Μα έχουμε ήδη αποκλειστεί από τις αγορές και ταυτόχρονα υποβάλουμε τους πολίτες σε μια εξαιρετικά επώδυνη στάση πληρωμών. Στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στους ελεύθερους επαγγελματίες. Βιώνουμε ήδη όλες τις αρνητικές συνέπειες μιας πτώχευσης και κρατάμε και το χρέος από πάνω ως βραχνά που μας πνίγει. Συνεπώς ας ξεκινήσουμε από τη διαπίστωση ότι χειρότερα δε γίνεται και ας ανιχνεύσουμε εναλλακτικές. Πεποίθησή μας, που στηρίζεται σε δεκάδες αντίστοιχα ιστορικά προηγούμενα, είναι ότι μια κυβέρνηση που θέλει να υπερασπιστεί το λαό και βάζει όρια, αναγκάζει εν τέλει τους κερδοσκόπους να τα αποδεχτούν για να μη τα χάσουν όλα.
Το γεγονός ότι τα νούμερα, δε βγαίνουν σε καμία των περιπτώσεων. Τελεία και παύλα. Το μνημόνιο κατέρρευσε. Μαγειρεύεται λοιπόν νέο μόνιμο μνημόνιο με τους όρους των δανειστών. Νέα μέτρα των οποίων ο τελικός αριθμός μεγαλώνει διαρκώς λες και είναι ένδειξη στο ταξίμετρο. 22, 23, 27 δις. Ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου. Οι όροι των δανειστών είναι όροι και της εγχώριας διαπλοκής και οικονομικής ολιγαρχίας που τη βρίσκεις όποια πέτρα και αν σηκώσεις. Στην Κερατέα, στους αυτοκινητόδρομους, στα ορυχεία. Αυτό το κατεστημένο πρέπει να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα να βάλει το χέρι στην φουσκωμένη τσέπη του. Ο καιρός που κάθονταν στο σβέρκο του κόσμου και δε τους μίλαγε κανείς τελείωσε. Τους έχουν πάρει χαμπάρι και οι πέτρες. Και σας μιλάω ειλικρινά. Δε με νοιάζει αν συκοφαντούν και εμένα και το κόμμα μου. Πολύ λίγοι τους πιστεύουν πια.
Στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές μπορεί να υπάρχουν. Η υπέρβασή, όμως, δε μπορεί να αποτελεί προϋπόθεση συνεννόησης και συνεργασίας όταν η κοινωνία κατεδαφίζεται. Σε κάθε περίπτωση η Πορτογαλία δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι δυνάμεις της αριστεράς. Η συντήρηση κομματικών μαγαζιών μπορεί να είναι προτεραιότητα για κάποιους αλλά δεν είναι λύση για το λαό που αναζητά διέξοδο και μια νέα πλειοψηφία.
Πιστέψτε με έχω συναντήσει πολύ κόσμο της συντηρητικής παράταξης που μας παρατηρεί με ενδιαφέρον, κυρίως γιατί αναγνωρίζει στις προθέσεις μας ανιδιοτέλεια και προτεραιότητα να σώσουμε τη χώρα και όχι το τομάρι μας. Δεν μετράμε τον κόσμο με αριστερόμετρο. Επιδιώκουμε να διαμορφώσουμε ένα νέο συνασπισμό εξουσίας, μια νέα πλειοψηφία με στόχο να σταματήσει η κατηφόρα του μνημονίου. Όταν αυτό το είπα, τα κυβερνητικά παπαγαλάκια ξαναθυμήθηκαν το βρώμικο ʼ89, την ίδια ώρα που ο κ. Παπανδρέου απολαμβάνει επισήμως τη συναίνεση του κ. Καρατζαφέρη, της κ. Μπακογιάννη. Πρόκειται για γελοίο φαινόμενο.
Μεγάλος ασθενής είναι ο ιδιωτικός τομέας που γιγαντώθηκε με τις πλάτες του δημοσίου και δημιούργησε και τη βαθιά διεθνή οικονομική κρίση. Το στρεβλό δημόσιο και το γρηγορόσημο στις εφορίες και στις πολεοδομίες είναι γέννημα θρέμμα του πελατιακού δικοματισμού, που μας έφερε εδώ. Με πρόσχημα αυτή τη αποκρουστική πλευρά του κράτους η μνημονιακή εξουσία επιδιώκει να πάψει όποιαδήποτε δημόσια παρέμβαση για την κάλυψη των βασικών κοινωνικών αναγκών όπως η παιδεία, η υγεία, η συγκοινωνία και η κοινωνική προστασία. Αυτά είναι για αυτούς νέα πεδία για κερδοφορία. Εν μέσω κρίσης όμως μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού σπρώχνεται στο περιθώριο. Αν το κράτος αποσυρθεί οριστικά από δραστηριότητες που μειώνουν τη φτώχια στην πράξη, οι συνέπειες τις κρίσης θα είναι ακόμα πιο οδυνηρές.
Για ποια επιτροπή ανταγωνισμού μου μιλάτε, στη πιο «καρτελοποιημένη» οικονομία της Ευρώπης;; Στη βενζίνη υπάρχει ιδιωτικό μονοπώλιο, και η τιμή του λίτρου κοντεύει τα δύο ευρώ. Αυτό από μόνο του είναι σκάνδαλο. Από την επιτροπή ανταγωνισμού θα περίμενε κανείς να προστατεύει τους πολίτες και όχι τα μονοπώλια, καθώς και να κρατάει τουλάχιστον τα προσχήματα. Τις απαντήσεις τις αναμένουμε με ενδιαφέρον από την πολιτική ηγεσία πριν η βενζίνη πάει στα 3 ευρώ το λίτρο.
Εδώ επιδιώκουμε ένα ευρύ μέτωπο από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό αφορά και τις συγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας, αλλά και τα στελέχη και ο κόσμος που πίστεψε στις κάλπικες υποσχέσεις Παπανδρέου και τώρα αισθάνεται προδομένος. Πως θα μπορούσαν λοιπόν, να χωράνε τόσοι πολλοί και να περισσεύουν οι πρώην πρόεδροι του Κόμματος. Στην πολιτική δεν χωράνε ούτε πείσματα, ούτε εμμονές.
Είχα προειδοποιήσει εγκαίρως ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει προβοκάτσια εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποπροσανατολίσει τη κοινή γνώμη και να συσπειρώσει τον κόσμο της. Με τη πρώτη ευκαιρία το έπραξε, τη προηγούμενη μάλιστα της ανακοίνωσης των νέων μέτρων. Ο νοών νοείτω. Όσο για τις κατηγορίες περί αντισυγκεντρώσεων, είναι τουλάχιστον ανιστόρητο να συγκρίνουν την αυθόρμητη διαμαρτυρία, ακόμα και την αποδοκιμασία ενάντια στην εξουσία, που είναι αυτονόητο στοιχείο της δημοκρατίας, με τις βίαιες και υποκινούμενες από την ίδια την εξουσία αντισυγκεντρώσεις ενάντια στη διωκόμενη αριστερά, τη δεκαετία του ʼ60. Είπαμε ότι την έχουν ψωνίσει, αλλά όχι και να παρομοιάζουν τον εαυτό τους με το Λαμπράκη, οι κατεδαφιστές της Ελληνικής κοινωνίας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS