09/03/2011

Ομιλία Η. Διώτη στην επί των άρθρων συζήτηση του ν/σ για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας κ.α. διατάξεις

Ομιλία Η. Διώτη στην επί των άρθρων συζήτηση του ν/σ για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας κ.α. διατάξεις

Ομιλία Ηρούς Διώτη, ειδικής αγορήτριας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, βουλευτού Λάρισας, επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής: «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» (από τα πρακτικά της Βουλής)

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ  ϞE΄

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Μόνη συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής:

«Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις».

ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύρια Υπουργέ, ξεκινώ με μία γενική αναφορά στον ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω από το νομοσχέδιο με αφορμή την αρτιότητα. Εμείς, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έχουμε ξεκάθαρη θέση να γίνουν όλα τα απαραίτητα που θα τακτοποιούν την υπόθεση των χρήσεων γης, τα χωροταξικά, τα γενικά πολεοδομικά και να καταργηθεί η εκτός σχεδίου δόμηση. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει η εκτός σχεδίου δόμηση. Για προστατευόμενες περιοχές είναι παραπάνω από αυτονόητο, αγαπητοί συνάδελφοι, όχι για το μέλλον αλλά για τώρα και, όπως είπαμε, δεν χρειάζεται να «ξεσπαθώνουν» οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπέρ της κατοχύρωσης των πελατειακών τους σχέσεων διότι γίνονται προκλητικοί.

    Ακούσαμε και χθες τόσο υποκριτικές τοποθετήσεις υπέρ δήθεν λαϊκών συμφερόντων, πλην όμως όλοι οι Βουλευτές και των δύο κυβερνήσεων -και κάποιοι απʼ αυτούς σε υπουργικές θέσεις- αντί για τα «κροκοδείλια δάκρυα», ας φρόντιζαν τόσα χρόνια να έχουν τακτοποιήσει τα στοιχειώδη ως προς τις χρήσεις γης, για παράδειγμα, ώστε να υπάρχει δικαιοσύνη, αντί να «χτίζουν» πελατειακές σχέσεις με ανταλλάγματα.

    Καταψηφίσαμε το νομοσχέδιο επί της αρχής και εξηγήσαμε τους λόγους. Περιληπτικά μιλώντας, υπάρχουν δύο πράγματα που κάνει το νομοσχέδιο όχι με πλήρη επιτυχία, αλλά καλώς τα κάνει. Κάνει μία ανακεφαλαίωση της νομοθεσίας και συμμάζεμα των νόμων και εντάσσει μαζικά στο εθνικό σύστημα όλες τις προστατευόμενες περιοχές. Ως προς την ένταξη αυτή να θυμίσουμε ότι δεν έχει πλέον άλλο χρόνο μιας και θα έπρεπε μέχρι το 2012 να έχουν γίνει όλες οι πράξεις χαρακτηρισμού αυτών των προστατευόμενων περιοχών, πράγμα πλέον αδύνατο, οπότε το νομοσχέδιο κάνει το εθνικό σύστημα με κάποιους οριζόντιους όρους να ισχύουν για όλες τις περιοχές.

    Για μας όμως υπάρχουν κάποιες βασικές «κόκκινες γραμμές» εξαιτίας των οποίων το καταψηφίσαμε επί της αρχής: Πρώτον, η εγκατάσταση των ΑΠΕ -και όχι μόνο- στις προστατευόμενες περιοχές κατά παρέκκλιση κάθε νομοθεσίας. Δεύτερον, η έλλειψη οποιασδήποτε μέριμνας προστασίας για τη βιοποικιλότητα εκτός προστατευόμενων περιοχών και τρίτον ότι δεν προβλέπει σαφή και αποτελεσματικό τρόπο εφαρμογής του σε νομοθετικό, διοικητικό, εκτελεστικό, ερευνητικό και χρηματοδοτικό επίπεδο, παραπέμποντας ταυτόχρονα σε διάφορες μελλοντικές υπουργικές αποφάσεις.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως προς τα άρθρα θα αναφερθώ στην αρχή σε τρία άρθρα που μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Για το πολυσυζητημένο άρθρο 9 εμείς είχαμε καταθέσει τροπολογία με την οποία ζητούσαμε να επανέλθει η αρχική διατύπωση που ορίζει το ελάχιστο όριο αρτιότητας και κατάτμησης των γηπέδων σε δέκα στρέμματα και δεν εφαρμόζονται κανενός είδους σχετικές παρεκκλίσεις. Δεν θεωρούσαμε ότι λύνουν το πρόβλημα, αλλά μετά από τόσες παλινωδίες, τόσα πισωγυρίσματα και «μπρος-πίσω» της Κυβέρνησης, ήταν ένα κάποιο θετικό βήμα για να περιοριστεί η δόμηση.

Συγχαρητήρια, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι! Είδατε τη δύναμη μπορούν να έχουν οι Βουλευτές που εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό για να αλλάξουν αποφάσεις της Κυβέρνησης;

Ας μην είστε, λοιπόν, αδιάλλακτοι, αγαπητοί συνάδελφοι της Κυβέρνησης, μόνο όταν εφαρμόζονται μέτρα κατά των εργαζομένων ή σέρνετε στα δικαστήρια ανθρώπους που διαμαρτύρονται για τα διόδια και τα ακριβά εισιτήρια. Ας μην είστε σκληροί μόνο όταν πρόκειται για μετανάστες που ζητούν το δίκιο τους. Ας είστε και μια φορά σκληροί και υπέρ του περιβάλλοντος, σκληροί και αδιάλλακτοι.

Λέμε, όπως είπαμε και στην Επιτροπή, σε απάντηση διάφορων «αναπτυξιολάγνων» ότι είδαμε την ανάπτυξη που πρέσβευαν και υπηρετούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια σε ποια κατάσταση οδήγησαν τη χώρα. Είδαμε την ανάπτυξη του real estate, που κατέστρεψε το περιβάλλον χωρίς καμία ανταποδοτικότητα για την κοινωνία, πλην του πλουτισμού διαφόρων και όχι βέβαια ως προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Μας προβληματίζει, επίσης, σʼ αυτό το άρθρο 9, η παράγραφος που εξαιρεί για έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και που μπορεί να αδειοδοτηθεί κάθε μεγάλο έργο ως δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος. Είναι ακριβής αντιγραφή της Οδηγίας, αλλά η Οδηγία δίνει απλά κάποιες κατευθύνσεις.

Κυρία Υπουργέ, σας ρωτήσαμε και στην Επιτροπή και απάντηση δεν πήραμε. Τι σημαίνει αυτή η παράγραφος και ποια είναι αυτά τα έργα; Είναι αιολικά πάρκα; Είναι φράγματα; Είναι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι;

Για το άρθρο 13, είχαμε επισημάνει και στη συζήτηση στην Επιτροπή, αλλά και στη χθεσινή συζήτηση ότι αυτοαναιρούνται πολλά από τα μέτρα αν δεν προβλέπεται ακριβώς ποιος θα τα υλοποιεί και με τι χρήματα. Έτσι, θετικά μέτρα, όπως η απαγόρευση κίνησης οχημάτων για παράδειγμα, μένουν κενό γράμμα.

Πέραν τούτου, στη πρώτη μορφή του νομοσχεδίου υπήρχε μια πρόβλεψη που αφορούσε στη προστασία της βιοποικιλότητας εκτός προστατευόμενων περιοχών και ήταν η μοναδική σε όλο το νομοσχέδιο, για αυτό είχαμε καταθέσει στην Επιτροπή συγκεκριμένη πρόταση και την επαναφέρουμε για την θεωρούμε σημαντική. Αφορούσε στην προστασία της βιοποικιλότητας στην περίπτωση των μεγάλων έργων σε όλη την επικράτεια.

Θεωρούμε αναγκαία την επαναφορά, τουλάχιστον, των προβλέψεων που υπήρχαν στο άρθρο 6 του αρχικού σχεδίου, συγκεκριμένο καθεστώς προστασίας της παράκτιας ζώνης και των υγροτόπων, θεσμοθέτηση της υποχρέωσης εκπόνησης προγραμμάτων παρακολούθησης των επιπτώσεων στη βιοποικιλότητα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την κατασκευή των μεγάλων έργων.

Για το άρθρο 14. Αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητές συναδέλφισες, θεωρούμε αυτό το άρθρο, επίσης, πολύ σημαντικό και για τη βιοποικιλότητα εντός και εκτός προστατευόμενων περιοχών, αλλά και για την παραγωγή τροφίμων και για διατροφική ασφάλεια. Και όπως σωστά λέει το επόμενο άρθρο 16, παράγραφος 6, ότι το σύνολο των γενετικών πόρων της Ελλάδας, λογίζεται ως προστατευόμενο εθνικό κεφάλαιο.

Το άρθρο 14 του νομοσχεδίου, με αοριστίες και ουσιαστικά καμία χειροπιαστή ρύθμιση που να αφορά γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς δείχνει την προχειρότητα και την έλλειψη στρατηγικής με την οποία αντιμετωπίζεται ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, όπως η περιβαλλοντική βιοασφάλεια.

Η υπόθεση μεταλλαγμένα, όμως, δεν είναι μικρής σημασίας, ώστε να την ξεπερνάμε με προχειρότητα, αλλά πρέπει να θεσπίζονται συγκεκριμένα μέτρα μαζί με τα συναρμόδια Υπουργεία απαγόρευσης της καλλιέργειας των μεταλλαγμένων. Δεν είναι μόνο επισημάνσεις που έχουν γίνει από διεθνή κινήματα αγροτών για το θέμα των μεταλλαγμένων, ότι δηλαδή προωθούνται γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί σαν δήθεν λύση στη διατροφική κρίση. Η ανάπτυξη, όμως, της βιομηχανικής γεωργίας με τη χρήση μεταλλαγμένων σπόρων, μεγάλων ποσοτήτων χημικών και λιπασμάτων και τη χρήση μονοκαλλιεργειών άφησε εκατομμύρια αγρότες καταχρεωμένους και κατέστρεψε τη γη λόγω μόλυνσης από τα χημικά. Επιπλέον, οι μικροαγρότες πετάχτηκαν έξω και αντικαταστάθηκαν από μεγάλες εταιρείες. Το όνειρο των πολυεθνικών και ο εφιάλτης των ανθρώπων γίνεται πραγματικότητα με τα μεταλλαγμένα. Πλήρης έλεγχος των σπόρων και των καλλιεργειών, εξαφάνιση τοπικών ποικιλιών και ζοφερό μέλλον.

Τα μεταλλαγμένα είναι ο ορισμός της απειλής της βιοποικιλότητας, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισες, διότι ακριβώς επεμβαίνουν στα γονίδια, αφαιρούν και προσθέτουν ανάλογα με τις ανάγκες των εταιρειών και της αγοράς με άγνωστες και ανυπολόγιστες συνέπειες στην ποικιλότητα, στη φύση και τον άνθρωπο. Γιʼ αυτό μια καλή αρχή μʼ αυτό το νομοσχέδιο θα έπρεπε να ήταν η ρητή απαγόρευση της καλλιέργειάς τους.

Στα υπόλοιπα άρθρα. Συμφωνούμε με τα άρθρα 1, 2,3, και 4.

Στο άρθρο 5. Όσο παραμένει η θεσμοθέτηση εγκατάστασης ΑΠΕ στις περιοχές Natura, όταν μάλιστα δεν υπάρχουν διαχειριστικές μελέτες, δεν μπορούμε να το ψηφίσουμε. Όταν μιλούσαμε επί της αρχής αναφέρθηκα σε παράδειγμα έργου αιολικού πάρκου τώρα στη Λακωνία, όπου φυσικά κανένας περιβαλλοντικός όρος δεν τηρείται, υπάρχει βεβαιωμένη ιστορία παραβάσεων, αλλά παρόλα αυτά προχωρεί η αδειοδότηση του.

Έρχεται, λοιπόν, να ενισχύσει την επιχειρηματολογία μας η έκθεση επί του νομοσχεδίου του Τμήματος Νομοτεχνικής Επεξεργασίας της Βουλής που λέει για το άρθρο αυτό ότι φυσικά και μπορεί οι ΑΠΕ να είναι καταστροφικές για το περιβάλλον. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εξαιρούνται ορισμένα έργα ΑΠΕ από την υποχρέωση έκδοσης ειδικών περιβαλλοντικών όρων και μπαίνει το σοβαρό ζήτημα ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος ελέγχου.

Με λίγα λόγια τι μας λέει η έκθεση του Τμήματος Νομοτεχνικής Επεξεργασίας; Μας λέει ότι θεσμοθετούνται ανεξέλεγκτα οι ΑΠΕ μέσα στη Natura με τρόπο που μπορεί να είναι απολύτως καταστροφικός. Επιπλέον, μας λέει, αυτό που σας είχαμε επισημάνει και στην Επιτροπή, ότι για τις ΠΟΤΑ δεν θεσπίζεται απολύτως κανένας περιορισμός ως προς τη Natura.

Άρθρο 6. Συμφωνούμε, αλλά να σημειώσουμε αυτό που έχουμε πει από την αρχή ότι υπάρχει νομοθετική θολούρα. Το επιβεβαιώνει και η έκθεση του Τμήματος Νομοτεχνικής Επεξεργασίας.

Το άρθρο 7, κάνει ασκήσεις επί χάρτου και ιδρύει διάφορα σχήματα που δεν πιστεύουμε ότι θα βοηθήσουν σε κάτι πέρα από το να επιδεινώσουν τη γραφειοκρατία. Επιπλέον, δεν διευκρινίζει πως θα γίνουν όλα αυτά, με τι προσωπικό και με τι χρηματοδότηση. Δεν λύνεται ούτε το σημαντικό θέμα της φύλαξης, η οποία παραπέμπεται σε χωρικά αρμόδια σώματα ασφαλείας. Δεν το ψηφίζουμε.

Στα άρθρα 8, 10, 11, 12, 15 και 16 συμφωνούμε.

Θα προτείναμε επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην παράγραφο 5 του 15, να προστεθεί ότι όλες οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά και αυτές που αφορούν επεμβάσεις σε φυσικό χώρο συνεκτιμούν τη βιοποικιλότητα σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο, περιφερειακό και εθνικό και προτείνουν μέτρα προστασίας και διαχείρισης της, όπως επισημαίνει και η ΟΚΕ. Η ενσωμάτωση της προστασίας της βιοποικιλότητας και στις άλλες πολιτικές θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα καθώς είναι η βασική προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Το άρθρο 17. Ναι, θα μπορούσαμε να το ψηφίσουμε θεωρητικά, αλλά, κυρία Υπουργέ, το είπαμε και την προηγούμενη φορά, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη πως και με ποιο ανθρώπινο δυναμικό και με ποιους πόρους.

Το άρθρο 18. Είναι από τα πλέον σημαντικά ζητήματα η ενημέρωση της κοινωνίας και η συμμετοχή της θα λέγαμε εμείς, διότι διαφορετικά όλα αυτά θα μείνουν σχέδια επί χάρτου. Παρότι προβλέπεται στο νομοσχέδιο ενημέρωση, δεν προβλέπεται διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες για αυτά τα ζητήματα, με αποτέλεσμα αντιδράσεις που μπορούν να οφείλονται σε κακή ενημέρωση των πολιτών ή σε διαστρεβλωμένη ενημέρωση που είναι και ο κανόνας της χώρας μας. Σʼ αυτό ψηφίζουμε λευκό.

Άρθρα 19 και 20, τα ψηφίζουμε.

Άρθρο 21. Καταψηφίζουμε το άρθρο 21, διότι προβλέπει με τις παραγράφους 5 και 6, να προχωρήσουν όλα τα έργα σε αυτές τις περιοχές με βάση τις προηγούμενες νομοθεσίες. Ακόμα και η φράση που έλεγε «εφόσον, όπως λέει, δε θέτουν σε κίνδυνο τη φυσιογνωμία των περιοχών», βγήκε από το κείμενο. Μας ανησυχούν ιδιαίτερα αυτές οι εξαιρέσεις που μπορεί να είναι από φωτογραφικές, μέχρι προτρεπτικές να γίνουν τώρα όλες οι αιτήσεις έργων για αυτές τις περιοχές. Ιδιαίτερα λυπηρό, όταν μάλιστα προστίθεται σε αυτά για άλλη μια φορά με την παράγραφο  2, εξαίρεση για τα έργα ΑΠΕ, πολλά από τα οποία θα απαλλάσσονται εντελώς από την υποχρέωση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, ανεξέλεγκτη καταστροφή δηλαδή.

Θα ήθελα, πριν τελειώσω να κάνω μια αναφορά στο Πάρκο Τρίτση, στο άρθρο 25, που την έκανα και στην Επιτροπή και μια αναφορά στη μετεγκατάσταση των οικισμών στο άρθρο 28.

Για το Πάρκο Τρίτση, για να έχει νόημα αυτό το άρθρο, ξαναρωτάμε, κυρία Υπουργέ, και απάντηση δεν πήραμε, τι ποσό εγγράφετε στον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Περιβάλλοντος; Επειδή γνωρίζουμε ότι έχει γίνει η κοστολόγηση των πάγιων εξόδων του Πάρκου, ξέρετε με λίγα λόγια ποια είναι τα έξοδά του, διευκρινίστε το ύψος του ποσού που εγγράφετε, διαφορετικά δεν έχει νόημα αυτό που μας λέτε. Δηλαδή, όταν εγγράφετε 1.000 ευρώ τη στιγμή που τα έξοδα του είναι 50.000 -λέω ένα τυχαίο ποσό- καταλαβαίνετε ότι είναι σαν να σταματάμε τη χρηματοδότηση.

Με τη μετεγκατάσταση των οικισμών που αναφέρεται στο άρθρο 28, συμφωνούμε καταρχήν. Ήταν πάγιο αίτημα των κατοίκων, διότι απλά οι άνθρωποι έχουν καταστραφεί. Καταστρέφονται τα σπίτια τους, η υγεία τους και το περιβάλλον τους.

Είναι υποχρέωση που ήδη έχει καθυστερήσει, αλλά θέλουμε να θέσουμε ένα ζήτημα σχετικά με το κόστος μετεγκατάστασης, που θα έπρεπε να βαρύνει τη ΔΕΗ εξολοκλήρου και όχι 50% τη ΔΕΗ και 50% τον κρατικό προϋπολογισμό.

Επίσης, για το ζήτημα του χρόνου που τον αυξάνεται με τις νομοτεχνικές σας βελτιώσεις από οκτώ σε δέκα, είναι κάτι που έπρεπε να γίνεται και να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Σε ό,τι αφορά την αφαίρεση της σύμφωνης γνώμης των αιρετών. Γιατί την αφαιρείται; Γιατί να μην συμμετέχει η κοινωνία σε όλο αυτό για το που θα πηγαίνει ο πόρος ανάπτυξης;

Τέλος, κύριε Πρόεδρε -και δεν θα φάω άλλο το χρόνο, θα μιλήσω στη δευτερολογία μου για τις τροπολογίες- για το άρθρο 29. Η γνώμη μας είναι ότι το άρθρο αυτό έχει πρόβλημα, όχι για τους λόγους που επικαλούνται διάφοροι, αλλά γιατί δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση ως προς το θέμα των δασικών χαρτών και τον ορισμό του δάσους. Δηλαδή, εμείς δεν έχουμε καταλάβει με ποιον για παράδειγμα ορισμό του δάσους θα κρίνουν οι Επιτροπές. Γιατί με άλλο νόμο συντάχθηκε ο χάρτης και με άλλο θα κρίνουν οι Επιτροπές. Και ποιοι επίσης επιβάλλουν τις αντιρρήσεις. Είναι κακογραμμένο και ακατανόητο. Δεν θα το ψηφίσουμε

Για τις τροπολογίες θα μιλήσω στη δευτερολογία μου.

Σας ευχαριστώ.