• Εγκληματικό το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας
• Γιατί να πωληθεί ο κερδοφόρος ΟΠΑΠ;
• Χρειάζεται άμεση έξοδος από το μνημόνιο και παραγωγική ανασυγκρότηση
• Χρειάζεται επιθετική αναδιαπραγμάτευση και όχι αναδιάρθρωση με μνημόνιο όπως αυτή που προωθείται
• Κούρεμα ομολόγων που κρατούν οι τράπεζες
• Αποπληρωμή του χρέους κατά τις αντοχές μας με βάση την ανάπτυξη και την απασχόληση
• Η ακριβή βενζίνη οφείλεται στο ιδιωτικό μονοπώλιο των ΕΛΠΕ. Πρέπει να περάσει στο δημόσιο.
• Υπάρχουν σκέψεις για άλλη κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το μνημόνιο. Και ο Καρατζαφέρης αναζητά ρόλο
• Γιατί να μην είναι ενωτική η συγκέντρωση την πρωτομαγιά;
• Ο κ. Μαγκούφης ξυλοκόπησε ακτιβίστρια του κινήματος των διοδίων και ακόμα η κυβέρνηση να τον καταδικάσει. Φανταστείτε να σήκωνε χέρι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
- Κατά πόσον σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή, κατά πόσο δηλαδή είναι ένα σχήμα που μπορεί να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε όταν ήταν στα πρώτα του βήματα ή κατά πόσον έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα…
Δεν νομίζω ότι έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πρωτότυπη συμμαχία δυνάμεων στο χώρο της αριστεράς, που έχει .. κυρίως αυτό που ευαγγελίζεται είναι την προοπτική …… παρά τις διαφωνίες που πολύ καλά γνωρίζετε περισσεύουν στο χώρο της αριστεράς. Και νομίζω ότι ιδιαίτερα στις μέρες μας, μέρες που είναι εξαιρετικά δύσκολες, τραγικές θα έλεγε κανείς, με τις εξελίξεις στην οικονομία και την κοινωνία, μας αναγκάζουν όλους αυτές οι εξελίξεις να αναστοχαστούμε εάν οι διαφορές μας είναι σημαντικότερες απ΄ αυτά που μας ενώνουν. Μ΄ αυτή την έννοια μάλλον γίνεται πιο επίκαιρος ο ΣΥΡΙΖΑ απ΄ ότι …
- Πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για τη χώρα μας και την οικονομία και τους Έλληνες;…
Νομίζω ότι είναι τραγικά. Αρέσκομαι να μιλώ τη γλώσσα της αλήθειας. Πολλές φορές έχω κατηγορηθεί γι αυτό από τον Πρωθυπουργό στη Βουλή ότι τρομοκρατούμε ως ΣΥΡΙΖΑ συνολικά την ελληνική κοινωνία, ότι είμαστε μάντεις κακών. Όμως δυστυχώς φάνηκε, οι εξελίξεις μας επιβεβαίωσαν. Δεν τρομοκρατούσαμε εμείς. Αυτοί οι οποίοι έκαναν αυτές τις τραγικές επιλογές τελικά, όχι μόνο τρομοκράτησαν, αλλά έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε ένα αδιέξοδο. Πριν από ένα χρόνο περίπου συζητάγαμε για το αν θα μπούμε στο ΔΝΤ, στην τρόικα και τότε παρόμοια συζήτηση που γίνεται και τώρα για την αναδιάρθρωση. Όλοι διέψευδαν στην αρχή. Κανείς δεν το επιβεβαίωνε. Εμείς είχαμε βγει και είχαμε πει ότι είναι μια τραγική επιλογή, αδιέξοδη επιλογή, η οποία, αν ληφθεί τελικά, θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, δηλαδή θα διογκώσει το χρέος. Ξέραμε, δεν ήταν καινούργιο, το ΔΝΤ είχε μια διεθνή εμπειρία παρέμβασης σε οικονομίες που βρίσκονταν σε κρίση χρέους που ήταν καταστροφική, ιδίως στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.
- Γιατί το ΔΝΤ, αφού γνωρίζει εκ των προτέρων την αποτυχία αυτών των συνταγών, εμμένει σ΄ αυτές τις συνταγές που οδηγούν σε ένα προδιαγεγραμμένο σχεδόν αποτέλεσμα…
Εξαρτάται ποιος είναι ο στόχος. Εάν ο στόχος είναι η διάσωση της κοινωνίας, τότε είναι αποτυχημένες οι επιλογές. Εάν ο στόχος είναι η διάσωση των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου και των όποιων επενδυτών επενδύουν σε ομόλογο και θέλουν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, τότε μπορεί αυτός ο στόχος μ΄ αυτό το μίγμα πολιτικής να επιτευχθεί…
- Όμως στη σημερινή οικονομία που σε ομόλογα επενδύουν και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι λίγο απλουστευτικό να λέμε ο κακός κερδοσκόπος όταν απ΄ αυτά τα ασφαλιστικά ταμεία θα πάρουν τις συντάξεις τους οι συνταξιούχοι που πλήρωναν όλη τους τη ζωή τις εισφορές..
Ναι, είναι ένα μέρος που είναι στα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτό όμως δεν αθωώνει τους κερδοσκόπους που παίζουν πολύ μεγάλα παιχνίδια και με τα ομόλογα και με τα ασφάλιστρα κινδύνου. Είναι σαν να έχεις ένα προπονητή μιας ομάδας που να αμείβεται αν η ομάδα πάρει το πρωτάθλημα και να αμείβεται ταυτόχρονα αν η ομάδα πέσει στη Β΄ Εθνική. Αυτοί οι λεγόμενοι επενδυτές, οι κερδοσκόποι κερδίζουν κι από δύο πλευρές.
Όμως έλεγα πριν, και θέλω αυτό να το επισημάνω, ότι πριν από ένα χρόνο που μπήκαμε στο ΔΝΤ ήταν τραγική αυτή η επιλογή. Όχι μόνο γιατί διόγκωσε το χρέος κι αυτή τη στιγμή η αναδιάρθρωση είναι προ των πυλών όσο κι αν την ξορκίζουμε. Κυρίως, επειδή ήταν το αντίστροφο απ΄ αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε. Θα έπρεπε να κερδίσουμε χρόνο, θα έπρεπε να οργανώσουμε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Θα έπρεπε να κάνουμε συμμαχίες με τις χώρες της Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα κρίσης χρέους και ταυτόχρονα θα έπρεπε να σχεδιάζουμε από τότε, και όχι τώρα στο παραπέντε, ένα σχέδιο για την επίλυση της κρίσης του χρέους, για μια δίκαιη ρύθμιση των χρεών μας. Τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου… Τίποτε..
- Επειδή όμως είχαμε φτάσει σ ένα σημείο εις το μη περαιτέρω, δεν ήταν μονόδρομος κατά τη γνώμη σας αυτή η επιλογή;.. Δηλαδή, η Ευρώπη δεν είχε μηχανισμό, αναγκάστηκε να δημιουργήσει έναν μηχανισμό για να προχωρήσει στη διάσωση χωρών όπως η Ελλάδα. Δεν ήταν μονόδρομος σ΄ εκείνη τη φάση;.. Οι δανειακές ανάγκες δεν ήταν τόσο επείγουσες…
Δεν ήταν μονόδρομος. Θα έπρεπε πάση θυσία να ροκανίσουμε εμείς το χρόνο και όχι να δώσουμε το χρόνο στους πιστωτές μας να ξεφορτωθούν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Να κερδίσουμε όσο χρόνο μπορούσαμε ούτως ώστε να διαπραγματευτούμε σκληρά μια ρύθμιση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που θα ήταν επωφελής στον ελληνικό λαό και όχι μια ρύθμιση αναδιάρθρωσης, πώς την λένε τώρα, η οποία είναι μια διαδικασία πτώχευσης με πάρα πολύ αρνητικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Και αυτά εμείς τα λέγαμε ένα χρόνο πριν και επιβεβαιωνόμαστε τώρα. Και μιλάγαμε για την αναδιάρθρωση που θα έρθει, αλλά το ζήτημα είναι πώς θα γίνει. Και θυμάστε τότε είχα δει….. δεν τολμούσα ιδίως στα μεγάλα κανάλια να βγω και να πω τη λέξη επαναδιαπραγμάτευση, πέφτανε να με φάνε…
- Σωστά λέτε.. Το θυμόμαστε.. Και παράλληλα βλέπουμε σήμερα αυτό το θέμα είναι πλέον κοινό…
… τους ίδιους συναδέλφους σας να λένε κιόλας, μα εμείς τα λέγαμε. Φαίνεται θεωρούν ότι ο ελληνικός λαός έχει μνήμη χρυσόψαρου. Δυστυχώς δεν έχει. Καταλαβαίνει ο ελληνικός λαός.
Υο πιο σημαντικό απ΄ όλα, πέραν της κρίσης χρέους, που είναι αδιανόητο να θεωρεί κανείς ότι μπορεί να αντιμετωπίσει ένα χρέος που έχει φτάσει στο 150% του ΑΕΠ, εδώ υπάρχει κι ένα ζήτημα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Μπαίνω στην υποθετική περίπτωση ότι αύριο το πρωί έρχεται κάποιος και λέει, μάλιστα, το 50% του χρέους σας το χαρίζω. Πώς θα βγούμε από την κρίση όταν δεν οχιές πολιτική ανάπτυξης. Πώς θα βγούμε από την κρίση όταν όποιους παραγωγικούς τομείς και παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας τους καταστρέφουμε. Να σας δώσω παραδείγματα. Η Λάρκο ήταν μια από τις σημαντικότερες εταιρείες παραγωγής νικελίου παγκοσμίως. Η τιμή του νικελίου παγκοσμίως αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Κανένας σχεδιασμός δεν υπάρχει. Την ξεπούλησαν. Κανένας σχεδιασμός για την παραγωγική εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας, που είναι σημαντικός.
Να σας δώσω δεύτερο παράδειγμα. Οι μονάδες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων. Η Βιομηχανία Ζάχαρης την οποία εκποιούμε. Η Βιομηχανία Ζάχαρης είχε τη δυνατότητα να προμηθεύει με ζάχαρη σε χαμηλή τιμή τις μεταποιητικές βιομηχανίες στο Ν. Πέλλας, όπου φτιάχνουν την κομπόστα, τη ροδάκινο, που είχαν πολύ μεγάλες εξαγωγές τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Ρωσία. Τώρα η παραγωγή θα πέσει στο 50% γιατί έκλεισε η ΕΒΖ.
- Από τα πέντε εργοστάσια που έχει στην Ελλάδα μόνο τα δύο λειτουργούν και μάλιστα έχει και χρέη γύρω στα 110 εκατομμύρια στην Αγροτική Τράπεζα…
Βεβαίως έχει χρέη, γιατί μια επιχείρηση η οποία θέλει να επενδύσει κάποιες φορές μπορεί να μην είναι παραγωγική χρονιά, αλλά όταν βλέπεις ότι σε διεθνές επίπεδο η τιμή των τροφίμων αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς γιατί μπαίνουν στην αγορά των τροφίμων χώρες που ήταν εκτός, και μιλάμε για ενάμισι τρεις πληθυσμό, μιλάμε για την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, μπαίνουν στην αγορά και αυξάνονται 400% πάνω οι τιμές, αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτά τα χρέη, οι ζημιές των προηγούμενων χρόνων των 100 εκατομμυρίων πολύ εύκολα θα καλυφθεί. Όμως η αντίληψη που επικρατεί δυστυχώς για την οξοποίηση της περιουσίας είναι μια λογιστική αντίληψη εκποίησης, όπως λογιστική αντίληψη εξυπηρέτησης προς τους δανειστές ήταν και η αντίληψη αντιμετώπισης του προβλήματος της κρίσης του χρέους.
- Δεν πρέπει όμως να πουλήσουμε τα ασημικά όταν βρισκόμαστε σε μια τόσο δεινή θέση κι όταν έχουμε χρέος που πνίγει σαν θηλιά το λαιμό της χώρας;…
Όχι, το αντίθετο θα πρέπει να κάνουμε. Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όποιες πλουτοπαραγωγικές πηγές έχουμε ως χώρα προκειμένου να σηματοδοτήσουμε μια ανάπτυξη μόνιμη, διαρκή και με προοπτική. Αλλιώς αν ξεπουλήσουμε ό,τι έχει απομείνει, μπορεί να εξοικονομήσουμε πρόσκαιρα κάποια χρήματα τα οποία δεν θα είναι ούτε ικανά να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του χρέους. Γιατί όταν το χρέος είναι 350 δις , ακόμα και 50 δις -που αμφιβάλλω αν θα βρεθούν- δεν πρόκειται να λύσουν κανένα πρόβλημα.
Να δώσω πάλι παραδείγματα για να καταλαβαίνει ο κόσμος τι λέμε. Ο ΟΠΑΠ, για παράδειγμα, είναι μια κερδοφόρος επιχείρηση, κερδίζει περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για το ελληνικό δημόσιο,. Εάν τον πουλήσουμε έναντι 1,5- 2 δις, θα πάρουμε κάποια χρήματα τα οποία θα παίρναμε μέσα σε τρία χρόνια και θα είχαμε όμως όλα τα επόμενα χρόνια αυτό το εργαλείο για να ασκήσουμε επενδυτική και αναπτυξιακή πολιτική, για να στηρίξουμε τα ασφαλιστικά ταμεία.
Εδώ λοιπόν πρόκειται για μια εγκληματική αντίληψη, λογιστική αντίληψη, η οποία δεν είναι -θα μιλήσω ξεκάθαρα- δεν πρόκειται για λάθος επιλογές ή για κακή αντίληψη των πραγμάτων. Είναι συνειδητές επιλογές της κυρίαρχης οικονομικής ελίτ του τόπου, που θέλησε μέσα από το μνημόνιο κι απ΄ αυτή την σκληρή ταξική πολιτική αναδιανομής του πλούτου, να αντιμετωπίσει δηλαδή την κρίση σαν μια μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργήσει συνθήκες στη χώρα μας μεγάλης κερδοσκοπίας.
- Είχατε χαρακτηρίσει σε συνέντευξή σας τον Γ. Παπανδρέου και τους στενούς του συνεργάτες μαθητευόμενους μάγους του νεοφιλελευθερισμού. Η δική σας εναλλακτική πρόταση ποια είναι;…
Νομίζω ότι απ΄ αυτά που είπα μέχρι τώρα σκιαγραφείται και περιγράφεται ένα εναλλακτικό μοντέλο αντιμετώπισης της κρίσης.,
Το πρώτο λοιπόν που θέλουμε να κάνουμε είναι να βγούμε από το μνημόνιο. Να ξεφύγουμε απ΄ αυτόν τον βραχνά που μας βυθίζει ολοένα και πιο γρήγορα, απ΄ ότι φαίνεται, σ΄ αυτήν την κινούμενη άμμο του χρέους, μας οδηγεί στη χρεοκοπία την κοινωνία αλλά και την οικονομική. Σήμερα τα πρωτοσέλιδα στη Wall Street Journal λένε, αν δεν το λέτε εσείς πτώχευση, .. πτώχευση .. Πρέπει να βγούμε άμεσα, όσο πιο γρήγορα να βγούμε και να αναζητήσουμε εναλλακτικές πηγές δανειοδότησης. Βεβαίως αυτό σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο απ΄ ότι ένα χρόνο πριν, όταν μ΄ αυτές τις εγκληματικές επιλογές ο Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου μας οδήγησαν σ΄ αυτό τον βραχνά.
Αλλά δεν αρκεί να βγούμε από το μνημόνιο. Χρειάζεται σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Χρειάζεται σχέδιο εξόδου από την ύφεση, δηλαδή σχέδιο ανάπτυξης. Χρειάζεται σχέδιο αναδιανομής του πλούτου με ενίσχυση της ενεργούς ζήτησης. Και χρειάζεται βεβαίως και σχέδιο αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου και σχέδιο ενίσχυσης συγκεκριμένων κλάδων της οικονομίας.
Επιπλέον, θα σας έλεγα, ότι το ζήτημα του χρέους είναι κομβικό. Μιας και μιλάμε για την αναδιάρθρωση η οποία έρχεται. Η αναδιάρθρωση δε θα λύσει τα προβλήματα και χρειάζεται μια επιθετική, λέμε εμείς, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους πιστωτές….
- Άρα θεωρείτε ότι το κούρεμα πρέπει να είναι βασικό συστατικό στοιχείο αυτής της πρότασης της δικής μας
Βεβαίως είναι σημαντικό στοιχείο και σας λέω το εξής: κάθετη και όχι οριζόντια. Γιατί, όπως πολύ σωστά αναφέρατε, μεγάλο μέρος ομολόγων κατέχουν ασφαλιστικά ταμεία, μικροεπενδυτές… Το ζήτημα είναι να μπορέσεις να διαπραγματευτείς με εκείνους τους τραπεζικούς ομίλους που κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και αυτή τη στιγμή, βεβαίως, αντιδρούν στη διαδικασία της επαναδιαπραγμάτευσης, του λεγόμενους κουρέματος, γιατί θα χάσουν τα κέρδη τους, όμως καλοδέχονται τη δυνατότητα να παίρνουν με 1% επιτόκιο από την ΕΚΤ, ενεχυριάζοντας ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Να, λοιπόν, ένας τρόπος, αν ήθελε και η ΕΚΤ και η ΕΕ βεβαίως, να δώσει λύση, να αναγκάσει αυτούς τους μεγάλους τραπεζικούς ομίλους να πάνε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης δίχως να επιφορτίσουν νέα δεινά στον ελληνικό λαό. Δηλαδή, με αντάλλαγμα να συνεχίσουν να παίρνουν φτηνά δάνεια από την ΕΚΤ, να δεχτούν μείωση της αξίας των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, μεταφοράς ενός μέρους τους στην ΕΚΤ, διαγραφή επίσης ενός άλλου μεγάλου μέρους. Και επιπλέον θα σας έλεγα και την εξής πρόταση, να συνδεθεί η διαδικασία αποπληρωμής του εναπομείναντος χρέους με την πορεία ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και με δείκτες όπως η ανάπτυξη αλλά και η απασχόληση. Δηλαδή, όσο πηγαίνει καλά η ελληνική οικονομία και μειώνεται η ανεργία να αποπληρώνουμε το χρέος, όσο δεν πηγαίνει καλά η ελληνική οικονομία και έχουμε μεγάλη ανεργία να έχουμε ένα μορατόριουμ, να μην πληρώνουμε το χρέος.
Βεβαίως, αυτοί οι δείκτες για εμάς έχουν αξία. Η ανάπτυξη και η απασχόληση και όχι η ανταγωνιστικότητα, όπως λέει ο αρχιτέκτονας αυτής της πολιτικής διάλυσης της κοινωνίας, ο κ.Προβόπουλος, που βγήκε προχθές, χωρίς να ντρέπεται καθόλου, και μίλησε για την ανάγκη να συνεχιστεί αυτή πολιτική. Ξέρετε αν η ανταγωνιστικότητα ήταν το ζήτημα και αν μέσα από τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και των μισθών θα γινόμασταν πιο ανταγωνιστικοί, τότε το Μπαγκλαντές θα έπρεπε να είναι η πιο ανταγωνιστική χώρα του κόσμου, έτσι δεν είναι;
- Η Κίνα, που έχει ακόμα πιο φτηνά μεροκάματα, είναι η πιο ανταγωνιστική χώρα. Πέραν αυτού …
Ναι αλλά τα μεγέθη της Κίνας και της Ελλάδας είναι ασύγκριτα.
- Σωστά. Υπάρχει ένα μέγεθος που ίσως χρειάζεται ανάλυση κι εξήγηση και αυτό είναι η αύξηση κατά 52% των ξένων παραγγελιών στην ελληνική βιομηχανία. Είναι ένας αριθμός που, εμένα τουλάχιστον, μου προκάλεσε έκπληξη, διότι στο γενικό κλίμα που υπάρχει και που δεν είναι το καλύτερο, βλέπουμε ότι υπάρχει και ένα αισιόδοξο μήνυμα. Μήπως τελικά αυτή η καταστροφική, κατά την άποψή σας, συνταγή εμπεριέχει και κάποια στοιχεία που θα μπορέσουν να δώσουν κάποιο έναυσμα στους παραγωγικούς τομείς;
Η συνολική εικόνα δεν μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.
- Βεβαίως, είναι σαφές αυτό.
..Διότι η συνολική εικόνα είναι το 6% και πλέον ύφεση, είναι η πραγματική ανεργία που υπερβαίνει το 20% και είναι και ο πληθωρισμός. Δηλαδή, είναι ένα μείγμα εκρηκτικό. Διάβαζα σήμερα στα ΝΕΑ ότι είμαστε η πρώτη χώρα στην ΕΕ των 27 που έχει τόσο ακριβή τη μέση τιμή βενζίνης. Έχει φτάσει η τιμή της βενζίνης το 1,67 και σε κάποιες πόλεις στην Κρήτη και σε κάποιες περιοχές είναι 1,88 ή 1,9. Είναι αδιανόητο. Πριν από ένα χρόνο η τιμή της βενζίνης ήταν κοντά στο 1 ευρώ. Το λέω αυτό γιατί τούτες τις ημέρες πολλοί από τους συμπολίτες μας που θα πάνε στα χωριά τους να κάνουν Πάσχα, θα πληρώσουν διπλάσιο το ταξίδι απʼ όσο το πλήρωσαν πέρυσι το Πάσχα. Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει.
- …. Και όχι μόνο εκεί και στα ακτοπλοϊκά και σε πολλές τιμές προϊόντων.
Αυτό οφείλεται στην υπερβολικά αυξημένη τιμή της φορολογίας των καυσίμων και στον τεράστιο φόρο προστιθέμενης αξίας, αλλά οφείλεται και στην ανυπαρξία της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε μια εταιρεία που λέγεται ΕΛΠΕ, η οποία θα έπρεπε να είναι δημόσια, αλλά μέσα σε μια νύχτα ιδιωτικοποιήθηκε. Πριν από πέντε χρόνια εμείς καταθέσαμε ένα αίτημα να διερευνηθεί η δεσπόζουσα θέση που κατέχουν τα ΕΛΠΕ και η πιθανότητα δημιουργίας καρτέλ στα καύσιμα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και η Επιτροπή Ανταγωνισμού έπειτα από 4 χρόνια το διερεύνησε και μάλιστα με τρόπο ο οποίος είναι ιδιαίτερα διάτρητος. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι εδώ στην Ελλάδα έχουμε μια σειρά από παράγοντες που βοηθούν ώστε σε τελική ανάλυση ο μόνος χαμένος να είναι ο καταναλωτής και ο πολίτης.
- Για τις πολιτικές εξελίξεις τι προβλέπετε; Για παράδειγμα ο κ. Καρατζαφέρης προτείνει οικουμενικό σχήμα.. Να γίνουν εκλογές… Γιατί μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από την κρίση…
Ο. κ. Καρατζαφέρης ψάχνει εναγωνίως να βρει ρόλο για τον εαυτό του. Στην πραγματικότητα και εκλογές που ζητάει, τις ζητάει για ένα λόγο. Γιατί φαίνεται ότι κολλάει το μνημόνιο κι αυτή η πολιτική δεν προχωράει. Δεν μπορεί δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση που βγήκε τάζοντας στον κόσμο αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και θέτοντας το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, λογικό είναι να βρίσκει προσκόμματα στον ίδιο τον κόσμο, τους ψηφοφόρους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Και άρα υπάρχουν στους κυρίαρχους οικονομικούς κύκλους διάφορες σκέψεις για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης συνασπισμού διαφόρων κομμάτων, ίσως και των δύο μεγάλων, με στόχο να προχωρήσουν το μνημόνιο.
Το μνημόνιο όμως δεν προχωράει και η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να προχωρήσει όχι γιατί δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή δεν μπορεί να φτιαχτεί μια άλλη κυβέρνηση με κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά γιατί δεν βρίσκει συναίνεση αυτή η πολιτική στην κοινωνία. Αυτό δεν καταλαβαίνει ο κ. Καρατζαφέρης. Κατανοητό βέβαια ότι ζητάει ρόλο για τον εαυτό του, αλλά το μεγάλο ζητούμενο είναι η κοινωνική συναίνεση.
Συνεπώς, απέναντι σ αυτά τα σχέδια και απέναντι στη μεγάλη αδυναμία του πολιτικού συστήματος ότι δεν υπάρχει πολιτικό σχέδιο βιώσιμο, εμείς αντιτάσσουμε την πρόταση για ένα νέο συνασπισμού εξουσίας, με πυρήνα τις δυνάμεις της αριστεράς, αλλά όχι μόνο, που θα έχει σαν μίνιμουμ στόχο την απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την αναδιανομή του πλούτου και την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους χωρίς νέα βάρη και νέα μνημόνια στις πλάτες των εργαζόμενων, του ελληνικού λαού.
- Αυτή είναι και πρόταση συνεργασίας με το ΚΚΕ;
Το ΚΚΕ φαίνεται από τις αντιδράσεις του και από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το τελευταίο διάστημα, η ηγεσία του δηλαδή, μου φαίνεται πάρα πολύ αμήχανη απέναντι στις εξελίξεις και αμυντική. Είναι προφανές ότι με το ΚΚΕ έχουμε πολύ μεγάλες διαφορές, ιδεολογικές διαφορές, αλλά καμιά φορά δεν είναι ο πιο ασφαλής δρόμος το να καταγγέλλεις όλες τις άλλες προτάσεις διεξόδου από την κρίση ως ανεδαφικές, λιγότερο αριστερές, οπορτουνιστικές, αλλά να μην προτείνεις τίποτα. Και λέω ότι είναι αμήχανη η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ γιατί μου δίνει την εντύπωση ότι μάλλον παρακαλάει να μην ανέβουν τα ποσοστά του και βρεθεί στη δύσκολη θέση να πρέπει να δώσει απάντηση στο τι θα γίνει με τη διακυβέρνηση της χώρας.
- Πού θα πάνε τα δικά σας ποσοστά; Γιατί βλέπουμε, στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, ο ΣΥΝ να είναι πλέον σε ένα οριακό σημείο…
Δεν θα το έλεγα. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν σαφή μηνύματα ανόδου. Κυμαίνονται από 4- 5,5%. Σας θυμίζω ότι έχουμε περάσει ένα σοκ πριν από ένα χρόνο που ήταν η διάσπαση με τη Δημοκρατική Αριστερά, που επέλεξαν οι πρώην σύντροφοί μας σε μια στιγμή δύσκολη για την ελληνική κοινωνία τους χωριστικούς δρόμους και επέλεξαν να εφαρμόσουν ένα πολιτικό σχέδιο που κατά τη γνώμη μας είναι καταδικασμένο να αποτύχει σ΄ αυτή την πολιτική συγκυρία, γιατί πριν από δέκα χρόνια ενδεχομένως μια αριστερά συμπληρωματική δύναμη στην κεντροαριστερά να είχε ζωή. Σήμερα, όταν η κεντροαριστερά διαλύει την κοινωνία, νομίζω ότι αυτό το πολιτικό σχέδιο είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Άρα λοιπόν χρειαζόμαστε χρόνο να ανακάμψουμε και βλέπουμε ότι ανακάμπτουμε. Βλέπουμε δηλαδή ότι δεν είναι οριακά τα ποσοστά μας, έχουν μια ανοδική πορεία η οποία μπορεί να συνεχιστεί. Αλλά το ζητούμενο για μας δεν είναι να πάμε από το 4,5 που είχαμε στις προηγούμενες εκλογές, στο 5,5, στο 6, στο7%. Εντάξει, σημαντικό θα είναι. Αλλά σ΄ αυτή τη συγκυρία δεν αρκεί. Αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε όλοι μας είναι να βρούμε τρόπο να σωθεί η κοινωνία. Να βρούμε τρόπο να σταματήσει αυτή η κατηφόρα που είναι εξαιρετικά οδυνηρή κυρίως για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, για τους συμπολίτες μας που σήμερα χάνουν τις δουλειές τους, κλείνουν τα μαγαζιά τους, χάνουν το εισόδημά τους και βρίσκονται σε μεγάλη αγωνία για το τι τους ξημερώνει.
- Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει βρεθεί σχεδόν αμήχανο απέναντι σ΄ αυτές τις σαρωτικές παρεμβάσεις από τους κοινωνικούς εταίρους προς την κατεύθυνση της μείωσης βεβαίως των εργατικών δικαιωμάτων και διερωτώμαι ποιος είναι ο ρόλος της αριστεράς, πώς έχει θωρακίσει το δικό σας κόμμα έχει βοηθήσει στη θωράκιση του συνδικαλιστικού κινήματος απέναντι στην κατάργηση των κεκτημένων των εργασιακών;
Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη πληγή το συνδικαλιστικό κίνημα, όπως και το συνεταιριστικό κίνημα στη χώρα μας, το συνδικαλιστικό κίνημα επίσης βιώνει μια βαθύτατη κρίση. Έχει να κάνει και με την κομματικοποίησή του, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι απαξιώνονται ηγεσίες γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια στη χώρα μας οι πρόεδροι της ΓΣΕΕ γίνονται μετά υπουργοί Εργασίας και ενώ διεκδικούν όσο είναι πρόεδροι της ΓΣΕΕ, μετά κόβουν μισθούς και συντάξεις, κι αυτό έχει παγιωθεί στις συνειδήσεις του κόσμου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Πρέπει από τα κάτω να… Οι χωριστικοί δρόμοι έχει αποδειχθεί ότι δεν οδηγούν πουθενά. Και το λέω αυτό γιατί σε λίγες μέρες έχουμε τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς και θα είναι αστείο πραγματικά.. Εγώ, επειδή έχω την ιδιότητα του αντιπροέδρου του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και παρακολουθώ τις εξελίξεις του συνδικαλιστικού κινήματος και της ευρωπαϊκής αριστεράς σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Γελάνε μαζί μας. Γελάνε με το γεγονός ότι θα κάνουμε τρεις διαφορετικές ίσως και πέντε διαφορετικές συγκεντρώσεις για να γιορτάσουμε την Πρωτομαγιά. Είναι αστείο αλλά και τραγικό ταυτόχρονα. Και όσο αυτή η πληγή παραμένει ζώσα, νομίζω ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για να μπορέσει ο κόσμος να ελπίσει ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι και να κερδίσει κατακτήσεις προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας.
- Σε έναν άνεργο τι θα λέγατε, τι θα συμβουλεύατε;.. Να φύγει να πάει στο χωριό, να πάει στο εξωτερικό, να μεταναστεύσει;.. Τι θα του λέγατε;…
Αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολη ερώτηση. Είναι ορισμένες φορές που δεν μπορείς να πεις κάτι. Εμείς πολλές φορές που βρισκόμαστε σε θέση δημόσιου λόγου κάνουμε ότι ξέρουμε όλα.. Είναι δύσκολη στιγμή… Εκτός μικροφώνου έχω τύχει πολλές φορές που έρχονται νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι, 30 χρόνων, μόλις έχουν τελειώσει τις σπουδές τους και με ρωτάνε, τι θα κάνω; Να φύγω; Τι να του απαντήσεις αυτού του ανθρώπου;
Η μετανάστευση του πιο παραγωγικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, των νέων επιστημόνων είναι ένα φαινόμενο το οποίο παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Μιλάμε για μεγάλο κύμα μετανάστευσης στις χώρες της Ευρώπης κυρίως, και στις ΗΠΑ, αλλά κυρίως στις χώρες της Ευρώπης, νέων επιστημόνων που φεύγουν να κάνουν την επιστημονική τους διατριβή και να συνεχίσουν εκεί γιατί είναι πιο εύκολο να βρουν μια δουλειά με αξιοπρέπεια.
Το μόνο που μπορώ να πω σ΄ αυτούς τους ανθρώπους είναι να αγωνιστούν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στη χώρα τους, γιατί αυτή τη χώρα δεν πρέπει να την χαρίσουμε σε κανέναν. Δεν είναι δικιά τους αυτή η χώρα. Δεν είναι ούτε του κ. Προβόπουλου, ούτε του κ. Τόμσεν, της τρόικας που ήρθε εδώ χωρίς καμία νομιμοποίηση και καθορίζει το μέλλον μας. Είναι δικιά μας αυτή η χώρα, μας ανήκει και δεν πρέπει να την εγκαταλείψουμε και να τους την παραδώσουμε αυτή τη χώρα.
- Όλα αυτά που περιγράφουμε στη συζήτησή μας έχουν δημιουργήσει οργή σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, η οποία στρέφεται πολλές φορές και αδιάκριτα εναντίον του πολιτικού προσωπικού. Βλέπουμε υπουργούς να λοιδορούνται, βλέπουμε ορισμένες εκδηλώσεις που ξεφεύγουν από τα όρια της κοσμιότητας, με γιαουρτώματα και όλα αυτά. Πώς τα βλέπετε όλα αυτά και πώς τα κρίνετε;…
Έχω κληθεί πολλές φορές να απαντήσω σε τέτοια ερωτήματα. Κατ΄ αρχήν από τη μια υπάρχουν αντιδράσεις αυθόρμητες, αντιδράσεις αγανάκτησης, οργής, οι οποίες όμως όταν γενικεύονται και παίρνουν διαστάσεις ανεξέλεγκτες είναι επικίνδυνες. Είναι επικίνδυνες για δυο λόγους. Πρώτον γιατί εστιάζουν τη συζήτηση όχι στην ουσία της πολιτικής, αλλά ποιος έφαγε γιαούρτι και γιατί. Δεύτερον είναι επικίνδυνες γιατί η γενίκευση είναι μια φασιστική λογική. Δεν ευθύνονται όλοι. Κι αν θέλετε αυτή τη γενίκευση πρώτος προσπάθησε να την επιχειρήσει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που ως νέος Γκέμπελς διέδιδε δεξιά και αριστερά τη συλλογική ενοχή, ότι όλοι φταίμε, όλοι μαζί τα φάγαμε και όλοι είστε κοπρίτες ή τεμπέληδες και κατασυκοφαντούσε με τον χειρότερο τρόπο και τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αυτά τα φαινόμενα, κατά τη γνώμη μου, θα ενταθούν το επόμενο διάστημα. Πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με κριτική στάση, να ξεχωρίσουμε την αυθόρμητη αγανάκτηση με την ενδεχόμενη οργανωμένη προβοκάτσια -γιατί κι αυτό θα το δούμε μπροστά μας- και να προσπαθήσουμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις, να είναι μαζικές, διεκδικητικές, γιατί μόνον έτσι μπορεί να έχουν κέρδος, αποτέλεσμα. Οι αυθό9ρμητες και σποραδικές αντιδράσεις συνήθως δεν έχουν αποτέλεσμα.
Πρέπει να σας πω, γιατί είμαστε ένας χώρος που έχει λοιδορηθεί το τελευταίο διάστημα, είδα τις προάλλες ότι ένας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος ο κ. Μαγκούφης ξυλοκόπησε και έστειλε στο νοσοκομείο μία ακτιβίστρια, γιατί διαφωνούσε μαζί της επειδή αυτή ασκούσε το δικαίωμά της να ασκεί κριτική στα διόδια στις εταιρείες τις εργολαβικές που θέλουν να παίρνουν χρήματα για δρόμους που δεν έχουν κάνει και ασκούσε το δικαίωμά της να διαμαρτύρεται ζητώντας να ανοίγουν οι μπάρες. Αν ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σήκωνε χέρι σε έναν πολίτη θα ήταν πρωτοσέλιδο και πρώτη είδηση στις ειδήσεις.
- Σας ρωτούσα πού θα πάτε το Πάσχα ακριβώς για να έρθω στη συζήτηση των διοδίων, γιατί φαντάζομαι όπου και να πάτε θα περάσετε από διόδια. Είναι δίκαιο το ποσό των διοδίων που πληρώνει ο Έλληνας σήμερα, ειδικά σε δρόμους υπό κατασκευή…
Νομίζω ότι εμείς το αναδείξαμε πρώτοι αυτό και στη Βουλή και βεβαίως εξαπλώθηκε κι ένα κίνημα το οποίο είναι απολύτως δικαιολογημένο. Είναι η μεγάλη κλοπή που έχει συντελεστεί στη χώρα μας προς όφελος συγκεκριμένων εργολαβικών συμφερόντων, που όλως τυχαίως διαχειρίζονται και τα μεγαλύτερα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης σ΄ αυτή τη χώρα. Οι εθνικοί εργολάβοι, οι εθνικοί προμηθευτές, οι εθνικοί μιζαδόροι είναι και οι εθνικοί καναλάρχες και οι εθνικοί εκδότες. Αυτή είναι η πραγματικότητα σ΄ αυτή τη χώρα, όπου έναν και πλέον χρόνο έγινε πλύση εγκεφάλου από την πλειοψηφία των ΜΜΕ στον ελληνικό λαό ότι χρεοκοπούμε αν δεν πάμε στο μνημόνιο, για να πάμε στο μνημόνιο της χρεοκοπίας και σήμερα να αντιμετωπίζουμε το δίλημμα της επιβίωσης για τη χώρα και τον ελληνικό λαό.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μας φταίει ούτε ο Τόμσεν, ούτε ο Ντε Ρουζ, ούτε ο Στρος Καν. Αυτοί οι Έλληνες, ελληνότατοι κύριοι που διαπλέκονται με την πολιτική εξουσία, που ορίζουν το τι πρέπει να κάνει η κάθε κυβέρνηση και που μόνη πατρίδα έχουν το κέρδος και έχουν καταθέσεις 600 δις στην Ελβετία, αυτοί είναι που μας οδήγησαν ως εδώ. Και τώρα θέλουν να συνεχίσουμε αυτή την πολιτική για να κερδίζουν ακόμα περισσότερα, για να μπορούν οι τράπεζες ανεξέλεγκτα να παίρνουν κι άλλα. Έχουν πάρει 100 δις περίπου οι ελληνικές τράπεζες σε ρευστό και σε εγγυήσεις. Ξέρετε πόσα πήραν οι τράπεζες των ΗΠΑ που είναι εξήντα φορές μεγαλύτερη σε οικονομικό μέγεθος δύναμη απ΄ ότι η χώρα μας; 210 δις. Δηλαδή πήραν δυο φορές περισσότερο απ΄ ότι οι ελληνικές τράπεζες…
- Υποτίθεται ότι είναι εκτεθειμένες σε επισφαλή χρέη όπως είναι τα ελληνικά..
… εκεί είχαν έσοδα από το δημόσιο προϋπολογισμό, εδώ κάνουν ό,τι γουστάρουν οι τράπεζες. Ακόμα και το σχέδιο της κυβέρνησης για συγχώνευση της Εθνικής με την Alpha Bank το απέτρεψαν κάποιοι μέτοχοι της Alpha που έχουν βάλει λιγότερα χρήματα στην τράπεζα απ΄ότι το ελληνικό δημόσιο. Και δεν είδα να ασκήσει το ελληνικό δημόσιο τη δυνατότητα, το δικαίωμα που έχει να ελέγξει και να καθοδηγήσει την πολιτική που θα ακολουθήσει η τράπεζα.
Εδώ έχουμε έναν ιδιότυπο σοσιαλισμό. Τον σοσιαλισμό των πλουσίων. Τα κέρδη στις τσέπες τους και οι ζημιές στην κοινωνία. Κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός πρέπει να ξυπνήσει, να σταματήσει αυτή η αισχροκέρδεια, να σταματήσει αυτό το έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού..
- Στον Πρωθυπουργό τι θα λέγατε;…
Τι να του πω;… Δεν έχω κάτι να του πω πια. Ό,τι ήταν να του πω, τα είπα την ώρα που έπρεπε να τα πω. Τώρα φαντάζει σαν ο μοναδικός Έλληνας που δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται, είτε από αδυναμία να καταλάβει, είτε από ενοχή για το πού μας έχει φέρει. Δεν έχει σημασία όμως για ποιο λόγο κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Μικρή σημασία έχει αν είναι λόγω ενοχής ή λόγω αδυναμίας. Σημασία έχει ότι αν συνεχίσει την ίδια πολιτική, θα γραφτεί στην ιστορία με μαύρα γράμματα το όνομά του. Γιατί είναι εγκληματικές οι επιλογές που έκανε, καταστροφικές και του έχει μείνει μόνο μια δυνατότητα εδώ που έχουμε φτάσει. Να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό, να παραδεχτεί τα λάθη του, να πει την αλήθεια και στα ευρωπαϊκά όργανα εκεί που πηγαίνει κάθε τρεις και λίγο και έρχεται εδώ και παριστάνει τον πετυχημένο και τον κερδισμένο, ενώ ξέρει και ο ίδιος ότι κάθε φορά που πάει στις Βρυξέλλες και γυρνάει βουλιάζουμε ακόμα πιο βαθιά, γιατί η Ε.Ε. αδυνατεί να δώσει λύση. Να πει λοιπόν την αλήθεια και να οδηγήσει τη χώρα σε μια διαδικασία όπου ο λαϊκός παράγοντας θα έρθει στο προσκήνιο, δηλαδή λαϊκή ετυμηγορία ώστε να κριθεί και το έργο του και οι επιλογές του. Γιατί αυτή τη στιγμή χρειάζεται μια ριζική στροφή, μια μεγάλη αλλαγή στην κατεύθυνση και στην πολιτική.
Είμαι βέβαιος ότι ο κ. Παπανδρέου δεν είναι σε θέση να τη δώσει αυτή την αλλαγή, ούτε ο κ. Σαμαράς είναι σε θέση να τη δώσει. Άρα χρειάζεται μια μεγάλη ανατροπή των συσχετισμών προς όφελος της αριστεράς.
- Πόσο στην κοινωνία που έχουν αλλάξει οι πολιτικοί συσχετισμοί καθώς βλέπουμε ότι ναι μεν στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται μια πολύ μεγάλη πτώση του αθροίσματος των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά δεν εμφανίζονται τα μικρότερα σχήματα, τα μικρότερα κόμματα να κερδίζουν πόντους. Εκείνοι που κερδίζουν πόντους είναι οι αναποφάσιστοι, που έχουν φτάσει το 30%..
Είναι λογικό αυτό. Κατ΄ αρχήν οι δημοσκοπήσεις αυτές καταγράφουν την αγανάκτηση, τη δυσαρέσκεια, την οργή του κόσμου. Γι αυτό και οι δημοσκοπήσεις αυτές είναι δύσκολο να οδηγήσουν και σε ασφαλή συμπεράσματα εκτίμησης, με 30-40% αναποφάσιστους.
Και εσάς αν σας ρωτούσαν σ΄ αυτή τη φάση, και εμένα αν με ρωτούσαν, θα απαντούσα, αφήστε με ήσυχο, δεν σας απαντώ. Γιατί ο κόσμος έχει χάσει την ελπίδα του από το πολιτικό σύστημα, γι αυτό τους παίρνει η μπάλα όλους… Τα δυο μεγάλα κόμματα .. καταγράφουν αθροιστικά μικρότερο ποσοστό, είναι συγκλονιστικό, δεν έχει ξανασυμβεί στη χώρα. Και γι αυτό εμείς λέμε ότι αυτό που θα μπορούσε να δώσει μια πνοή ελπίδας και προοπτικής είναι να ακολουθήσουμε και στην Ελλάδα το δρόμο που ιχνηλατούν τούτες τις μέρες στην Πορτογαλία, όπου η αριστερά εν όψει εκλογών κάθεται σ΄ένα τραπέζι και συζητάει, ανοίγει πόρτες και παράθυρα και σε δυνάμεις από το σοσιαλιστικό χώρο, το σοσιαλιστικό κόμμα που αντιδρούν στις πολιτικές Σόκρατες που τους οδήγησαν στη λιτότητα και στο μνημόνιο, ψάχνει και ανιχνεύει δρόμους ώστε να δημιουργηθεί ένα μέτωπο δυνάμεων που θα μπορέσει να κυβερνήσει τη χώρα σε μια εναλλακτική προοπτική
.. Από το 30% που λέει δεν ψηφίζω, δεν θα πάω, γυρνάω την πλάτη, αμέσως θα ερχόταν στην αριστερά.
- Βλέπουμε τη δημιουργία καινούργιων πολιτικών σχημάτων, όπως είναι το Άρμα Πολιτών του κ. Δημαρά, η Δημοκρατική Αριστερά, η Δημοκρατική Συμμαχία. Αυτά αλλάζουν καθόλου το πολιτικό μας σκηνικό; Πιστεύετε ότι εμπεριέχουν σπορά που θα αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα;
Δεν το πιστεύω αυτό. Νομίζω ότι είμαστε σε μια περίοδο που αυτό που χρειάζεται είναι η σύμπτυξη δυνάμεων, η συνεργασία δυνάμεων και είναι να προτάξουμε αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν. Διότι είναι ιστορικές οι στιγμές και οι αλλαγές είναι κοσμογονικές. Σε αυτή την περίοδο, είναι πολύ εγωιστικό κάποιος να βρίσκει την ευκαιρία μέσα από αυτή την αναμπουμπούλα να θεωρήσει ότι ήρθε η ώρα να φτιάξει το προσωπικό του κόμμα. Δεν πιστεύω ότι θα δικαιωθούν ιστορικά αυτές οι κινήσεις. Αντιθέτως, πιστεύω ότι όποιοι σήμερα δηλώνουν και το πιστεύουν για την ανάγκη να βρουν αυτά που τους ενώνουν και να τα αξιολογήσουν ως πιο σημαντικά από αυτά που τους χωρίζουν, θα επιβραβευτούν από τις εξελίξεις. Βεβαίως, ο καθένας στην πολιτική και σε μια δημοκρατία έχει το δικαίωμα να κάνει τις κινήσεις του και τις επιλογές του και θα κριθούν αυτές οι επιλογές με κύριο γνώμονα όμως το πόσο προσφέρουν, όχι στο πολιτικό σύστημα που καταρρέει αλλά πόσο προσφέρουν στην εξεύρεση μιας λύσης διεξόδου από τη μεγάλη κρίση που βιώνει η κοινωνία. Σʼ αυτό το πεδίο θα κριθούν αυτοί οι σχηματισμοί. Και έχω την αίσθηση και το επιβεβαιώνουν και οι δημοσκοπήσεις ότι οι πολίτες δεν εκτιμούν ότι προσφέρουν θετικά σε αυτή την κατεύθυνση.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS