- Η αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής φέρνει νέα μέτρα που θα βαθύνουν την ύφεση και θα δημιουργήσουν περαιτέρω δημοσιονομικές αποκλίσεις. Το λένε όλοι οι αναλυτές. Μήπως μπαίνουμε τελικά σε μια καταστροφική δίνη που δεν θα αφήνει καθόλου περιθώριο για διαφορετικό δρόμο που προτείνει η αριστερά;…
Η έκπληξη δεν είναι η αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής και του μνημονίου μια και είχε έγκαιρα επισημανθεί ότι αυτή η πολιτική και μεγαλύτερη ύφεση θα γεννά στην οικονομία και ουσιαστικά χρεοκοπεί την κοινωνία και οδηγεί την οικονομία στη χρεοκοπία. Το παράλογο είναι η εμμονή σε αυτή την πολιτική. Γιατί όσοι καλοπροαίρετοι είχαν ψευδαισθήσεις ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα, νομίζω πλέον προκύπτει από παντού, απ΄ όλα τα μεγέθη της οικονομίας, από τους στόχους που το ίδιο το μνημόνιο έθεσε και φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν είναι εφικτοί, αλλά, κυρίως, από την πραγματική κατάσταση της κοινωνίας ότι μιλάμε για μια πλήρη αποτυχία.
Ταυτόχρονα, βέβαια, κανείς δεν πρέπει να παραβλέπει, αντίθετα θα πρέπει να επισημαίνει ότι τελικά αυτή η πολιτική ήταν και παραμένει το μέσον για να αλλάξουν οι συσχετισμοί ανάμεσα σ΄ αυτό που λέμε τον κόσμο της εργασίας και τον κόσμο του κεφαλαίου, για να μπορέσουν να περάσουν όλες αυτές οι αντεργατικές ρυθμίσεις, να απαξιωθεί το ασφαλιστικό σύστημα και να οδηγηθεί πια η κοινωνία σε μια μέγγενη που φαίνεται ότι κάποιοι τη θέλουν να είναι διαρκείας.
- Μήπως αυτή η εμμονή που είπατε καταστρέψει κάθε υπόβαθρο για ανάπτυξη στο μέλλον, αυτό είναι το ζήτημα, δηλαδή φέρει την πλήρη ερημοποίηση ώστε να μην υπάρχουν μετά τα θεμέλια για τον εναλλακτικό δρόμο που θα ακολουθήσει μια άλλη πιο αριστερή πολιτική…
Αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, γιατί η πολιτική που ακολουθείται, πέρα από το ότι διαλύει τις παραγωγικές δομές της χώρας, συρρικνώνει άνευ προηγουμένου το όλο οικονομικό κύκλωμα, και ιδιαίτερα αυτό το λεγόμενο πακέτο των 50 δις αποκρατικοποιήσεων υπονομεύει πλήρως οποιαδήποτε αναπτυξιακή πολιτική και προοπτική για τα επόμενα χρόνια. Βεβαίως θα είναι επωφελείς για τους ενδεχόμενους υποψήφιους αγοραστές οι οποίοι, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, θα έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα με αρκετά συμφέροντες όρους γι αυτούς και σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές. Αυτά το γνωρίζουν όλοι. Και ιδιαίτερα η χώρα μας η οποία αυτή τη στιγμή είναι δακτυλοδεικτούμενη για τη βαθιά οικονομική κρίση, δεν μπορεί να πείσει κανέναν, ακόμα κι αν υπέθετε κανείς ότι μπορούσε με αυτά τα χρήματα να τα ρίξει στη μαύρη τρύπα του χρέους και να το μειώσει και αυτό δεν θα μπορέσει να το πετύχει. Γιατί υπό τις παρούσες συνθήκες θα υπάρξει στην ουσία ένα ξεπούλημα το οποίο θα είναι καταστροφικό.
Άρα, υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Νομίζω όμως ότι η ίδια η κρίση κρύβει μια δυνατότητα ανατροπής μέσα της. Εννοώ ότι, πέρα από τις δυνάμεις τις κοινωνικές που εξωθούνται διαρκώς στο περιθώριο, οι οποίες βλέπουν δραματικά να αλλάζει το επίπεδο ζωής τους και να βρίσκονται αντιμέτωπες με την ανέχεια, αυτή τη στιγμή γεννιούνται, αν συνειδητοποιηθούν ορισμένα πράγματα, και όροι υπέρβασης της κρίσης. Δεν έχουμε απλά και μόνο μια καταστροφική πολιτική του τελευταίου ενός χρόνου, έχουμε και μια δομική κρίση ενός οικονομικού μοντέλου, του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που επικράτησε όλα τα τελευταία χρόνια, το οποίο βασιζόταν αφειδώς στο να δανείζει, σε άλλες χώρες ιδιώτες, εδώ το ελληνικό κράτος υποθηκεύοντας τα μελλοντικά εισοδήματα αλλά και ταυτόχρονα δημιουργώντας μια φούσκα στην οικονομία που κάποια στιγμή, ανεξάρτητα από τις πραγματικές εξελίξεις στο οικονομικό και παραγωγικό επίπεδο, αυτό θα οδηγούσε σε ένα αδιέξοδο. Βεβαίως αυτό ήταν προς όφελος των δυνάμεων της αγοράς, των κυρίαρχων κύκλων και ήταν βεβαίως εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Αυτό λοιπόν αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι έχει στομώσει. Και εκεί νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει η συζήτηση και με αυτή την έννοια οι λύσεις πρέπει να είναι συνολικότερες και να αφορούν πια την αναζήτηση ενός νέου οικονομικού μοντέλου.
- Στους κόλπους της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ υπάρχει ένταση και καχυποψίας και γίνεται λόγος γι αυτό το αδιέξοδο όπως το ονομάσατε… Στις πιο σημαντικές ψηφοφορίες υπήρξαν διαρροές και διαγραφές πράσινων βουλευτών. Πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί και πάλι κάτι ανάλογο τον Ιούνιο; Καλείτε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε απειθαρχία ή πιστεύετε ότι θα φοβηθούν το στίγμα της αποστασίας, για να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη βαριά έκφραση..;…
Νομίζω ότι κάθε ένας από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα αναμετρηθεί πρώτα απ΄ όλα με τη συνείδησή του αλλά και ταυτόχρονα θα πρέπει να δώσει μια απολογία σ΄ αυτούς που τον ψήφισαν, τον έστειλαν στην ελληνική Βουλή, ενώ τους είχαν υποσχεθεί εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αυτό είναι και το πρώτο στοιχείο αναξιοπιστίας του ΠΑΣΟΚ συνολικότερα, αλλά και της πολιτικής, γιατί αυτή τη στιγμή κινούμαστε εδώ και ένα χρόνο και παραπάνω με υποσχέσεις από την κυβέρνηση, με δεσμεύσεις ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα, με εκτιμήσεις ότι τώρα θα πλησίαζε σε λίγους μήνες ο καιρός που θα βγαίναμε στις αγορές, και βλέπετε ότι η συζήτηση γίνεται με ολοένα και πιο δυσμενέστερους όρους.
Είναι ανοιχτά όλα, να υπάρξουν και τέτοιου είδους φαινόμενα. Δεν το αποκλείω. Δεν είναι όμως αυτό το καθοριστικό για τις εξελίξεις από δω και πέρα.
- Μπορούν όμως να φέρουν την επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων…
Το καθοριστικό όμως θα είναι αν υπάρξουν τέτοιες αντιστάσεις ενεργητικές πια και όχι μια παθητική αντίσταση, γιατί μια παθητική αντίσταση υπάρχει από μεριάς του κόσμου η οποία εκφράζεται μέσω μια γενικευμένης απαρέσκειας, της απογοήτευσης, στα μεγάλα ποσοστά αποχής, τα οποία μπορεί να εξηγηθούν. Αφ ενός οφείλεται και στην αδυναμία της αριστεράς να έχει μια εναλλακτική και ενωτική κυρίως παρουσία αλλά και στην απαξίωση του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος. Όταν λοιπόν αυτός ο κόσμος σήμερα που έχει μια παθητική αντίσταση μπορέσει και βρει διέξοδο, νομίζω ότι αυτό περικλείει μια πολύ μεγάλη δυναμική, όπου μπορεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να αλλάξει σημαντικά το τοπίο και άρα να επηρεάσει και τις πολιτικε΄ς εξελίξεις στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.
- Άρα να υποθέσουμε ότι οι προτάσεις διαλόγου από το κόμμα σας για τη συγκρότηση ενός αντινεοφιλελεύθερου μετώπου θα ενταθούν αυτή την περίοδο…
Νομίζω ότι ανταποκρίνεται αυτή η πρόταση στη βαθιά αναγκαιότητα να υπάρξει κάτι τέτοιο. Δεν είναι η στιγμή όπου με τη μεζούρα ο καθένας θα καταθέτει και θα περιχαρακώνει την άποψή του για το πώς φαντάζεται την προοπτική αυτής της χώρας. Σήμερα στο έδαφος των περισσότερων προβλημάτων μπορεί να υπάρξει κοινός τόπος. Μπορεί, για παράδειγμα, η ηγεσία του ΚΚΕ να αρνείται τη συστράτευση σήμερα στο μαζικό επίπεδο χάριν των εμπειριών, όπως πρόσφατα είπε η κα Παπαρήγα του ΄89 ή ανατρέχοντας και πολύ παλιότερα στις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά αυτό νομίζω δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη μεγάλη ανάγκη μεθαύριο, την Πρωτομαγιά να είχαμε τη δυναμική μιας συγκέντρωσης και όχι τριών ή τεσσάρων, στις 11 του μηνός η πανελλαδική απεργία να ήταν μια ενωτική αγωνιστική παρουσία των συνδικάτων και των εργαζομένων και όχι να είχαμε μια εικόνα τριχασμού ή τετραχασμού.
Κατά συνέπεια νομίζω ότι όσο πιο γρήγορα μπορέσουμε να εκφράσουμε αυτή την κοινή διάθεση του κόσμου για αντίσταση αλλά και διεκδίκηση ενός διαφορετικού δρόμου, τόσο πιο γρήγορα θα ωριμάσουν οι καταστάσεις που θα οδηγήσουν σε διεξόδους και θα γεννήσουν νέες ελπίδες.
- Δυστυχώς το πορτογαλικό πείραμα δεν τους ενέπνευσε όλους στη χώρα μας ..
Το πορτογαλικό πείραμα μιλάει από μόνο του και θεωρώ ότι όσο και να το ξορκίζει η ηγεσία του ΚΚΕ, δεν μπορεί να αποφύγει την πίεση που αυτό καθαυτό το γεγονός ασκεί στον κόσμο της αριστεράς και στους προοδευτικούς πολίτες. Τις επιπτώσεις αυτής της εμπειρίας που έρχεται από την Πορτογαλία αλλά ταυτόχρονα και της αναγκαιότητας για κοινή δράση θα τις αισθάνεται ολοένα και περισσότερο αυτή τη στιγμή η ηγεσία του ΚΚΕ και θεωρώ ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα πρέπει να επανατοποθετηθεί απέναντι σ΄ αυτή την πραγματικότητα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS