Η στροφή των οικονομικών δεδομένων και όχι μόνο αυτών από το Εθνικό στο Διεθνές επίπεδο και οι πολιτικές που τη συνοδεύουν, αυτό που γενικώς αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση, οδηγεί αντικειμενικά σε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης. Στο πρότυπο αυτό αναδεικνύονται ως νέοι σοβαροί πρωταγωνιστές της νέας εποχής οι πόλεις και η περιφέρεια.
Αν το τοπικό ή το περιφερειακό κέντρο αποκτήσει ισχυρή συμμετοχική δυνατότητα, επαρκή θεσμική δυνατότητα και παρούσα και δρώσα κοινωνία πολιτών, τότε θα μεταμορφωθεί σε πανίσχυρο μοχλό ανάπτυξης.
Η αποκέντρωση με Αυτοδιοίκηση είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία από ποτέ.
Το πολιτικό σύστημα στην χώρα μας υπηρετώντας με μέγιστη συνέπεια για δεκαετίες την συγκεντρωτική λογική της κεντρικής εξουσίας όχι μόνο δεν εφάρμοσε αλλά ούτε καν διανοήθηκε ένα τολμηρό πρόγραμμα αποκέντρωσης.
Φτάσαμε στο �.και πέντε.
Είναι η ύστατη στιγμή να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που κρατά την Αυτοδιοίκηση δέσμια της κρατικής εξουσίας.
Η Αυτοδιοίκηση μπορεί να είναι μέρος του διοικητικού � πολιτικού μας συστήματος αλλά παράλληλα είναι και πόλος της δημόσιας σφαίρας με τη δική του αυτοτέλεια, δομή, λειτουργία και τους δικούς του στόχους. Υπερβαίνει δηλ. τις κρατικές δομές και λογικές.
Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να παραμείνουμε στα «θεσμικά ελλείμματά» μας και δεν μπορούμε να χορτάσουμε από τις πληκτικά επαναλαμβανόμενες κυβερνητικές εξαγγελίες, που συστηματικά αναιρούνται προς δόξα και αποθέωση της επιστροφής στο ασφαλές καταφύγιο του κρατικού συγκεντρωτισμού.
Να συνεννοηθούμε. Η αντίληψη που εκτέθηκε σαφώς προ ημερών ότι κοντά σε μια ισχυρή Αυτοδιοίκηση χρειαζόμαστε και ένα ισχυρό κράτος και ως εκ τούτου η Περιφέρεια θα παίζει το ρόλο του ισχυρού κράτους, είναι αντίληψη μη αυτοδιοικητική. Διότι είναι αντίληψη αποσυγκέντρωσης και όχι αποκέντρωσης, είναι αντίληψη που θέλει τη χειραγώγηση των αυτοδιοικητικών δομών στα πλαίσια της λειτουργίας του συγκεντρωτικού, γραφειοκρατικού, απόμακρου κράτους.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η πολιτική των Περιφερειών είναι η πιο ισχυρή κοινή πολιτική. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο ισότιμος εταίρος, ισότιμος προς την κεντρική Διοίκηση είναι η Περιφέρεια. Δεν πάει η Περιφέρεια δια του ισχυρού κράτους, πάει αυτόνομα και ισότιμα.
Αν θέλει λοιπόν η κυβέρνηση να συνεννοηθούμε στο όνομα της παράδοσης του αυτοδιοικητικού κινήματος, να συνεννοηθούμε. Το σύνταγμά μας λέει δύο επίπεδα αυτοδιοίκησης, ναι επομένως δύο επίπεδα αυτοδιοίκησης. Θα βρούμε νομοτεχνικά την ακριβή της μορφή. Αλλά αυτοδιοίκηση χωρίς μεταλλάξεις και βέβαια διαμορφωμένη με βάση την αντίστοιχη εντολή που δίνει το τοπικό εκλογικό σώμα το οποίο γνωρίζει καλά την αξία των συνθέσεων. Αυτοδιοίκηση διαμορφωμένη με την Απλή Αναλογική, εκλογικό σύστημα αναζωογόνησης του θεσμού.
Ο ρόλος και οι δομές της Αυτοδιοίκησης είναι ζήτημα βαθύτατα πολιτικό και ιδεολογικό.
Στην αντίληψη τη δική μας, η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να υπάρχει για να αναπαράγει το μοντέλο του συγκεντρωτικού κράτους και να λειτουργεί σαν κακέκτυπό του, ούτε να αποτελεί τον εισπράκτορα και το διαχειριστή της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στην πολιτεία.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δικαιώνει την ύπαρξή της αν παίξει αποφασιστικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναπτυξιακή διαδικασία, στον δημοκρατικό προγραμματισμό και αν διατηρηθεί ανοιχτή και ανατροφοδοτούμενη από την κοινωνία.
Και αυτό θα το πετύχει αν έχει ένα σύγχρονο πλαίσιο θεσμικό για να κινηθεί και οικονομική δυνατότητα για να παράγει έργο. Αν αυτά δεν διασφαλιστούν ας μην κοροϊδεύει κανένας κανέναν.
Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως διεκπεραιωτικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς μπορεί να έχουμε, αλλά Αυτοδιοίκηση ως θεσμό λαϊκής εξουσίας θα αργήσουμε πολύ να δούμε.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS