- Να ξεκινήσουμε με κάτι χιουμοριστικό …Θέλω να ρωτήσω τι υποκινήσεις έχει σήμερα το πρόγραμμα;…
Δεν πρόκειται να πληρώσουμε τα έξοδα όλων αυτών που στείλαμε στο Βερολίνο, στο Παρίσι.. Είναι πολλά τα έξοδα για να τους στείλουμε εκεί. Σήμερα έχουμε ρεπό…
- Αποκλείεται να έχετε εκεί οργανώσεις;…..
Όχι, δεν αποκλείεται να έχουμε φίλους του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στα μέρη αυτά. Η ουσία όμως είναι η εξής. Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα γενικευμένο κλίμα αγανάκτησης των πολιτών απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Αυτοί λοιπόν που αποδοκιμάζουν τον κ. Πάγκαλο είναι άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους, τούς ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Αυτή είναι η αλήθεια.
- Το βασικό πρόβλημα δεν είναι αυτοί που αποδοκιμάζουν. Είναι αυτοί που συναινούν με αυτούς που αποδοκιμάζουν, που είναι πάρα πολλοί πλέον. Αυτό είναι το θέμα.
Ακριβώς. Και νομίζω ότι αυτό που πρέπει να καταλάβουν όσοι ασκούν από δημόσιες θέσεις διοίκηση και έχουν μια μεγάλη πολιτική ευθύνη είναι ότι δεν είναι δυνατόν να ασκούν μια πολιτική η οποία εξουθενώνει τον Έλληνα πολίτη και ταυτόχρονα εξοργίζει γιατί είναι κοινωνικά άδικη και να μην είναι ταυτόχρονα και δέκτες διαμαρτυριών.
Εντάξει, αυτό το κολπάκι ότι πίσω απ΄ όλα αυτά είναι κάποιοι που υποκινούν, ότι όλοι όσοι διαμαρτύρονται είναι υποκινούμενοι, αυτό έχει κοντά ποδάρια. Γιατί θα σας θυμίσω ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό όπου βρίσκεται στέλεχος της κυβέρνησης δέχεται τη διαμαρτυρία, την αυθόρμητη διαμαρτυρία του κόσμου που περνάει εξαιρετικά δύσκολα, που δεν έχει καταλάβει τι είναι αυτό που του συμβαίνει, που αισθάνεται ότι έχει εξαπατηθεί από μια κυβέρνηση που εξελέγη με άλλο πρόγραμμα και με άλλο προσανατολισμό και ταυτόχρονα δέχεται και μια απίστευτη συκοφαντική επίθεση από κατ΄ εξακολούθηση υβριστές του δημόσιου βίου, όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο κ. Πάγκαλος.
- Από την άλλη πλευρά ο κίνδυνος που υπάρχει είναι αυτές οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας να εκτραπούν. Αυτός είναι ένας κίνδυνος υπαρκτός, πρέπει να το παραδεχθείτε…
Συμφωνώ μαζί σας…
- Και νομίζω ότι παίζει μεγάλο ρόλο το αν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι ειρηνικές ή αν χρησιμοποιείται βία. Και θυμίζω το περιστατικό με τον Κωστή Χατζηδάκη…
Συμφωνώ μαζί σας. Ένα περιστατικό που όλοι το καταδικάσαμε. Και το καταδικάσαμε ακριβώς γιατί είχε αυτό το στοιχείο της βίας, το οποίο δεν μπορεί να είναι αποδεκτό σε μια δημοκρατική κοινωνία. Το διαχωρίζω όμως από τα περιστατικά λεκτικής αποδοκιμασίας γιατί δεν μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι. Είναι άλλο να χειροδικείς, να σηκώνεις χέρι -το οποίο είναι καταδικαστέο απ΄ όπου κι αν προέρχεται. Η βία πρέπει να καταδικάζεται, γιατί αν όλοι επιλέγουμε να λύνουμε τις διαφορές μας με τη βία, νομίζω ότι αυτό δεν θα οδηγήσει πουθενά. Όταν επιχειρούν να παρουσιάσουν ως οργανωμένη και υποκινούμενη δραστηριότητα την αυθόρμητη αγανάκτηση και αποδοκιμασία στελεχών της κυβέρνησης που έχουν επιδείξει έναν απαράμιλλο ζήλο στο να δυσφημούν και να συκοφαντούν τους Έλληνες πολίτες, τότε νομίζω ότι βρίσκονται σε λάθος δρόμο. Είναι σαν να τους φτύνει η κοινωνία κι αυτοί να νομίζουν ότι βρέχει και ταυτόχρονα να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τους πήρε την ομπρέλα και δεν μπορούν να προστατευτούν από τη βροχή. Αυτό γίνεται και είναι θλιβερό.
- Τώρα, θέλω ένα σχόλιό σας για το γεγονός ότι στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB για τη Real News προκύπτει ότι το 56% των πολιτών θεωρούν ενδεδειγμένη μορφή αντίδρασης το δεν πληρώνω απέναντι στο κράτος. Θέλω να σας ρωτήσω γιατί κατά τη γνώμη σας φτάσαμε εδώ; Τι είναι αυτό πού οδηγεί τους πολίτες στο να νομιμοποιούν μια τακτική, έναν ανταρτοπόλεμο κόντρα στο κράτος, και μάλιστα με τόσο ευρύ ποσοστό…
Κατ΄ αρχήν νομίζω ότι είναι η διαπίστωση από την πλειοψηφία των πολιτών, όπως φαίνεται και από τις έρευνες, ότι εδώ δεν είναι μια νόμιμη και ηθική υποχρέωση απέναντι σε υπηρεσίες που προσφέρει το κράτος, αλλά είναι μια διαδικασία που πιάνει κορόιδο τον πολίτη και εξυπηρετεί κάποια μεγάλα συμφέροντα. Διότι περί αυτού πρόκειται. Το κίνημα «δεν πληρώνω» δεν αναδείχθηκε στις καφετέριες, στις ταβέρνες, στα ψιλικατζίδικα, σε ιδιωτικές συναλλαγές, δεν πρόκειται περί μπαταχτσήδων που δεν θέλουν να πληρώσουν. Αναπτύχθηκε στα διόδια όταν οι ίδιοι οι πολίτες αυθόρμητα, γιατί δεν είναι και χαζοί, καταλαβαίνουν ότι πληρώνουν πάρα πολύ μεγάλα ποσά για δρόμους που δεν έχουν κατασκευαστεί.. Κι όταν λοιπόν αυτά βγήκαν και στη δημοσιότητα και τα φέραμε και στη Βουλή, άρχισαν και οι κατασκευαστές, οι εργολάβοι, αλλά και η κυβέρνηση να πετάει τη μπάλα στην εξέδρα. Έχουμε δρόμους οι οποίοι πληρώθηκαν - όσοι κατασκευάστηκαν- τρεις και τέσσερις φορές παραπάνω στη χώρα μας απ΄ ότι στις άλλες χώρες της Ευρώπης και έχουμε το πρωτοφανές, να προεισπράττονται χρήματα για δρόμους που θα κατασκευαστούν και δεν κατασκευάζονται, έχουμε διόδια τα οποία σε μια εποχή κρίση ρευστότητας αποτελούν νομισματοκοπεία για τους ιδιοκτήτες τους -η Αττική οδός έχει κοντά στο ένα εκατομμύριο ημερησίως. Αντιλαμβάνεστε ότι ο πολίτης, όταν βλέπει ότι μειώνεται το εισόδημά του, όταν βλέπει ότι έρχονται και νέα μέτρα στο μέλλον τα οποία θα το συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο, όταν βλέπει ότι η βενζίνη κοντεύει να φτάσει το 1,80, τα είδη λαϊκής κατανάλωσης ακριβαίνουν και βλέπει αυτούς να συνεχίζουν να κερδίζουν και μάλιστα να μην είναι διατεθειμένοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη, λογικό είναι να αντιδράσουν. Αλίμονο αν δεν αντιδρούσαν οι πολίτες. Θα ήμασταν μια κοινωνία αποχαυνωμένη, μια κοινωνία υποτακτικών, που θα ήμασταν ευεπίφοροι σε πολύ αρνητικές εξελίξεις. ..
- Θέλω να σχολιάσουμε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι αν κατά τη γνώμη σας το μνημόνιο έχει αποτύχει ή αν έχει αποτύχει απλώς η κυβέρνηση στην εφαρμογή του. Τι από τα δύο συμβαίνει;…
Είναι η κοινή λογική. Και δεν θέλω να θυμίσω μονάχα όλα όσα είχε πει ο υπουργός Οικονομικών πριν από δέκα μήνες, ότι αν χρειαστούν νέα μέτρα, θα έχει αποτύχει ο ίδιος και η κυβέρνηση και θα πρέπει να πάνε σπίτια τους. Ο ίδιος τα είχε πει, δεν τα λέμε εμείς. Και κάθε μήνα έρχεται και διαψεύδει αυτά που έλεγε τον προηγούμενο μήνα, γιατί συνεχώς έχουμε νέα μέτρα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι το μνημόνιο νούμερο 4 προβλέπει ως το 2015 επιπλέον 25 δις ?, τα οποία είναι ένα ποσό τριπλάσιο σχεδόν απ΄ αυτά που μέχρι τώρα έχουν επιβληθεί. Όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν ληφθεί ως μέτρα είναι περίπου 8 δις ?. Να καταλάβουν δηλαδή οι ακροατές ότι μιλάμε για έναν Αρμαγεδδώνα μέτρων. Να εξηγήσουμε τι θα σημαίνει. Θα σημαίνει νέους φόρους, ιδιαίτερα έμμεσους. Θα σημαίνει τεράστιας έκτασης περικοπές μισθών και απολύσεις στο δημόσιο, αλλά και μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Θα σημαίνει ενδεχομένως νέες αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ. Περικοπές κρατικής χρηματοδότησης σε σχολεία, νοσοκομεία, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, νέες αυξήσεις έμμεσων φόρων στο ΦΠΑ, περικοπές κοινωνικών επιδομάτων, ιδιαίτερα στα επιδόματα ανεργίας. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι όλα αυτά αναμένεται να συμβούν στην επόμενη τετραετία. Και πάλι ο στόχος, που είναι η αποφυγή της χρεοκοπίας, δηλαδή η μείωση του χρέους, δεν πρόκειται να έχει επιτευχθεί. Και δεν πρόκειται να έχει επιτευχθεί, γιατί όπως πολύ έγκαιρα εμείς εξηγήσαμε, από τον προϋπολογισμό που συζητάγαμε στη Βουλή τον Δεκέμβρη του ΄09, η λογική των δημοσιονομικών περικοπών οδηγεί στον φαύλο κύκλο λιτότητα-ύφεση-ανεργία. Και πάλι ξανά.. και πάλι ξανά…
- Η λύση ποια είναι;.. Οι διαπιστώσεις δημιουργούν -γιατί είναι διαπιστώσεις που τις κάνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό- δημιουργούν όμως ένα κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Αισθανόμαστε όλοι ότι είναι αδιέξοδη η πορεία…
Θα μιλήσω λοιπόν με παραδείγματα. Θα σας δώσω το παράδειγμα μιας μικρής χώρας η οποία δεν είναι μάλιστα μέσα στην ευρωζώνη, δεν είναι μέσα στο ευρώ για να διαθέτει ένα ακόμη διαπραγματευτικό όπλο. Είναι εκτός. Είναι η Ισλανδία. Είναι μια χώρα του Βορρά, 400 χιλιάδων ψυχών. Εκεί λοιπόν υπήρξε μια συμφωνία με τους δανειστές, οι οποίοι ήθελαν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους, γιατί κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα, η οποία προέβλεπε ότι οι Ισλανδοί θα έπρεπε να πληρώσουν με επιτόκιο 5,5% το χρέος τους για 8 χρόνια, μέχρι το 2024. Και τι έγινε; Απέπεμψε ο πρόεδρος της Ισλανδίας αυτή τη συμφωνία, την έστειλε στο λαό για δημοψήφισμα. Ο λαός της Ισλανδίας με ένα 93% είπε όχι σ΄ αυτό το ισλανδικό μνημόνιο και άλλαξε τελικά. Αναγκάστηκαν οι δανειστές να πούνε, εφ΄ όσον ο λαός αρνείται, εμείς θα επιμηκύνουμε το χρόνο αποπληρωμής σε 30 χρόνια από 8 που είχε αρχικά προβλεφθεί και το επιτόκιο από 5% σε 3,3. Ξαναήρθε το μνημόνιο σε κύρωση στο Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ισλανδίας, ο οποίος και πάλι δεν το επικύρωσε και το απέπεμψε στον ισλανδικό λαό προκειμένου να το παλέψουν για ακόμα καλύτερη ρύθμιση και βεβαίως θα γίνει ξανά δημοψήφισμα στην Ισλανδία.
Ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα. Δεν είναι μονάχα αυτός που χρωστάει σε δύσκολη θέση. Είναι και αυτοί που έχουν δανείσει τεράστια ποσά και κινδυνεύουν να χάσουν τα ποσά που έχουν δανείσει. Αυτό το πολύ απλό μήνυμα δεν το έχει κατανοήσει η ελληνική κυβέρνηση.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και η ελληνική κυβέρνηση φάνηκαν εντελώς ανάξιοι να διαπραγματευτούν τα συμφέροντα της χώρας μας και του ελληνικού λαού. Και απ΄ότι αποδεικνύεται, απ΄ όσα ο κ. Στρος Καν, σε τηλεοπτική συνέντευξη η οποία θα προβληθεί μέσα στον Μάρτιο σε γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό, είχαν ήδη προσυμφωνήσει και προαποφασίσει την προσφυγή στο ΔΝΤ, ενδεχομένως και πριν από τις εκλογές και κορόιδευαν επί σειρά μηνών τον ελληνικό λαό, δημιουργώντας ένα κλίμα τρομοκρατίας, κάνοντας δηλώσεις περί Τιτανικού, αποφεύγοντας να πάρουν χρήματα όταν έβγαιναν στις αγορές και τους έδιναν 25 δις κι αυτοί έπαιρναν τα 8, προκειμένου να δημιουργήσουν την αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι νομοτέλεια και σωτηρία της χώρας.
Και θέλω να πω το εξής. Κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός θα απαιτήσει να μάθει την αλήθεια και από τον κ. Παπανδρέου και από τον κ. Καραμανλή. Γιατί και οι δύο γνώριζαν πριν από τις εκλογές -αφήστε το μετά, τι συνέβη μετά και ανακάλυψαν ξαφνικά τη δύσκολη κατάσταση της οικονομίας- και ο ένας γνώριζε και διέφυγε, δραπέτευσε από τις ευθύνες και ακόμα δεν μιλάει, δεν έχει πει κουβέντα 18 μήνες τώρα και ο άλλος γνώριζε, κορόιδευε το λαό κατ΄ εξακολούθηση, έλεγε λεφτά υπάρχουν, μετά έπαιξε το σήριαλ με τις γνωστές δηλώσεις, η «οικονομία στην εντατική», «είμαστε Τιτανικός, βουλιάζουμε», το περίστροφο στο τραπέζι, είχε ήδη πυροβολήσει.
Έχουν ευθύνες λοιπόν και οι δύο. Σήμερα βεβαίως δεν θα ψάξει κανείς τις ευθύνες από τον Καραμανλή. Θα τις ψάξει από τον Παπανδρέου που είναι πρωθυπουργός της χώρας και έχει ένα τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του, που είναι το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που ζητάει η Μέρκελ μετ΄ επιτάσεως. Και αν και εκεί ξεπουλήσει τα συμφέροντα της χώρας, τότε νομίζω ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, αλλά και οι οικονομικές δυστυχώς. Θα οδεύουμε με μαθηματική ακρίβεια προς τη χρεοκοπία. Και νομίζω ότι δεν θα αργήσει και η ώρα που ο ελληνικός λαός θα ζητήσει το λογαριασμό και από τους πολιτικούς και από την κυβέρνηση και από τον σημερινό πρωθυπουργό.
- Να πούμε και μια κουβέντα και για τα σκάνδαλα και την κάθαρση, την κάθαρση που δεν ήρθε ούτε στο θέμα της Siemens, ούτε στο θέμα της Μονής Βατοπεδίου. Φαίνεται ότι δεν θα έρθει ούτε στο θέμα των υποβρυχίων. Εμείς εδώ στη Real News είμαστε έκπληκτοι γιατί τρεις Κυριακές τώρα φέρνουμε στοιχεία, έγγραφα, καταθέσεις στη δημοσιότητα και δεν συγκινείται κανένας. Και θέλω τη δική σας ερμηνεία γιʼ αυτό το φαινόμενο.. Υπάρχει Μιθριδατισμός, έχουμε συνηθίσει στις αποκαλύψεις; Τι γίνεται; Εκβιάζεται το πολιτικό σύστημα από τον κ. Τσοχατζόπουλο;…
.. Έβλεπα παλιά με μεγάλο ενδιαφέρον τις ταινίες που είχαν αναφορά στους μαφιόζους προηγούμενων δεκαετιών στη Σικελία, στην Ιταλία, στις ΗΠΑ. Εκεί λοιπόν υπήρχε ο νόμος της ομερτά. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αν κάποιοι, που είναι πασίδηλο πλέον ότι έχουν βαριές πολιτικές ευθύνες -ποινικές δεν έχουν, γιατί έχουμε αυτό το φοβερό νόμο που προβλέπεται εκ του Συντάγματος, της παραγραφής….
- Στην περίπτωση της μίζας των υποβρυχίων υπάρχει μαύρο πολιτικό χρήμα και επομένως δεν έχει παραγραφεί…
Σύμφωνοι.. Υπάρχει όμως ο φόβος ότι αν ένας καθίσει στο σκαμνί, θα μιλήσει. Κι αν αυτός μιλήσει, μπορεί να γίνει τόσο μεγάλος πολιτικός σεισμός που αυτοί οι οποίοι σήμερα έχουν τη δυνατότητα να είναι στο απυρόβλητο, δεν θα συνεχίσουν για πολύ να είναι στο απυρόβλητο. Αυτός είναι και ο λόγος που ουδείς πρόκειται να κάτσει στο σκαμνί. Ακόμη και γι αυτούς που δεν έχουν παραγραφεί, γιατί είναι μαύρο πολιτικό χρήμα, ακόμα και γι αυτούς που υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία. Αυτή είναι η δική μου πολιτική εκτίμηση.
Δεν έχω βεβαίως τη δυνατότητα να τα αποδείξω. Επαναλαμβάνω, είναι η δική μου πολιτική εκτίμηση. Έχω όμως την αίσθηση ότι αυτή η πολιτική εκτίμηση για ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης γίνεται βεβαιότητα και όχι απλά πολιτική εκτίμηση.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS