- Ο κ. Πάγκαλος πάλι βρέθηκε στο στόχαστρο φοιτητών. Τα «έριξε» ότι όλοι αυτοί ήταν κατευθυνόμενοι από τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ και ξανάναψε μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε εσάς και τον κ. Πάγκαλο.
Υπάρχει ένα αστείο που κυκλοφορεί από χτες στα blogs αλλά και ανάμεσά μας, ότι έξω ο ΣΥΡΙΖΑ απ΄ ότι φαίνεται πάει καλά, με την έννοια ότι ό,τι και να γίνεται σε όλο τον κόσμο, στο τέλος ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Ίσως να είναι και εμμονή του κ. Πάγκαλου…
Έχω μιλήσει γι αυτό και πραγματικά δεν θέλω να συνεχίσουμε την κουβέντα μας πάνω σ΄ αυτό. Ό,τι και να γίνεται ο κ. Πάγκαλος, όπως και άλλοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, προσπαθούν να στοχοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν καταλαβαίνουν ότι η ίδια τους η πολίτικη είναι αυτή που υποκινεί αν θέλετε ή κάνει να εκφραστούν αυτές οι λαϊκές αντιθέσεις και αντιστάσεις.
- Ο κ. Πάγκαλος όπως μίλησε για φασιστική νοοτροπία από την πλευρά των φοιτητών, οι οποίοι δεν αφήνουν να πει την άποψή τους κάποιος με τον οποίον διαφωνούν… Μήπως έχει δίκιο;…
Δεν θέλω να βάλω επίθετο, θα έλεγα όμως ότι η νοοτροπία αφορά τον ίδιο τον κ. Πάγκαλο και όσα έχει πει, όσα έχει εκφράσει, με το δικό του βέβαια λόγο όλο το προηγούμενο διάστημα. Θα θυμάστε το «τα φάγαμε όλοι μαζί», «κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι» κ.λπ. Δεν αντέχει η κυβέρνηση -δεν το προσωποποιώ στον κ. Πάγκαλο, του οποίου πρέπει να σας πω ότι εκτιμώ την οξύνοιά του και τη δυνατότητά του να εκφράζεται επικοινωνιακά- αλλά δεν αντέχει αυτή η κυβέρνηση την πρακτική αντίσταση που εκφράζεται και μέσα στην Ελλάδα, όπως στις 23 του Φλεβάρη, στη μεγάλη διαδήλωση και απεργία, αλλά που εκφράζεται όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από κόσμο στο εξωτερικό. Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε σαν πειραματόζωο για να έρθει το ΔΝΤ στην Ευρώπη και αυτή τη στιγμή ως η αιχμή του δόρατος για να περάσουν συνολικά αντιλαϊκά μέτρα;, τα οποία με εθελοδουλία αυτή η κυβέρνηση προσφέρει στο λόμπι της Ε.Ε.
- Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι χρεώνουν στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις νέες μορφές αντίδρασης τις οποίες θεωρούν ακραίες, δηλαδή να μαζεύεσαι έξω από το σπίτι ενός υπουργού, όπως έγινε στον πρώην υπουργό τον κ. Τσοχατζόπουλο ή όπως ετοιμάζουν να πάνε στον κ. Σημίτη τις επόμενες ημέρες, και το χρεώνουν σε εσάς αυτό, λέγοντας ότι αυτό είναι ακραία μορφή και ενίοτε πολύ επικίνδυνη….
-
Απ΄ όσο ξέρω και από τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, δεν βάλαμε εμείς τέτοιο ζήτημα και τέτοιου είδους αντιδράσεις. Άλλα ονόματα ακούστηκαν. Εμάς μας ενδιαφέρει βασικά να ογκωθεί ένα μεγάλο μέτωπο, πλειοψηφικό στην κοινωνία Μέτωπο αντίστασης. Έχω υπόψη μου και δημοσκοπήσεις οι οποίες τη λογική του ΄΄δεν πληρώνω την πολιτική τους΄΄, δεν πληρώνω αυτά που οι ίδιοι δημιούργησαν και αυτά που οι ίδιοι απαιτούν και με το επικαιροποιημένο μνημόνιο νούμερο τέσσερα είναι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού κι αυτό είναι το σημαντικό. Τώρα αν θέλετε να μου πείτε αυτό ή τον άλλο, ο καθένας εκφράζεται όπως θέλει, αλλά σας λέω ότι αυτές οι επισκέψεις σε σπίτια δεν υποκινούνται από μας.
- Ωστόσο επειδή έχουμε την πολιτική της κυβέρνησης η οποία φαίνεται ότι οδηγεί σε αδιέξοδο, έχουμε τη Ν.Δ. η οποία έχει σηκώσει έναν αντιμνημονιακό αγώνα, μια λογική που μπορεί να διαφωνείτε, η ίδια θεωρεί ότι είναι σε σωστή κατεύθυνση, έχουμε λοιπόν και τον χώρο της αριστεράς, όπου υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, δεν υπάρχει μια ισορροπία τις αποφάσεις. Έχουμε την πρόσφατη δήλωση του κ. Αλαβάνου με το Μέτωπο, ελάτε να κάνουμε το Σύνταγμα πλατεία Ταχρίρ και η δική σας δήλωση, να κάνουμε όλοι μαζί δύο βήματα πίσω για να γίνει ένα μπροστά και το ερώτημα είναι το εξής, αυτό σημαίνει τι, αισθάνεστε σαν χώρος της ανανεωτικής αριστεράς, της σύγχρονης αριστεράς δεν έχετε μια ενιαία κίνηση και είστε διασπασμένοι;…
Υπάρχει ένα ενοποιητικό στοιχείο το οποίο εμείς πρέπει να δουλέψουμε ακόμα περισσότερο και να το προτείνουμε. Και το προτείνουμε. Δηλαδή όλες οι δυνάμεις, από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ μέχρι τα αριστερά της αριστεράς, που έχουν ένα ενοποιητικό στοιχείο, το οποίο είναι η απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο υπό όρους που θα ευνοούν την κοινωνία, να διαμορφώσουν ένα μέτωπο αντίστασης και να προσπαθήσουν διαμορφώνοντας ένα πρόγραμμα που να αφορά το χρέος, την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας και τη θέση της μέσα στην Ευρώπη, αυτά τα τρία στοιχεία, να διαμορφώσουν μια νέα πολιτική ελπίδα. Άρα εργαλεία πολιτικής όπου διαφωνίες είναι συζητήσιμες δεν μπορούν να μας βάζουν αυτές τις δυνάμεις σε αντιπαράθεση, αλλά να τις συζητάμε. Υπάρχει ο στόχος, που κατά τη γνώμη μου είναι βασικός, γιατί το ερώτημα που κάνει κάθε πολίτης είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Κάποια στιγμή θα γίνει κι εδώ της Ιρλανδίας, δηλαδή θα γίνει το ίδιο που έγινε στην Ιρλανδία από προχτές σε σχέση με τα πολιτικά. Το θέμα είναι να υπάρξει μια κατάσταση που θα φύγει και η κυβέρνηση κι αυτή η πολιτική. Να αναπτυχθεί μια άλλου είδους πολιτική, την οποία εμείς σαν ΣΥΝ περιγράφουμε.
- Για να υπάρξει όμως αυτή, θα πρέπει οι δυνάμεις που θέλουν αυτή την αλλαγή στην κατάσταση των πραγμάτων, να είναι ενιαίες, να έχουν ενιαία έκφραση και να μην είναι πολυδιασπασμένες. Γιατί στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι, παρά τις προσπάθειες που γίνονται, δεν έχετε καταφέρει να εξισορροπήσετε κάπου, και μάλιστα μπρος στο ενδεχόμενο να έχουμε και πρόωρες εκλογές ίσως να αντιμετωπίσετε και άλλου είδους προβλήματα …
Συνυπολογίζω όλα τα δεδομένα. Βάζω πρώτο εκείνο που έχει ανάγκη η χώρα και η κοινωνία. Ζητάω από τον κάθε άνθρωπο να βγάλει συμπεράσματα απ΄ αυτή την κυβερνητική πολιτική, με βάση τις συνέπειες που έχει στον ίδιο και να μην «τσιμπάει» στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, που, ενώ κόβει από το δημόσιο υπάλληλο ένα συντριπτικό κομμάτι του μισθού του, του μιλάει για τους γιατρούς, και στους γιατρούς μιλάει για τους οδηγούς της ΕΘΕΛ, και στους οδηγούς της ΕΘΕΛ για τους αγρότες και πάει λέγοντας. Δηλαδή, ακολουθούν μια τέτοια επικοινωνιακή πολιτική διάσπασης του κοινωνικού ιστού, ενώ ο καθένας μας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Δεύτερο, ένα βασικό στοιχείο που δεν διαμορφώνει την πολιτική ελπίδα είναι αυτός ο κατακερματισμός. Πρέπει να βρούμε το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο των ενεργειών μας. Εμείς σαν ΣΥΝ σ΄ αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε και νομίζουμε ότι είναι ένα ζήτημα η πολιτική συνεννόηση, από την άλλη μεριά είναι και ένα ζήτημα και η απεύθυνση και στην ίδια την κοινωνία. Κι αυτό που θέλουμε είναι να είμαστε χρήσιμοι κι όχι να είμαστε αρχηγοί
- Η ΝΔ βάζει ως βασικό θέμα της την αντιμνημονιακή πολιτική γιατί αυτό το μνημόνιο οδηγεί σε αδιέξοδο. Ακριβώς στη λογική αυτή κατά του μνημονίου θα μπορούσε να υπάρξει μια συνεργασία ευρύτερη με τη Ν.Δ. και άλλες δυνάμεις προκειμένου να αλλάξει η πολιτική στη χώρα και να πάψει να επηρεάζεται από το μνημόνιο; …
Εμείς λέμε όχι, γιατί το πρόγραμμα του προτείνει η Ν.Δ. είναι το ίδιο το πρόγραμμα του μνημονίου και μάλιστα ο κ. Σαμαράς έχει μιλήσει και για μικρότερο χρονικό διάστημα επιβολής των μνημονιακών διατάξεων. Και όσον αφορά την Ευρώπη, η Ν.Δ. συναινεί στο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας και σύγκλισης. Στην ουσία μπορεί να μιλήσει κανείς για ένα σύμφωνο ανταγωνιστικότητας ανάμεσα στα κράτη μέλη ποιο θα επιβάλει την σκληρότερη πολιτική και δεύτερο τη σύγκλιση των οικονομικών πολιτικών, τα οποία οδηγούν στη ΄΄γερμανοποίηση΄΄ της Ευρώπης, όχι με τη λογική ότι φταίει ο γερμανικός λαός, αλλά ότι η γερμανική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος εκφραστής των μεγάλων πολυεθνικών και των μεγάλων συμφερόντων του τραπεζικού συστήματος.
- Μία ενδεχόμενη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα διεξόδου της χώρας από την κρίση πιστεύετε ότι θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα ή θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο;…
Ξέρω ότι το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του και ΜΜΕ που εκφράζουν αυτή τη λογική -χωρίς να φταίνε βέβαια οι δημοσιογράφοι- επεξεργάζεται αυτή τη στιγμή διάφορα σενάρια, βλέποντας ότι αυτή η πολιτική δεν περνάει στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους κ.λπ. Δεν θα το θεωρούσα απίθανο ένα τέτοιο σενάριο. Εκείνο που θα θεωρούσα σίγουρο είναι ότι με αυτές τις πολιτικές θα βάθαινε ακόμα η ύφεση και θα βάθαινε η κρίση. Κοιτάξτε την πολιτική της κυβέρνησης. Παίρνει υποτίθεται μέτρα ενάντια στο χρέος και το χρέος αυξάνεται με τη δική τους την ομολογία. Έχω μπροστά μου την ανεπίσημη μετάφραση από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο του μνημονίου νούμερο τέσσερα, το οποίο είναι κατευθείαν επίθεση στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και στους μισθούς στις ΔΕΚΟ, στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων και δημόσιας γης και όλα αυτά με μέτρα που θα παρθούν μέχρι τον Ιούνιο, θα γίνουν δηλαδή νόμοι του κράτους, που θα συνταγματοποιούν και την λιτότητα και τον νεοφιλελευθερισμό στην Ελλάδα. Αυτό θα προσπαθήσουν βέβαια πιθανά να κάνουν και στην Ε.Ε. στις 25 Μαρτίου.
Εμείς είμαστε αντίθετοι. Στο κάτω-κάτω της γραφής, η οικονομία έχει γίνει προς όφελος της κοινωνίας ή θέλουμε να είναι προς όφελος της κοινωνίας και όχι προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων.
- Ωστόσο οι δημοσκοπήσεις. … δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ προηγείται σταθερά της Ν.Δ., αλλά από την άλλη υπάρχει μια παράμετρος, ότι η αδιευκρίνιστη ψήφος σε ορισμένες περιπτώσεις αναδεικνύεται ως το μεγαλύτερο κόμμα. Τα κόμματα της αριστεράς είναι συμπιεσμένα σε ένα ορισμένο ποσοστό πολύ χαμηλό. Αυτά όλα δεν σας προβληματίζουν;…
Χρησιμοποιούμε τις δημοσκοπήσεις στη λογική του τι θα κάνουμε. Για μένα το γεγονός ότι υπάρχει τόσος πολύς κόσμος -όπως το είπατε το μεγαλύτερο κόμμα- το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται από τη μια μεριά σε μια αμηχανία και συγχρόνως σε έντονη οργή και ανησυχία, δημιουργεί χώρο στον οποίον πρέπει να απευθύνει η αριστερά το λόγο της. Αυτό είναι το βασικό και το γνωρίζουμε πριν τις δημοσκοπήσεις. Υπήρξε και η συμμετοχή ή η μη συμμετοχή στις περιφερειακές εκλογές αλλά και το γεγονός ότι εκφράζεται αυτή η οργή βουβά. Στις 23 Φλεβάρη όμως, στη μεγάλη διαδήλωση και απεργία εκφράστηκε ενεργητικά. Και βεβαίως εκείνο που θα ήθελα να επισημάνω ήταν η μαζικότητα, η μαχητικότητα και τα προωθημένα συνθήματα που εκφράζονταν από τον κόσμο και όχι από τα κομματικά μπλοκ.
- Πήρα ένα μήνυμα από έναν ακροατή που λέει να σας πω ότι εκπροσωπείτε ένα κόμμα διαμαρτυρίας χωρίς προτάσεις…
Θα πρέπει να μας προσέξει λίγο περισσότερο. Γιατί σ΄όλο αυτό το χρονικό διάστημα και πριν το ξέσπασμα της κρίσης και θα τολμούσα να πω και από την παρέμβαση των βουλευτών του ΣΥΝ το 1996, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 1997, που ξεκίνησε η πορεία προς την ΟΝΕ, ο ΣΥΝ είναι το πολιτικό κόμμα που έχει προσφέρει τις πιο έγκαιρες και τις πιο έγκυρες προτάσεις. Θα ήθελα να θυμίσω ότι πριν ξεσπάσει η κρίση εμείς μιλήσαμε για το λαϊκό ομόλογο, για το ευρωομόλογο ως εργαλεία μιας άλλης πολιτικής και αυτή τη στιγμή προτείνουμε. Αυτή όμως η κυβέρνηση, αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να κάνει τίποτε άλλο παρά μόνο αυτά που κάνει. Τι θα πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση προς όφελος του ελληνικού λαού; Προτείνουμε μια ολοκληρωμένη πολιτική με τέσσερις βασικούς άξονες που οποιαδήποτε στιγμή εκτεταμένα μπορούμε να τα κουβεντιάσουμε που έχουν να κάνουν με την απεμπλοκή από το μνημόνιο, την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, μια αναπτυξιακή πολιτική προς όφελος της απασχόλησης, της κοινωνικής φροντίδας και της προστασίας του περιβάλλοντος, την αναδιανομή του πλούτου μέσω ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος και, τέλος, την ανατροπή των συνθηκών της Ε.Ε. στην κατεύθυνση της επανίδρυσης ή επανοικοδόμησης της Ε.Ε. υπέρ των λαών της.
- Στις σημερινές συνθήκες εκτιμά ο ΣΥΝ αν υπάρχει περιθώριο κοινής δράσης της αριστεράς, και εννοώ του ΚΚΕ με τον ΣΥΝ;..
Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει περιθώριο. Το θέμα είναι ότι είναι αναγκαιότητα. Είναι ανάγκη για την κοινωνία. Το να περιχαρακώνεται ο καθένας στο δικό του κομματικό σπίτι, έχει πιθανά τον χαρακτήρα ότι κάτι μπορεί να κερδίσει συγκυριακά, όμως το ζήτημα είναι τι κερδίζει η ίδια η κοινωνία. Η συνένωση των δύο πορειών του ΠΑΜΕ και της ΓΣΕΕ, η πρόσθεσή τους θα έχει μια ακόμα εντονότερη δυναμική. Αλλά και η λειτουργία των ομάδων, των ανθρώπων που αντιστέκονται στις γειτονιές, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα σχολεία ή που θα αντισταθούν…
- Υπάρχει βάση να κάτσουν οι δύο ηγεσίες και να πουν η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μπορεί να οδηγήσει τα δύο κόμματα της αριστεράς σε κοινή δράση;…
Υπάρχει βάση αναγκών ώστε να το κάνουν; Κατά τη γνώμη μου υπάρχει. Αλλά αυτά τα πράγματα χρειάζονται δύο συγχρόνως και σήμερα η ηγεσία του ΚΚΕ δεν το θέλει.
Η ανάγκη θα το επιβάλλει.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS