- Διάβασα τα πρωτομαγιάτικα μηνύματα απ΄ όλα τα κόμματα.. Θα ήθελα να σχολιάσουμε ειδικά του Πρωθυπουργού, του κ. Παπανδρέου, ο οποίος λέει, μεταξύ άλλων, ότι μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Φαντάζομαι ότι κι εσείς κινείστε σ΄ αυτή τη γραμμή, αλλά σε άλλη κατεύθυνση..
Σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, όμως ο κ. Παπανδρέου έχει καθοριστική ευθύνη για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία. Και ορισμένες φορές, όταν τον ακούω να λέει ότι τελικά δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση, ότι τελικά πρέπει να συνεχίσουμε να τα αλλάζουμε όλα, σαν να λέει δηλαδή ότι πρέπει να συνεχίζουμε να τα διαλύουμε όλα, δεν ξέρω αν πρέπει να εξοργιστώ ή αν να τον αγνοήσω.
Το λέω αυτό, γιατί πριν από ένα χρόνο -και έχουμε νωπή μνήμη-ήταν αυτός ο οποίος, πηγαίνοντας στο Καστελόριζο, ένα εξαιρετικό φόντο του λιμανιού του Καστελόριζου, μας είπε ότι οδηγεί τη χώρα με την επιλογή του να μας οδηγήσει στην τρόικα, στο ΔΝΤ, σε ένα ασφαλές λιμάνι. Αποδείχτηκε ότι αυτό το λιμάνι δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου ασφαλές. Θα έλεγε κανείς ότι μας έβαλε, όχι σε λιμάνι, αλλά στη δίνη ενός μεγάλου ανεμοστρόβιλου που τα έχει παρασύρει όλα. Έχουμε ανεργία, η πραγματική ανεργία κοντεύει σχεδόν το 20%. Έχουμε ένα χρέος που έχει φτάσει σχεδόν στο 142%, ενώ πριν από ένα χρόνο ήταν στο 120%, με πρόβλεψη να ξεπεράσει το 160%. Έχουμε ένα έλλειμμα 10,5%,΄εχουμε ύφεση 4,5% και έχουμε και πληθωρισμό το δεύτερο μεγαλύτερο σε όλη την Ευρώπη.
- Ωραία.. Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά όμως, που επικαλείται και η κυβέρνηση είναι ότι, εάν δεν έμπαινε η χώρα στο μνημόνιο, θα είχαμε στάση πληρωμών και δεν ξέρω τι άλλο…
Είναι η γνωστή θεωρία του δράκου που θα μας φάει, για να φάμε το φαγητό μας. Το φαγητό βέβαια δεν τρώγεται, δεν καταπίνεται. Όλα αυτά τα γνωρίζουμε. Υπάρχει και μια ολόκληρη τεχνική για τη θεωρία του σοκ, για το πώς ένας ολόκληρος λαός θα μπορέσει να δεχθεί ως μη αναπότρεπτα μέτρα τα οποία δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί.
Στη στάση πληρωμών οδηγούμαστε, αν δεν έχουμε οδηγηθεί ήδη. Γιατί μια ιδιότυπη στάση πληρωμών ήδη υπάρχει από την πλευρά του δημοσίου προς τους ελεύθερους επαγγελματίες, από την πλευρά των τραπεζών προς τους μικρομεσαίους, από την πλευρά του δημοσίου προς τους συμβασιούχους. Υπάρχει ήδη αυτή η στάση πληρωμών. Ας ευχηθούμε ότι θα αποφύγουμε και τα χειρότερα, την πραγματική στάση πληρωμών, στην οποία θα οδηγηθούμε -αν οδηγηθούμε- εξ αιτίας της επιλογής αυτής.
Υπάρχουν και ιστορικά αντίστοιχα. Η Αργεντινή, για παράδειγμα, που είναι ένα παράδειγμα μακρινό γεωγραφικά, αλλά κοντινό σε σχέση με τις συνθήκες, οδηγήθηκε στη στάση πληρωμών και την κατάρρευση επειδή ακολούθησε τις συνταγές του ΔΝΤ, επειδή πήγε εκεί το ΔΝΤ και εφήρμοσε την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή που εφαρμόζει και εδώ σε μια χώρα της ευρωζώνης, σε μια χώρα ανεπτυγμένη, την Ελλάδα.
- Πάντως θα πρέπει να αναγνωρίσετε ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι συγκροτημένο, να υπάρχει μια άλλη πρόταση διεξόδου από την κρίση…
Η αλήθεια είναι ότι όλες οι προτάσεις και όλες οι εναλλακτικές είναι πολύπλοκες. Δεν είναι εύκολες. Θα συμφωνήσω στο ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Θα έλεγα δε ότι πολύ πιο εύκολα θα μπορούσε κανείς να καταθέσει και να διερευνήσει εναλλακτικές προτάσεις εξόδου πριν γίνει η δραματική επιλογή εισόδου στην τρόικα, στο μνημόνιο και το ΔΝΤ, παρά τώρα. Εντούτοις εμείς εδώ και ένα, ενάμισι χρόνο δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να λέμε εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες κάθε φορά που τις καταθέταμε τις κατηγορούσαν ως μη ρεαλιστικές, ανεδαφικές, υπερβολικές, ουτοπικές, η αριστερά που είναι έξω από το χορό ξέρει να λέει τραγούδια.. αλλά κάθε λίγο και λιγάκι επιβεβαιωνόμαστε. Ήμασταν οι πρώτοι που μιλήσαμε για την ανάγκη ευρωπαϊκής λύσης, όταν οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου έλεγαν, μπορούμε και μόνοι μας και μη δώσουμε λάθος σήμα στις αγορές και πάμε στο ευρωομόλογο. Ήμασταν οι μόνοι οι οποίοι ξεκινήσαμε να μιλάμε ότι το χρέος δεν βγαίνει και πρέπει να πάμε σε μια διαδικασία επιθετικής επαναδιαπραγμάτευσης προς όφελος του ελληνικού λαού κι όταν έβγαινα αυτό να το προφέρω οι συνάδελφοί σας στα μεγάλα κανάλια κόντευαν να πέσουν να με φάνε μόλις πρόφερα τη λέξη επαναδιαπραγμάτευση και τώρα λένε οι ίδιοι, εμείς το λέγαμε. Χωρίς αναδιάρθρωση δεν βγαίνει.
Λοιπόν εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Το ζήτημα είναι ότι αυτή τη στιγμή, που έχει αποτύχει το μνημόνιο και η πολιτική της κυβέρνησης, όλες οι εναλλακτικές, όλα τα σενάρια που επεξεργάζονται κύκλοι του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, κυρίως όμως των τραπεζών και της Ε.Ε., είναι αρνητικά για το λαό. Δεν έχουν θετικό πρόσημο, δεν έχουν στόχο να σώσουν την κοινωνία από τη χρεοκοπία. Έχουν μοναδικό στόχο να σώσουν τις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο.
- Η μία πλευρά είναι αυτή που λέτε. Η άλλη πλευρά, αν την σκεφτεί κανείς και δει την εικόνα τη χθεσινή από τις κινητοποιήσεις για την εργατική Πρωτομαγιά, ανεξάρτητα αν ήταν Κυριακή ή όχι, είναι απογοητευτική..
.. Μην τα περιμένουμε κι όλα από τον κόσμο. Η εικόνα είναι απογοητευτική γιατί δεν εμπνέει και το συνδικαλιστικό κίνημα, γιατί δεν υπάρχει καμία ελπίδα από τις χωριστικές συγκεντρώσεις την Πρωτομαγιά, που είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχουμε αυτό το φαινόμενο, την εργατική Πρωτομαγιά να κάνουμε τέσσερις διαφορετικές συγκεντρώσεις. Άρα δεν φταίει ο κόσμος, δεν φταίνε οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι, όταν χρειάστηκε, και με το παραπάνω έδωσαν πολύ μαζικό παρών. Και στις 5 Μάη, σ΄ αυτή τη συγκλονιστική συγκέντρωση που είχε την ατυχέστατη κατάληξη με τη δολοφονική απόπειρα και δολοφονία εργαζομένων στην Marfin -που η επέτειος είναι σε λίγες μέρες- και βλέπω ευτυχώς ότι μετά από ένα χρόνο εδέησε η ελληνική αστυνομία να διερευνήσει την υπόθεση. Και αργότερα, και φέτος είχαμε πολύ μεγάλα συλλαλητήρια, πολύ πετυχημένες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Το ζήτημα λοιπόν είναι να δούμε με ποιον τρόπο αυτή την οργή, που είναι δεδομένη, και την αγανάκτηση του κόσμου θα μπορέσει κανείς να τη μετατρέψει σε προωθητική δύναμη που θα απαιτήσει λύσεις. Δηλαδή ο λαϊκός παράγοντας να μπει στο προσκήνιο και να γίνει παράγοντας που θα φέρει σημαντικές εξελίξεις. Αυτό ενδεχομένως να ήταν και μία - αν είχε βεβαίως αυτή την αντίληψη η κυβέρνηση, δυστυχώς δεν έχει αυτή την αντίληψη, έχει ακριβώς την αντίθετη, φοβάται τον λαϊκό παράγοντα- αυτό ενδεχομένως να ήταν και μία διέξοδος από τη μεγάλη κρίση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα.
Στην Ισλανδία, γιατί μ΄ αρέσει να μιλώ με παραδείγματα…
- Πολλές φορές αυτή η αντιγραφή είναι λάθος…
.. Να μιλάμε με παραδείγματα για να καταλαβαίνουν και οι ακροατές ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία γίνονται γύρω μας, δεν λέμε πράγματα τα οποία τα φανταζόμαστε.. Γίνονται. Η Ισλανδία, είναι μια ευρωπαϊκή χώρα. Ανήκει στην Ευρώπη. Δεν είναι στη Λατινική Αμερική. Εκεί ο λαϊκός παράγοντας όταν παρενέβη καθόρισε τις εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση για τη μικρή αλλά σημαντική αυτή χώρα. Εκεί υπήρξε ένα κραχ των τραπεζών, κάτι αντίστοιχο μ΄αυτό που έγινε στην Ιρλανδία και σήμερα το έλλειμμα στην Ιρλανδία είναι 30% τόσο…, δεν είναι 10% που είναι εδώ.. Στην Ισλανδία λοιπόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέπεμψε τη συμφωνία, το μνημόνιο το αντίστοιχο που είχαν κάνει εκεί με τις τράπεζες για να πληρώσει ο λαός τα χρέη των τραπεζών και, αντί να κυλήσει αίμα στους δρόμους -μεταφορικά το λέω- οι αγορές τι έκαναν; Κάθισαν και βρήκαν τρόπους μέσα από τους οποίους κι αυτές να μην χάσουν το σύνολο των χρημάτων τους. Κι εκεί που είχαν ένα επιτόκιο που ήταν 5,5-6% για 8 χρόνια, πήγε στο 3% για 30 χρόνια. Και τώρα ξανά κι αυτή η συμφωνία τίθεται στην κρίση του λαού.
Θέλω να πω ότι, όταν ένας λαός παρεμβαίνει στις εξελίξεις, θέτει και αυτός τις κόκκινες γραμμές κι όχι μόνο οι ισχυροί. Μια αντίληψη, μια συλλογιστική που δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του Έλληνα Πρωθυπουργού και της ελληνικής κυβέρνησης..
- Εκτιμάτε ότι είμαστε πιο κοντά σε πρόωρες εκλογές;..
Οι πρόωρες εκλογές δεν είναι επιλογή της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, κατά τη γνώμη μου. Έχω την αίσθηση ότι ο Πρωθυπουργός είναι φοβισμένος και παραδομένος και το μόνο που θα κάνει το επόμενο διάστημα είναι να ακολουθήσει πιστά και κατά γράμμα τις εντολές των πιστωτών και των τεχνοκρατών της τρόικας. Αυτοί δεν θέλουν εκλογές. Θέλουν να προχωρήσει αυτό το καταστροφικό έργο που έχουν ξεκινήσει. Ο βασικός τους στόχος αυτή την περίοδο, αφού ξερίζωσαν κοινωνικές κατακτήσεις, διέλυσαν εργασιακές σχέσεις, είναι η δημόσια περιουσία. Και είμαι πεπεισμένος ότι θα την ξεκοκαλίσουν κομμάτι-κομμάτι και είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η κυβέρνηση, που έχει επιφέρει τόσα δεινά, δεν θα φύγει αν δεν είναι αυτή που θα διαχειριστεί το ξεπούλημα της περιουσίας. Κι αυτό είναι τραγικό που λέω. Κι είναι πολύ σημαντικό.
Πιστεύω δηλαδή ότι ο ελληνικός λαός θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να είχε στείλει σπίτι τους αυτούς που σήμερα μας κυβερνάνε. Και τον κ. Παπανδρέου, που έχει τεράστια ευθύνη, και όλους τους υπόλοιπους υπουργούς, που είναι οι ίδιοι που μας κυβερνάνε, με εναλλαγές μ΄ αυτούς της Ν.Δ., εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια. Και βεβαίως τα δυο κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη και για όλα αυτά τα σκάνδαλα που έχουν δημιουργηθεί.
Μεγαλύτερα σκάνδαλα απ΄ αυτά είναι αυτά που θα δημιουργηθούν τώρα. Το λέω με πλήρη γνώση, εν πλήρη συνείδηση, γιατί 50 δις δημόσιας περιουσίας δεν είναι στραγάλια, είναι όλος ο παραγωγικός πλούτος πάνω στον οποίον θα μπορούσε να στηρίξει μια προοπτική ανάπτυξης αυτός ο τόπος και θα ξεπουληθεί μέσα σ΄ένα χρόνο, αν δεν αντιδράσουμε.
- Θα ταξιδέψετε στο Παρίσι την Τρίτη σε συνεδρίαση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς;…..
Στο Παρίσι, στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής καμπάνιας του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την αριστερή, την εναλλακτική έξοδο από την κρίση διοργανώνεται στο Παρίσι μια αντίστοιχη εκδήλωση μ΄ αυτήν που είχαμε οργανώσει εδώ στην Αθήνα τον Μάρτιο, με τη συμμετοχή ευρωπαίων οικονομολόγων και διακεκριμένων προσωπικοτήτων. Είναι ένας σταθμός σ΄ αυτή την καμπάνια η προσπάθειά μας να αναδείξουμε ότι υπάρχει εναλλακτική λύση και στην προσπάθειά μας η ευρωπαϊκή αριστερά να παρέμβει δυναμικά στις εξελίξεις και να σηματοδοτήσει με την παρουσία της τον εναλλακτικό δρόμο για μια Ευρώπη που, αν δεν υιοθετήσει άμεσα ριζικές αλλαγές στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, κινδυνεύει κι αυτή με κατάρρευση. Γιατί η κατάρρευση της Ελλάδας θα συμπαρασύρει και μια σειρά άλλες χώρες της ευρωζώνης και ενδεχομένως την ίδια την ευρωζώνη.
Αυτό ίσως να είναι και ένα από τα εναπομείναντα όπλα αρνητικά βεβαίως, αλλά όπλα που έχουν απομείνει στη χώρα μας, το γεγονός δηλαδή, παρά το ότι μας είπαν ότι φταίνε οι Έλληνες που είναι τεμπέληδες -έτσι μας είπε ο κ. Πάγκαλος….
- Δεν τον ξεχνάτε βλέπω…
Δεν είναι ζήτημα αν τον ξεχνάω. Το ζήτημα είναι ότι δεν τον ξεχνάει ο κόσμος πια, γιατί όλες αυτές οι στοχευμένες παρεμβάσεις του -γιατί ήταν απολύτως στοχευμένες με στόχο να δημιουργήσει ένα κλίμα συλλογικής ενοχής- έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα τεράστιας οργής στον κόσμο.
Έλεγα λοιπόν ότι, παρά το γεγονός ότι μας είπαν ότι είμαστε διεφθαρμένοι και τεμπέληδες και έχουμε δημόσιους υπαλλήλους πολλούς και γι αυτό οδηγηθήκαμε στην κρίση, βλέπω ότι η κρίση τελικά είναι ένα συστημικό φαινόμενο που αφορά όλη την Ευρώπη. Κυρίως δε ότι το μοντέλο το νεοφιλελεύθερο δεν ήταν ελληνικό παράδειγμα, ήταν ευρωπαϊκό. Και η ευρωζώνη και η ΟΝΕ στηρίχτηκε σε λάθος βάση.
- Κι ένα τελευταίο ερώτημα.. Θα απευθύνετε κάποια πρόσκληση προς όλα τα κόμματα που κινούνται στο τόξο από το κέντρο προς τα αριστερά για μια σύμπραξη ακόμη και εκλογική;…
Εκλογική σύμπραξη είναι πράγμα που θεωρώ καθόλου εύκολο να συμβεί. Νομίζω όμως ότι είναι αναγκαία να υπάρξει κοινή δράση και σύγκλιση στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος για την έξοδο από την κρίση, για τον σταματημό αυτής της κατρακύλας, αυτού του κατήφορου που τελειωμό δεν έχει, την έξοδο δηλαδή από το μνημόνιο και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Νομίζω ότι είναι καθήκον της αριστεράς σήμερα να ανιχνεύσει τέτοιου είδους ενωτικές προτάσεις. Σήμερα αριστερό είναι ό,τι ενώνει κι όχι ό,τι χωρίζει. Και το λέω αυτό γιατί δεν υπάρχει ελπίδα στον κόσμο, στους πολίτες, τους εργαζόμενους, στον κόσμο που απογοητεύεται από τα δυο μεγάλα κόμματα, εάν δεν δει κινήσεις υπέρβασης απ΄ όλες τις πολιτικές δυνάμεις και κυρίως από τις δυνάμεις της αριστεράς που έχουν την ευθύνη, που πρέπει να έχουν την ευθύνη για μια μεγάλη αλλαγή πολιτική που θα επιφέρει και μεγάλες αλλαγές στο κοινωνικό πεδίο.
Εμείς καταθέτουμε διαρκώς αυτή την άποψη. Θεωρούμε ότι όσο περνάνε οι μέρες γίνεται και πιο ρεαλιστική. Αρκεί να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι μέσα απ΄ αυτή την κρίση πρέπει να υπερβούν και τους εαυτούς τους. Γιατί το σημαντικό σήμερα δεν είναι κανείς να αυξήσει τα ποσοστά του κατά δύο μονάδες. Το σημαντικό είναι να μπορέσει να δημιουργήσει προϋποθέσεις μιας μεγάλης αλλαγής Κανείς δεν μπορεί μόνος του νομίζω. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας για μας είναι σημαντικό, μια και μιλάμε για Ευρώπη.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS