• Οι μέρες που ζούμε είναι μέρες τομής. Η μαζική παρουσία του κόσμου θα φέρει σίγουρα πολιτική μεταβολή. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν υφίσταται ήδη, απλά πρέπει κάποιος να το πει και στον Πρωθυπουργό.
• Ο κόσμος βγαίνει μαζικά στους δρόμους και οι εξελίξεις αυτές είναι μια τομή στη σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου.
• Αυτή η κυβέρνηση πλέον είναι μια κυβέρνηση με σύμβαση έργου. Το έργο είναι να ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο. Μετά τελειώνει.
• Δεν υπήρξε άλλη κυβέρνηση που να είχε τόσο μεγάλη εύνοια από τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ σ΄ένα πολιτικό πρόγραμμα που είχε τόσο μεγάλη αντίδραση από τόσο μεγάλη μερίδα της κοινωνίας
• Δεν είναι όλη η αριστερά αμήχανη. Είναι το ΚΚΕ αμήχανο. Γιατί, ό,τι δεν ελέγχει και ό,τι δεν καταλαβαίνει το αφορίζει.
• Ήταν σαφώς αντικυβερνητικές διαδηλώσεις οι χθεσινές, με πολιτικό αίτημα. Δύο κυρίαρχα πολιτικά μηνύματα: Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε και δημοκρατία.
• Εκτός από την κυβέρνηση αμφισβητούνται ευθέως και δύο τακτικές δυνάμεων του κινήματος. Αυτή της φετιχοποίησης της βίας και αυτή του σεχταρισμού.
• Είναι ώρα και η ηγεσία του ΚΚΕ να αναλάβει τις μεγάλες ιστορικές της ευθύνες. Να αφήσει τον σεχταρισμό, να κάτσουμε όλες οι αριστερές δυνάμεις σ΄ ένα τραπέζι, να κουβεντιάσουμε, να βρούμε σε ποια κοινά μπορούμε να συμφωνήσουμε, να δούμε και τον κόσμο που φεύγει μαζικά από το ΠΑΣΟΚ, ώστε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας.
- Σε μια προχθεσινή σας ανακοίνωση, δήλωση χαρακτηρίζατε ως άθλια προβοκάτσια τη νέα επίθεση της κυβέρνησης κατά του κόμματός σας για τους προπηλακισμούς που δέχονται κάποια κυβερνητικά στελέχη και θα θέλαμε λίγο να μας το εξηγήσετε
Αυτό είναι χιλιοειπωμένο πια. Δεν θέλει και πολύ εξήγηση. Είναι κατά την άποψή μας αναμενόμενο την στιγμή που η εξουσία χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της να σκέφτεται στον πανικό της μέσα μεθόδους παραδοσιακές για να αλλάξει το κλίμα κατ΄ αρχήν και να κρατηθεί. Γιατί αυτό που βλέπουμε είναι ένα χιλιοπαιγμένο έργο όπου αναθερμαίνεται κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν για την κυβέρνηση. Μόνο που ο κόσμος πια έχει κατανοήσει, γιατί σε κάθε σπίτι υπάρχει κι ένας άνεργος, σε κάθε δεύτερο σπίτι υπάρχει και μια τραγωδία. Άρα λοιπόν πια δεν νομίζω ότι αυτές οι τακτικές πιάνουν. Ο κόσμος βγαίνει μαζικά στους δρόμους και οι εξελίξεις αυτές είναι μια τομή στη σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου.
Η κυβέρνηση πανικόβλητη προσπαθεί να αλλάξει το κλίμα μετατρέποντας τη συζήτηση σε εκδηλώσεις δήθεν βίας και δήθεν προπηλακισμού, χρησιμοποιώντας μάλιστα και όρους που σε άλλες περιπτώσεις θα έπρεπε κάποιος να τις παίρνει πολύ σοβαρά, αλλά στην περίπτωση που βρισκόμαστε σήμερα μόνο να γελά μπορεί, παρομοιάζοντας τα κυβερνητικά στελέχη με τον Γρηγόρη Λαμπράκη και τους αγανακτισμένους αυθόρμητα κινούμενους και όχι υποκινούμενους πολίτες, ως τραμπούκους της ακροδεξιάς. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο κόσμος το καταλαβαίνει.
- Αυτή τη δήλωσή σας για άθλια προβοκάτσια την αποδώσατε στην πρόθεση να συσπειρώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και θέλω να μου πείτε, όταν εσείς δηλώνετε ότι η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου δεν συγκεντρώνει την πλειοψηφία των 151 βουλευτών, δεν φοβάστε ότι συντελείτε σ΄ αυτή τη συσπείρωση;…
-
Δεν νομίζω ότι παίζει μεγάλο ρόλο το να το πει κανείς, γιατί ισχύει αυτό που λέει ο λαός, ο κόσμος τόχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Δεν είναι εύκολο οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να ψηφίσουν αυτά τα μέτρα.
Πρώτα και κύρια γιατί συνειδητοποιούν οι βουλευτές -τελευταίος θα το συνειδητοποιήσει ο Πρωθυπουργός ίσως- ότι αυτή η κυβέρνηση πλέον είναι μια κυβέρνηση με σύμβαση έργου. Το έργο είναι να ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο. Μετά τελειώνει. Δεν έχει κανένα μέλλον. Συνεπώς οι βουλευτές αντιλαμβάνονται ότι και οι ίδιοι δεν έχουν κανένα μέλλον. Βεβαίως το σημαντικότερο για μας είναι ότι ο τόπος δεν έχει μέλλον, εάν ψηφιστεί αυτό το πρόγραμμα, εάν το μνημόνιο 2 γίνει νόμος του κράτους μέσα από μια διαδικασία αμφιβόλου συνταγματικότητας βέβαια από τη Βουλή δεν θα έχει μέλλον ο τόπος. Θα οδηγηθούμε σε μια διαδικασία φτωχοποίησης.
Επανέρχομαι όμως σ΄ αυτό που ρωτάτε. Είναι μια κυβέρνηση με σύμβαση έργου. Το συνειδητοποιούν τα έμπειρα στελέχη. Δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα οι μαθητευόμενοι μάγοι. Δεν το έχει συνειδητοποιήσει ο Πρωθυπουργός. Κάποιος πρέπει να του πει ότι, όταν ο κόσμος μαζικά βγαίνει στους δρόμους και γεμίζουν οι πλατείες της χώρας, ξεχειλίζουν από αγανάκτηση και οργή, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κρατηθεί, ακόμα κι αν έχει την εύνοια της πλουτοκρατίας ή των ΜΜΕ, τα οποία, μέσα στον πανικό της, σε ένδειξη αχαριστίας, τα απείλησε χθες και νομίζω ότι αυτό είναι ένα σημάδι της κατάπτωσης στην οποία βρίσκεται.
- Πώς την είδατε αυτή την επίθεση;…
Είναι ένδειξη πανικού. Εγώ βεβαίως θυμάμαι τα πράγματα όχι από το ΄74 και μετά, γιατί είμαι νεώτερος, αλλά όσο θυμάμαι, δεν υπήρξε άλλη κυβέρνηση που να είχε τόσο μεγάλη εύνοια από τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ σ΄ένα πολιτικό πρόγραμμα που είχε τόσο μεγάλη αντίδραση από τόσο μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Έτσι θα το συγκρίνει κανείς. Για την αποδοχή που είχε αυτό το πρόγραμμα του μνημονίου στον κόσμο, η εύνοια των ΜΜΕ ήταν σκανδαλώδης. Συνεπώς νομίζω ότι είναι μια πράξη πανικού και αχαριστίας από την πλευρά της κυβέρνησης, που όλο το προηγούμενο διάστημα είχε τα ΜΜΕ -στην πλειοψηφία τους και κυρίως, επιτρέψτε μου να κάνω ένα διαχωρισμό, υπάρχουν τα μέσα της διαπλοκής και υπάρχουν και δημοσιογράφοι που ακόμα κι αν εργάζονται σε μέσα διαπλοκής προσπαθούν και αντιστέκονται. Υπάρχουν κι άλλοι συνάδελφοί σας οι οποίοι με ιδιαίτερη θέρμη και ιδιαίτερο ζήλο κάνουν τη δουλειά όπως τους ορίζουν οι ιδιοκτήτες των μέσων. Και νομίζω ότι χαρακτηριστικό της εποχής μας, εννοώ της αγανάκτησης του κόσμου που βγαίνει στις πλατείες, είναι ότι δεν απαξιώνονται μονάχα όσοι κατέχουν θέσεις εξουσίας, αλλά απαξιώνονται και τα συγκεκριμένα μέσα και συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι.
Θέλω να το επισημάνω αυτό. Γιατί η παρουσία του κόσμου στις πλατείες είναι μια τομή που αλλάζει τα δεδομένα. Γίνεται καταλύτης πολιτικών εξελίξεων αλλά και μία τομή που αλλάζει τα δεδομένα και αναγκάζει όλους να επαναπροσδιοριστούν. Απαξιώνονται τα κυρίαρχα μέσα. Τα social media παίρνουν έναν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, επιτίθενται και στα κυρίαρχα κανάλια και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και τα αναγκάζουν να επαναπροσδιοριστούν. Αυτά είναι καινούργια στοιχεία στην κοινωνική πραγματικότητα, τα οποία οφείλουμε να τα προσεγγίσουμε.
Όπως επίσης κι άλλα στοιχεία που οφείλουμε να προσεγγίσουμε και αφορούν το πολιτικό σύστημα και την απαξίωσή του και την κριτική που γίνεται και στα κόμματα, όχι μονάχα στα κόμματα εξουσίας, συνολικά στα κόμματα.
- Για να μην γενικολογήσουμε, θα ήθελα να σας θέσω ένα ερώτημα. Επιχειρήσατε να κατεβείτε στις πλατείες τις οποίες επικαλείστε. ..Επιχειρήσατε να δείτε σ΄ αυτό που αποκαλείται κίνημα των «αγανακτισμένων κι εσείς ως ΣΥΡΙΖΑ είχατε επενδύσει στην κινηματική προοπτική, την είχατε προκρίνει ως μια από τις μορφές πάλης η οποία είναι ικανή να επιφέρει μια κοινωνική μεταβολή, έχτε μια προσωπική εμπειρία για να συγκρίνετε και να δείτε τι πιθανά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε σωστά έτσι ώστε να έχει τη μαζικότητα το κίνημά σας που έχουν οι αγανακτισμένοι;….
Με συγχωρείτε, εμείς δεν βλέπουμε ανταγωνιστικά αυτή την προσπάθεια…
- Δεν είπα ότι το βλέπετε ανταγωνιστικά, είπα συγκριτικά….
.. Το λέω αυτό γιατί υπάρχει μια κυρίαρχη άποψη ότι η αριστερά είναι αμήχανη. Δεν είναι όλη η αριστερά αμήχανη. Είναι το ΚΚΕ αμήχανο. Γιατί, ό,τι δεν ελέγχει και ό,τι δεν καταλαβαίνει το αφορίζει. Εμείς από την πρώτη στιγμή, παρά το γεγονός ότι γνωρίζαμε ότι είναι ένα πολυσυλλεκτικό, πολύμορφο πράγμα στο οποίο δεν είναι εύκολο να υπάρξουν συγκεκριμένες γραμμές, από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε μέσα σ΄ αυτή την προσπάθεια, τα μέλη μας ο κόσμος μας βρέθηκε μέσα… Εγώ βρέθηκα και χθες στο Σύνταγμα. Όχι ως πολιτικός αρχηγός, φορώντας κοστούμι και γραβάτα, αλλά με τη γυναίκα μου και το παιδί μου….
- Τι είδατε στο Σύνταγμα;…
Είχα την αίσθηση ότι ήμουν σε ένα πολύμορφο φεστιβάλ. Δεν ήταν οργή το κυρίαρχο. Ήταν η αισιοδοξία και η χαρά της συμμετοχής και της συλλογικής διεκδίκησης. Βέβαια αυτό πολύ εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε θυμό. Αισθάνεται κανείς ότι η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη κι ότι ένα κλικ αρκεί για να μετατραπεί σε θυμό. Όμως αυτό που έβλεπα χθες ήταν μια γιορτή της δημοκρατίας…
- Είναι κανό να φέρει πολιτική μεταβολή…
Οι μέρες που ζούμε είναι μέρες τομής. Η μαζική παρουσία του κόσμου θα φέρει σίγουρα πολιτική μεταβολή Τολμώ να πω ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν υφίσταται ήδη, απλά πρέπει κάποιος να το πει και στον Πρωθυπουργό. Δεν υφίσταται μια κυβέρνηση που θέλει να εφαρμόσει μια πολιτική με την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία που την υπέκλεψε πριν από ενάμισι χρόνο με άλλα πρόγραμμα και άλλες υποσχέσεις όταν ο λαός είναι μαζικά στους δρόμους και αρνείται αυτή την πολιτική.
Και θέλω να πω και κάτι άλλο. Αυτό που κατάλαβα χθες και όλες τις ημέρες που το παρακολουθώ -χθες ήταν η πρώτη φορά βγήκα-- και ξέρετε ότι ο λόγος που δεν βγαίνω όλες τις υπόλοιπες μέρες είναι ότι η παρουσία μου ως πολιτικού αρχηγού εκεί θα ήταν λάθος. Λάθος προς τον κόσμο που έχει ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια και δεν θέλει κανένα καπέλο.
Υπ΄ αυτή την έννοια η παρουσία μου χθες ήταν ως απλού πολίτη. Το επαναλαμβάνω αυτό. Το τονίζω.
Θέλω να σας πω όμως το εξής. Είναι σαφές κατά την άποψή μου αλλά και για όσους βρίσκονται σ΄ αυτές τις διαμαρτυρίες -μπορεί να είναι πολύμορφες, μπορεί να είναι πολυσυλλεκτικές, μπορεί να ακούγονται όλες οι απόψεις, αλλά έχει ένα σαφές πολιτικό μήνυμα. Ήταν αντικυβερνητική διαδήλωση αυτό που έγινε χθες και στο Σύνταγμα και στον Λευκό Πύργο και σ΄ όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Δεν ήταν μια γενικά και αόριστα συγκέντρωση ανθρώπων που είναι ενάντια στην πολιτική, ενάντια στα κόμματα, δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Όχι, δεν είναι αυτό. Δεν ήταν έτσι. Ήταν αντικυβερνητική διαδήλωση.. Είχαν πολιτικό αίτημα. Δύο κυρίαρχα πολιτικά μηνύματα: Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε και δημοκρατία. Αυτά τα δύο ήταν τα βασικά στοιχεία. Δεν μπορεί κανείς να τα παραγνωρίσει αυτά, δεν μπορεί κανείς να τα κρύψει αυτά.
- Θα ήθελα να σας ρωτήσω για τις σχέσεις με το ΚΚΕ γιατί σε τέτοιους περιόδους κρίσης, θα έχετε ακούσει και εσείς, γιατί η αριστερά δεν είναι ενωμένη, δεν κατεβαίνει μαζί στις κινητοποιήσεις για να πιέσει περισσότερο το υφιστάμενο σύστημα;… Γνωρίζουμε τις επιθέσεις που έχετε δεχτεί κατά καιρούς από τον Περισσό και προσωπικά αλλά και ως ΣΥΝ, ως ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήθελα να σας ρωτήσω ευθέως, έχετε κατά νου στα άμεσα σχέδιά σας την ανάληψη κάποιας πρωτοβουλίας μήπως και σε κάποιους χώρους μπορέσετε να συγκλίνετε;…
Πριν απαντήσω ευθέως στο ερώτημά σας, επιτρέψτε μου να κάνω δύο επισημάνσεις κρίσιμες κατά τη γνώμη μου. Εάν απ΄ αυτό το κίνημα των πολιτών, από την αφύπνιση του λαϊκού κινήματος αμφισβητείται ευθέως η κυβέρνηση και το μνημόνιο, η κυβερνητική πολιτική, αμφισβητούνται ευθέως και δυο δυνάμεις σημαντικές του κινήματος όσον αφορά την τακτική που επιλέγουν. Η πρώτη τακτική που αμφισβητείται καίρια είναι αυτή του λεγόμενου χώρου που έχει φετιχοποιήσει τη βία, του λεγόμενου αναρχικού χώρου, γιατί οι πραγματικοί αντεξουσιαστές συμμετέχουν σ΄ αυτό το κίνημα μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και τις συνελεύσεις στις πλατείες. Αλλά νομίζω ότι μια ολόκληρη γενιά, νέα γενιά που γαλουχήθηκε με την αντίληψη ότι αποτελεσματική αντίδραση μπορεί να γίνει μονάχα μέσα από τη βία και γαλουχήθηκε ιδίως μέσα από τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, ακυρώνεται μέσα απ΄ αυτές τις διαδικασίες, πράγμα το οποίο θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί αυτές οι διεργασίες αναδεικνύουν ότι μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική και πιο επικίνδυνη για το σύστημα μια αντίδραση που έχει ως κύριο πρόταγμα την ειρηνική δράση, τη μη βία. Και η άλλη τακτική που ακυρώνεται είναι αυτή του σεχταρισμού.
Και έρχομαι τώρα στο ΚΚΕ, που σας έλεγα πριν, ότι ό,τι δεν κατανοεί, ό,τι δεν ελέγχει, το αφορίζει. Το ΚΚΕ μπορούσε με μεγάλη ευχέρεια να περιφρουρεί και ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο να περιφρουρεί τις δικές του συγκεντρώσεις από τις ομάδες της βίας, αλλά αυτή η περιφρούρηση δημιουργεί έναν τοίχο, κανείς δεν μπαίνει, κανείς δεν βγαίνει. Στις σημερινές συνθήκες κανείς δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός όταν υψώνει τείχη γύρω-γύρω από τον εαυτό του. Και το λέω αυτό γιατί η κυρία Παπαρήγα μας έχει ασκήσει κριτική επανειλημμένως ότι είμαστε με τις αυθόρμητες εξάρσεις και όχι με την οργανωμένη πάλη του λαού. Εδώ και ενάμισι χρόνο τώρα το κατ΄ εξοχήν κόμμα που θα περίμενε κανείς να οργανώσει την πάλη του λαού δεν έχει καταφέρει να οργανώσει τίποτα. Εν τούτοις βλέπουμε ότι ο ίδιος ο λαός μπορεί και αυτοοργανώνεται και ξεπερνά τις ηγεσίες των κομμάτων που μένουν προσκολλημένες στη λογική του χθες.
Έχω λοιπόν την αίσθηση ότι, αν δεν αλλάξει η κυρία Παπαρήγα και η ηγεσία του ΚΚΕ αντίληψη για το πώς θα μπορέσει να υπάρξει μια μεγάλη ανατροπή -κι αυτή η μεγάλη ανατροπή δεν γίνεται αφήνοντας το λαό, το λαϊκό κίνημα τους απλούς πολίτες έξω, λειτουργώντας ως ιερατείο, ως μια φωτισμένη πρωτοπορία που ξέρει την αλήθεια ενώ ο κόσμος δεν την ξέρει, εάν λοιπόν το ΚΚΕ δεν αλλάξει τακτική και δεν αρχίσει να κολυμπάει κι αυτό μέσα στο λαϊκό κίνημα και αν δεν αρχίσει να ανοίγει και δικλείδες και δυνατότητες συνεργασίας και με άλλες όμορες δυνάμεις, τότε νομίζω ότι θα απομονωθεί από τις εξελίξεις.
Κι επειδή δεν μ΄ ενδιαφέρει και πολύ για να είμαι ειλικρινής αν θα απομονωθεί το ΚΚΕ ή όχι -δεν θέλω να πω ψέματα- αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι αν θα γίνει αποτελεσματική η προοπτική ανατροπής του συστήματος κι αν θα μπορέσει αυτό το κίνημα να καταλήξει κάπου και από εκεί ενδεχομένως να προκύψει ένας νέος συνασπισμός εξουσίας -αυτό με ενδιαφέρει- για να φύγουμε από το μνημόνιο και να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στον τόπο, επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά και από την εκπομπή σας ότι είναι ώρα και η ηγεσία του ΚΚΕ να αναλάβει τις μεγάλες ιστορικές της ευθύνες. Να αφήσει τον σεχταρισμό, να κάτσουμε όλες οι αριστερές δυνάμεις σ΄ένα τραπέζι, να κουβεντιάσουμε, να βρούμε σε ποια κοινά μπορούμε να συμφωνήσουμε, να δούμε και τον κόσμο που φεύγει μαζικά από το ΠΑΣΟΚ, να αφουγκραστούμε και τον κόσμο που βγαίνει στο δρόμο και δεν μ΄ ενδιαφέρει τι ψήφισε στις εκλογές, μπορεί να είναι και ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και οτιδήποτε, ζητάει, όμως, μια μεγάλη αλλαγή. Να επιδιώξει λοιπόν, η αριστερά να γίνει φορέας αυτής της μεγάλης αλλαγής. Δηλαδή αυτή η κοινωνική πλειοψηφία να μετατραπεί και σε μια πολιτική πλειοψηφία που θα σφραγίσει τις εξελίξεις σε μια θετική κατεύθυνση για τις δυνάμεις της εργασίας.
- Είπατε ότι στις χθεσινές διαδηλώσεις δύο ήταν κατά τη γνώμη σας τα αιτήματα του κόσμου.. ότι ήταν μια αντικυβερνητική διαδήλωση και το δεύτερο που είπατε ότι ζητάει ο κόσμος είναι δημοκρατία. Σ΄ αυτό θα ήθελα μια πιο αναλυτική αναφορά.. Ποια προβλήματα πιστεύετε ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη δημοκρατία και έχουν εκφραστεί μέσα απ΄ αυτό το κίνημα. Αναφερθήκατε π.χ. στην κλοπή της κυβερνητικής πλειοψηφίας ή της ψήφου με άλλο πρόγραμμα και στη συνέχεια βλέπει να εφαρμόζεται ένα άλλο…
Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Το καταλαβαίνει κι ο τελευταίος Έλληνας πολίτης. Και είναι στοιχείο της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος..
- Υπάρχουν άλλα στοιχεία…;
Βεβαίως δεν υπάρχει ότι ψηφίστηκε ένα μνημόνιο, μια σύμβαση που εκχωρεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας και της λαϊκής κυριαρχίας, θα έλεγα εγώ, όταν έρχονται οι ανθύπατοι και μπαίνουν ως υπουργοί στα υπουργεία, εκχωρείται και μέρος της λαϊκής κυριαρχίας, υπό την έννοια ότι οι υπουργοί είναι εντολοδόχοι του λαού, ενώ οι ανθύπατοι της τρόικας δεν είναι αιρετοί.
Όταν υπάρχει μια Δανειακή σύμβαση βάσει της οποίας δανειζόμαστε, η οποία δεν έχει έρθει στο Κοινοβούλιο να ψηφιστεί ένα χρόνο τώρα, αυτό δεν είναι συνταγματική εκτροπή; Όταν συζητιούνται -λες και δεν συμβαίνει τίποτε- σενάρια κυβέρνησης προθύμων ή οικουμενικής ή εθνικής σωτηρίας, χωρίς να προκύψει από νωπή λαϊκή εντολή, αυτό δεν είναι δημοκρατική εκτροπή; Ακόμα-ακόμα κι όταν συζητούνται σενάρια διακυβέρνησης των λεγόμενων τεχνοκρατών, των εκλεκτών των τραπεζών δηλαδή, οι οποίοι δεν έχουν καμιά άμεση σύνδεση με τη λαϊκή εντολή. Δεν είναι δημοκρατική εκτροπή; Έχουμε μπει σε μια διαδικασία να τα θεωρούμε όλα αυτά, εντάξει μωρέ… δεν συμβαίνει και τίποτε. Δεν είναι έτσι. Αν μιλήσετε με διακεκριμένους συνταγματολόγους θα σας πουν ότι οι 7 στους 10 νόμους που έχει φέρει η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο βάσει του μνημονίου στερούνται στοιχειώδους συνταγματικότητας. Κι επειδή το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος λέει ότι η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, λοιπόν, αυτό που βλέπουμε στους δρόμους είναι ο πατριωτισμός των Ελλήνων για να εφαρμοστεί το Σύνταγμα και να υπάρξει λαϊκή χειραφέτηση για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Γιατί ότι μας έχει μείνει σ΄ αυτόν τον τόπο είναι η δημοκρατία.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS