Τη «σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότησή της δημόσιας παιδείας καθώς και την άνευ όρων και ορίων εκχώρηση βασικών λειτουργιών της δημόσιας εκπαίδευσης στους ιδιώτες» υπέδειξε ως μόνο στόχο της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη κατά την τοποθέτησή της, στο πλαίσιο συζήτησης επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ για την κυβερνητική πολιτική για την Παιδεία.
Η βουλευτής έθιξε το θέμα των συγχωνεύσεων στην περιοχή της Θεσσαλίας, καθώς και της υποχρηματοδότησης του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, «που αδυνατεί να προχωρήσει στη βʼ φάση αντισεισμικών ελέγχων, όταν η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σεισμολόγων, μετά τα 9 ρίχτερ της Ιαπωνίας, προειδοποίησαν για ξύπνημα όλων των σεισμογενών περιοχών».
Μιλώντας για τη μη απόδοση του συνόλου της χρηματοδότησης στις σχολικές επιτροπές, που είχε αντίκτυπο στη θέρμανση πολλών σχολειών, τη συνέδεσε και με το καθεστώς ανασφάλειας που βιώνουν οι σχολικές καθαρίστριες, «μολονότι χρόνια τώρα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες».
Η βουλευτής έβαλε στο στόχαστρο το θεσμό του Ολοήμερου Σχολείου, -θεσμό με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σύμφωνος, αλλά στο πλαίσιο ενός τελείως διαφορετικού μοντέλου-, ασκώντας παράλληλα κριτική για την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, τονίζοντας ότι «Παιδεία με προεκλογικά συνθήματα και ανέξοδες υποσχέσεις, αλλά χωρίς χρηματοδότηση, δεν μπορεί να γίνει».
Επίσης, επέκρινε την Υπουργό για την κατάργηση της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της ενισχυτικής διδασκαλίας, καθώς και «για τα τελευταία “πυροτεχνήματα” περί τη μετατροπή πειραματικών σχολείων σε πρότυπα», υπογραμμίζοντας ότι «η ελληνική κοινωνία χρειάζεται μία εκπαιδευτική πολιτική που θα μπορεί να εξασφαλίζει ένα καλό σχολείο σε κάθε παιδί».
Υπενθυμίζοντας τις Συνταγματικές επιταγές του άρθρου 16, υποστήριξε ότι «δεν είναι υποχρεώσεις του Μνημονίου όσα πράττετε, αλλά η σαφής πολιτική σας νεοφιλελεύθερη θέση και πρόταση για τη δημόσια εκπαίδευση. Σʼ αυτή θα βρείτε σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα, την κοινωνία και το ΣΥΡΙΖΑ στο πλευρό της, στην αντίπερα όχθη από αυτή που εσείς βρίσκεστε».
Στη δευτερολογία της, τέλος, η βουλευτής σχολίασε το θέμα της “δημόσιας διαβούλευσης” και κατέληξε: «Το πολυφορεμένο επιχείρημα “στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα” παύει να υφίσταται ως επιχείρημα όταν λέγεται απλώς για να ειπωθεί. Εμείς λέμε “στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν μονόδρομοι”. Εσείς εδώ και ένα χρόνο λέτε ότι οι επιλογές της Κυβέρνησης είναι μονόδρομοι. Τα συμπεράσματα είναι της κοινωνίας. Ουσιαστικά είναι αυτό που φοβάστε. Τις αντιδράσεις της κοινωνίας στους δικούς σας μονόδρομους».
Η πλήρης εισήγηση καθώς και η δευτερολογία της βουλευτή Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία, είναι η ακόλουθη:
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΕ΄
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Με αριθμό 33/18/9-3-2011 επίκαιρη επερώτηση εννέα Βουλευτών του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς των κ.κ. Αναστασίου Κουράκη, Ευαγγελίας Αμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρούς Διώτη, Θεοδώρου Δρίτσα, Μιχαήλ Κριτσωτάκη, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Βασιλείου Μουλοπούλου, Δημητρίου Παπαδημούλη και Αλεξίου Τσίπρα, αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με την πολιτική της Κυβέρνησης στη δημόσια παιδεία.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Κυρία Υπουργέ, θα ήθελα με τη σειρά μου να πω και εγώ ότι ο μόνος στόχος σας μέσα από όλα τα νομοσχέδια και τις υπουργικές αποφάσεις που περάσατε ως σήμερα, αλλά και από όσα διαβάζουμε και ενημερωνόμαστε ότι σχεδιάζετε για τον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της δημόσιας παιδείας, είναι η σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότησή της, η άνευ όρων και ορίων εκχώρηση βασικών λειτουργιών της δημόσιας εκπαίδευσης στους ιδιώτες με πρόσχημα τις περισσότερες ευκαιρίες στο μαθητή, την ποιοτικότερη γνώση και τη μεγαλύτερη ευχέρεια επιλογής.
Θα ήθελα εδώ να κάνω απλώς μία παρένθεση για τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και να σας πω ότι στη Θεσσαλία έπιασε κλαυσίγελος όλους τους εμπλεκόμενους γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, όταν είδαν το νέο εκπαιδευτικό χάρτη και οι μαθητές της Τσαριτσάνης έφθασαν μέχρι και στην απεργία πείνας –ευτυχώς, ανέστειλαν- για να καταδείξουν το παράλογο των επιλογών σας.
Για ποια πράγματα να πρωτομιλήσουμε σήμερα, κυρία Υπουργέ; Ας ξεκινήσω από την κατάσταση του Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων –αναφέρθηκε και ο Εισηγητής μας κ. Κουράκης- που, παρά την κτιριακή ανεπάρκεια σε πολλές περιοχές, δεν έχει πληρώσει ως σήμερα τους εργολάβους, στους οποίους ανέθεσε την κατασκευή του κτηρίου!
Ο ίδιος ο Οργανισμός, φέτος, λόγω της μη συνυπογραφής της απαραίτητης Κοινής Υπουργικής Απόφασης από εσάς και τον Υπουργό Οικονομικών, δεν κατάφερε να εκταμιεύσει 2,5 εκατομμύρια ευρώ για τη δεύτερη φάση αντισεισμικών ελέγχων στα σχολεία και αυτοί διακόπηκαν, σταμάτησαν. Και αυτή είναι η τραγική ειρωνεία, όταν η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα των σεισμολόγων μετά τα 9 Ρίχτερ της Ιαπωνίας προειδοποίησε για πλανητικό φαινόμενο, για ξύπνημα όλων των σεισμογενών περιοχών. Και γνωρίζετε καλά πως και η Ελλάδα είναι μέσα σʼ αυτές.
Όμως, τώρα, ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων σηκώνει τα χέρια ψηλά, καθώς χωρίς τα χρήματα για την έναρξη της δεύτερης φάσης ελέγχων δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα. Το αποτέλεσμα είναι η στάση πληρωμών και η παύση έργων στη χώρα μας που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο σεισμογενείς περιοχές της Μεσογείου.
Είχατε κάνει παντιέρα σας –και, δυστυχώς, εμμένετε ακόμα- τη χρήση του ξεφτισμένου πια συνθήματος «πρώτα ο μαθητής». Κάντε τον κόπο να μας εξηγήσετε πώς αυτό πραγματώνεται, όταν τα σχολεία δεν έχουν λεφτά ούτε για θέρμανση! Ο φετινός χειμώνας σας έκανε τη χάρη να μην είναι και ο βαρύτερος όλων των εποχών. Όμως και πάλι αυτό δεν ακυρώνει ότι πολλοί μαθητές στην ελληνική Επικράτεια έκαναν μάθημα όλο το προηγούμενο διάστημα με μπουφάν, σκούφους και γάντια!
Οι σχολικές επιτροπές ξεκίνησαν τη φετινή χρονιά με φορτωμένη στην καμπούρα τους όλη την παθογένεια του θεσμού και χωρίς δεκάρα, αφού για φέτος έλαβαν μόλις το ένα τρίτο της χρηματοδότησης που τους αναλογεί. Θύματα αυτής της υποχρηματοδότησης έπεσαν και οι καθαρίστριες των σχολείων που ενώ χρόνια τώρα καλύπτουν και αυτές πάγιες και διαρκείς ανάγκες των διδακτηρίων –διότι τι άλλο θα μπορεί να θεωρηθεί ο καθαρισμός τους- το τρέχον ακαδημαϊκό έτος το πέρασαν απλήρωτες και σε καθεστώς ανασφάλειας.
Θέλετε να μιλήσουμε για τα οκτακόσια πιλοτικά ολοήμερα σχολεία που με τυμπανοκρουσίες ανακοινώσατε τη λειτουργία τους, τα οποία είναι καταδικασμένα να αποτύχουν στην εκπλήρωση του ρόλου τους;
Ας μιλήσουμε και ας πούμε, λοιπόν, όσα είχατε εσείς παραλείψει στην παρουσίαση του ολοήμερου της Θέρμης. Να πούμε ότι η λειτουργία του διευρυμένου προγράμματος στηρίχθηκε αποκλειστικά σε αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και η δαπάνη για τη μισθοδοσία τους εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ, όπως και η χρηματοδότηση πολλών ακόμα δράσεων του Υπουργείου Παιδείας. Το ΕΣΠΑ κλείνει σε δύο χρόνια και κανείς δεν ξέρει αν ο θεσμός των ολοήμερων θα έχει την τύχη τόσων άλλων αντίστοιχων προγραμμάτων που με τη λήξη της χρηματοδότησής τους έληξαν και αυτά.
Ο τρέχων Προϋπολογισμός, κυρία Υπουργέ, για την κάλυψη των αναγκών του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων είναι πιο περιορισμένος από ποτέ. Γράφετε στο επίσημο πρόγραμμά σας ότι εγγυάσθε τη συνεχή αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του 5% του ΑΕΠ στο τέλος της τετραετίας.
Στον Προϋπολογισμό του 2011, για πρώτη φορά το ποσοστό των δαπανών για το τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα και των τριών βαθμίδων φθάνει μόλις το 2,75% του ΑΕΠ. Και γνωρίζετε, κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι παιδεία με προεκλογικά συνθήματα και ανέξοδες υποσχέσεις, αλλά χωρίς χρηματοδότηση, δεν μπορεί να γίνει.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα σχετικά με την κατάργηση της πρόσθετης διδακτικής στήριξης και της ενισχυτικής διδασκαλίας, καθώς και για τα τελευταία σας πυροτεχνήματα περί τη μετατροπή πειραματικών σχολείων σε πρότυπα.
Κυρία Υπουργέ, ανατρέχοντας λίγο σε προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους και ειδικά σʼ αυτές που το κόμμα σας βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση βρήκα σωρεία ερωτήσεων Βουλευτών σας για την πρόσθετη διδακτική στήριξη.
Κοινός τόπος αυτών των ερωτήσεων ήταν ένα δριμύ κατηγορώ προς την τότε ηγεσία του Υπουργείου σας, ότι με τις συγκεκριμένες ενέργειες και παραλείψεις της οδηγεί σε πλήρη απαξίωση το θεσμό της πρόσθετης διδακτικής στήριξης, της ενισχυτικής διδασκαλίας και κάθε υποστηρικτικής δράσης στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης.
Τους ρωτώ λοιπόν τους συναδέλφους και ρωτώ κι εσάς: Πώς ακριβώς τη στηρίζετε καταργώντας την και μάλιστα σε μία περίοδο που το σύνολο σχεδόν των οικογενειών δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στείλει τα παιδιά του στο φροντιστήριο; Και την ίδια ώρα σχεδιάζετε τη δυνατότητα να ιδρύουν και να λειτουργούν φροντιστήρια, ελληνικοί και ξένοι εκπαιδευτικοί επιχειρηματικοί παράγοντες, παντελώς άσχετοι με την εκπαίδευση και το διδακτικό έργο.
Αντίστοιχα η μετατροπή των πειραματικών σχολείων σε πρότυπα διαστρεβλώνει τον παιδαγωγικό ρόλο των δημόσιων πειραματικών σχολείων και τα μετατρέπει σε ιδρύματα για τις ελίτ, μη αποκλείοντας και την επιβολή διδάκτρων.
Η ελληνική κοινωνία δεν χρειάζεται πρότυπα σχολεία αρίστων για τη μειοψηφία παιδιών που θεωρείται πως έχουν δυνατότητες ακαδημαϊκής ανόδου, όπως υποστηριζόταν στο κείμενο της διαβούλευσης, αλλά μία εκπαιδευτική πολιτική που θα μπορεί να εξασφαλίζει ένα καλό σχολείο σε κάθε παιδί.
Κυρία Υπουργέ και κλείνω μʼ αυτό, σας παραπέμπω στις παραγράφους 2 και 9 του άρθρου 16 του Συντάγματος οι οποίες σαφώς ορίζουν ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της στα κρατικά εκπαιδευτήρια.
Όσα επιλέγετε να κάνετε σήμερα, προσχηματικά τα φορτώνετε στις υποχρεώσεις του Μνημονίου. Δεν είναι το Μνημόνιο αλλά η σαφής πολιτική σας νεοφιλελεύθερη θέση και πρόταση για τη δημόσια εκπαίδευση. Σʼ αυτή θα βρείτε σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα, την κοινωνία κι εμάς το ΣΥΡΙΖΑ στο πλευρό της στην αντίπερα όχθη από την όχθη που εσείς βρίσκεστε.
Σας ευχαριστώ.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ:
Τρία σχόλια θέλω να κάνω με αφορμή την πρωτολογία σας, κυρία Υπουργέ, για τα εκπαιδευτικά ζητήματα που θίξαμε στην ερώτησή μας, γιατί στα υπόλοιπα δεν αξίζει να απαντήσει κανείς. Άλλα λένε τα χείλη των ασεβών!
Πρώτον, λοιπόν, δεν άκουσα να αναφέρεστε –αναφέρθηκε ο κ. Κουράκης- στην πρόσθετη διδακτική στήριξη και στην ενισχυτική διδασκαλία. Είπατε ότι σχεδιάζετε γενικώς πάντα με γνώμονα τα παιδιά.
Είχατε πει ότι η πρόσθετη διδακτική στήριξη είναι για τους μαθητές και όχι για τους καθηγητές και γιʼ αυτό το λόγο την καταργήσατε και γιʼ αυτό η βοήθεια προς τους μαθητές που έχουν ανάγκη θα παρέχεται μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Τουναντίον, άκουσα πριν να λέτε ότι είστε περίπου στο 100% της ψηφιοποίησης του εκπαιδευτικού υλικού σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα στα πλαίσια του ψηφιακού σχολείου. Χαίρομαι πάρα πολύ. Όμως, όσο και να το σκέφτομαι, το ψηφιακό σχολείο προϋποθέτει minimum έναν Η/Υ ανά παιδί τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Πώς θα αποκτηθεί αυτός ο εξοπλισμός;
Οι γονείς δεν έχουν τσέπη πια να βάλουν το χέρι τους και να δώσουν χρήματα για ηλεκτρονικές συσκευές. Μήπως θα μοιράσετε laptop σαν τους προκατόχους σας;
Δεύτερον, έχετε κάνει την κοινωνία να κλείνει το νεολογισμό «διαβουλεύομαι» και «διαβούλευση» σε όλους τους χρόνους, σε όλες τις εγκλίσεις και σε όλες τις πτώσεις. Εάν, όμως, σταθεί κανείς έστω και λίγο με μία κριτική ματιά στις περίφημες διαβουλεύσεις του Υπουργείου Παιδείας, θα αντιληφθεί ότι πρόκειται περί ενός προσχηματικού διαλόγου με την κοινωνία.
Το ότι ένα σχέδιο νόμου ή ακόμη χειρότερα μια σειρά ερωτήσεων του τύπου «εσείς πώς σκέπτεστε την τριτοβάθμια εκπαίδευση;» αναρτάται για τρεις, πέντε ή δέκα μέρες σε μια ιστοσελίδα στο ιντερνέτ και ο καθένας μπορεί να σχολιάσει λέει πολλά για το πόσο θέλει στʼ αλήθεια το Υπουργείο πραγματικούς συνομιλητές ή αν απλώς δίνει άλλοθι στον εαυτό του να προχωρήσει σε αλλαγές που έχουν προφασιστεί στην κοινωνία, χωρίς την κοινωνία.
Επίσης, η προσχηματική αυτή διαβούλευση γίνεται ακόμη πιο προκλητικά, αφού όλοι πλέον ξέρουν ότι ακόμη και όταν επίσημοι φορείς αναρτούν ολοκληρωμένες προτάσεις και θέσεις επί νομοσχεδίων αυτές σπάνια λαμβάνονται υπόψη, εάν δεν είναι σε πλήρη ταύτιση με τις θέσεις του Υπουργείου.
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, με το εξής. Το πολυφορεμένο επιχείρημα που λέει ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα παύει να υφίσταται ως επιχείρημα όταν λέγεται απλώς για να ειπωθεί. Χάνει την ουσία. Εμείς λέμε ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Εσείς εδώ και ένα χρόνο μας λέτε ότι οι επιλογές της Κυβέρνησης είναι μονόδρομοι. Τα συμπεράσματα είναι της κοινωνίας, τελικά. Ουσιαστικά είναι αυτό που φοβάστε. Τις αντιδράσεις της κοινωνίας στους δικούς σας μονόδρομους είναι αυτές που τρέμετε τελικά.
Σας ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS