Αγαπητοί και αγαπητές Σύνεδροι,
ζούμε ιστορικές στιγμές και πράγματι όλοι οφείλουμε να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας σήμερα και προς το μέλλον, τις ευθύνες μας απέναντι στις επόμενες γενιές.
Δεν βρισκόμαστε σε μια οποιαδήποτε στιγμή της καπιταλιστικής κρίσης. Βρισκόμαστε στην χρονική περίοδο που επιχειρείται να παρθούν τελικές αποφάσεις. Ευθύς εξαρχής είχαμε τονίσει πως βασική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που γνώρισε όχι μόνο την αποδοχή αλλά και την πρωτοπόρα δραστηριότητα της Ελληνικής κυβέρνησης, είναι: «Αντιμετωπίζουμε την κρίση με βάση το νεοφιλελεύθερο δόγμα».
Αυτή η λογική αντιμετωπίζει την κρίση ως έκφραση κάποιας ατέλειας ή παράβασης των κανόνων του νεοφιλελευθερισμού.
Η κρίση στην Ε.Ε. δεν οφείλεται σε κάποια ατέλεια εφαρμογής των συνθηκών που ορίζουν την αρχιτεκτονική της Ε.Ε. αλλά στην ίδια την αρχιτεκτονική της. Αυτή που χρησιμοποιεί το ευρώ ως «αστυνομικό» μέτρο για τις οικονομίες, που παράγει ελλείμματα για τις φτωχές χώρες και τα μετατρέπει σε περισσεύματα για τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και τους πολιτικούς εκφραστές τους. Με το σύμφωνο για το ευρώ επιχειρείται η λιτότητα για όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους μέσα από τη μείωση των μισθών, την κατάργηση των εναπομεινάντων ψηγμάτων κοινωνικού κράτους, την δραστική περικοπή ως ολοσχερή κατάργηση των δημόσιων επενδύσεων, την παράδοση της κοινωνίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων στα χρηματιστικά και μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα. Την ίδια στιγμή υποβιβάζεται το Ευρωκοινοβούλιο και τα εθνικά κοινοβούλια υπέρ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των πρωθυπουργών. Η κυβέρνηση δεν έχει ούτε την ελάχιστη δημοκρατική νομιμοποίηση να το υπογράψει. Το Ευρωπαϊκό Μνημόνιο να τεθεί στην κρίση του Ελληνικού λαού με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Το ίδιο πρέπει να γίνει σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Διαφορετικά πρέπει να τεθεί στην κρίση του Ελληνικού λαού η ίδια η κυβέρνηση.
Η Ευρωπαϊκή αριστερά αγωνίζεται ενάντια στο ευρωπαϊκό μνημόνιο, το Σύμφωνο του ευρώ. Το ΚΕΑ, μετά το τελευταίο του Συνέδριο, και τη νέα του ηγεσία, οργανώνει καμπάνια για την δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης και ενάντια στο Σύμφωνο και τα μνημόνια.
Σας μεταφέρω πρόσκληση του ΚΕΑ να συμμετέχετε στην καμπάνια.
Ελπίζουμε να ανταποκριθείτε στην πρόσκληση και την οργανωτική σας ένταξη.
Η κυβέρνηση με την πολιτική των μνημονίων μέσα σε ενάμιση χρόνο αφού μετέτρεψε την χώρα σε «πειραματόζωο» έστειλε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, έκανε κατά 30% όλους τους Έλληνες φτωχότερους, έκλεισε χιλιάδες μαγαζιά και μικρομεσαίες παραγωγικές και εμπορικές επιχειρήσεις, μείωσε τα κρατικά έσοδα, αύξησε το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Για να υπηρετήσει τα συμφέροντα «τοκογλύφων δανειστών», εξάντλησε τα αποθεματικά της ελληνικής κοινωνίας. Ξεπουλά σε τιμή ευκαιρίας «ακατάσχετη δημόσια περιουσία» ακόμα και σε γη ύψους 50δις ενώ τα μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο με όλο και πιο σκληρά μέτρα. Οι «αχτίδες» που βλέπει η κυβέρνηση είναι αντανάκλαση από το φώς χαράς που έχει καταλάβει την τρόικα και τις «αγορές». Η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα ειλικρίνειας, αν είχε κάποια. «Τρέφει» την ελληνική κοινωνία με ψευδή «επικοινωνιακά τεχνάσματα». Συγχρόνως όμως εξαντλείται και η υπομονή του Ελληνικού λαού, που πληρώνει χωρίς να οφείλει. Των εργαζομένων που πλέον γνωρίζουν πως το Μνημόνιο κάνει την Ελλάδα που πληρώνει να πληρώνει περισσότερο, την Ελλάδα που υποφέρει να υποφέρει περισσότερο και την «Ελλάδα» που κερδίζει να κερδίζει περισσότερα.
Μαζί με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οργανώσαμε Διεθνές Συνέδριο για την κρίση του χρέους. Προτείναμε συγκεκριμένες πολιτικές, δείξαμε το πρόσωπο μιας άλλης Ευρώπης. Ο Όσκαρ Λαφονταίν μας προέτρεψε να εξοργιστούμε. Και πραγματικά έχουμε κάθε λόγο να είμαστε εξοργισμένοι με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Υπουργοί – Υφυπουργοί αλλά και η ίδια η κυβέρνηση μας καλούν να εξοργιστούμε με τις αυθόρμητες και ορισμένες φορές ακραίες αντιδράσεις και αποδοκιμασίες πολιτών σε κυβερνητικούς παράγοντες και στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Σηκώνουν το δάχτυλο και δείχνουν ως υποκινητή τη Ριζοσπαστική Αριστερά . Λάθος πόρτα χτυπούν. Εμείς θα σας το πούμε χωρίς περιστροφές. Δεν αναζητούμε καμιά επιβράβευση από μια εξουσία ανάλγητη που διαλύει την κοινωνία. Εξοργιζόμαστε με την υποκρισία και κυρίως με την πολιτική της ίδιας της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Δική μας ευθύνη είναι να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στη συγκρότηση και διόγκωση του πιο πλατιού, μαζικού, μαχητικού, δημοκρατικού και ειρηνικού κοινωνικού κινήματος που αντιστέκεται στην κυβερνητική πολιτική και δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών που θα επιτρέψουν την ανατροπή της.
Νοιώθουμε ότι η μεγαλύτερη ευθύνη όλων των αριστερών δυνάμεων είναι να σταθούν απέναντι στην κοινωνική καταστροφή, απέναντι στο μνημόνιο, απέναντι στη κυβέρνηση Παπανδρέου, την πιο αντιλαϊκή και αντεργατική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Γνωρίζουμε πως το κίνημα αντίστασης είναι αναγκαία συνθήκη ανατροπής, όχι όμως και ικανή.
Χρειάζεται να διαμορφωθεί και αντίστοιχο αντίπαλο πολιτικό δέος, χρειάζεται να διαμορφωθεί πολιτική ελπίδα.
Αυτή η πολιτική ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει σε κανένα κεντροαριστερό σενάριο, σε κανένα σχέδιο αποδοχής της μνημονιακής λογικής, σε καμιά εφήμερη κυβερνητική συνεργασία. Η ελπίδα μπορεί να συνδιαμορφωθεί από την συμπαράταξη των πολιτικών δυνάμεων που από προοδευτική και αριστερή σκοπιά αντιτάσσεται στη πολιτική των μνημονίων.
Σήμερα η κοινωνία έχει ανάγκη από έναν νέο συνασπισμό εξουσίας, από μια κυβέρνηση που θα έχει στόχους με 5 βασικούς άξονες που ικανοποιούν τις ανάγκες της .
1. Απεμπλοκή από το Μνημόνιο.
2. Αναδιαπραγμάτευση του χρέους, όλου χωρίς κοινωνικούς όρους με στόχο.
Υποστηρίζουμε τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους που θα προσδιορίσει το παράνομο χρέος ως άμεσο προς διαγραφή.
Από μόνη της βέβαια η επαναδιαπραγμάτευση δεν φτάνει.
Χρειαζόμαστε:
3. Αναπτυξιακό πρόγραμμα με στόχο την αύξηση της απασχόλησης, την κοινωνική φροντίδα και την προστασία του περιβάλλοντος.
Έχουμε πλήρως περιγράψει και τους τρόπους χρηματοδότησης και τις ενέργειες εισροής κεφαλαίων.
4. Αναδιανομή του πλούτου με στόχο την :
5. Ανατροπή των συνθηκών και της αρχιτεκτονικής της Ε.Ε.
Χρειαζόμαστε διεθνείς συμμαχίες και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο.
Ποιες πολιτικές δυνάμεις συγκροτήσουν αυτή την πολιτική ελπίδα θα αναδειχθεί από την ίδια τη ζωή. Θα εξαρτηθεί από την απόφαση κάθε πολιτικής δύναμης «με ποιούς θα πάει και ποιους θα αφήσει».
Είναι φανερό πως εμείς όχι μόνο δεν αρνούμαστε αλλά επιδιώκουμε τη σύγκριση και τη σύγκρουση προγραμμάτων.
Σύγκρουση που γίνεται και στη Βουλή αλλά και στους κοινωνικούς δρόμους.
Δικός μας στρατηγικός στόχος είναι ο σοσιαλισμός. Και σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία και δημοκρατία απλά δεν είναι σοσιαλισμός.
Πάει όμως πολύς καιρός που οι απαντήσεις μας στις συγκεκριμένες πολιτικές ήταν γενικόλογες ή επίκληση ενός οραματικού μέλλοντος.
Στην κλίμακα που γίνεται η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους στην ίδια κλίμακα απαντάμε. Με αγώνες και συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις που θίγουν την ουσία της ασκούμενης πολιτικής και που δείχνουν με χίλιους τρόπους πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Η κοινωνία έχει ανάγκη μια μεγάλη ενωτική, υπεύθυνη, ανανεωτική, ριζοσπαστική και ανατρεπτική Αριστερά.
Οι διαφορετικές καταβολές, ιστορίες, εμπειρίες στο βαθμό που ακολουθούν την ιδέα της ενότητας είναι δύναμη που απαντά στον κατακερματισμό και την αναποτελεσματικότητα.
Συγχρόνως έχουμε ανάγκη ενός διαρκούς και ενεργού διαλόγου χωρίς προκαταβολικούς αποκλεισμούς, που μαζί με τη δράση θα διαμορφώνει κοινό πολιτικό πλαίσιο και θα συμβάλλει αποφασιστικά στη ριζική αλλαγή του πολιτικού τοπίου στη χώρα μας, την Ευρώπη, τον κόσμο.
Μʼ αυτές τις σκέψεις σας εύχομαι να έχετε ένα γόνιμο διάλογο.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS