Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «ΑΘΗΝΑ 9,84» (B. Πάϊκος), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:
H Κομισιόν συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα έχουν πέσει έξω στην υλοποίηση των μέτρων του μνημονίου, απαιτούνται πρόσθετα μέτρα επτά έως δέκα δις ευρώ για το 2011, ένα γενικό πωλητήριο «όσο-όσο» και «όπως-όπως» για να μαζευτούν χρήματα από την ακίνητη περιουσία, ένας αναπρογραμματισμός του χρέους άμεσα και το 2013 μια αναδιάρθρωση. Όλα αυτά απαιτούν μια σκληρότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική από αυτή που ήδη υλοποιείται σήμερα, εκτιμούν ότι δεν μπορούν να την εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ήδη αντιμετωπίζει κρίση λαϊκής νομιμοποίησης και εσωτερικής συνοχής. Κι ενώ μέχρι τώρα έκαναν συστάσεις για να τα βρουν Παπανδρέου-Σαμαράς, τώρα περίπου απαιτούν συνυπογραφή, θέτουν ως όρο τη σύμπλευση α λα Πορτογαλία.
Η πολιτική μου εκτίμηση είναι ότι παρʼ ότι οι συμφωνίες μετά το Ζάππειο ΙΙ είναι πολύ περισσότερες, οι κομματικές σκοπιμότητες και οι προσωπικοί σχεδιασμοί Παπανδρέου- Σαμαρά δεν θα τους επιτρέψουν να έχουν μια συνυπογραφή κάτω από ένα κοινό κείμενο α λα Πορτογαλία. Το ερώτημα είναι αν θα εξασφαλιστεί για τους δανειστές μας ένα ικανό modus vivendi, έστω κι αν είναι ανομολόγητο, και 2ον αν αυτό το «συνοικέσιο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ», υπέρ του οποίου υπάρχουν πολλές «προξενήτρες» και εντός Ελλάδας, αν θα γίνει πριν ή μετά από εκλογές.
Από την πλευρά του κ. Σαμαρά, διαφαίνεται έντονα ότι πλέον μπαίνει “νερό στο κρασί” της αντιμνημονιακής ρητορικής. Στο Ζάππειο ΙΙ φάνηκε ξεκάθαρα ότι τα αντιμνημονιακά είναι η κορδέλα και το περιτύλιγμα και τα μνημονικά είναι το περιεχόμενο.
Δεν αποκλείεται αυτό γιατί το maximum σε άθροισμα που μπορεί να προσδοκούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις είναι 60-65%. Οπωσδήποτε πάντως δεν βγαίνει αυτοδυναμία.
Η συναίνεση είναι μια καραμέλα που πιπιλίζεται με ένα τρόπο που τελικά είναι απολίτικος. Αν είναι συναίνεση για να περιοριστεί η ατιμωρησία και η διαφθορά, για να παταχθεί η φοροδιαφυγή και να περιοριστούν οι δαπάνες για κρατικές σπατάλες, βεβαίως ναι. Αλλά δε ζητείται αυτό. Ζητείται συναίνεση σε ένα προδιαγεγραμμένο πρόγραμμα, το οποίο είναι ήδη έτοιμο και το μόνο που λείπει είναι οι λεπτομέρειες και η συσκευασία. Πρόκειται για ένα ακόμα σκληρότερο πρόγραμμα εναντίον των ασθενέστερων. Προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις αστοχίες του μνημονίου νο 1 με τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής. Ακόμα δραστικότερες περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικού κράτους, δημοσίων επενδύσεων και γενικό πωλητήριο.
Είναι ένα ενδεχόμενο που δε μπορεί να αποκλειστεί, παρʼ ότι το διαψεύδουν τόσο ο κ. Παπανδρέου όσο και ο κ. Σαμαράς. Και παρά το γεγονός ότι σε όλες τις δημοσκοπήσεις, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν επιθυμεί εκλογές. Στους επόμενους μήνες μπορεί οι εκλογές να καταστούν αναπόφευκτες είτε λόγω της παράφρονας μεταβλητής που επηρεάζει τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις είτε γιατί θα φοβηθεί ο κ. Παπανδρέου ότι θα υπερκεραστεί στις δημοσκοπήσεις από τον κ. Σαμαρά, είτε γιατί θα προκύψουν εντονότερα αδιέξοδα στην πολιτική ζωή και κυρίως στην οικονομία.
Αντιθέτως, προσδιορίζεις πολιτικές όταν διαπιστώνεις με στοιχεία ότι αν είχαμε τα φορολογικά έσοδα του μέσου όρου της ευρωζώνης το χρέος δε θα ήταν 150% αλλά 77%. Προτείνουμε μια φορολογική μεταρρύθμιση και την κατανομή των φορολογικών βαρών που έχουν σε άλλες χώρες της ευρωζώνης. Όταν οι δημόσιες δαπάνες της ευρωζώνης είναι πάνω από το μέσο όρο χωρίς να έχουμε αντίστοιχη παιδεία, υγεία, κοινωνικό κράτος, προστασία του περιβάλλοντος, υποδεικνύεις μια επαναξιολόγηση και ανακατανομή των δαπανών, όπου προσθέτεις σε όλα τα παραπάνω κι αφαιρείς από εξοπλισμούς, μαύρο χρήμα, διαφθορά.
Αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει μονόδρομος. Αυτό που κάναμε χθες με τη συνέντευξη τύπου είναι ότι και με στοιχεία και η «συνταγή» του Μνημονίου ήταν κακή και ο «μάγειρας», η κυβέρνηση, ήταν αποτυχημένος. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και υπάρχει μια ανάγκη αλλαγής πορείας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση των επιτοκίων και νέα ρύθμιση του χρέους. Γιατί χωρίς ευρωπαϊκή ρύθμιση, το χρέος της χώρας δεν είναι πλέον βιώσιμο και το ομολογούν κι αυτοί που συνέταξαν το μνημόνιο. Το χρέος δεν είναι εξυπηρετήσιμο και δεν μπορεί η Ελλάδα να βγει στις αγορές ούτε το 2012 αλλά ούτε και το 2013.
Παρ΄ ότι δε το έχουμε συζητήσει, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να ανταποκριθούμε σ΄ αυτή την πρόσκληση και πρέπει να πάμε για να ακούσουμε αυτά που έχει να μας πει ο Πρωθυπουργός αλλά και για να εκφράσουμε τις δικές μας θέσεις. Με δεδομένη τη διαφωνία μας στην κατεύθυνση, το περιεχόμενο του Μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής, δεν μπορεί κανείς να αναμένει συναίνεση γενική από εμάς. Ούτε ο κ. Παπανδρέου αλλά ούτε και οι πολίτες αναμένουν κάτι τέτοιο.
Αν υπάρξει αυτός ο κύκλος συναντήσεων των πολιτικών αρχηγών με τον Πρωθυπουργό, η συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς της Αριστεράς θα είναι ένα πλαίσιο για να συζητηθεί κάτι πιο ουσιώδες μεταξύ Παπανδρέου-Σαμαρά. Ωστόσο, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε, διατυπώνοντας πρόσωπο με πρόσωπο τις προτάσεις μας και τις ενστάσεις μας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS