Για την Υπατία και τους μετανάστες απεργούς πείνας
Ευτυχώς αποφύγαμε τα χειρότερα. Ήταν μια εξέλιξη που τουλάχιστον πιστεύω όχι μόνον για εμάς αλλά και για την πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών, που είναι δημοκρατικοί πολίτες είναι μια θετική εξέλιξη, διότι αποφύγαμε τα χειρότερα. Αποφύγαμε μια τραγωδία ανθρωπιστική, η οποία θα είχε επεκτάσεις ανεξέλεγκτες. Γιατί, είτε το θέλουμε, είτε όχι, η ελληνική κοινωνία είναι μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Συμβιώνουμε με δεκάδες χιλιάδες μετανάστες, άνθρωποι οι οποίοι έχουν έρθει διεκδικώντας στον ήλιο μοίρα από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, όπου δεν μπορούν να επιβιώσουν και ψάχνουν να βρουν μια καλύτερη ζωή στη δύση. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς βέβαια δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα. Μένουν αναγκαστικά εδώ γιατί είχε φροντίσει ο σημερινός πρωθυπουργός και τότε υπουργός Εξωτερικών ο κ. Γ. Παπανδρέου, μαζί με τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης τον κ. Χρυσοχοίδη το 2003 να υπογράψουν μια ευρωπαϊκή συνθήκη, τη λεγόμενη «Δουβλίνο ΙΙ», η οποία δεν δίνει τη δυνατότητα σε όσους έρχονται στη χώρα μας, περνώντας προς τη δύση, να αποκτήσουν χαρτιά για να πάνε στις χώρες όπου θέλουν να πάνε. Και άρα έχει μετατραπεί η χώρα μας σε μια απέραντη αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. Άνθρωποι δηλαδή που έρχονται εδώ και δεν θέλουν να μείνουν εδώ και δεν μπορούν να φύγουν, ούτε να γυρίσουν πίσω, ούτε να πάνε εκεί που θέλουν.
Είμαστε αναγκασμένοι να βρούμε λύσεις, θεωρώντας δεδομένο ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που βρίσκονται σε απόγνωση, σε αδυναμία να επιβιώσουν και η λύση δεν είναι ούτε η καταστολή, ούτε να κρατάμε αυτούς τους ανθρώπους σε ένα διαρκές καθεστώς παρανομίας.
Κι εδώ θέλω να πω, γιατί άκουσα το σχόλιο ενός ακροατή που έλεγε ότι αν συνεχίσουμε έτσι να κάνουν όλοι απεργία πείνας και να κερδίζουν.. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εκβίασαν με την έννοια ότι ήρθαν χθες στη χώρα μας και εκβίασαν με την απεργία να μείνουν. Είναι πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Δεν τους συνέλαβε κανείς ως παρανόμους, παρά το γεγονός ότι είναι σε καθεστώς παρανομίας. Είχαν δεκάδες, ο καθένας εξ αυτών, δεκάδες εργοδότες στους οποίους δούλευε. Είχαν δουλέψει για δεκάδες, εκατοντάδες Έλληνες, μάζευαν τις ελιές, φύλαγαν τους παππούδες και τις γιαγιάδες, στα νοσοκομεία πολλοί εξ αυτών φύλαγαν αρρώστους και ασθενείς. Έκαναν δηλαδή δουλειές τις οποίες δεν κάνουν εύκολα οι Έλληνες συμπολίτες μας.
Εκ του αποτελέσματος κι εκεί που βρισκόμαστε σήμερα… αν βρισκόμασταν πριν από 45 μέρες, θα βλέπατε κάποια διαφορετική στάση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του συγκεκριμένου θέματος ή τελικά περάσαμε άλλη μια περίοδο κρίσης με Τα βέλη διαφόρων να στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ έτσι για να υπάρχει μια στρεψοδικία ας το πούμε;…
Το γεγονός ότι υπήρξε λύση και μάλιστα μέσα στο πλαίσιο της υφισταμένης νομοθεσίας αποδεικνύει ότι οι 43 μέρες απεργίας πείνας που μεσολάβησαν ώστε να φτάσουμε στο σημείο μηδέν και να απειλείται ανθρώπινη ζωή και ταυτόχρονα να απειλείται η κοινωνική ειρήνη στη χώρα μας εξ αιτίας του γεγονότος ότι ζουν χιλιάδες μετανάστες ανάμεσά μας, φανερώνει ότι εδώ υπήρξε μια προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης από μια σειρά πολιτικές δυνάμεις -την είδαμε και χθες στη Βουλή. Από δυνάμεις που επενδύουν στη μισαλλοδοξία προκειμένου να κερδίσουν πολιτικά οφέλη, επενδύουν στο καθεστώς φόβου και τρόμου που αυτή τη στιγμή είναι διαδεδομένο στους Έλληνες πολίτες εξ αιτίας της κρίσης. Από την άλλη είχαμε και μια απίστευτη ολιγωρία από τη μεριά της κυβέρνησης. Γιατί, λοιπόν, αυτή η λύση δεν δόθηκε την 5η , τη 10η μέρα και δόθηκε την 43η, μέσα σε μια κατάσταση κρίσης, την οποία επέτεινε η ασυνεννοησία των υπουργών, η αδυναμία επικοινωνίας των υπουργείων μεταξύ τους αλλά και το γεγονός ότι οι πιέσεις που υπήρξαν όλο το προηγούμενο διάστημα από ακραίες φωνές στην πολιτική ζωή της χώρας ήταν συνεχείς και αδιάλειπτες;
Βεβαίως στη χώρα μας έχουμε ένα ευτύχημα και ένα ατύχημα. Το ευτύχημα είναι ότι την επίσημη εκδοχή της ακροδεξιάς την εκπροσωπεί ο ΛΑ.Ο.Σ. του κ. Καρατζαφέρη, κι αυτό είναι ευτύχημα με την έννοια ότι δεν μπορεί να είναι μια σοβαρή και επικίνδυνη ακροδεξιά. Είναι μια life style εκδοχή που εν πάση περιπτώσει χαρακτηρίζεται από έναν επικοινωνιακό λόγο, από μια τηλεοπτική παρουσία πολλών εξ αυτών. Το δυστύχημα όμως είναι ότι επίσημος ακροδεξιός λόγος δεν εκφράζεται μόνο από τον ΛΑ.Ο.Σ. του κ. Καρατζαφέρη. Εκπροσωπείται και επισήμως και μέσα στην κυβέρνηση…
Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Τις θέσεις τις δικές σας λίγο πολύ τις ξέρουμε και επί του συγκεκριμένου θέματος. Κι επειδή ο ραδιοφωνικός χρόνος είναι πάρα πολύ σύντομος θα μου επιτρέψετε να πάμε και στα υπόλοιπα θέματα… και για να είμαστε και συνεπείς με τους ακροατές από τους οποίους ζητήσαμε ερωτήματα…
Είναι σαφές για το θέμα αυτό, για να το κλείσουμε, ότι πια πρέπει να μπουν τα θεμέλια μιας μεταναστευτικής πολιτικής που στην ουσία σήμερα δεν υπάρχει. Το πρόβλημα είναι αυτό.. Αντιμετωπίστηκε το συγκεκριμένο πρόβλημα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει υπάρξει λύση γι αυτό που ζούμε και που ενδεχομένως έχουμε μπροστά μας.
Τώρα να έρθουμε στα άλλα τα σκληρά…
Πέραν αυτού του συμπεράσματος που είναι σωστό και το συμπέρασμα ότι εδώ επιχειρούνται μ΄ έναν ανορθόδοξο τρόπο να κερδηθούν εντυπώσεις και γίνεται μια σπέκουλα πολιτική προς όφελος επικοινωνιακό από διάφορες δυνάμεις, ενώ το πρόβλημα είναι υπαρκτό και πολύ μεγάλο..
Για τις συνόδους κορυφής και τις συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς
Προφανώς είναι υπαρκτό και πολύ μεγάλο. Υπαρκτό και μεγάλο είναι αυτό που θα συζητήσουμε τώρα. Τι γίνεται και τι έχετε να μας πείτε.. Κατ΄ αρχήν ο Πρωθυπουργός βρίσκεται στο Παρίσι, θα έχει συνάντηση σήμερα με τον Σαρκοζί, προχθές ολοκληρώθηκαν και ακούσαμε και τις δηλώσεις από τις συναντήσεις που είχε με τους πολιτικούς αρχηγούς. Τι έχετε αποκομίσει; Τι έχουμε μπροστά μας; Τι περιμένουμε στις 11 και στις 25 Μαρτίου;
Δεν περιμένω πολλά πράγματα. Και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Το πολύ-πολύ να περιμένει κανείς μια λύση, η οποία δεν θα είναι λύση στο ζήτημα του χρέους. Θα είναι βραχύβια και μερική, η οποία θα παρουσιαστεί εδώ ως λύση προκειμένου να δικαιολογήσει την υιοθέτηση από πλευράς της χώρας μας του συμφώνου ανταγωνιστικότητας, που είναι το ευρωπαϊκό μνημόνιο, κατά τη δική μας εκτίμηση. Και μάλιστα είναι πιο σκληρό από το υπάρχον μνημόνιο, με την έννοια ότι δεν θα μπορεί να ανατραπεί. Το μνημόνιο που έχουμε υπογράψει με την τρόικα, αν ανατραπούν οι συσχετισμοί στην πολιτική ζωή του τόπου, κάτι για το οποίο εμείς εργαζόμαστε, μπορεί να ανατραπεί. Μπορεί να αλλάξει η κυβέρνηση, η λαϊκή βούληση να απαιτήσει την αλλαγή των όρων, την αλλαγή του μνημονίου, όπως έχει γίνει σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες. Το βλέπουμε αυτό. Στην Ισλανδία γίνονται δύο δημοψηφίσματα. Έχει γίνει το πρώτο, αρνήθηκαν οι Ισλανδοί τους όρους ενός δικού τους μνημονίου για τα χρέη των τραπεζών, μειώθηκαν τα επιτόκια, επιμηκύνθηκε ο χρόνος αποπληρωμής, πάνε τώρα για ακόμα καλύτερη ρύθμιση. Μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες παλιότερα είχαν αποπέμψει, οι λαοί τους είχαν αποπέμψει ευρωπαϊκές συνθήκες.
Προσέξτε τώρα. Εάν η κυβέρνηση στις 25 του μήνα υιοθετήσει, αποδεχθεί το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, που κατά την άποψή μας είναι ένα ευρωπαϊκό μνημόνιο, μετά δεν θα έχει το δικαίωμα ο ελληνικός λαός να αποφασίζει αυτός για τις τύχες του. Κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Υπ΄ αυτή την έννοια θεωρώ ότι αυτή η επιλογή του πρωθυπουργού να κάνει πακέτο το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας με μια κάποια λύση για το ζήτημα του χρέους…. Η επιλογή του να το κάνει πακέτο, ενώ έχει μια βάση.. Έχει μια βάση. Σε μια διαπραγμάτευση λες κάτι θα πάρω για να δώσω. Στο βαθμό όμως που δεν ορίζει τον πήχη και δεν τον όρισε στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις. Τουλάχιστον σε μένα προσωπικά δεν είπε τίποτα. Τρεις φορές τον ρώτησα, δεν μου αποσαφήνισε τι εννοεί θετική λύση για να πει το ναι στις απαιτήσεις της κας Μέρκελ. Από δημοσιογραφικές πληροφορίες -δεν ξέρω αν εσείς έχετε διαφορετική- ούτε στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς εξεδήλωσε με σαφήνεια τις προθέσεις του.
Νομίζω περισσότερο άκουσε, παρά είπε…
… Συμπεραίνω λοιπόν ότι εδώ δημιουργείται ένα κλίμα, και από τις χαμηλές προσδοκίες που επιμελώς διαρρέει το Μέγαρο Μαξίμου ότι έχει από τη Σύνοδο Κορυφής, δημιουργείται ένα κλίμα για να μπορέσει την επομένη της συνόδου κορυφής, με τα όσα λίγα θα έχει πάρει για το ζήτημα του χρέους, να δικαιολογήσει το ναι στο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας. Κι αυτό το ναι θα είναι οδυνηρό για τη χώρα μας, γιατί θα είναι το τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί το οποίο θα πετάει στα σκουπίδια ο κ. Παπανδρέου.
Εκτός από το να ρωτήσετε τον πρωθυπουργό, εσείς του είπατε τη θέση σας, τη θέση του ΣΥΝ για το ζήτημα του χρέους της χώρας;…
Βεβαίως. Άλλωστε γι αυτό έμεινα και 50 λεπτά σ΄ αυτή τη συνάντηση. Με δυο κουβέντες, εξήγησα στον πρωθυπουργό τη βασική αντίληψη της ευρωπαϊκής αριστεράς, ότι σε δύσκολη θέση δεν είναι μόνο αυτός που χρωστάει μεγάλα ποσά αλλά και αυτοί που τους χρωστάνε μεγάλα ποσά, υπό την έννοια ότι αν κινδυνέψουν να χάσουν τα χρήματά τους, θα αναγκαστούν σε μια ισχυρή διαπραγμάτευση να δώσουν κιόλας και όχι μόνο να πάρουν. Η διαφορά φιλοσοφίας λοιπόν που έχουμε με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό είναι ότι αυτός θεωρεί ότι όσο πιο νομοταγείς είμαστε, όσο πιο πειθήνιοι στις ορέξεις των αγορών, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε στην επιείκειά τους.. Έχει αποδειχτεί το αντίθετο. Όταν τους δίνεις το ένα χέρι, θέλουν να κατασπαράξουν και το άλλο. Δεν μας έχουν αφήσει σε χλωρό κλαρί 15 μήνες τώρα. Αντιθέτως, εάν έχεις μια ισχυρή βάση διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης, τότε αναγκάζονται σε υποχωρήσεις. Και του εξήγησα επίσης ότι αυτό το οποίο θα έπρεπε να κάνει από την πρώτη στιγμή είναι να πει ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα μόνο ελληνικό, γιατί αν η Ελλάδα οδηγηθεί στην οικονομική κατάρρευση, θα συμπαρασύρει μαζί της -ή να απειλήσει ότι θα συμπαρασύρει μαζί της- και όλη την ευρωζώνη και μια σειρά άλλες χώρες, πράγμα το οποίο θα πρέπει να δημιουργήσει μια αίσθηση ευθύνης στις υπόλοιπες δυνάμεις της Ε.Ε., ταυτόχρονα βεβαίως κτίζοντας και συμμαχίες με τους αδύναμους. Όχι δηλαδή να πάει στην Φιλανδία, να συνομιλήσει με την Φιλανδή πρωθυπουργό, να πάει στην Ιρλανδία, στους Ιρλανδούς που έκαναν εκλογές πριν από λίγες μέρες, διεκδικώντας προγραμματικά τα κόμματα τα οποία εξελέγησαν την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.
Αυτά ήταν η δική μας κατάθεση απόψεων. Από την πλευρά του πρωθυπουργού δεν υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, κάποια αποσαφήνιση. Σε ότι αφορά πιο συγκεκριμένα τις προτάσεις της αριστεράς σας καλώ να παρακολουθήσετε κι εσείς και οι ακροατές σας ένα τριήμερο συνέδριο, που σήμερα ξεκινάει…
Ναι.. Για πείτε μας για το συνέδριο…
..Ένα συνέδριο της ευρωπαϊκής; Αριστεράς που γίνεται στην Ελλάδα,, ακριβώς γιατί η Ελλάδα είναι στο μάτι του κυκλώνα. Συμμετέχουν πολύ σημαντικές προσωπικότητες από τον χώρο της ευρωπαϊκής αριστ6εράς. Έρχεται ο Όσκαρ Λαφονταίν, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο Πιερ Λοράν, ο πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς αλλά και μια σειρά πολύ σοβαροί διακεκριμένοι ευρωπαίοι και όχι μόνο οικονομολόγοι. Έρχεται ο Πέδρο Παέζ που είναι ο υπουργός του Εκουαδόρ που έκανε και πέτυχε τη διαδικασία του ελέγχου του χρέους, όταν εξελέγη πρόεδρος ο Ραφαέλ Κορέα στον Ισημερινό και δημιούργησε μια διεθνή επιτροπή λογιστικού ελέγχου με υπουργό τότε τον Πέδρο Παέζ που θα είναι στη χώρα μας και θα μιλήσει γι αυτό και κατάφερε να αποδείξει ότι το 70% του χρέους που έπνιγε τους πολίτες αυτής της μικρής χώρας ήταν επαχθές, ήταν παράνομο. Και κλείνω αυτή την παρέμβαση λέγοντας ότι χθες καταθέσαμε στον Πρόεδρο της Βουλής τον κ. Πετσάλνικο πρόταση να συσταθεί κοινοβουλευτική επιτροπή για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους. Νομίζω ότι υπήρξε θετική ανταπόκριση από τον Πρόεδρο της βουλής. Θα δούμε βεβαίως αν θα υπάρξει θετική ανταπόκριση και από τα υπόλοιπα κόμματα, ώστε να συσταθεί μια επιτροπή που θα ελέγξει όλες τις συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου, τις συμβάσεις δανειοδότησης από τη μεταπολίτευση και μετά, γιατί εκτιμάμε ότι μια σειρά από συμβάσεις κρύβουν σκελετούς στα ντουλάπια, που αν αναδειχθούν θα είναι πολύτιμο και για να καταλάβουμε για ποιο λόγο η χώρα μας έφτασε στο χείλος του γκρεμού και υπερχρεώθηκε τόσο πολύ, πρώτον. Δεύτερον για να δούμε ποιες πτυχές του χρέους είναι παράνομες. Ποιες πτυχές λοιπόν και ποιο ποσοστό η Ελλάδα θα μπορούσε να αρνηθεί…
Κυρίως αυτό το δεύτερο σκέλος είναι που μας καίει και μας αφορά, γιατί το άλλο είτε σε επίπεδο σεναρίων, φημών κ.λπ. το γνωρίζουμε. Το δεύτερο έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον…
Πάντως σε κάθε περίπτωση, ένα είναι το σίγουρο. Χώρες που υπερχρεώνονται και φτάνουν στο σημείο να έχουν 160% του ΑΕΠ χρέος, δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν με τρόπο λογιστικό. Η λύση που επέρχεται είναι λύση πολιτική. Λύση συμβιβασμού ανάμεσα στις χώρες αυτές και τους πιστωτές. Όμως, το κρίσιμο για μας -γιατί βλέπουμε ότι αυτό θα έρθει ούτως ή άλλως- είναι με ποιους όρους θα γίνει αυτή η διαπραγμάτευση και αυτός ο συμβιβασμός. Μέχρι στιγμής γίνεται με επώδυνους όρους για την ελληνική κοινωνία. Όποια λύση κι αν βρεθεί για το χρέος, αν είναι λύση που θα φορτώνει μνημόνια, βάρη δισεκατομμυρίων στους Έλληνες πολίτες, όπως αυτό το οποίο βλέπουμε το Μνημόνιο Νο 4, 25 δις μέχρι το 2015. Ποιος θα τα πληρώσει αυτά τα 25 δις; Πόσο να αντέξει αυτός ο ελληνικός λαός;
Επικαλούμαι το προχθεσινό ρεπορτάζ το οποίο έκανε αναφορά σε μια επιθετική στάση την οποία χρησιμοποιήσατε στη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό με θέμα του τιτλοφορήθηκε θέμα Παγκάλου. Υπάρχει κάποιο θέμα με τον κ. Πάγκαλο και το θέσατε στον Πρωθυπουργό;
Νομίζω ότι είναι προφανές ότι υπάρχει θέμα. Υπάρχει θέμα πια στην ελληνική κοινωνία…
Τι του είπατε;…
Του είπα ότι θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη ως πρόεδρος της κυβέρνησης, ως πρωθυπουργός την ευθύνη για τα πιο επίσημα κυβερνητικά χείλη, αυτά του αντιπροέδρου, που καταφέρεται με χαρακτηρισμούς που είναι απαξιωτικοί για επιθέσεις συκοφαντικές και για μια γενικά αήθη συμπεριφορά απέναντι σε έναν πολιτικό σχηματισμό αλλά και απέναντι στους Έλληνες πολίτες.
Και τι σας είπε;…
Θα ήθελα να κρατήσω για μένα αυτά που μου είπε…
Πάντως πήρατε απάντηση;…
Έχω την αίσθηση ότι δεν μπορεί κανείς, ιδιαίτερα αν είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, να έχει το ακαταλόγιστο. Δεν μπορεί να έχει το ακαταλόγιστο. Και δεν είναι δυνατόν μια πολιτική δύναμη η οποία έχει και ιστορία στους δημοκρατικούς αγώνες να στοχοποιείται με έναν τέτοιο τρόπο που δημιουργεί μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία.
Σας έλεγα πιο πριν ότι η Ελλάδα έχει ένα θετικό κι ένα αρνητικό, αναφερόμενος στον επίσημο λόγο της ακροδεξιάς. Το θετικό σας έλεγα είναι ότι εκφέρεται από ένα πολιτικό κόμμα που δεν μπορεί να γίνει επικίνδυνο γιατί είναι γραφικό, life style. Το αρνητικό όμως είναι ότι ο επίσημος λόγος της ακροδεξιάς βρίσκεται δυστυχώς και στα έδρανα τα κυβερνητικά. Ο επίσημος λόγος που εκφέρει δημοσίως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι ο επίσημος λόγος της ακροδεξιάς, όταν διατυμπανίζει διαρκώς δεξιά και αριστερά ότι όλοι όσοι αντιστέκονται είναι κοπρίτες, παράνομοι, άνομοι κι όταν δυο μέρες πριν τη λύση, γιατί υπήρχαν κυβερνητικά στελέχη που έδωσαν τις νύχτες τους και τις ώρες τους για να δοθεί λύση στο θέμα της Υπατίας. Για παράδειγμα η κα Νταλάρα προσπάθησε να δοθεί λύση χωρίς την απώλεια ανθρώπινης ζωής. Και την ίδια στιγμή ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έβγαινε στα τηλεοπτικά παράθυρα και ζητούσε την επέμβαση της αστυνομίας και την εκκένωση της Υπατίας, αγνοώντας το γεγονός ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να δημιουργούσε εξελίξεις εξαιρετικά δυσάρεστες για όλη την ελληνική κοινωνία, επικίνδυνες εξελίξεις. Ενώ ο κ. Βενιζέλος έβγαινε και έλεγε δώστε λύση, ο κ. Πάγκαλος ζητούσε την αστυνομική επέμβαση και την εκκένωση της Υπατίας από τους απεργούς πείνας.
Δυστυχώς δεν προλαβαίνω να σας ρωτήσω και για το ποδόσφαιρο… τις κασέτες και όλη τη σαπίλα….
.. Είναι και εικόνα και καθρέφτης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Δεν είναι άσχετο με τη συνολικότερη ηθική απαξίωση, την απαξίωση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS