Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 105,5» (A. Τσέκερης- Γ. Κυριτσης), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:
Υπάρχει ρητή δέσμευση της κυβέρνησης και στο αναθεωρημένο μνημόνιο νο3 και στο νο4 για μείωση των κονδυλίων που αφορούν την ανεργία κατά 500 εκατομ. ευρώ. Σε μια στιγμή που η ανεργία αυξάνεται ραγδαία και παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα η στήριξη των ανέργων και σε διάρκεια και σε ύψος επιδόματος στήριξης είναι η μικρότερη στην Ευρωζώνη μαζί με την Πορτογαλία, αντί για αύξηση των κονδυλίων για τους ανέργους, κάτι που είναι λογικό αφού ο αριθμός των ανέργων αυξάνεται, έχουμε δέσμευση για μείωση. Καλείται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών να απαντήσει ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής με ποιο τρόπο θα υλοποιήσει αυτό που ο κ. Παπακωνσταντίνου παραδέχτηκε, απαντώντας σε ερώτησή μου στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, όταν μας παρουσίασε το αναθεωρημένο μνημόνιο. Τότε, σε σχετική ερώτηση που του υπέβαλα σχετικά με την προβλεπομένη, στο μνημόνιο νο4 μείωση των κονδυλίων για την ανεργία, μου είχε απαντήσει ότι πρόκειται για ένα άδικο μέτρο και θα βρούμε τρόπο να αντλήσουμε από άλλη πηγή τα χρήματα που περικόπτονται από τα κονδύλια για την στήριξη των ανέργων.
Το σύνολο των κονδυλίων για την στήριξη και την επιμόρφωση των ανέργων στην Ελλάδα είναι 0,5 % του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 2% του ΑΕΠ.
Από το ήδη ισχνό κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα ετοιμάζεται να κοπεί κι άλλο. Τα 22 δις που ψάχνει η κυβέρνηση με επιπλέον περικοπές και περιστολή δαπανών μέχρι το 2015 είναι πέραν των κονδυλίων για τα επιδόματα ανεργίας που περικόπτονται.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα που κάνει ακόμη πιο αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερη την εφαρμογή του ήδη αντιλαϊκού και νεοφιλελεύθερου μνημονίου είναι η παταγώδης αποτυχία της κυβέρνησης να περιορίσει την φοροδιαφυγή, να πιάσει τους στόχους στα έσοδα. Ο Φεβρουάριος έκλεισε με υστέρηση εσόδων έναντι των στόχων του μνημονίου και του προϋπολογισμού κατά 500 εκατομ. ευρώ. Κι αυτό γιατί στην Ελλάδα, οι πλούσιοι, οι φοροφυγάδες το κομμάτι εκείνο που δεν πληρώνει φόρους αντί να συρροκνώνεται διαρκώς διευρύνεται.
Μια έκθεση της Εθνικής τράπεζας και μια της Alpha bank καταλήγουν και οι δυο σε ταυτόσημο συμπέρασμα. Η κυβέρνηση, ενώ λογάριαζε από την περικοπή μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα να εξοικονομήσει 2,6 εκατομ. ευρώ τελικά εξοικονόμησε μόνο 500 εκατομ. ευρώ, λιγότερο δηλαδή από το 1/5 του υπολογιζόμενου ποσού, γιατί διευρύνθηκε η φοροδιαφυγή κατά 2,1 δις ευρώ. Δηλαδή αυτά που έκοψε από μισθωτούς και συνταξιούχους δεν πήγαν στο δημόσιο ταμείο αλλά πριμοδότησαν τη διεύρυνση της φοροδιαφυγής.
Στην Ελλάδα η φοροδιαφυγή είναι ένα μείγμα πρώτον, νόμιμης φοροαποφυγής που πριμοδοτεί κυρίως μεσαία και υψηλά εισοδήματα δεύτερον, αποδιοργάνωσης, κομματισμού και συστημικής διαφθοράς που μαστίζει τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και τρίτον συγκυριακών πιέσεων που ασκούνται κατά καιρούς, όπως σήμερα που έχουμε ύφεση και κάποιοι προτιμούν να εξοφλούν άλλες υποχρεώσεις μην αποδίδοντας τον ΦΠΑ Α. Αλλά κι αυτό στην Ελλάδα έχει χαρακτηριστικά μάστιγας. Η απώλεια από τον ΦΠΑ Α που πληρώνουμε σαν καταναλωτές αλλά δεν καταλήγει στο δημόσιο ταμείο υπολογίζεται με μετριοπαθείς υπολογισμούς σε περίπου 7 δις το χρόνο, δηλαδή περίπου 3 % του ΑΕΠ.
Όσο η συστημική και εκτεταμένη φοροδιαφυγή δεν περιορίζεται που κυρίως αφορά μεσαία, υψηλά και πολύ υψηλά εισοδήματα στην Ελλάδα τόσο η σκληρή και μονόπλευρη λιτότητα που πλήττει τα μισθωτούς, συνταξιούχους, άνεργους, νέους θα έχει τα χαρακτηριστικά μια σισύφειας προσπάθειας. Αυτό συμβαίνει την στιγμή που το κούρεμα μισθών, συντάξεων και κοινωνικού κράτους συνοδεύεται από αύξηση των τιμών γιατί στην Ελλάδα έχουμε στασιμοπληθωρισμό. Είναι ο λόγος που όταν εξέλθουμε από το μνημόνιο το 2013, το χρέος θα έχει φτάσει το 160% επί του ποσοστού του ΑΕΠ, ενώ εισήλθαμε σʼ αυτή τη δανειακή σύμβαση με χρέος στο 120% επί του ποσοστού του ΑΕΠ.
Είναι φανερό ότι ο οικονομικός εθνικισμός της κ. Μέρκελ και ο δογματικός νεοφιλελευθερισμός που επικρατεί, εμποδίζει την ΕΕ και κυρίως την ευρωζώνη να λάβει στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας μέσα στα οποία επιβάλλεται να είναι και μια γενναία ευρωπαϊκή λύση του χρέους του Ευρωπαϊκού Νότου. Διότι όσο δεν δίνεται μια αποφασιστική λύση διαρκείας, μια ουσιαστική ρύθμιση, τόσο οι κερδοσκοπικές ρυθμίσεις θα αυξάνονται και θα πιέζουν την Ελλάδα, την Ιρλανδία την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Γαλλία, το Βέλγιο και θα επιβεβαιώνουν τη θεωρία του «ντόμινο». Μʼ αυτό τον τρόπο όμως ξεθεμελιώνεται και το πλεόνασμα της Γερμανίας. Τα 2/3 των εξαγωγών της Γερμανίας εξάγονται εντός της ευρωζώνης και το μεγαλύτερο μέρος αυτών στον ευρωπαϊκό Νότο.
Απαιτούνται ριζικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική του ευρώ, ισχυρή Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα που να μπορεί να αγοράζει χρέος και σαφώς χαμηλότερο επιτόκιο. Είναι τρελό να δανείζει το ΔΝΤ με 3% την Ελλάδα και η Κομισιόν, που υποτίθεται είναι πιο «κοντά» μας, να δανείζει με 5 %.
Κρίνεται επιτακτική η έκδοση ευρωομολόγου και για την αγορά ενός μέρους του χρέους, ειδικά τώρα που οι τιμές είναι χαμηλές, ένα είδος «κουρέματος» δηλαδή και φυσικά ανάπτυξη. Χρειάζονται επενδύσεις για την προώθηση της απασχόλησης και αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού.
Πρόκειται για μια δέσμη προτάσεων που το κόμμα της Ευρωπαϊκής αριστεράς και ο ΣΥΝ υποστηρίζουν εδώ και πολύ καιρό «εις ώτα μη ακουόντων».
Αν δεν υλοποιηθούν οι συγκριμένες προτάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κάτι που δεν διαφαίνεται, τότε το «λάδι στο καντήλι» αυτής της κυβέρνησης κι αυτού του κυβερνητικού σχήματος λιγοστεύει. Θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις. Δεν αποκλείεται να έχουμε και πρόωρες εκλογές σε εθνικό επίπεδο μέσα στους επόμενους μήνες ή και μέρες.
Αν δεν προκύψει μια ευρωπαϊκή ρύθμιση που να δίνει σταθερότητα και προοπτική και να «ηρεμήσει» τα κύματα των κερδοσκοπικών πιέσεων για να καταστήσει διαχειρίσιμη την δυναμική του χρέους για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες, τότε είναι προτιμότερο να μην υπάρξει λύση.
Είναι προτιμότερο να υπάρξει μια «παραγωγική» κρίση στη σύνοδο κορυφής που να πιέσει για μια βιώσιμη ρύθμιση αυτής της «γάγγραινας» που είναι οι οργανικές ανισορροπίες της ζώνης του ευρώ, παρά να πάει η σύνοδος κορυφής στη μέθοδο του ελάχιστου κοινού παρανομαστή. Γιατί κι αυτό θα αποδειχθεί ανεπαρκές και θα «σαρωθεί» από τις κερδοσκοπικές πιέσεις.
Από τη μια η νέα τριπλή υποβάθμιση της Ελλάδας από τον οίκο Moodyʼs δεν είναι μόνο αρνητική. Πιέζει μια πολύ δειλή, δεξιά, άβουλη ευρωπαϊκή ελίτ να σταματήσει να κάνει τόσο αργά, μικρά βήματα. Όσον αφορά την Ελλάδα, είναι ιστορικό λάθος η γραμμή απόλυτης σύμπλευσης στις επιταγές της κ. Μέρκελ που μέχρι χθες τουλάχιστον ο κ. Παπανδρέου εφάρμοζε. Απαιτούνται συμμαχίες και διεκδικητική στάση στο όνομα του επιχειρήματος ότι ό,τι είναι συμφέρον για την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό νότο εξυπηρετεί μακροπρόθεσμα και τα συμφέροντα μιας βιώσιμης ευρωπαϊκής προοπτικής υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ των τραπεζιτών.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS