Η. Διώτη: Μη εφαρμόσιμο το ν/σ για τη βιοποικιλότητα
Την εκτίμηση ότι η βιοποικιλότητα δεν μπορεί να προστατευτεί ούτε με τους τρόπους που προτείνει το υπό συζήτηση ν/σ του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Προστασία της Βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις», εξέφρασε η ειδική αγορήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Λάρισας Ηρώ Διώτη, στο πλαίσιο της συζήτησης του ν/σ, επισημαίνοντας ότι «πέρα από την ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της Οδηγίας NATURA και ελάχιστων συνοδευτικών επικαιροποιήσεων υφιστάμενων νόμων, υπάρχει και διατηρείται εκουσίως ένα απίστευτα χαώδες θεσμικό πλαίσιο και έτσι σχεδόν οποιαδήποτε κρατική, πολιτική, μικροκομματική ή οικονομική εξυπηρέτηση μπορεί να χωρέσει εις βάρος του περιβάλλοντος» και καταψηφίζοντας επί της αρχής το ν/σ.
«Ως ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πολλές φορές υπογραμμίσει ότι, παρά την ίδρυση ορισμένων φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, η κατάσταση των φυσικών οικοτόπων της χώρας επιδεινώνεται για πολλούς λόγους: εξαιτίας των πυρκαγιών, της υπερβόσκησης, του κυνηγιού, της οικιστικής επέκτασης, της απόρριψης στερεών και υγρών αποβλήτων περιλαμβανομένων και τοξικών, της παράνομης αποψίλωσης, της υλοποίησης αλόγιστων επεμβάσεων, όπως εκτροπής μεγάλων ποταμών, της προώθησης μη αειφορικών επενδύσεων, της προώθησης fast track επενδύσεων, της επιβάρυνσης από τη χρήση αγροχημικών κ.α».
Η βουλευτής άσκησε σφοδρή κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης που «αποφάσισε να αντιμετωπίσει την κρίση που δημιούργησε το ίδιο το οικονομικό σύστημα που υπηρετεί, με την καταλήστευση του εισοδήματος των εργαζομένων και με την εκποίηση κάθε δημόσιου έως τώρα αγαθού», ενώ ανέφερε ότι «με το επιχείρημα της προσέλκυσης επενδύσεων παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες και παρακάμπτεται η περιβαλλοντική νομοθεσία», φέροντας ως παράδειγμα το “fast track”, το υγροποιημένο αέριο, τις ανεμογεννήτριες και τις Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) σε περιοχές NATURA κ.α. «Με τη δικαιολογία του δημόσιου και εθνικού στόχου, το ΥΠΕΚΑ καταστρατηγεί κάθε περιβαλλοντική νομοθεσία και υπονομεύει από μόνο του το έργο του».
Αναφερόμενη στα περιθώρια καταστρατήγησης περιοχών NATURA που αφήνει το άρθρο 9 του ν/σ (σ.σ. ζητήματα αρτιότητας) σε εξαιρέσεις έργων «αν το επιτάσσει το δημόσιο, οικονομικό ή κοινωνικό συμφέρον» και σε παραδείγματα παραβάσεων περιβαλλοντικής νομοθεσίας ή κρατικής αυθαιρεσίας, με αποκορύφωμα την Κερατέα, επεσήμανε ότι «μέριμνα της πολιτείας είναι όχι πώς θα προστατευτεί μια περιοχή που χρήζει προστασίας αλλά ακριβώς το αντίθετο, γεγονός που επιβεβαιώθηκε σε αυτό το ν/σ με την αντίδραση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο άρθρο 9. Στην πολιτική της κυβέρνησης, που σήμερα βγάζει τα πάντα στο σφυρί, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που δεν είχαν την αξιοπρέπεια να εξεγερθούν για όλα αυτά, εξεγέρθηκαν για την υπόθεση της αρτιότητας και της υποστήριξης συμφερόντων».
Η βουλευτής χαρακτήρισε το ν/σ/ μη εφαρμόσιμο «τουλάχιστον για την ώρα, διότι: δεν προβλέπει σαφή και αποτελεσματικό τρόπο εφαρμογής του σε νομοθετικό, διοικητικό/εκτελεστικό, ερευνητικό και χρηματοδοτικό επίπεδο. Δεν είναι, παρά τις προσπάθειες, ολοκληρωμένος ο εκσυγχρονισμός και η κωδικοποίηση του νομοθετικού πλαισίου, γεγονός που επιδεινώνει τη γραφειοκρατία. Αναγορεύει το ΥΠΕΚΑ και τον εκάστοτε Υπουργό σε ρόλο απόλυτου άρχοντα στα θέματα του περιβάλλοντος. Δημιουργεί σύγχυση σχετικά με τις αρμοδιότητες των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων περιοχών και των νέων ρυθμίσεων κοκ».
Κλείνοντας την ομιλία της ανέφερε τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις προστατευόμενες περιοχές, τους φορείς διαχείρισης, εκφράζοντας την υποστήριξη σε «ένα μοντέλο ανάπτυξης που διαπνέεται από θεμελιώδεις κοινωνικές και περιβαλλοντικές αρχές, χωρίς νόμους με δεκάδες παράθυρα και χωρίς πρακτική εφαρμογή, που θα στοχεύει στην πραγματική προστασία της βιοποικιλότητας», υπενθυμίζοντας το άρθρο 24 του Συντάγματος που αναφέρει ότι «η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός».
Η πλήρης εισήγηση της ειδικής αγορήτριας του ΣΥΡΙΖΑ επί της αρχής του ν/σ, από τα Πρακτικά της Βουλής, είναι η ακόλουθη:
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ϞΓ΄
Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής:
«Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις».
Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, της 3.3.2011, τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε 3 συνεδριάσεις.
Η Ειδική Αγορήτρια του ΣΥΡΙΖΑ κα Ηρώ Διώτη έχει το λόγο για δεκαπέντε λεπτά.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητές συναδέλφισσες, σήμερα, 8 Μαρτίου, θα ήθελα ξεκινώντας την ομιλία μου να χαιρετίσω τις γυναίκες που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον. Δεν μπορώ να πω πως κάτι σημαντικό έχει γίνει θεσμικά που να με κάνει να αισιοδοξώ πως τα πράγματα είναι καλύτερα για τις γυναίκες φέτος σε σχέση με πέρυσι τέτοια μέρα σʼ αυτό το χώρο του ελληνικού Κοινοβουλίου. Υπήρξαν, όμως, στιγμές που δείχνουν το σημαντικό ρόλο των γυναικών στους αγώνες και μας δίνουν την πολυτέλεια –όπως έλεγε και κάποιος- να κοιτάμε στον ουρανό, χωρίς να πετάμε στα σύννεφα. Αυτές οι στιγμές ήταν οι γυναίκες από την Κερατέα που άκουσα να μιλάνε για τον αγώνα τους και οι γυναίκες που βλέπω να πρωταγωνιστούν στις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο.
Κλείνω αυτή τη μικρή εισαγωγή και εισέρχομαι στο νομοσχέδιο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το άρθρο 1 υποστηρίζει ότι η βιοποικιλότητα είναι πολύτιμο, αναντικατάστατο και σπουδαίας σημασίας εθνικό κεφάλαιο. Είναι σημαντικό και σωστά διατυπώνεται έτσι και πρέπει να αναφέρω πως σʼ αυτό το κείμενο υπάρχουν καλές στιγμές, οι οποίες, όμως, όσο περνάνε οι συνεδριάσεις, όλο και λιγοστεύουν.
Κυρία Υπουργέ, αποδεικνύεται και σήμερα με τις νέες βελτιώσεις που φέρνετε ακόμα και για το άρθρο 9, το πάτε ακόμα πιο πίσω, με τις αλλαγές που φέρατε στην τελευταία συνεδρίαση.
Ας δούμε, όμως, το κείμενο όχι ως κείμενο, αλλά ως νομοσχέδιο και ας δούμε τι δυνατότητες έχει να εφαρμοστεί, αν πραγματικά προστατεύει τη βιοποικιλότητα και αν πραγματικά εννοεί αυτά που λέει, λαμβάνοντας υπʼ όψιν, φυσικά, τη γενικότερη κατεύθυνση της Κυβέρνησης ως προς τα περιβαλλοντικά ζητήματα, αλλά και τους νόμους που έχει προωθήσει το ΥΠΕΚΑ.
Ζούμε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μια εποχή πολύ δύσκολη για την ελληνική κοινωνία. Η δυσκολία της πάνω απʼ όλα βασίζεται στο εξής ερώτημα: Με ποια πολιτική αποφάσισε η Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την κρίση που δημιούργησε το ίδιο το οικονομικό σύστημα που υπηρετεί; Αποφάσισε, λοιπόν, να την αντιμετωπίσει με την καταλήστευση του εισοδήματος των εργαζομένων, με την εκποίηση κάθε δημόσιου έως τώρα αγαθού –από την οποία θέλει να πάρει και 50 δισεκατομμύρια ευρώ- με την αύξηση του κόστους ζωής στα πολύ βασικά είδη, με τη διάλυση οποιασδήποτε κοινωνικής πρόνοιας, με την εκποίηση του φυσικού πλούτου και με την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων.
Με το επιχείρημα της προσέλκυσης επενδύσεων παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες και παρακάμπτεται η περιβαλλοντική νομοθεσία. Το «fast track», για παράδειγμα, ήταν ένα νομοσχέδιο κακέκτυπο της νομοθεσίας επιτάχυνσης των ολυμπιακών έργων, δια του οποίου δεν καταστρατηγήθηκε απλώς το σύνολο σχεδόν της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, αλλά προκλήθηκε ανυπολόγιστη επιβάρυνση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής στην Αττική.
Δεν ξέρω πραγματικά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από πού αντλούν οι εκάστοτε κυβερνώντες την πεποίθηση ότι μπορούν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν χωρίς να λαμβάνουν υπʼ όψιν το περιβάλλον και την κοινωνία, είτε αυτές οι αποφάσεις αφορούν Ολυμπιακούς Αγώνες, είτε χωματερές όπως στην Κερατέα, είτε αφορούν εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε μέρη που δεν θα έπρεπε.
Δεν μπορούμε, λοιπόν, να συμφωνήσουμε σε μια προσχηματική συζήτηση για την προστασία της βιοποικιλότητας, όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι μόνον αυτός δεν είναι ο καημός της σημερινής Κυβέρνησης! Θεωρούμε ότι οι όποιες επιμέρους ρυθμίσεις αυτού του ειδικού νομοσχεδίου δεν μπορούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από τις γενικότερες αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές της Κυβέρνησης, το «fast track», το υγροποιημένο αέριο σε διάφορες περιοχές, τις ανεμογεννήτριες και τις ΠΟΤΑ σε περιοχές NATURA, το θεσμικό πλαίσιο για αδειοδότηση επιχειρήσεων.
Επίσης, μια βασική αιτία –ίσως η πιο βασική, κυρία Υπουργέ- απώλειας της βιοποικιλότητας, την οποία ξεχνάτε να αναφέρετε στην αιτιολογική έκθεση, είναι οι αλλαγές χρήσης γης. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν το αναφέρετε αυτό ούτε μπορεί να το ξεχάσατε. Απλώς, οι επεμβάσεις που επιτρέπονται και μʼ αυτό το νομοσχέδιο για εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε προστατευόμενες περιοχές είναι η αλλαγή χρήσης γης.
Με τη δικαιολογία του δημόσιου και εθνικού στόχου κ.λπ., καταστρατηγείτε, αγαπητή κυρία Υπουργέ, κάθε περιβαλλοντική νομοθεσία και υπονομεύετε το έργο σας εσείς η ίδια, όπως κάνετε και μʼ αυτό το νομοσχέδιο που επιπλέον επιτρέπει να εγκατασταθεί σε τέτοιες περιοχές όποιο έργο έχει πάρει μέχρι τώρα άδεια.
Επίσης, μέχρι να προχωρήσει, ώστε να είναι εφαρμόσιμο το νομοσχέδιο, θα επιτρέπεται η εγκατάσταση σε ευαίσθητες περιοχές, έργων ουσιαστικά βλαβερών για τις περιοχές και τα είδη. Υποκρισία δηλαδή αγαπητοί συνάδελφοι. Και δεν είναι μόνο η εγκατάσταση των ΑΠΕ, είναι και η εγκατάσταση ΠΟΤΑ σε NATURA, είναι οι εξαιρέσεις έργων αν το επιτάσσει, όπως λέτε στο άρθρο 9, το δημόσιο, οικονομικό ή κοινωνικό συμφέρον. Δηλαδή, με λίγα λόγια, μπορείτε με την επίκληση αυτή να επιτρέψετε τα πάντα σε μια natura.
Είναι γνωστό, κυρία Υπουργέ, ότι σχεδόν κάθε μέρα ότι εφημερίδα και νʼ ανοίξουμε θα αναφέρεται σε κάποιο περιβαλλοντικό θέμα ή παράβαση ή αυθαιρεσία της πολιτείας με αποκορύφωμα φυσικά αυτόν τον καιρό την Κερατέα. Εδώ, με μια μόνο παρένθεση να πούμε ότι η έκθεση επιθεωρητών περιβάλλοντος, όπως αναφέρθηκε και σε δημοσιεύματα, για το Γραμματικό, είναι κόλαφος για την κυβέρνηση. Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το συγκεκριμένο έργο έλεγε άλλα αντί άλλων. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω με 2 ακόμα παραδείγματα παραβάσεων και τα τονίζω για να σας πω αυτό που ήδη ξέρετε. Ότι κάποια πράγματα είναι προσχηματικά και στην πραγματικότητα δεν τηρείται η νομοθεσία, και αυτό είναι πολιτική επιλογή. Ένα παράδειγμα είναι οι καταγγελίες που έφτασαν και στο γραφείο σας, για την σωρεία παραβάσεων εταιρείας που εγκαθιστά ανεμογεννήτριες σε αναδασωτέα περιοχή στην Λακωνία, που εκτός του ότι είναι προστατευόμενη, και εκτός του ότι η εταιρεία, όπως λέει η επιθεώρηση δασών της Περιφέρειας Πελοποννήσου έχει προβεί σε σωρεία παραβάσεων, υπάρχουν και γνωμοδοτήσεις που λένε ότι στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αποκρύπτεται ότι στις θέσεις των Αιολικών Πάρκων καταγράφηκαν δυο παγκοσμίως απειλούμενα είδη αρπακτικών. Το έργο όμως πήρε έγκριση Περιβαλλοντικών όρων. Δεύτερο παράδειγμα, από κυριακάτικο δημοσίευμα μεγάλης εφημερίδας, περιοχή 299 στρεμμάτων στη Φθιώτιδα εντάχθηκε στο σχέδιο παρότι περιλαμβάνει τμήμα περιοχής Natura, το οποίο τμήμα δεν αναφέρεται καν στην πολεοδομική μελέτη, απλά βαπτίζεται με κάποιο άγνωστο τρόπο κοινόχρηστος χώρος. Δηλαδή μέριμνα της πολιτείας είναι όχι πως θα προστατευτεί μια περιοχή που χρήζει προστασίας αλλά ακριβώς το αντίθετο, γεγονός που εν κατακλείδι επιβεβαιώθηκε σε αυτό το νομοσχέδιο με την αντίδραση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο άρθρο 9. Στην πολιτική της κυβέρνησης, από το πρώτο σύνθημα με το οποίο εκλέχτηκε, δηλαδή το «λεφτά υπάρχουν» μέχρι σήμερα που βγάζει τα πάντα στο σφυρί, αφού πτώχευσε τους έλληνες εργαζόμενους, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που τους ψήφισε λαϊκός κόσμος, δεν είχαν την αξιοπρέπεια να εξεγερθούν, αλλά εξεγέρθηκαν με τις τοποθετήσεις για την υπόθεση της αρτιότητας και της υποστήριξης συμφερόντων. Ω καιροί, ω ήθη, κυρίες και κύριοι.
Συνεχίζοντας, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι, πέραν των παραπάνω, είναι ένα κείμενο μη εφαρμόσιμο, τουλάχιστον για την ώρα διότι:
- δεν προβλέπει σαφή και αποτελεσματικό τρόπο εφαρμογής του σε νομοθετικό, διοικητικό/εκτελεστικό, ερευνητικό και χρηματοδοτικό επίπεδο. Πουθενά δεν μας λέτε αγαπητή κ. Υπουργέ, πως ακριβώς, πότε και με τι χρήματα θα γίνουν όλα αυτά. Επίσης πουθενά δεν μας λέτε με ποιους μηχανισμούς και ποιους ανθρώπους θα γίνεται ο έλεγχος.
- Επίσης, παρά την προσπάθεια που φαίνεται να έχει γίνει, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι ολοκληρωμένος ο εκσυγχρονισμός και η κωδικοποίηση του νομοθετικού πλαισίου, με αποτέλεσμα ανεξέλεγκτες ερμηνείες κατά περίπτωση και επιπλέον παραπομπή σε δεκάδες Υπουργικές αποφάσεις που θα αποσαφηνίζουν προδιαγραφές, διαδικασίες και τρόπο εφαρμογής όσων αναφέρονται στο Ν/Σ, γεγονός που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και επιδεινώνει την γραφειοκρατία.
Κυρίες και κύριοι, θεωρούμε επίσης σημαντικό ότι: Αναγορεύεται το ΥΠΕΚΑ και ο εκάστοτε Υπουργός σε ρόλο απόλυτου άρχοντα στα θέματα του περιβάλλοντος. Δημιουργείται σύγχυση σχετικά με τις αρμοδιότητες των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων περιοχών και των νέων ρυθμίσεων. Υποβαθμίζεται εκ νέου η Δασική Υπηρεσία η μόνη που έχει άμεση εμπλοκή στην προστασία της φύσης, η μόνη που έχει από πολλές δεκαετίες θεσπίσει προστατευόμενες περιοχές (Εθνικοί Δρυμοί, Αισθητικά δάση, Μνημεία της φύσης, Καταφύγια άγριας ζωής) και γνωρίζει τον τρόπο διαχείρισής τους.
Όλο το νομοσχέδιο είναι διαποτισμένο από την λογική του είδους (φυτό, ή ζώο) και του οικοτόπου (ως μονάδας βλάστησης), ενώ σπάνια ή καθόλου δεν αναφέρεται η έννοια του οικοσυστήματος, που θα πρέπει να έχει βασικό ρόλο στην παρακολούθηση της Βιοποικιλότητας. Θεωρούμε πολύ σημαντικό ότι αντί της προστασίας της φύσης και της βιοποικιλότητας υποβαθμίζουμε την κατάσταση σε προστασία της βιοποικιλότητας σε προστατευόμενες περιοχές.
Το θέμα μας δεν είναι να δίνουμε λεφτά για να προστατεύονται συγκεκριμένα είδη μόνο, αλλά πρέπει να έχουμε μια λογική συνολικής και ολοκληρωμένης προστασίας και διαχείρισης των πιο σύνθετων «Οικοσυστημάτων».
Τέλος, αγαπητοί συνάδελφοι, στο κείμενο οι εκτιμήσεις περιορίζονται συνήθως σε είδη και οικοτόπους κοινοτικού ενδιαφέροντος. Αυτό ουσιαστικά περιορίζει το εύρος εφαρμογής της στρατηγικής. Είναι προφανές ότι αυτό οφείλεται σε ανεπαρκή πρωτογενή έρευνα καταγραφής και εκτίμησης της βιοποικιλότητας στη χώρα μας, που σε μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς και σταθερής χρηματοδότησης.
Δεν θεωρώ λιγότερο σημαντικό ότι, παρότι στην εισηγητική έκθεση αναφέρεστε στη διαβούλευση με τους πολίτες και τους φορείς, ήταν προκλητικά ελάχιστος o χρόνος για τη διαβούλευση αυτή: εφτά μόνο μέρες.
Έχουμε, λοιπόν, πολλές φορές ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς υπογραμμίσει ότι, παρά την ίδρυση ορισμένων φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, η κατάσταση των φυσικών οικοτόπων της χώρας επιδεινώνεται για πολλούς λόγους:
Εξαιτίας των πυρκαγιών, της υπερβόσκησης, του κυνηγιού, της οικιστικής επέκτασης, της απόρριψης στερεών και υγρών αποβλήτων περιλαμβανομένων και τοξικών, της παράνομης αποψίλωσης, της υλοποίησης αλόγιστων επεμβάσεων, όπως εκτροπής μεγάλων ποταμών, της προώθησης μη αειφορικών επενδύσεων, της προώθησης fast track επενδύσεων, της επιβάρυνσης από τη χρήση αγροχημικών και τόσα άλλα.
Πώς, λοιπόν, θα προστατευτεί η βιοποικιλότητα, εάν δεν έχετε ούτε ένα συγκεκριμένο μέτρο; Πέρα από την ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της Οδηγίας NATURA και ελάχιστων συνοδευτικών επικαιροποιήσεων υφιστάμενων νόμων, υπάρχει και διατηρείται εκουσίως ένα απίστευτα χαώδες θεσμικό πλαίσιο και έτσι σχεδόν οποιαδήποτε κρατική, πολιτική, μικροκομματική ή οικονομική εξυπηρέτηση μπορεί να χωρέσει εις βάρος του περιβάλλοντος των προστατευόμενων περιοχών. Δεν πιστεύουμε, λοιπόν, ότι θα λυθούν τα προβλήματα αυτά με αυτό το νομοσχέδιο.
Η σύσταση των πρώτων φορέων διαχείρισης φορτώθηκε γρήγορα όλη την παθογένεια ή την αδιαφορία του ελληνικού κράτους. Το κράτος δεν ενδιαφέρεται για την επαρκή στελέχωση και τη θεσμική θωράκιση των φορέων. Έτσι τεράστιες εκτάσεις προστατευόμενης γης φυλάσσονται από μετρημένους στα δάκτυλα ανθρώπους, σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας κινδυνεύουν, ενώ ουσιαστική δουλειά για τη βιοποικιλότητα, από πλευράς πολιτείας, δεν έχει γίνει ποτέ.
Ο ρόλος των περισσότερων φορέων διαχείρισης της χώρας είναι συνήθως περιορισμένος και οι δυνατότητες παρέμβασής τους εντός των προστατευόμενων περιοχών είναι σχεδόν μηδαμινές.
Επίσης, κυρία Υπουργέ, πολλές φορές ζητήσαμε την άμεση έκδοση προεδρικών διαταγμάτων για τις προστατευόμενες περιοχές και ίδρυση φορέων διαχείρισης με διαφανή κριτήρια για τη σύνθεση των διοικητικών συμβουλίων, τη στελέχωση όλων αυτών των φορέων με το απαραίτητο μόνιμο επιστημονικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό και την παροχή κεντρικής επιτελικής υποστήριξης των δράσεών τους, την τήρηση ουσιαστικών διαδικασιών ενημέρωσης και διαβούλευσης για τις προστατευόμενες περιοχές, με τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, των κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων και των πολιτών.
Όπως σας έχει προταθεί από πολλούς φορείς, θεωρούμε αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση, που δίνει βάρος στο θέμα της βιοποικιλότητας, τη σύσταση ενός Εθνικού Ινστιτούτου Βιοποικιλότητας.
Γνωρίζουμε, αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι, πως όταν οι πολιτικές απόψεις και κατευθύνσεις πάνω σε ορισμένα ζητήματα είναι τελείως διαφορετικές, είναι ίσως μάταιο να κάνει κανείς προτάσεις. Εμείς υποστηρίζουμε, απευθυνόμενοι στην κοινωνία περισσότερο, αλλά και με όση πίεση μπορούμε προς τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ένα μοντέλο ανάπτυξης που διαπνέεται από θεμελιώδεις κοινωνικές και περιβαλλοντικές αρχές, όπως το δικαίωμα όλων ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων σε ένα εγγενές και βιώσιμο περιβάλλον, την αρχή της προφύλαξης από κάθε περιβαλλοντική ζημιά και επιβάρυνση, το σεβασμό στα φυσικά και ανθρωπογενή οικοσυστήματα, την ορθολογική διαχείριση των πεπερασμένων φυσικών πόρων, που αποτελούν συλλογική κληρονομιά της ανθρωπότητας, την πραγματική προστασία της βιοποικιλότητας, χωρίς νόμους με δεκάδες παράθυρα και νόμους που δεν μπορούν να βρουν εφαρμογή στην πράξη, την αντιμετώπιση των φυσικών πόρων ως συλλογικών κοινωνικών αγαθών που η διαχείρισή τους από την πολιτεία πρέπει να υπόκειται στη δημοκρατική λογοδοσία, τη διοχέτευση δημόσιων πόρων στην περιβαλλοντική προστασία, την ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης σε όλες τις τομεακές πολιτικές για την ενέργεια, τη βιομηχανία, την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, τα αστικά κέντρα, τις μετακινήσεις, αλλά και την κρατική οικονομική και φορολογική πολιτική και την πολιτική αναπτυξιακών κινήτρων.
Να ξαναπούμε, επίσης, κάτι που είναι πολύ σημαντικό και που το συναντάμε και το ξανασυναντάμε σε νομοσχέδια του Υπουργείου, ότι παρʼ όλο που αυτό το άρθρο, το άρθρο 7 λέει ότι η διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών μπορεί να ανατίθεται σε δημόσιες υπηρεσίες ή νομικά πρόσωπα, εμείς θυμίζουμε το άρθρο 24 του Συντάγματος που αναφέρει ότι η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός.
Τέλος, αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι, θα συζητήσουμε συγκεκριμένα στη συνέχεια επί των άρθρων που μας ενδιαφέρουν. Έχουμε ήδη καταθέσει προτάσεις και τροπολογίες, αλλά επί της αρχής δεν μπορούμε να ψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS