Στις 20/12/2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον κανονισμό αριθ. 1927/2006 αποφάσισαν τη σύσταση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (Ε.Τ.Π.) «μέσω του οποίου η Κοινότητα μπορεί να επιδείξει αλληλεγγύη προς τους εργαζομένους που πλήττονται από απολύσεις λόγω διαρθρωτικών αλλαγών στο παγκόσμιο εμπόριο».
Στις 18 Ιουνίου 2009 τροποποιήθηκε το κανονιστικό πλαίσιο 1927/2006 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής την Παγκοσμιοποίηση (Ε.Τ.Π.) που διαθέτει 500 εκ. ευρώ το χρόνο για βοήθεια σε εργαζόμενους που χάνουν την δουλειά τους περιορίζοντας την απαίτηση για τον αριθμό απολύσεων σε μια επιχείρηση σε 500 εργαζόμενους από 1.000 που ίσχυε αρχικά. Οι απολύσεις αυτές μπορεί να λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο τεσσάρων ή και εννέα μηνών και επιπλέον ο νέος κανονισμός επιτρέπει σε οικονομίες με μικρό αριθμό εργαζομένων ανά επιχείρηση να ωφεληθούν από το ταμείο. Οι κυβερνήσεις μπορούν να αιτηθούν βοήθειας και το έχουν κάνει όλες εκτός από την ελληνική κυβέρνηση. Εν μέσω μιας κοινωνικής και οικονομικής λαίλαπας που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους στην χώρα μας, το Υπουργείο Εργασίας μόλις τώρα ετοιμάζει μια αίτηση για αυτό το Ταμείο που αφορά τους απολυμένους από την επιχείρηση ALDI.
Στη χώρα μας και ειδικότερα στη Βόρεια Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, την κρίσιμη τελευταία 10ετία δεκάδες επιχειρήσεις από κλάδους όπως π.χ. της κλωστοϋφαντουργίας (Λαναράς, Belle κλπ.) μετέφεραν τις δραστηριότητές τους σε χώρες των Βαλκανίων (Π.Γ.Δ.Μ, Βουλγαρία) με αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι στην Ελλάδα να χάσουν τις θέσεις εργασίας τους.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ίδιου του Ε.Τ.Π ( 29/3/11), το Ταμείο έχει καταβάλει 19.3 εκατομμύρια ευρώ σε πέντε χώρες μέλη της Ε.Ε. Από αυτά, τα 8.3 διατίθενται στη Γερμανία παρότι διαθέτει την πιο ισχυρή οικονομία στην Ένωση και 5.4 εκ στην Ισπανία που, ως χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αντιμετωπίζει έντονα οικονομικά προβλήματα σχεδόν όμοια με της χώρας μας. Μόλις το 2009 εγκρίθηκαν, ανάμεσα σε δεκάδες άλλες, επτά αιτήσεις που έκανε η κυβέρνηση της Ολλανδίας για βοήθεια ακόμα και για 111 απολύσεις, και η κυβέρνηση της Δανίας για 139 απολύσεις σε μια επιχείρηση. Οι πλούσιες αυτές χώρες ζήτησαν βοήθεια για τους ανέργους τους, όχι όμως η κυβέρνηση της Ελλάδας. Ωστόσο το επιχείρημα ότι δεν είχε η Ελλάδα τον απαιτούμενο αριθμό απολύσεων ανά επιχείρηση δεν μπορεί να τεκμηριωθεί.
Η ελληνική κυβέρνηση, με δεδομένη τη βαθειά κρίση της οικονομίας και την υψηλή ανεργία που οφείλεται και στη μετεγκατάσταση ελληνικών επιχειρήσεων σε τρίτες χώρες κατά τα προηγούμενα χρόνια, θα ήταν αναμενόμενο να ζητήσει την αρωγή του Ε.Τ.Π. για τη στήριξη προγραμμάτων για εργαζόμενους που έχασαν τις δουλειές τους σε κλάδους που πλήττονται άμεσα από την παγκοσμιοποίηση. Παρʼ όλα αυτά η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκου Χουντή στις 14/12/10 στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο διευκρίνισε ότι ουδέποτε υποβλήθηκε από την πλευρά της Ελλάδας αντίστοιχη αίτηση στο Ε.Τ.Π.
Επειδή στην κρίσιμη οικονομική συγκυρία που ζούμε το ελληνικό κράτος δεν δύναται να δείχνει κοινωνική αναλγησία, αδιαφορώντας για την απορρόφηση κονδυλίων που θα βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων που οδηγούνται στην ανεργία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και ευρύτερα του «φαινομένου» της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης,
ερωτάται η κα Υπουργός:
1. Γιατί η κυβέρνηση, όπως αναφέρει ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν έχει ζητήσει ποτέ μέχρι σήμερα οικονομική βοήθεια από το Ε.Τ.Π. για προγράμματα στήριξης και επανένταξης απολυμένων στην αγορά εργασίας;
2. Ποιες ενέργειες σχεδιάζει να κάνει η κυβέρνηση, με βάση το δικαίωμα χρηματοδότησης από το Ε.Τ.Π., όσον αφορά τους εργαζόμενους επιχειρήσεων που υπολειτουργούν, σε περίπτωση που οι τελευταίες κλείσουν και οι εργαζόμενοι αυτοί μείνουν άνεργοι;
Η ερωτώσα βουλευτής
Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS