«ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ-ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ»
Σήμερα οφείλουμε να κάνουμε ότι η Αριστερά όφειλε να κάνει και μάλιστα σύσσωμη, από την αρχή της κρίσης και ιδιαίτερα από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν οι συζητήσεις για την επιβολή του μνημονίου.
Αυτή την ώρα ο ΣΥΝ οφείλει να αποφασίσει και να προτείνει τολμηρά στην κοινωνία ως πρόταση διεξόδου, αγώνα και ανατροπής μια ριζοσπαστική, συνεκτική και σαφή, χωρίς μισόλογα, κενά και «ήξεις αφήξεις», εναλλακτική λύση απέναντι στο χρέος, συνδεδεμένη με την πρόταση για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού και μια προοδευτική διέξοδο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της χώρας με σοσιαλιστική προοπτική.
Με αυτή του την ΠΡΟΤΑΣΗ:
- Ο ΣΥΝ οφείλει να δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει το λεγόμενο «δημόσιο» χρέος ως χρέος του ελληνικού λαού. Το υπέρογκο χρέος της χώρας είναι πρώτα απʼ όλα και κυρίως χρέος της κυρίαρχης οικονομικής και κοινωνικής τάξης και χρέος το οποίο «επέβαλλε» το χρηματιστικό κεφάλαιο. Αυτό το χρέος δεν εξυπηρέτησε πραγματικές αναπτυξιακές, παραγωγικές και κοινωνικές ανάγκες του τόπου αλλά και ενίσχυσε πρώτα απʼ όλα τα καπιταλιστικά κέρδη, την κεφαλαιακή συσσώρευση και ειδικότερα τα υπερκέρδη του διεθνούς και εγχώριου χρηματιστικού κεφαλαίου.
- Ο ΣΥΝ πρέπει να τονίσει ότι αυτό το άδικο και βαθύτατα ταξικό και ληστρικό χρέος δεν πρέπει να αποπληρωθεί, πολύ περισσότερο που η αποπληρωμή του δεν είναι δυνατή, παρά μόνο με την εξουθένωση του τόπου και του ελληνικού λαού.
Γιʼ αυτό ο ΣΥΝ οφείλει να διεκδικήσει τη συνολική ΔΙΑΓΡΑΦΗ του χρέους ως μια δίκαιη λύση και λύση ανάσας και προοπτικής για τη χώρα, προκειμένου να ακολουθήσει μια νέα προοδευτική ανορθωτική πορεία.
- Ο ΣΥΝ πρέπει να υπογραμμίσει ότι ως ελάχιστη διευθέτηση θεωρεί την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με αμετάθετο στόχο την, χωρίς όρους, ΔΙΑΓΡΑΦΗ του μεγαλύτερου μέρους του, μαζί με τη θέσπιση νέων ευνοϊκών όρων αποπληρωμής του υπολοίπου
- Ο ΣΥΝ χρειάζεται να δηλώσει ευθέως και εξαρχής ότι αν μια επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με αμετάθετες τις ως άνω κατευθύνσεις, δεν γίνει δυνατή ή δεν ευοδωθεί, τότε η χώρα θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε προσωρινή αναστολή αποπληρωμής του χρέους.
Αν και σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρξει θετική διαπραγματευτική εξέλιξη τότε η προσωρινή διακοπή αποπληρωμής του χρέους θα γίνει οριστική.
- Ο ΣΥΝ οφείλει, ταυτόχρονα, να υπογραμμίσει ως αναγκαία την αντιμετώπιση του υπέρογκου ιδιωτικού χρέους με τρόπους ανάλογους του δημόσιου χρέους.
Πιο συγκεκριμένα, ο ΣΥΝ πρέπει να προτείνει ευνοϊκές ρυθμίσεις του ιδιωτικού χρέους, που μπορεί να φθάνουν ως τη διαγραφή του χρέους για τις πιο ευάλωτες και ασθενέστερες οικονομικά κατηγορίες και πρώτα απʼ όλα για τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, τις πολύ μικρές επιχειρήσεις αυτοαπασχολούμενων, τους πολύ μικρούς επαγγελματίες και τους μικρομεσαίους αγρότες.
- Ο ΣΥΝ προκειμένου να διασφαλιστούν οι ως άνω κατευθύνσεις -και όχι μόνο- προτείνει και διεκδικεί την ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ των τραπεζών προκειμένου το χρηματοπιστωτικό σύστημα να αναπροσανατολιστεί και να αναλάβει, υπό δημόσια και κοινωνική διεύθυνση, ένα καινούργιο παρεμβατικό αναπτυξιακό, παραγωγικό και κοινωνικό ρόλο.
- Ο ΣΥΝ προτείνοντας και διεκδικώντας να αντιμετωπιστεί σε αυτή τη ριζοσπαστική αλλά και υπεύθυνη κατεύθυνση το μείζον πρόβλημα του ελληνικού κρατικού αλλά και ιδιωτικού χρέους, πρέπει να αγωνιστεί και να συμβάλλει σε ένα ευρύτερο διεθνιστικό κίνημα των λαών της ευρωπεριφέρειας και συνολικότερα της Ε.Ε., των λαών της Μεσογειακής λεκάνης αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης για τη διαγραφή των κρατικών χρεών, ως μέρος του συνολικότερου αγώνα για προοδευτικές και σοσιαλιστικές εξελίξεις στη Μεσόγειο, την Ευρώπη αλλά και τον κόσμο.
- Οι προτάσεις-διεκδικήσεις που οφείλει να υιοθετήσει ο ΣΥΝ για το κρατικό και ιδιωτικό χρέος δεν απευθύνονται στην κυβέρνηση, αφού είναι αδύνατον να τις υλοποιήσει, ούτε φυσικά στις δυνάμεις του αστικού πολιτικού κατεστημένου.
Αυτές οι προτάσεις απευθύνονται στον ελληνικό λαό και στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς για τη συμπόρευσή τους και έχουν στόχο να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός μεγάλου ανατρεπτικού ενωτικού εργατικού λαϊκού κινήματος για μια προοδευτική κυβέρνηση, με πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η οποία και μπορεί να τις εφαρμόσει.
Με τις προτάσεις-διεκδικήσεις της για το χρέος η ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει ειδικότερα να συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος με σύνθημα-αίτημα «ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ-ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ» και τη συγκρότηση σε αυτή τη βάση ενωτικών λαϊκών επιτροπών παντού, από δήμους και γειτονιές, ως τους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης!
Η ως άνω ριζοσπαστική λύση για την αντιμετώπιση του χρέους είναι ενταγμένη και αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο συστατικό μιας νέας προοδευτικής πορείας ανόρθωσης, αναπτυξιακής, παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης της χώρας με σοσιαλιστική προοπτική.
Υπογραμμίζουμε, για άλλη μια φορά, ότι οι αντινεοφιλελεύθεροι προοδευτικοί μετασχηματισμοί με σοσιαλιστικό ορίζοντα στη χώρα μας ή και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της ευρωζώνης, είναι ασυμβίβαστη με το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα.
Πολύ περισσότερο, η σύγκρουση με το ευρώ και η έξοδος από αυτό, μπορεί να επισπευσθούν από μια προοδευτική Κυβέρνηση αν η χώρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους, υποχρεωθεί σε οριστική διακοπή αποπληρωμής του χρέους. Κι αυτό διότι, σε περίπτωση διακοπής αποπληρωμής του χρέους, μια προοδευτική κυβέρνηση, με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς, θα πρέπει να αντιμετωπίσει από τη μια τις σφοδρές πιέσεις των αγορών και των κυρίαρχων κύκλων της Ε.Ε. και από την άλλη θα έχει ανάγκη να πάρει πιο άμεσα στα χέρια της τη νομισματική πολιτική και να την ασκήσει με νέα αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια διεξόδου και ανόρθωσης.
Το ευρώ δεν είναι μια ουδέτερη νομισματική ομπρέλα αλλά εργαλείο ενίσχυσης του ταξικού πολέμου στην Ε.Ε. και ενδυνάμωσης των ανισοτήτων, της κατεδάφισης και των αποκλίσεων στο εσωτερικό της, πράγμα που καθιστά αδύνατη την προοδευτική αλλαγή κάτω από το πλαίσιο του ευρώ.
Το Σύμφωνο του ευρώ είναι αναπόσπαστο από το ίδιο το ευρώ και το χαρακτήρα του, γιατί το τελευταίο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς παρόμοια Σύμφωνα και μάλιστα σε όλο και πιο αυταρχική και αντεργατική κατεύθυνση. Πριν είχαμε το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας, τώρα εγκθιδρύεται το χειρότερο Σύμφωνο του ευρώ, προκειμένου να ασκείται σκληρός νεοφιλελεύθερος και μονεταριστικός έλεγχος στις ασκούμενες πολιτικές των κρατών μελών.
Μια προοδευτική εξέλιξη, με συνεπακόλουθη θραύση του πλαισίου του ευρώ και απομάκρυνση από αυτό, σε μια ή, ακόμα καλύτερα, σε περισσότερες χώρες της ευρωζώνης, όχι μόνο δεν συνιστά εθνική αναδίπλωση (ή εθνικές αναδιπλώσεις) αλλά θα συνεπιφέρει ένα ντόμινο ανατρεπτικών εξελίξεων που θα αλλάξουν αργά ή γρήγορα –και μάλλον γρήγορα- όλο το ευρωπαϊκό τοπίο!
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS