Η σημερινή μας σύσκεψη πραγματοποιείται σε συνθήκες κρίσιμες για τον άνεργο δημότη, τον αυτοαπασχολούμενο, τον μισθωτό, το συνταξιούχο, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, όλων μας, που προσπαθούμε να επιβιώσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε σε αυτό το άγριο και σκληρό σύστημα που μας επιβλήθηκε χωρίς τη θέλησή μας. Για το λόγο αυτό η συνάντησή μας αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και βαρύτητα. Γιατί η Τ.Α. μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση του κόσμου με στόχο την απόκρουση αυτής της πολιτικής και όχι μόνο.
Εδώ και ένα χρόνο εξελίσσεται στη χώρα μας, η πιο αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Δημότες εγκαταλελειμμένοι με κινητικά και άλλα προβλήματα, ηλικιωμένοι, μονογονεικές οικογένειες, εργαζόμενες μητέρες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που χρειάζονται τη φροντίδα του Δήμου, ενός θεσμού με υποχρέωση στη στήριξη και τη βοήθεια προς τους δημότες του, δεν μπορούν να βρουν πια ανταπόκριση και στήριξη στα αιτήματά τους.
Είναι άραγε μοναδικό παράδειγμα η μη λειτουργία του Δήμου ως κοινωνικού θεσμού ή συνέπεια της συνολικά ακολουθούμενης πολιτικής;
Γίνεται πλατιά γνωστό και συνομολογείται από όλους, ότι τις επιπτώσεις της πολιτικής του μνημονίου, που από κοινού σχεδίασαν η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ και την ΕΕ, υφίστανται εκατομμύρια Έλληνες που αναγκάζονται στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Εμείς σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες καλούμαστε να σκεφτούμε, να εμπνευστούμε και να καταλήξουμε σε προτάσεις που θα εμπνεύσουν όλον αυτό τον κόσμο που υποφέρει και να αποδείξουμε ότι η πολιτική του μνημονίου δεν είναι μονόδρομος, αλλά υπάρχει και άλλος δρόμος. Όχι ουτοπικός αλλά ρεαλιστικός, που μπορεί να ανθίσει μόνο μέσα από την κοινωνική αυτοοργάνωση και τη συμμετοχή του πολίτη σε κάθε συλλογική διαδικασία σκέψης και δράσης. Δρόμος που θα μεταβάλει και τον ίδιο, από παθητικό θεατή της τελούμενης καταστροφής σε ενεργό πολίτη που αντιστέκεται με μαζικούς αγώνες στις πολιτικές που του επιβάλλονται.
Ο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και η Ριζοσπαστική Οικολογία μόνο έτσι μπορούν να ξαναγίνουν μια δημιουργική, κοινωνικά χρήσιμη και πολιτικά ανταγωνιστική για το σύστημα Δύναμη.
Η θέση μας απέναντι στην προπαγάνδα της κυβέρνησης για τις «επαναστατικές αλλαγές» που προωθεί στον πολύπαθο τομέα της Τ.Α. ήταν αρνητική. Καταψηφίσαμε τον Καλλικράτη και ήδη μετά από λίγους μήνες εφαρμογής του επιβεβαιωνόμαστε πλήρως.
Ο Καλλικράτης δεν ήρθε για να εφαρμόσει την δημοκρατική αντίληψη της Αποκέντρωσης με Αυτοδιοίκηση και κυρίως με τη συμμετοχή των πολιτών στον σχεδιασμό, τη χάραξη και την υλοποίηση των πολιτικών. Αυτή είναι η πολιτική πρόταση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που αποκεντρώνει το υπερσυγκεντρωτικό κράτος και δίνει τη δυνατότητα σε κοινωνικούς φορείς, κινήματα και άτομα να συμβάλουν με τη συμμετοχή τους στη διαφάνεια, τη σωστή και ορθολογική χρήση των πόρων, τη προφύλαξη του δημότη από σκάνδαλα, αυταρχικές συμπεριφορές και αποφάσεις, στη προώθηση δηλαδή της δημιουργίας ενός ουσιαστικού, δημοκρατικού, πλουραλιστικού και συμμετοχικά λειτουργικού θεσμού.
Αντίθετα, είναι ενταγμένος στη μνημονιακή πολιτική με στόχο την μείωση πόρων, τη συρρίκνωση των όποιων συμμετοχικών θεσμών, την απομάκρυνση των πολιτών από τα δρώμενα και τη μετατροπή της Τ.Α, σε μοναδικό και απόλυτο μακρύ χέρι του κράτους.
Από τους πρώτους μήνες εφαρμογής του Καλλικράτη έχει φανεί ότι:
Στους Δήμους επικρατεί ο υπερσυγκεντρωτισμός του Δήμαρχου, οι θεσμοί όπως ο Συνήγορος του δημότη και της επιχείρησης, τα συμβούλια διαβούλευσης και τα τοπικά συμβούλια είναι χωρίς αρμοδιότητες και πόρους μέχρι σήμερα, αλλά και ο τρόπος συγκρότησής τους, τα έχουν σχεδόν ακυρώσει.
Σαν συμπέρασμα, μπορούμε να πούμε, ότι η σύγχυση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών και η ήδη διαφαινόμενη έλλειψη πόρων στρώνουν το έδαφος στις δικές μας δυνάμεις να ενημερώνουν, να οργανώνουν και να προκαλούνται έτσι οι πρώτες αντιδράσεις από τους δημότες, τους δημοτικούς συμβούλους ακόμη και από τους Δημάρχους,
Μόνο έτσι μπορούμε να αντιστρέψουμε την πορεία.
Στις Περιφέρειες, η σύγχυση μεγαλώνει ακόμη περισσότερο και όσον αφορά στις αρμοδιότητες αλλά και στους πόρους.
Η διαχείριση των ΠΕΠ παραμένει μέχρι την 1η Ιουλίου και - άγνωστο μέχρι πότε - στη διορισμένη περιφέρεια, όχι για τυπικούς και διαδικαστικούς λόγους αλλά για να ολοκληρωθούν από τις ίδιες οι κατανομές των χρημάτων, δηλαδή από το ίδιο το κράτος.
Οι προϋπολογισμοί στις περιφέρειες είναι τόσο μικροί που η διαχείρισή τους από τα περιφερειακά συμβούλια δεν δημιουργούν πολιτικές και κοινωνικές δομές που να καλύπτουν τις ανάγκες των δημοτών.
Η χρηματοδότηση των φορέων της Αυτοδιοίκησης συνεχώς μειώνεται. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στον προϋπολογισμό του 2010 είχαν εγγραφεί 3 δις ? για λειτουργικές δαπάνες και υλοποιήθηκε κατά τα 2/3. Στον προϋπολογισμό του 2011 έχουν εγγραφεί 5,5 δις ? περίπου. (εκ των οποίων 4,5 για τους δήμους και 1 για τις περιφέρειες.) Από τα 4,5 δις για τους δήμους περίπου 1,5 είναι το κόστος των μεταφερόμενων αρμοδιοτήτων και της μισθοδοσίας των υπαλλήλων που μετατάχθηκαν στους δήμους.
Στα εργασιακά δημιουργείται αδιέξοδο όχι μόνο στους ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους, αλλά και στις κοινωνικές λειτουργίες του δήμου με συνέπεια την πλημμελή λειτουργία έως και την αδρανοποίησή τους.
Εμείς απορρίπτουμε αυτές τις πολιτικές και αγωνιζόμαστε για την μονιμοποίηση όσων εργάζονται αρκετό καιρό και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Με αυτό τον τρόπο επιδιώκουμε να σταματήσει η δημιουργία μιας νέας γενιάς συμβασιούχων που θα γίνονται όμηροι των πολιτικών παιγνίων του δικομματισμού.
Περίπου το 60% των αρμοδιοτήτων από τις νομαρχίες περνάνε στους δήμους, το 40% στις περιφέρειες και κάποιες στη Κεντρική εξουσία.
Η μη ταυτόχρονη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων και του ανάλογου προσωπικού, δημιουργούν ένα πραγματικό κομφούζιο προκαλώντας ήδη τις πρώτες αντιδράσεις των δημοτών.
Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι από τα πλέον κρίσιμα και δύσκολα θέματα και γιʼ αυτό οφείλουμε να κάνουμε ειδική συζήτηση με ειδικούς αλλά και τους δημότες ώστε να καταλήξουμε σε προτάσεις προς την κοινωνία, με πυρήνα τις ιδέες που έχουμε επεξεργαστεί.
Ο αντιδημοκρατικός, δικομματικός έλεγχος των θεσμικών οργάνων γίνεται σαφής από τη πρόταση του Υπουργείου που δόθηκε για συζήτηση.
Είναι η πιο αντιδημοκρατική αντίληψη που έχει διατυπωθεί από υπουργείο τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό γιατί ενώ προσπαθεί να ελέγξει τις διοικήσεις των οργάνων της Αυτοδιοίκησης, επιδιώκει επιπλέον τη συγκρότηση ολιγάριθμων γενικών συνελεύσεων όπου η παρουσία των Δημάρχων είναι εξασφαλισμένη σε αντίθεση με αυτή των Δημ. Συμβούλων που είναι ισχνή. Παράλληλα αποκλείει τις παρατάξεις της αριστεράς και αποτυπώνει θεσμικά τον απόλυτο δικομματισμό, γεγονός πρωτοφανές στην Αυτοδιοίκηση. Ο στόχος είναι η μετατροπή των πολιτικών οργάνων των ΟΤΑ σε πειθήνια, απόλυτα ελεγχόμενα σώματα με «υπαλληλική» σχέση προς το υπουργείο.
Από τα λίγα που αναφέρθηκαν μέχρι τώρα φαίνεται ότι η δύσκολη κατάσταση στην Τ.Α θα γίνει χειρότερη, θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα περαιτέρω λειτουργίας, ιδιαίτερα των Δήμων. Χρειάζονται συγκεκριμένες παρεμβάσεις που θα μας συνδέουν με το όραμά μας για μια δημοκρατική, αποτελεσματική αυτοδιοίκηση, θεσμό λαϊκό – συμμετοχικό. Για να το πετύχουμε πρέπει αφενός να αναπτυχθούν κινήσεις – κινήματα πολιτών κατά τόπους με βάση συγκεκριμένα προβλήματα, αφετέρου να έχουμε όσο το δυνατόν, ουσιαστικότερη, θετική παρουσία στους θεσμούς.
Το κόμμα μας θα πρέπει να δώσει μεγάλη βαρύτητα στην Τ.Α. συμβάλλοντας στη ανασυγκρότηση και λειτουργία των υπαρχόντων, αλλά και στη διαμόρφωση νέων δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων. Γιατί η γειτονιά και ο Δήμος αποτελούν τους χώρους συνάντησης του λαϊκού κόσμου πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και αφορούν την ανεργία, την επισφαλή εργασία και τη φτώχεια, όσο και σε ζωτικές καθημερινές ανάγκες συνδεδεμένες με έργα και υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης.
Μπορούμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, στην κοινωνική στήριξη των τοπικών αγορών, σε εθελοντικές υπηρεσίες κοινωνικής εργασίας (ιατρεία, σχολεία μεταναστών, κοινωνικά κέντρα διάδοσης τη γνώσης, κοινωνικά παντοπωλεία κλπ).
Η σημερινή περίοδος είναι ευνοϊκή για ουσιαστική λειτουργία και παρέμβαση στα περιβαλλοντικά μέτωπα μιας και είναι επίκαιρη η προσπάθεια ξεπουλήματος δημοσίων χώρων και φυσικού περιβάλλοντος. Στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης αλλά και του «χρέους» αναπτύσσονται νέες περιοχές κερδοφορίας του κεφαλαίου στους τομείς της ενέργειας, της διαχείρισης των απορριμμάτων, της τουριστικής εκμετάλλευσης και καταστροφής περιοχών εξαιρετικού φυσικού κάλλους.
Σʼ αυτές τις προσπάθειες ενημέρωσης, συγκρότησης μετώπων αντίστασης και επεξεργασίας εναλλακτικών προτάσεων, επιδιώκουμε τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, όλων αυτών που αποδεσμεύονται από τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές, κατοίκων της γειτονιάς και του Δήμου και θέλουν να τις ανατρέψουν.
Αθήνα, 9/4/2011