιο ο δημόσιος και κοινωνικός πλούτος της.
Παράλληλα στις χώρες της Ευρωζώνης, το πρόβλημα του χρέους και η βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση που εξαπλώνεται, οδηγούν στην υλοποίηση νέων αντιδραστικών μέτρων και σε μια ενιαία οικονομική διακυβέρνηση με βάση τις κατευθύνσεις της Γερμανικής κυβέρνησης και των Γάλλων συνεταίρων της.
Η υπογραφή ενός «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» όπως οι ίδιοι το αποκαλούν, η αιώνια λιτότητα με την αποσύνδεση των μισθών από τον πληθωρισμό, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 τουλάχιστον χρόνια, η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και η συνταγματική κατοχύρωση του νεοφιλελευθερισμού μέσω της αναθεώρησης των εθνικών συνταγμάτων, είναι οι βασικοί άξονες αυτού του νέου επιθετικού σχεδίου που επιχειρείται να επικυρωθεί με την σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, στη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της ΕΕ στα τέλη αυτού του Μάρτη.
Στο χώρο της «αντιπολίτευσης» η «ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» και ο ΛΑΟΣ, παρά τους θεατρινισμούς τους, επί της ουσίας βάζουν πλάτη για να περνούν τα μνημονιακά μέτρα.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις λαϊκές αντιστάσεις εξαπολύει ένα τσουνάμι αυταρχισμού με την καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών, με την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων και των αγωνιστών, με τη γενίκευση της κρατικής καταστολής.
Η καθοδηγούμενη επιχείρηση για την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, η προσπάθεια για ποινικοποίηση των αλληλέγγυων στους μετανάστες απεργούς πείνας, η ποινικοποίηση του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», η κατʼ εξακολούθηση απαγόρευση απεργιακών κινητοποιήσεων, η απαγόρευση πρόσφατα συγκεντρώσεων στο νομό Σερρών και η άσκηση του στρατού στο Κιλκίς για καταστολή διαδηλωτών είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού του επικίνδυνου και εντεινόμενου κρατικού αυταρχισμού.
Μπορούμε και πρέπει να αγωνιστούμε για να την ανατρέψουμε αυτή την οδυνηρή κατάσταση που με ιδιαίτερη ένταση επιβάλλεται μέσω του μνημονίου στη χώρα μας.
• Τη συρρίκνωση των μισθών και των εισοδημάτων μας.
• Το ξεπούλημα και την λεηλασία του δημόσιου πλούτου.
• Την επιβολή της Ακρίβειας και τον πληθωρισμό.
• Το κλείσιμο και τον αφανισμό των μικροεπιχειρήσεων.
• Τη καταστροφή του κοινωνικού κράτους και των δημόσιων αγαθών.
• Τη βαρβαρότητα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των απολύσεων.
• Την επελαύνουσα μάστιγα της ανεργίας.
• Τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.
• Την αντεργατική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των εργατικών δικαιωμάτων.
• Τη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
• Την ολόπλευρη επίθεση ενάντια στο συνδικαλιστικό κίνημα.
• Την κυβέρνηση του μνημονίου και κάθε κυβέρνηση που θα επιχειρεί να το υπηρετεί.
• Την ενότητα και το συντονισμό αγώνων, κόντρα στη συμβιβαστική στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
• Τη συσπείρωση των εργαζομένων σε αυτόνομα και ταξικά συνδικάτα και σε εργατικές επιτροπές σε όλους τους τόπους δουλειάς.
• Την αυτοοργάνωση των εργαζομένων πολιτών σε πρωτοβουλίες αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε δήμο και γειτονιά.
• Την αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
• Με τις εργατικές αντιστάσεις και τα ευρύτερα λαϊκά κινήματα.
• Με τους αγώνες των εργαζομένων για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών στην Υγεία, την Παιδεία, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τους ελεύθερους χώρους.
• Με τα κινήματα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» και τις επιτροπές αγώνα στις γειτονιές.
• Με τον αγώνα των μεταναστών για τα δικαιώματα τους.
• Με την νεολαία και τους εκπαιδευτικούς για δημόσια και δωρεάν παιδεία και για την υπεράσπιση του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
• Με τις πρωτοβουλίες αγώνα για τα δικαιώματα των ανέργων με πρώτο το δικαίωμα για την εργασία.
• Με τα κινήματα για την υπεράσπιση και αναβάθμιση του περιβάλλοντος.
• Με τις κοινωνικές αντιστάσεις στην κρατική αυθαιρεσία και την καταστολή.
Μπορούμε και πρέπει να οικοδομήσουμε με τους αγώνες μας, ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο που να μπορεί να προωθήσει τους στόχους της ακύρωσης του μνημονίου και των εφαρμοζόμενων αντεργατικών κυβερνητικών πολιτικών καθώς και το άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη προοδευτική σοσιαλιστική πορεία της χώρας μας προς όφελος των εργαζομένων.
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS