«Διαβάζω σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», όπου μας ενημερώνει ότι μετά από ένα μαραθώνιο προβληματισμό συσκέψεων και διασκέψεων του Πρωθυπουργού με τους στενούς του συνεργάτες, ευρέθη το εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Όχι βεβαίως για την έξοδο από την κρίση της χώρας, αλλά για την έξοδο από την κρίση της κυβέρνησης. Και ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Θα φέρετε –λέει¬– το πρόγραμμα μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής σταθερότητας στη Βουλή και θα ζητήσετε –τι φοβερή έμπνευση!– την ψήφο των Βουλευτών σας. Και αν οι Βουλευτές σας, σας δώσουν αυτή την ψήφο, τότε –λέει– θα έχετε ανανεώσει την εντολή που πήρατε το 2009.
Τι ευφυής σύλληψη είναι αυτή; Ποιος το σκέφθηκε αυτό το φοβερό! Πρωτοφανές! Να φέρετε σε ψήφιση στη Βουλή; Αλήθεια, σκοπεύατε να μην το φέρετε καν στη Βουλή; Και αλήθεια νομίζετε ότι την ώρα που καταρρέει η ελληνική κοινωνία, το πρόβλημα που απασχολεί τους Έλληνες πολίτες, είναι αν θα ψηφίσουν ή όχι οι Βουλευτές σας; Κάνετε δηλαδή την εσωκομματική σας κρίση, κρίση του πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας;
Επιτρέψτε μου αυτή την εισαγωγή, γιατί θεωρώ ότι αυτά που κάνετε είναι για γέλια και για κλάματα. Εκτίθεστε και σεις και αυτοί που ασκούν επικοινωνιακή πολιτική και αναφέρονται στους πολίτες. Και βεβαίως καταλαβαίνω την κρίση και τον πανικό που σας έχει καταβάλλει διότι δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Διότι τα νέα μέτρα και σκληρά θα είναι και αβέβαιος ο στόχος τους, διότι ότι έχετε πει μέχρι σήμερα έχει αποτύχει, όμως από ένα σημείο και μετά πρέπει να καταλάβετε ότι χρειάζεται μια στοιχειώδης σοβαρότητα. Να λέγατε για παράδειγμα ότι ο στόχος, το σχέδιο, είναι να φέρετε στη Βουλή και να ζητήσετε μια μεγάλη πλειοψηφία, ούτε και αυτό κατά τη γνώμη μας θα νομιμοποιούσε τις πολιτικές επιλογές που δεσμεύουν δυο και τρεις γενιές. Αλλά τουλάχιστον θα το καταλάβαινε κανείς. Αλλά να λέτε ότι το ζήτημα είναι να εξασφαλίσετε 151 Βουλευτές από την κοινοβουλευτική σας ομάδα; Είναι αστείο κύριε Υπουργέ.
Και θα ήθελα σε αυτό το σημείο να πω και δυο λόγια, για το γεγονός ότι εμείς εδώ και 10 μήνες σας επισημαίνουμε με έντονο τρόπο ότι οι πολιτικές σας επιλογές είναι αδιέξοδες, ότι το μνημόνιο θα βυθίσει τη χώρα στην ύφεση και στην κρίση του χρέους, ότι δεν θα πετύχετε τους στόχους σας, ότι θα διαλύσετε την κοινωνία, την κοινωνική συνοχή, τις εργασιακές σχέσεις, και εσείς μας λέτε ότι τρομοκρατούμε τους πολίτες και τους λέμε ψέματα. Να λοιπόν ότι εμείς αποδεικνύετε ότι, ό,τι σας έχουμε πει και σας το έχουμε καταθέσει με ευθύνη, βγήκε αληθινό. Και τώρα στήνετε μια ολόκληρη συζήτηση, κάνοντας κυνήγι μαγισσών για την αναδιάρθρωση, την οποία την ξορκίζετε ενώ γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι το ζήτημα δεν είναι να την ξορκίσετε, αλλά να προετοιμάσετε τους όρους για να είναι προς όφελος του ελληνικού λαού και όχι εις βάρος του όπως θα γίνει. Διότι την ετοιμάζουν κάτω από το τραπέζι. Η αναδιάρθρωση έχει ξεκινήσει. Έχει ξεκινήσει από την επιμήκυνση, έχει ξεκινήσει διότι τα σενάρια που εξυφαίνονται αυτή τη στιγμή από τους κυρίαρχους κύκλους επισήμως με την απουσία της κυβέρνησης, είναι σενάρια που θα είναι εις βάρος του ελληνικού λαού και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει ο ελληνικός λαός να είναι πάντα αυτός που τα μαθαίνει τελευταίος την αλήθεια. Και βεβαίως, κατηγορούσατε διαρκώς το ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως τον Παναγιώτη Λαφαζάνη -κάθε φορά που ανέβαινε ο Υφυπουργός ο κ. Σαχινίδης εδώ- ότι θέλει τη στάση πληρωμών. Μα στάση πληρωμών έχετε κάνει εσείς οι ίδιοι. Μια ιδιότυπη στάση πληρωμών, το έχετε πάρει χαμπάρι ότι έχετε κάνει στάση πληρωμών; Αλλά τι είδους στάση πληρωμών. Δεν πληρώνετε τους συμβασιούχους. Δεν πληρώνετε οι τράπεζες τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Δεν πληρώνουν τους προμηθευτές του δημοσίου. Δεν πληρώνουν τους ελεύθερους επαγγελματίες που τους χρωστάει το δημόσιο εδώ και δυο χρόνια. Βεβαίως δεν υπάρχει στάση πληρωμών στους πιστωτές και στις τράπεζες. Αυτή είναι η ιδιότυπη στάση πληρωμών που έχετε κάνει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν βγαίνει αυτή η πολιτική και καλό είναι να σταματήσει αυτό το παιχνιδάκι της εσωκομματικής κρίσης να την μεταφέρετε στην κεντρική πολιτική σκηνή, διότι και οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που σας ζητάνε είτε να πείτε την αλήθεια, είτε να κάνετε αναδιάρθρωση εδώ και τώρα, είτε εν πάση περιπτώσει, να αλλάξετε ρότα, καλό θα είναι και αυτοί να κριθούν από τη στάση τους την υπεύθυνη, την έντιμη στάση, την στάση που όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα και όχι διαρκώς να προσποιούνται ότι διαφωνούν αλλά να ψηφίζουν όλες αυτές τις επιλογές.
Επιτρέψτε μου όμως να έρθω στο ζήτημα που συζητάμε.
Στο ζήτημα του περίφημου ανταγωνισμού, διότι υπάρχει μια τεράστια σκόπιμη παραπλάνηση των πολιτών και της κοινής γνώμης.
Και ποια είναι αυτή κύριε Υπουργέ; Ότι για να εξασφαλιστούν χαμηλές τιμές σε προϊόντα και υπηρεσίες, αρκεί να λειτουργήσει χωρίς στρεβλώσεις ο ανταγωνισμός.
Και αυτό υποτίθεται ότι έρχεται να εξυπηρετήσει και κάθε καινούργιο σχέδιο νόμου για την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Στην πραγματικότητα σε συνθήκες ασυδοσίας της αγοράς σαν αυτές που ζούμε ελεύθερος ανταγωνισμός δεν υπάρχει για μια σειρά λόγους.
Γιατί εκεί που υπάρχουν ολιγοπώλια οι μεγάλες εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν το επίπεδο και τα όρια μέσα στα οποία θα κινείται ο μεταξύ τους ανταγωνισμός.
Δεύτερον, γιατί ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν ολιγοπώλια, τείνουν να δημιουργηθούν, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες συνθήκες της κρίσης, αφού οι μικρές επιχειρήσεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξουν μέσα σε τέτοιες συνθήκες.
Ιδιαίτερα όταν με μια σειρά από μέτρα πριμοδοτείτε σκανδαλωδώς τις μεγάλες επιχειρήσεις, με τεράστια περιθώρια για εξατομίκευση των συλλογικών συμβάσεων, δηλαδή φθηνότερη εργασία με απελευθέρωση των απολύσεων και με προκλητικές φορολογικές διευκολύνσεις.
Το πιο σημαντικό όμως ένα μεγάλο θέμα παθογένειας της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου, για πολλά χρόνια, είναι το θέμα της διαπλοκής. Διαπλοκής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Και ξέρετε το θέμα της διαφθοράς το αναδείξατε επί ένα εξάμηνο πάρα πολύ έντονα, εστιάζοντας στην ευθύνη για να δημιουργήσετε συναίσθημα συλλογικής ενοχής στον κάθε πολίτη. Δεν αναδείξατε το κυρίαρχο ζήτημα της διαπλοκής και διαφθοράς οικονομικής εξουσίας με την πολιτική εξουσία. Για τη δυνατότητα δηλαδή των μεγάλων εταιρειών, των πολυεθνικών επιχειρήσεων, του μεγάλου κεφαλαίου ας το πω έτσι, της οικονομικής ολιγαρχίας –μπορεί να μη σας αρέσει ο όρος αλλά έτσι είναι- τη δυνατότητά τους να ασκούν επιρροή στη λήψη πολιτικών αποφάσεων, να τοποθετούν τους ανθρώπους τους, τους ανθρώπους εμπιστοσύνης τους, τους δικηγόρους τους σε καίριες θέσεις και να προωθούν έτσι τα συμφέροντά τους.
Βοά ο τόπος για τα καρτέλ της ελληνικής οικονομίας, τα πιο ισχυρά στην Ευρώπη.
Για τράπεζες που χρόνια επιδόθηκαν σε καταχρηστικές και παράνομες πρακτικές. Καταπατώντας ακόμη και αποφάσεις δικαστηρίων χωρίς να υποστούν την παραμικρή κύρωση.
Για το μονοπώλιο των καυσίμων που διατηρεί τις τιμές σε εξοργιστικά υψηλά επίπεδα, ακόμη και όταν διεθνώς οι τιμές πέφτουν.
Για τις αεροπορικές εταιρείες.
Σας υπενθυμίζουμε ότι διαλύσατε την Ολυμπιακή με τη συνέργεια της προηγούμενης και της τωρινής κυβέρνησης προς χάρη του ανταγωνισμού. Σήμερα είμαστε μπροστά σε κραυγαλέα εναρμονισμένες πρακτικές.
Για το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Για τα σούπερ μάρκετ και τις τιμές που καθορίζουν, για τα φάρμακα, για τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, για τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας.
Δείτε με προσοχή επιτέλους και την ανακοίνωση των βενζινοπωλών ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει ξεχάσει τα διυλιστήρια.
Οι πρατηριούχοι αναρωτιούνται για ποιους λόγους ξεχάστηκαν τα προβλήματα του ανταγωνισμού στο χώρο το διυλιστηρίων και ο τρόπος που καθορίζουν τις τιμές τους, το καθεστώς τήρησης των αποθεμάτων ασφάλειας, η αδιαφάνεια στις συμβάσεις μεταξύ εταιρειών και πρατηρίων το μοίρασμα της χώρας σε ζώνες επιρροής από τις εταιρείες, η αδυναμία απʼ ευθείας πρόσβασης των βενζινοπωλών στα διυλιστήρια.
Πραγματικά δεν βλέπει κανείς ότι πρακτικά έχουμε μονοπώλιο στους αποθηκευτικούς χώρους των διυλιστηρίων;
Ότι υπάρχει δεσπόζουσα θέση μιας και μόνης εταιρείας στην αγορά;
Και εδώ είναι το ερώτημα.
Τι ακριβώς κάνει αυτή η Επιτροπή Ανταγωνισμού;
Κυρώσεις υφίστανται; Και αν υφίστανται κυρώσεις τα πρόστιμα αυτά που επιβάλλονται είναι πρόστιμα που όντως δημιουργούν ώστε να αποτρέπουν τις εναρμονισμένες πρακτικές.
Είδατε μήπως τα τελευταία χρόνια οποιαδήποτε έκθεση από την Επιτροπή Ανταγωνισμού που να περιγράφει την κατάσταση όπως είναι με ονόματα και διευθύνσεις εταιρειών και συγκεκριμένα στοιχεία.
Ας μην κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο.
Βουίζουν τα μπλογκς, κύριε Υπουργέ και κ. Πρωτόπαπα, -ακούστε το αυτό που θα σας πω λίγο- για την ευκολία με την οποία στελέχη της Επιτροπής Ανταγωνισμού, διανύουν την απόσταση από την Επιτροπή στην υπηρεσία του μονοπωλίου καυσίμων.
Ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής ο κ. Τζουγανάτος, είναι τώρα άνθρωπος που δουλεύει για την εταιρεία ΕΛΠΕ, δικηγόρος των ΕΛΠΕ.
Της εταιρίας που δεσπόζει στην αγορά.
Και ύστερα απʼ αυτό εμείς αναρωτιόμαστε γιατί η βενζίνη έφθασε στο 1,8 ευρώ. Όταν στην Κύπρο που και αυτή αντιμετωπίζει προβλήματα από την κρίση, όχι σαν τα δικά μας, αλλά βρίσκεται στον διεθνή ανταγωνισμό είναι στο 1,2 – 1,3.
Το γεγονός ότι οι σχέσεις συγκεκριμένων προσώπων αλληλοδιαπλέκονται με τις εταιρείες δεν εξηγεί την εκκωφαντική σιωπή της Επιτροπής.
Η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ –σας θυμίζω- από το 2006 κατέθεσε αναφορά στην Επιτροπή για το καρτέλ στα καύσιμα, για τη δεσπόζουσα θέση των ΕΛΠΕ.
Εδέησε η Επιτροπή να την εξετάσει το Μάρτη του 2010. Ως εκεί η μόνη κατηγορία είναι η καθυστέρηση, αλλά εδώ υπάρχουν χειρότερες κατηγορίες. Εδέησε να εξετάσει την αναφορά με υπεύθυνο εισηγητή τον κ. Κομνηνό και αντίδικο, δικηγόρο της άλλης πλευράς, τον πρώην πρόεδρο της επιτροπής, τον κ. Τζουγανάτο.
Και ως εδώ θα μου πείτε έχει καλώς, τι να κάνουμε εμείς, δεν φταίμε σε τίποτα.
Έλα όμως που εισηγητής από την πλευρά της Επιτροπής Ανταγωνισμού και αντίδικος είναι στενοί συνεργάτες και συγγράφουν από κοινού επιστημονικό σύγγραμμα. Και ούτε τη στοιχειώδη ευθιξία δεν είχε ο κ. Κομνηνός να ζητήσει κώλυμα. Άραγε αυτά ήταν εν γνώσει ναι ή όχι του κ. Κιριτσάκη.
Αυτό κι αν είναι εναρμονισμένη πρακτική μέσα στην επιτροπή, προς όφελος και προς διευκόλυνση των άλλων εναρμονισμένων πρακτικών.
Αλλά όσα σας λέμε είναι ψιλά γράμματα.
Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι τρόπος υπάρχει για να χτυπηθούν τα καρτέλ, πολιτική βούληση δεν υπάρχει.
Και καμία κυβέρνηση του δικομματισμού δεν ήταν διατεθειμένη να έρθει σε σύγκρουση με αυτά τα συμφέροντα και αυτή δεν είναι η σημερινή κυβέρνηση ούτε καμιά άλλη κυβέρνηση του δικομματισμού, γιατί είστε δέσμιοι εξαρτήσεων.
Χρειαζόσαστε και χρειάζεστε αυτά τα συμφέροντα, διότι σας στηρίζουν, διότι έχουν επιρροή σε ΜΜΕ τα οποία τα έχετε ανάγκη. Διότι οι εταιρείες τους ασκούν επιρροή στο πολιτικό σύστημα. Και τα μεγάλα κανάλια που ασκούν επιρροή στο πολιτικό σύστημα, χρειάζονται τις εταιρείες και τις διαφημίσεις τους. Είναι ένας φαύλος κύκλος, μια αλυσίδα με πολλούς κύκλους.
Και τα οικονομικά συμφέροντα ελέγχουν πλήρως την κατάσταση και μπορούν να επηρεάσουν σημαντικές αποφάσεις.
Γιʼ αυτό σας λέμε, το κρίσιμο δεν είναι να φέρνετε κάθε τρεις και λίγο νομοσχέδια τα οποία δεν φέρνουν καμιά ουσιαστική τομή, το κρίσιμο είναι αν υπάρχει, αν μπορεί να υπάρξει μια κυβέρνηση σε αυτό τον τόπο που να έχει την πολιτική βούληση να συγκρουστεί με την οικονομική ολιγαρχία που μας κυβερνά και που έβαλε το χεράκι της να οδηγηθούμε σε αυτό το δήθεν καταστροφικό μονόδρομο, του μνημονίου, της χρεοκοπίας. Διότι εγώ για πρώτη φορά θα σας πω έχετε ίσο μερίδιο ευθύνης και σεις και η προηγούμενη κυβέρνηση αλλά την βασική επιλογή για να οδηγηθούμε σε αυτό το δρόμο, την έχει πάρει η οικονομική ολιγαρχία, που αντιμετωπίζει το μνημόνιο και αυτή την πολιτική ως μια μεγάλη ευκαιρία για να έχει κέρδη τα οποία δεν μπορούσε να έχει φανταστεί. Και για να ξεκοκαλίσει την μεγάλη περιουσία, το μεγάλο φιλέτο του δημόσιου πλούτου που τώρα ξεπουλάτε άρον, άρον προκειμένου να σωθεί η χώρα.
Άκουσα βεβαίως και τον κ. Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ να είναι λίγο –επιτρέψτε μου την έκφραση- αναστατωμένος, διότι –λέει- απευθυνθήκαμε εμείς προς το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις και μιλήσαμε για την ανάγκη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας. Βεβαίως εσείς έχετε επιλέξει ποιον συνασπισμό εξουσίας θέλετε, όσο και αν είστε ευέλικτοι και πηδάτε από τη μια θέση στην άλλη εύκολα, θέλετε τον συνασπισμό εξουσίας που θα εφαρμόσει τη μνημονιακή πολιτική, γιʼ αυτό και ψηφίσατε το μνημόνιο. Μην το ξεχνάτε!
Όσον αφορά γιʼ αυτή τη μεγάλη ανησυχία σας, μην ανησυχείτε. Δεν πρόκειται η Αριστερά να κτυπήσει ούτε πόρτες, ούτε κουδούνια της πολυκατοικίας σας. Είναι χάρισμά σας. Δεν θα αφήσουμε όμως τον κόσμο που φεύγει έντρομος από την πολυκατοικία, τον απλό κόσμο, διότι καταλαβαίνει τις παιχνίδι παίζετε, όπως και τον κόσμο που φεύγει από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν θα τον αφήσουμε, ούτε θα τον αγνοήσουμε. Δεν βάζουμε διαχωριστικές γραμμές. Προτεραιότητα βάζουμε να σωθεί ο τόπος, να σωθεί η πλειοψηφία της κοινωνίας. Όχι γενικά και αόριστα η πατρίδα. Διότι δεν έχουμε όλοι την ίδια πατρίδα. Αυτοί που έχουν 600 δις καταθέσεις στην Ελβετία, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοβιομήχανοι, δεν έχουν όλοι την ίδια πατρίδα με μας. Δεν νοιάζονται τόσο που χάνουν το μισθό τους οι Έλληνες πολίτες εργαζόμενοι που η ανεργία έχει φθάσει στο 30% και που οι νέοι φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό. Άλλη πατρίδα έχουν αυτοί.
Και εμείς μιλάμε για την ανάγκη ενός νέου μεγάλου συνασπισμού εξουσίας και θα το λέμε αυτό, που θα σώσει την ελληνική οικονομία, την ελληνική κοινωνία, θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, θα διεκδικήσει την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.
Και βλέπουμε ότι σε άλλες χώρες γίνονται κάποια βήματα ελπιδοφόρα προς αυτή την κατεύθυνση. Στην Πορτογαλία βουλιάζει και η δεξιά εκδοχή του μνημονίου. Εκεί λοιπόν η Αριστερά αναζητά κοινούς στόχους και επεξεργάζεται την ιδέα κοινής δράσης και της συμπόρευσης με στόχο μια διακυβέρνηση λαϊκή, εύτακτης κοινωνικής ανάγκης που θα αποτρέψει την κοινωνική καταστροφή.
Ε, λοιπόν είναι η ώρα και στη χώρα μας να αρχίσουμε να αναζητούμε τέτοιους δρόμους ελπίδας και προοπτικής».
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS