Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χειρίζεται το μεγάλο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που χειρίζεται και το ζήτημα της οικονομίας.
Όπως και με την οικονομία ,έτσι και με τα απορρίμματα, για να λύσουν τάχα τα προβλήματα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει , παραδίδουν την διαχείρισή τους στα εργολαβικά συμφέροντα και υποθηκεύουν το μέλλον περιβαλλοντολογικά και οικονομικά.
Για την δημιουργία του κατάλληλου κλίματος και προκειμένου να περάσει αυτή η πολιτική, έχουν εφευρεθεί και οι απαραίτητοι « κακοί», όπως οι εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση , οι λαϊκιστές δήμαρχοι και οι κάτοικοι που δεν θέλουν ΧΥΤΑ στην περιοχή τους , οι ανίκανοι πολίτες που δεν μπορούν να πετούν τα σκουπίδια τους σε κάδους ανακύκλωσης.
Τα γνωστά αυτά επιχειρήματα λέγονται για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι να κρύψουν οι ίδιοι τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για την σημερινή κατάσταση και ο δεύτερος να προετοιμάσουν το έδαφος προκειμένου να παραδώσουν την διαχείριση στα εργολαβικά συμφέροντα.
Αυτοί οι ίδιοι για δεκαετίες συντηρούσαν ένα φαύλο σύστημα στην διαχείριση με το γνωστό δόγμα «με ένα τρόπο (ταφή) και σε ένα τόπο (δυτική Αθήνα)» προκειμένου να ελέγχουν αυτοί και οι συνεργαζόμενοι εργολάβοι το χρυσοφόρο κύκλωμα των σκουπιδιών.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου σπαταλήθηκαν και εξακολουθούν να σπαταλούνται εκατοντάδες εκατομμύρια που δόθηκαν ως αντισταθμιστικά στους δήμους που δέχτηκαν την λειτουργία της μίας και μοναδικής χωματερής στα όρια τους, σε βάρος των τοπικών κοινωνιών.
Εξ αιτίας αυτής της πολιτικής η διαχείριση των αστικών αποβλήτων τείνει να αποτελέσει ένα διαρκές πεδίο συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων , που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις (πχ Κερατέα).
Οι αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις που έχουν αναπτυχθεί συνδέονται:
• Με την άρνηση αποδοχής των επιλεγμένων ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ ή των ολοκληρωμένων εγκαταστάσεων διαχείρισης αποβλήτων (ΟΕΔΑ)
• Με την αμφισβήτηση της επάρκειας και της ασφάλειας (από περιβαλλοντικής άποψη ) των εγκαταστάσεων.
• Με διαφωνίες στις μεθόδους διαχείρισης των αποβλήτων (πχ βιοξήρανση, καύση κλπ)
• Με την άρνηση χρήσης δευτερογενών καυσίμων από την επεξεργασία των σύμμεικτων απορριμμάτων στη βιομηχανία. (πχ RDF στο Αλιβέρι και SRF στον Βόλο κ.α.).
• Με το χαρακτήρα των φορέων διαχείρισης των απορριμμάτων. Θα έχει δηλαδή, δημόσιο χαρακτήρα ή ιδιωτικό; Θα γίνεται με δημόσιο χρήμα ή με ιδιωτικά κεφάλαια; Θα έχει κόστος για τον πολίτη και ποιο; Θα αποφέρει κέρδη και ποιος θα τα καρπώνεται;
Τι αντιπροσωπεύουν αυτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις που πολλές φορές εξελίσσονται σε συγκρούσεις:
• Την αδυναμία ελέγχου ενός μοντέλου λειτουργίας της κοινωνίας μας, που οδηγεί σε μια συνεχή αύξηση της ποσότητας των παραγόμενων αστικών αποβλήτων.
• Την υποχώρηση των κριτηρίων του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος, στους σχεδιασμούς της πολιτείας και στο συγκεκριμένο ζήτημα.
• Την εμφανή εμπλοκή μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που ασκούν τεράστιες πιέσεις για την επιλογή λύσεων, που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
• Την τοπικιστική οπτική πολλών από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών.
• Την απουσία συμφωνίας σε μια συνεκτική εναλλακτική πρόταση, στο επίπεδο της κοινωνίας των ενεργών πολιτών, παρά τις αξιόλογες επεξεργασίες του περιβαλλοντικού κινήματος.
Θεωρούμε ότι η όποια προσπάθεια διαμόρφωσης ενός πλαισίου διαχείρισης δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται από μια αντίληψη συλλογικής και δίκαιης αντιμετώπισης και κατανομής βαρών.
Σημεία προτεινόμενης Εναλλακτικής Πρότασης:
Μείωση της ποσότητας και του όγκου των απορριμμάτων. Αυτό μπορεί να συμβεί με:
• Επαχρησιμοποίηση συσκευασιών και άλλων τυποποιημένων προϊόντων – υλικών.
• Οικιακή κομποστοποίηση.
• Δυνατότητα κατασκευής μικρών αποκεντρωμένων μονάδων κομποστοποίησης.
• Υποχρέωση χρήσης μηχανικών κομποστοποιητών από τους μεγάλους παραγωγούς οργανικών (στρατόπεδα, νοσοκομεία, μεγάλα ξενοδοχεία, μεγάλοι χώροι εστίασης, ΟΤΑ)
• Βελτίωση υπαρχόντων και λειτουργία νέων συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης.
• Διαλογή στην πηγή με 4 κάδους. (χαρτί, πλαστικά-γυαλί-μέταλλο-ξύλο, βιοαποδομήσιμα υλικά, υπολλείμματα.)
• Να αποκλειστούν τεχνολογίες, όπως η βιολογική ξήρανση σύμμεικτων αστικών απορριμμάτων, που οδηγούν στη θερμική επεξεργασία τους (πυρόλυση, αεριοποίηση, καύση). Οι μέθοδοι αυτές έχουν υψηλό επενδυτικό και λειτουργικό κόστος, Εμφανίζουν σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα και δεσμεύουν τους ΟΤΑ για παροχή σύμμεικτων απορριμμάτων δυσχεραίνοντας την διεύρυνση της ανακύκλωσης.
Τα παραπάνω μπορούν να συμπυκνωθούν πολιτικά και κινηματικά σε δυο βασικά αιτήματα διεκδίκησης:
• Αναθεώρηση του περιφερειακού σχεδίου διαχείρισης στερεών αποβλήτων Αττικής, που εκτός των άλλων θεωρεί αποδεκτές όλες τις τεχνολογίες επεξεργασίας, αξιοποίησης των αστικών στερεών αποβλήτων.
• Ακύρωση των αποφάσεων έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για τις εγκαταστάσεις βιολογικής ξήρανσης στην ΟΕΔΑ Δυτικής Αττικής (εγκρίθηκαν 5/1/2011).
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS