Το καθολικό δικαίωμα της υγείας σαν κατάσταση ψυχικής, κοινωνικής και σωματικής ευεξίας, αμφισβητείται από τις ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης του μνημονίου.
Ο λογιστής υπουργός Υγείας και οι «σοφοί» συνεργάτες του, ένα πράγμα έχουν στο μυαλό τους. Την απόσυρση του κράτους από την συνταγματική του υποχρέωση να παρέχει καθολική, δημόσια και δωρεάν υγεία και την πλήρη εμπορευματοποίησή της.
Οι σχεδιασμοί για τις λεγόμενες «συγχωνεύσεις» των νοσοκομείων, με όποιο περιτύλιγμα και αν παρουσιαστούν, σκοπεύουν στην εξαφάνιση των δημόσιων νοσοκομείων, στο ξεπούλημα των προνομιούχων οικοπέδων τους και στην παράδοση στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, της οικοδόμησης και εκμετάλλευσης των νέων εξαγγελλόμενων νοσοκομείων.
Είναι βέβαιο ότι η πολιτική αυτή θα οδηγήσει σε συρρίκνωση και παραπέρα υποβάθμιση τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, σε οικονομική επιβάρυνση και ταλαιπωρία τους ασθενείς και τις οικογένειες τους και σε εξαθλίωση τους εργαζόμενους στον τομέα υγείας. Η αύξηση της θνησιμότητας και η μείωση του προσδόκιμου ζωής των πολιτών, είναι τα αποτελέσματα αντίστοιχων πολιτικών σε χώρες που εφαρμόστηκαν.
Οι ενωτικοί μαζικοί αγώνες όλων των εργαζόμενων για αναβαθμισμένες, δωρεάν, δημόσιες υπηρεσίες υγείας για όλους, μπορούν να αποτελέσουν το μεγάλο ποτάμι της λαϊκής αγανάκτησης, το οποίο θα ανατρέψει τα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ.
Τμήμα Υγείας