Έφυγε απρόοπτα ο Μανώλης Ρασούλης. Μα μήπως και παράξενα δεν έζησε επιλέγοντας στο απόγειο της υπερπολιτικοποίησης του τραγουδιού να μας προσφέρει την «Εκδίκηση της Γυφτιάς»; Να κλείσει το μάτι σε όλους με το «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», αν και βαθιά πολιτικοποιημένος ο ίδιος;
Να αγκαλιάσει με την τέχνη του και το ταλέντο, χωρίς σοβαροφάνεια, αλλά με την ίδια γενναιοδωρία τα «Νέγρικα» του Μάνου Λοΐζου και το «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια». Ο Μανώλης Ρασούλης που κονταροχτυπήθηκε με το κατεστημένο της ελληνικής μουσικής σκηνής «έφτασε» ως την Ιαπωνία, το Ισραήλ και τη Σερβία.
Αριστερός ανήσυχος, πολυσχιδής, αλλά απλός. Αιρετικός χωρίς πομπώδη στάση ζωής αφήνει ένα καλλιτεχνικό και συγγραφικό έργο εξαιρετικά μεγάλο με πολύ πλούσια δισκογραφία και πολλές εκδόσεις βιβλίων.
Στους δικούς του ανθρώπους, εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Τμήμα Πολιτισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS