Σήμερα, συνεδρίασε Αθήνα το Προεδρείο του Κ.Ε.Α., προκειμένου να αποτιμήσει την κατάσταση μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής και την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος στην Ελλάδα και να προσδιορίσει τα επόμενα βήματα του κόμματος σχετικά με την ανάληψη πρωτοβουλιών για άμεσες παρεμβάσεις και κοινές δράσεις το επόμενο διάστημα, οριστικοποιώντας παράλληλα την ατζέντα των εργασιών της Εκτελεστικής Επιτροπής, που θα συγκληθεί στις 13 Ιουλίου στο Τρέβι της Ιταλίας.
Το ΚΕΑ διοργάνωσε στη Βουλή δημόσια σύσκεψη με κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς φορείς με θέμα την αναγκαία διαμόρφωση μετώπων αντίστασης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα, την επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Οι φορείς που συμμετείχαν ήταν μεταξύ άλλων οι εξής:
ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ
ΟΛΜΕ
ΕΥΑΘ ( Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης)
ΕΛΠΕ ( Ελληνικά Πετρέλαια)
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΠΟΕ - ΟΤΑ ( Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης)
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
ΑΔΕΔΥ
ΓΣΕΕ
ΠΟΕΠΔΧΒ (εργαζόμενοι στα πετρέλαια και στις χημικές βιομηχανίες )
ΣΩΜΑΤΙΕΟ ΕΡΓΑΖΠΜΕΝΩΝ ΑΣΠΡΟΦΩΣ
ΟΤΟΕ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΩΝ - Ε{ΙΜΕΛΗΤΩΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
ΟΜΕ ΟΤΕ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΥ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ
ΟΣΕ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΑΒ
Στη συζήτηση έκανε παρέμβαση ο Πιέρ Λοράν (Πρόεδρος του ΚΕΑ και Εθνικός Γραμματέας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος), ο Αλέξης Τσίπρας (Αντιπρόεδρος του ΚΕΑ και Πρόεδρος του ΣΥΝ και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ) και η Μαϊτέ Μόλα (Αντιπρόεδρος του ΚΕΑ και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας) και παρουσίασαν την εναλλακτική πρόταση της αριστεράς για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους και όλες για τη παρουσία σας σήμερα εδώ σε μία σημαντική για μας εκδήλωση με την ευκαιρία της παρουσίας στην Αθήνα του Προεδρείου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπου βασικό αντικείμενο της συζήτησής μας είναι οι σημαντικές, συνταρακτικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα, τις τελευταίες ημέρες, και ταλανίζουν ολόκληρη την Ευρώπη, αφορούν ολόκληρη την Ευρώπη, αφορούν το μέλλον της εργασίας, των λαϊκών στρωμάτων, των κοινωνιών ολόκληρης της Ευρώπης.
Πριν από μια εβδομάδα, μέσα σε ένα πρωτοφανές όργιο κρατικής βίας και καταστολής στους δρόμους έξω από τη Βουλή, εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, ψηφίστηκε τελικά από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής».
Στην ουσία πρόκειται για ένα νέο σχέδιο επιθετικής κοινωνικής κατεδάφισης. Νέες περικοπές επιδομάτων, μισθών και εισοδημάτων, διάλυση της κοινωνικής προστασίας, απολύσεις στο δημόσιο τομέα και ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δις ευρώ. Με λίγα λόγια πρόκειται για ισχυρότερη δόση της ίδιας συνταγής της λιτότητας και της κοινωνικής απελπισίας, επιτρέψτε μου, που πριν από ένα χρόνο αποφασίστηκε πάλι από την πλειοψηφία της Βουλής των Ελλήνων στο πρώτο Μνημόνιο. Και παρά το γεγονός ότι το πρώτο Μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς στους στόχους του, τι και αν προξένησε κοινωνική δυστυχία, τι και αν προκάλεσε κοινωνική λεηλασία, απέτυχε παταγωδώς στους στόχους του, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς δείκτες. Γιατί, κατά τη δική μας εκτίμηση, μέσα στους στόχους του ήταν να προκαλέσει αυτό που εμείς ονομάζουμε στοχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και της ελληνικής κοινωνίας. Τι και αν απέτυχε, λοιπόν, δεν βρέθηκε κανείς να ζητήσει συγνώμη, αντʼ αυτού είχαμε μία νέα ακόμα ισχυρότερη δόση από την ίδια λαθεμένη συνταγή που αποτελεί ένα φάρμακο πιο επικίνδυνο και από την ίδια την ασθένεια της οικονομικής κρίσης.
Κεντρικό στοιχείο του νέου πακέτου είναι το ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και της περιουσίας του δημοσίου. Βεβαίως είναι και τα νέα μέτρα λιτότητας που αθροιστικά από το 2015 ανέρχονται στα 30 περίπου δις, αλλά κεντρικό στοιχείο ή μάλλον νέο στοιχείο αυτού του πακέτου που δεν υπήρχε στο προηγούμενο είναι το ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και περιουσίας του δημοσίου.
Πρόκειται, κατά τη γνώμη μας, για μια επιλογή επικίνδυνη, γιατί στην ουσία εισάγει μια ακραία νεοφιλελεύθερη, Θατσερική, θα έλεγα εγώ, αντίληψη για την αντιμετώπιση του χρέους, ως ένα κεφάλαιο το οποίο μπορεί να αποπληρωθεί, και μάλιστα να αποπληρωθεί ως την τελευταία δεκάρα, ως το τελευταίο ευρώ που συνηθίζει να λέει από το Βήμα της Βουλής ο Πρωθυπουργός.
Ενώ στη πραγματικότητα όλοι γνωρίζουν ότι το χρέος είναι αναλωθέν κεφάλαιο που μόνο προοδευτικά να αποσβεστεί μπορεί αν και εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης. Και βεβαίως το ερώτημα είναι γιατί την ίδια στιγμή που με κατηγορηματικό τρόπο δηλώνει ο Πρωθυπουργός ότι θα ξεπληρώσουμε το χρέος μέχρι τελευταίο ευρώ, σε όλους τους τόνους από τα ίδια επίσημα χείλη ανακοινώνεται ότι δεν υπάρχει σάλιο για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Κατά την εκτίμησή μας πρόκειται για μία επικίνδυνη επιλογή η οποία σιγά-σιγά θα αρχίσει να τροφοδοτεί τις ορέξεις και να ακούγεται ότι τα 50 δις μπορεί να πολλαπλασιαστούν. Ήδη ακούγονται από επίσημα χείλη στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι η Ελλάδα εφόσον έχει μία τόσο σημαντική δημόσια περιουσία –δεν είναι μόνο οι δημόσιοι οργανισμοί κοινής ωφέλειας, είναι και ο φυσικός πλούτος, είναι οι ορυκτοί πόροι, είναι οι δυνατότητες που έχει σε ηλιακή ενέργεια, σε αιολική ενέργεια- γιατί να μην προχωρήσει σε μία διαδικασία ευρύτατης εκποίησης ώστε να μπορέσει να αποπληρώσει μέχρι και το τελευταίο ευρώ το χρέος της.
Επιπλέον, όμως είναι και μια επικίνδυνη επιλογή, διότι πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι από την πρόσφατη ιστορία τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ότι τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στον καπιταλισμό έγιναν μέσα από διαδικασίες αποκρατικοποιήσεων.
Πιο συγκεκριμένα το Μεσοπρόθεσμό σε ό,τι αφορά τον τομέα αποκρατικοποιήσεων για τη χώρα μας σημαίνει ουσιαστικά ξεπούλημα των κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών, σημαίνει κερδοσκοπία, σημαίνει όμως ταυτόχρονα και ακριβά τιμολόγια για τους καταναλωτές και μεγάλο κομμάτι των νοικοκυριών χωρίς ρεύμα και νερό.
Και θα ήθελα να πω, ότι για μας είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή που έχουμε τη δυνατότητα σήμερα να συζητήσουμε και με εκπροσώπους των συνδικάτων, με τους οποίους θα έχουμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε και ιδέες που θα αφορούν την ανάδειξη δράσεων και αντιστάσεων, παρά το γεγονός ότι στη Βουλή ψηφίστηκε, κάτι το οποίο αποτελεί μειοψηφία στην κοινωνία, στη λαϊκή βούληση και άρα είναι χρέος μας να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας προκειμένου να εμποδίσουμε την εφαρμογή αυτής της αποτρόπαιης επιλογής.
Βέβαια η παράθεση των μέτρων δεν αρκεί πια για να περιγραφεί το μέγεθος της κοινωνικής καταστροφής. Μια κοινωνική καταστροφή η οποία παίρνει σάρκα και οστά, ένα χρόνο τώρα, και είναι η πραγματική αιτία που συσπειρώνει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας σε όλες τις πλατείες της Ελλάδας και όχι μόνο στο Σύνταγμα.
Επιτρέψτε μου, όμως, μιας και ξεκίνησα με την αναφορά στην κρατική καταστολή, γιατί θεωρώ ότι έχει ξεχωριστή σημασία, να πω και ορισμένες σκέψεις που αφορούν ευρύτερα το ζήτημα της Δημοκρατίας μέσα στην περίοδο της κρίσης. Γιατί κατά τη δική μας εκτίμηση, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υπάρχει πλέον μείζον ζήτημα Δημοκρατίας.
Πριν από έξι ημέρες δεν μπορούσε κανείς να βρεθεί έξω από το κτίριο της Βουλής διότι δεν μπορούσε να ανασάνει. Πριν από έξι ημέρες διετάχθη και υλοποιήθηκε ένα αποτρόπαιο σχέδιο βίαιης διάλυσης της πλατείας των ειρηνικών διαδηλωτών. Ένα σχέδιο που πραγματοποιήθηκε με πρωτοφανή άσκηση βίας, με τόνους χημικών και με ξεδιάντροπη συνεργασία κράτους-παρακράτους. Πάνω από 200 συμπολίτες μας, επισήμως από τα καταγεγραμμένα στοιχεία διακομίστηκαν στα νοσοκομεία. Ακόμα και σε αυτή την Αίθουσα υπάρχουν συνδικαλιστές με παράσημα στο κεφάλι, όπως ο Γιώργος ο Χαρίσης Αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ, δεν φόρεσε ποτέ στη ζωή του κουκούλα ούτε κανείς από αυτούς τους σοβαρά τραυματισμένους φόραγαν κουκούλα. Πολλοί από αυτούς που φόραγαν κουκούλα είχαν ειδική μεταχείριση από τις δυνάμεις καταστολής, θετική μεταχείριση. Πάνω από 200 λοιπόν συμπολίτες μας στα νοσοκομεία και εκατοντάδες άλλοι δέχθηκαν πρώτες βοήθειες στα αυτοσχέδια ιατρεία στο υπόγειο του Μετρό του Συντάγματος.
Την προηγούμενη Παρασκευή επισκέφθηκα τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και κατέθεσα δύο δισκέτες οπτικοακουστικού υλικού με 38 διαφορετικά βίντεο που καταγράφουν περιστατικά ωμής βίας, 38 διαφορετικά βίντεο που καταγράφουν σκηνές απρόκλητης βίας σε θαμώνες εστιατορίων που καταγράφουν περιστατικά συνεργασίας των δυνάμεων της Αστυνομίας με ύποπτους ανώνυμους κουκουλοφόρος, περιστατικά που καταγράφουν αυτό το πογκρόμ, ζητώντας βέβαια από την ελληνική δικαιοσύνη την τιμωρία των ενόχων και των ηθικών αυτουργών που τραυμάτισαν την προηγούμενη Τετάρτη την ταλαιπωρημένη Δημοκρατία μας.
Βέβαια το ίδιο πολιτικό προσωπικό, το ίδιο χρεοκοπημένο σύστημα εξουσίας που ενορχήστρωσε την επίθεση την προηγούμενη Τετάρτη, ενορχήστρωσε και τον αντιπερισπασμό.
Κύριοι, στα τελευταία 24ωρα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ευρώπη μπορεί να συζητάνε ακόμα αυτό το πογκρόμ της βίας στην Ελλάδα, αλλά στην ίδια τη χώρα μας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι έγκριτοι δημοσιογράφοι και αναλυτές, δεν ασχολούνται με τα 200 και πλέον ανοιγμένα κεφάλια, αλλά με το αν μία συμπαθής συνάδελφος κατάφερε ή όχι να ολοκληρώσει τη συνέντευξή της σε ένα τηλεοπτικό σταθμό της επαρχίας.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, τα συμπεράσματα δικά σας. Εμείς από τη δική μας την πλευρά, θα ήθελα να δηλώσω κατηγορηματικά ότι σε κάθε περίπτωση με όλα όσα είδαμε το τελευταίο διάστημα, είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Και το λέω αυτό διότι συμβαίνουν περίεργα πράγματα σε αυτή τη χώρα. Είδαμε χθες στο διαδίκτυο ένας βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων, του οποίου την ψήφο εμείς τιμούμε, παρά το γεγονός ότι ψήφισε υπέρ του Μεσοπροθέσμου, ενώ διαδήλωνε σε όλους τους τόνους κατηγορηματικά κατά τη διάρκεια της ταραγμένης αυτής περιόδου από την κατάθεσή του στη Βουλή μέχρι την ψήφιση ότι θα καταψηφίσει, όπου ο αξιότιμος συνάδελφος κ. Αθανασιάδης δήλωνε μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα ότι εδέχθη σοβαρές απειλές για τη ζωή του, προκειμένου να ψηφίσει «ναι». Και δεν είδαμε κανέναν εισαγγελέα αυτεπαγγέλτως να έρχεται να ζητήσει εξηγήσεις, ποιοι είναι αυτοί που απειλούσαν τον βουλευτή με τη ζωή του, όπως ο ίδιος λέει, προκειμένου να ψηφίσει «ναι».
Και εγώ από αυτό εδώ το Βήμα καλώ τον Πρόεδρο της Βουλής να διερευνήσει το θέμα και να έχει την ίδια ευθιξία και να ζητήσει από τους βουλευτές να εγερθούν στην Ολομέλεια της Βουλής όπως προχθές που κατήγγειλε, σωστά κατά τη γνώμη μας, φαινόμενα προπηλακισμών και βίας απέναντι σε βουλευτές, να έχει την ίδια ευαισθησία και να ζητήσει να φθάσει το θέμα μέχρι τέλους. Και βεβαίως ζητώ και από τον ίδιο το βουλευτή να δώσει περισσότερες εξηγήσεις.
Αγαπητοί φίλοι, εμείς στη χώρα μας, δυστυχώς, και η Αριστερά στη χώρα μας έχει δώσει σημαντικούς αγώνες για τη Δημοκρατία σε δύσκολες στιγμές, σε στιγμές που η καταπάτησή της ήταν στυγνή από τα πραγματικά τανκς και όχι από αυτά που με τις απειλές του κ. Πάγκαλου ακούμε τις τελευταίες ημέρες, και έχουμε μακράν και πικρή εμπειρία. Ξέρουμε, λοιπόν, ως Αριστερά ότι όταν το κράτος συνεργάζεται με το παρακράτος, όλα είναι πιθανά.
Και έχουμε από καιρό προετοιμάσει τον κόσμο μας να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Διότι τούτη την ώρα γνωρίζουμε ακριβώς επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά είναι μια δύναμη που μπορεί στη συνάντησή της με άλλες υγιείς δημοκρατικές δυνάμεις να δώσει ελπίδα και προοπτική στον τόπο, θα δεχθεί συκοφαντικές επιθέσεις. Έχουμε προετοιμάσει τον κόσμο μας για την χειρότερη δυνατή προβοκάτσια εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, εναντίον της Αριστεράς, εναντίον του λαϊκού κινήματος, εναντίον του δημοκρατικού κόσμου της χώρας που σηκώνει το κεφάλι, αντιστέκεται, διεκδικεί, χειραφετείται. Αντιστέκεται στη διάλυση της κοινωνίας, αντιστέκεται στο ξεπούλημα της χώρας. είμαστε προετοιμασμένοι διότι γνωρίζουμε ότι μια ανάλγητη εξουσία καταρρέει χρησιμοποιεί όλες τις μεθόδους, τις πιο βίαιες και τις πιο βρώμικες, προκειμένου να κρατηθεί. Όμως το αποτέλεσμα στις περισσότερες των περιπτώσεων όπου χάνει η εξουσία τα ερείσματά της στην κοινωνία, χάνουν οι κυβερνήσεις τα στηρίγματά τους στο λαό, είναι προδιαγεγραμμένα. Καμία κυβέρνηση, καμιά εξουσία δεν μπορεί να πάει μακριά με κόντρα τη λαϊκή βούληση.
Επιμένω όμως συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι ότι υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας τόσο στη χώρα μας όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και το εντοπίζω στη σύγκρουση μεταξύ αγορών και κοινωνίας που προέκυψε ως επακόλουθο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και στην μυλόπετρα αυτής της σύγκρουσης το πρώτο θύμα είναι η δημοκρατία.
Η επιθετικότητα του νεοφιλελευθερισμού έχει φθάσει σε οριακό σημείο, τα σχέδια για την κοινωνική κατεδάφιση στερούνται οποιασδήποτε νομιμοποίησης, επιβάλλονται πια ερήμην της λαϊκής βούλησης, δεν μπορούν να προωθηθούν χωρίς την σκληρή καταστολή.
Είναι σημαντικό λοιπόν να κάνουμε αυτή την επισήμανση. Μια επισήμανση που επαναλαμβάνω, αφορά όλη την Ευρώπη διότι και η κρίση χρέους αφορά όλη την Ευρώπη. Σήμερα με αιχμή την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, αύριο ενδεχομένως την Ισπανία, το Βέλγιο, την Ιταλία και κανείς ακόμη δεν ξέρει ποιαν άλλη χώρα. Με πρόσχημα την κρίση του χρέους προωθείται μια γιγάντια αναδιάρθρωση σε βάρος της εργασίας και του κοινωνικού κράτους, προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
Πρόκειται για έναν πόλεμο που έχουν κηρύξει τα κερδοσκοπικά κυκλώματα και οι ιδιωτικές τράπεζες, οι έχοντες και οι κατέχοντες απέναντι στους λαούς και στις κοινωνίες. Και η διάσταση αυτού του πολέμου είναι πανευρωπαϊκή.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, κάτι το οποίο αν το έλεγε κανείς πριν από 6 μήνες, ένα χρόνο, θα φάνταζε ως ουτοπία ή ως ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Δεν είναι όμως σήμερα υπερβολικό να πούμε ότι ακόμη και η ίδια η ύπαρξη της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι δεδομένη εάν οι εμμονές σε αυτές τις πολιτικές κατισχύσουν.
Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία έχει προκαλέσει την ανησυχία ακόμη και της οικονομικής επιτροπής του ΟΗΕ. Η οποία προειδοποιεί για τις μακροχρόνιες κοινωνικές επιπτώσεις της συνεχιζόμενης λιτότητας, αλλά και οικονομολόγων όχι μονάχα της Μαρξιστικής σκέψης, Αριστερών, εδώ μιλάμε για οικονομολόγους της παγκόσμιας τράπεζας οι οποίοι προειδοποιούν για τους κινδύνους ακόμη και μιας ντε φάκτο στάση πληρωμών στη χώρα μας κατʼ αρχάς αν η διαρροή καταθέσεων στο εξωτερικό συνεχιστεί.
Είναι αξιοσημείωτο ότι την προηγούμενη χρονιά το 2010 η δανειακή σύμβαση προέβλεπε και εκταμιεύτηκαν από την συμφωνία της Ελλάδας με την τρόικα 38 δις. την ίδια στιγμή το ίδιο χρονικό διάστημα το κεφάλαιο το οποίο εκταμιεύτηκε από τις τράπεζες ανήρθαν στα 40 δις. Τα 40 δις φεύγουν από τη χώρα και κατά 38 δις διογκώνεται ο δανεισμός. Και νομίζω ότι αυτή είναι η απόλυτη εξίσωση της χρεοκοπίας. Και το πρόβλημα της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν είναι πρόβλημα λογιστικό, είναι πρωτίστως πρόβλημα πολιτικό. Είτε οι λαοί και οι κοινωνίες της Ευρώπης θα χειραφετηθούν από τις αγορές είτε οι αγορές θα ισοπεδώσουν ολοκληρωτικά τις κοινωνίες.
Στο δίλημμα αυτό δυστυχώς οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ελληνική κυβέρνηση έχουν πάρει θέση από την πλευρά των αγορών, επιβάλλουν στου Έλληνες φορολογούμενους να πάρουν ακριβά δάνεια από τους ευρωπαίους φορολογούμενους με μοναδικό στόχο να διασώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες και μόνο αυτό το στόχο. Και αυτή η επιλογή πλέον γίνεται κατανοητό ότι δεν μπορεί να αποτελεί λύση. Κανείς υπερδανεισμένος δεν σώζεται με νέα ακόμη πιο ακριβά δάνεια και υπό την προϋπόθεση αυτά τα δάνεια να τα δίνει για να αποπληρώνει τα προηγούμενα και όχι για να οργανώσει την παραγωγική ανασυγκρότηση, να προχωρήσει σε μια αναπτυξιακή διαδικασία.
Φίλες κα φίλοι, θα ήθελα να σημειώσω ότι η μοναδική και κουραστικά επαναλαμβανόμενη μέθοδος επιβολής αυτών των πολιτικών και στην κοινωνία και στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι η απειλή, τα εργαλεία του εκβιασμού, ότι αν δεν προχωρήσουμε σε αυτές τις επιλογές η επόμενη δόση δεν θα δοθεί και η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία.
Όμως η ζωή προχωράει και αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από το ότι δεν θα δοθεί η επόμενη δόση και εξ αιτίας αυτού θα οδηγηθούμε στη χρεοκοπία. Χαρακτηριστικό αυτής της αποκάλυψης του μύθου η 15η Ιουνίου όπου όταν για λίγες ώρες η χώρα μας δεν είχε Πρωθυπουργό διότι είχε καταθέσει την παραίτησή του έστω στον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και όχι θεσμικά υπήρχε πολιτική αναστάτωση και πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα, έσπευσαν οι Βρυξέλλες να διατυμπανίσουν ότι η δόση είχε δοθεί.
Και πράγματι ο κ. Αλταφαζ ο εκπρόσωπος του κ. Ολι Ρεν δήλωσε στις κάμερες ότι κλείδωσε η 5η δόση. Βεβαίως κλείδωσε μέχρι να αποκατασταθεί η πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα. Διότι μετά ξαναξεκλείδωσε προκειμένου να υπάρχει εργαλείο εκβιασμού για να φοβίζει τους πολίτες.
Θα ήθελα όμως εγώ να σταθώ και σε μια δήλωση της κυρίας Μέρκελ που πιστεύω ότι πρέπει να της δώσουμε σημασία. Η κυρία Μέρκελ λοιπόν είπε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ερωτηθείσα για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας, απάντησε σε μια στιγμή ίσως υπερβολικής ειλικρίνειας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι έτοιμη να διαχειριστεί ένα τέτοιο συμβάν. Θα ήθελε προηγουμένως το χρέος να μεταφερθεί από τις ιδιωτικές τράπεζες σε ευρωπαϊκούς θεσμούς και σε κάθε περίπτωση να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των τραπεζών. Θέλει η κυρία Μέρκελ και από την πλευρά της –στη στρατηγική της είναι- σοφά ποιεί, θέλει να είναι βέβαιη ότι τα όποια διαπραγματευτικά όπλα της Ελλάδας και των άλλων υπερχρεωμένων χωρών θα εξουδετερωθούν πρώτα και μετά θα οδηγηθούμε στο μοιραίο. Γιʼ αυτό το λόγο αγοράζει χρόνο, προκειμένου να οδηγήσει και την Ελλάδα και την Ιρλανδία και την Πορτογαλία πακέτο σε μια διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης. Όταν βεβαίως επαναλαμβάνω, βεβαιωθεί η ίδια και οι συνεργάτες της ότι αυτή η εξέλιξη θα έχει τις λιγότερες δυνατές αρνητικές συνέπειες στα χαρτοφυλάκια των μεγάλων τραπεζών.
Έτσι λοιπόν, ενώ η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου στην Ελλάδα απομάκρυνε τον υποθετικό κίνδυνο χρεοκοπίας, τον πραγματικό κίνδυνο τον έφερε πιο κοντά. Και τον έφερε πιο κοντά διότι δώσαμε το χρόνο που ήθελε η κυρία Μέρκελ και ταυτόχρονα με τα δικά μας χέρια βγάζουμε τα μάτια μας. Βαθαίνουμε την ύφεση, ξεριζώνουμε τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, ξεπουλάμε το δημόσιο πλούτο, στοιχείο απαραίτητο στην όποιο διαδικασία οικονομικής ανασυγκρότησης και αφηνόμαστε σε μια ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο.
Φίλες κα φίλοι, θα μπορούσα να πω πολλά, νομίζω ότι σε αυτό το σημείο θα πω επιγραμματικά ορισμένες σκέψεις που αφορούν την πρόταση της Αριστεράς και θα κατέβω για να ακούσω τους εκλεκτούς καλεσμένους μας κυρίως σε ό,τι αφορά την οργάνωση των κοινωνικών αγώνων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, διότι εμείς συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι το παιχνίδι δεν έχει κριθεί. Δεν έχει τελειώσει μέσα σε μια ψηφοφορία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση εδώ, ο εναλλακτικός δρόμος που προτείνει η Αριστερά είναι δρόμος επιβεβλημένος. Εμείς λέμε ότι απαιτείται άμεσα σε ευρωπαϊκό επίπεδο επιθετική αναδιαπραγμάτευση τους χρέους, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και όλων των χωρών της περιφέρειας που αντιμετωπίζουν σήμερα τεράστιο πρόβλημα χρέους. Πρόβλημα δηλαδή που το καθιστά μη βιώσιμο.
Αναφερόμαστε στην ανάγκη διαγραφής ενός μεγάλου μέρους του καθώς και στην ουσιαστική βελτίωση των όρων αποπληρωμής. Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι απαιτείται ριζική επαναθεμελίωση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απαιτείται αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού τουλάχιστον στο 5% ως μηχανισμός εξισορρόπησης και αναδιανομής προς όφελος των φτωχών περιοχών και των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων. Επίσης απαιτείται μια άλλη αναπτυξιακή πολιτική προσανατολισμένη στις ανάγκες των πολλών, στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι στην ακόρεστη διάθεση των αγορών για κέρδη. Με ριζική αναδιανομή του πλούτου. Με στήριξη της σταθερής και μόνιμης απασχόλησης, με διεύρυνση του κοινωνικού κράτους, με υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος.
Η αριστερή εναλλακτική πρόταση, είπα, είναι επιβεβλημένη, θα έλεγα είναι αναγκαία από κάθε άλλη φορά. Ακριβώς διότι σε αυτό το σταυροδρόμι που βρίσκεται η Ευρώπη και που από τη μια μεριά του δρόμου, είναι ο δρόμος της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής και από την άλλη ο δρόμος της διάλυσης της κοινωνικής κόλασης, της αποσταθεροποίησης. Η επιλογή του ενός ή του άλλου δρόμου παίζει καθοριστική σημασία και κλειδί σε αυτή την επιλογή είναι η λύση που θα δοθεί στο ζήτημα του χρέους.
Το σημερινό ευρωπαϊκό μοντέλο, δεν το παραλάβαμε από καμιά θεϊκή εντολή. Κατασκευάστηκε από τις ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών συσχετισμών σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Απαιτούμενο λοιπόν, για μια μεγάλη και ριζική αλλαγή που θα δώσει προοπτική λύσης είναι η αλλαγή αυτών των συσχετισμών.
Γιʼ αυτό λοιπόν, τούτες τις ώρες που οι Έλληνες πολίτες στις πλατείες δίνουν τη δική τους μάχη συνηθίζουμε να λέμε ότι αποτελούν την εμπροσθοφυλακή, την ομάδα κρούσης προς όφελος και για λογαριασμό όλων των λαών.
Οι Έλληνες στην πλατεία Συντάγματος δίνουν μια μάχη και για λογαριασμό των Ιταλών, των Γάλλων, των Γερμανών, των Ισπανών, των Πορτογάλων, των Ιρλανδών. Και γιʼ αυτό αυτή η αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε όχι μόνο μέσα από μηνύματα συμπαράστασης αλλά και από εκδηλώσεις, διαδηλώσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ήταν για μας ιδιαίτερη σημαντική.
Η αριστερή εναλλακτική πρόταση είναι αναγκαία και επιβεβλημένη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Το σημερινό ευρωπαϊκό μοντέλο δεν το παραλάβαμε από τον Θεό σε πέτρινες πλάκες.
Δεν υπάρχει κάποια υπέρτατη εντολή που να επιβάλλει να είναι αφορολόγητα και ανεξέλεγκτα τα χρηματιστηριακά παιχνίδια. Και για κάποια τεκμήρια, κάποιοι το επέβαλαν αυτό.
Δεν υπάρχει καμιά υπέρτατη εντολή που να λέει ότι πρέπει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με 1% τις ιδιωτικές τράπεζες και με 5% τα κράτη. Δεν υπάρχει κάποιος ιερός νόμος που να επιβάλλει την κυριαρχία των ιδιωτικών τραπεζών πάνω στην κοινωνία, ή να επιβάλλει την αντίληψη ότι τα κέρδη του παρασιτικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου πρέπει να προστατεύονται με κάθε κόστος ακόμη και αν το κόστος αυτό είναι η διάλυση της κοινωνίας. Όλα αυτά τα έφτιαξαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων συσχετισμών και από κάπου πρέπει να ξηλώνεται αυτή η κάλτσα να αλλάζουν οι συσχετισμοί.
Και ετούτη την ώρα στη χώρα μας πιστεύουμε ότι έχει αρχίσει να διαμορφώνεται η έξοδος από την κρίση. Δηλαδή να αλλάζουν οι κοινωνικοί συσχετισμοί. Χρέος των πολιτικών δυνάμεων και ιδίως των δυνάμεων της Αριστεράς είναι αυτή την ολοφάνερη αλλαγή στους κοινωνικούς συσχετισμούς να την μετατρέψουμε και σε αλλαγή στο πολιτικό πεδίο, στους πολιτικούς συσχετισμούς. Και χρέος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο σύνολό της είναι να αναμετρηθεί με τις περιστάσεις, να συνομιλήσει με τον κόσμο που βγαίνει στους δρόμους σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και αγανακτεί δικαίως και να βρεθεί στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων του σήμερα. Για να μη βυθιστεί για μια ακόμη φορά μετά τον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ευρώπη στην άβυσσο. Για να μη γίνει η Ευρώπη εκ νέου θέατρο ανόδου των επιμέρους εθνικισμών. Για να μην είναι η Ευρώπη δεμένη στο ατλαντικό άρμα. Για να γίνει μια Ευρώπη όπως την ονειρευόμαστε. Ευρώπη των λαών, των αναγκών.
Πάνω απʼ όλα όμως πρέπει να πρωτοστατήσουμε εμείς για να συμβούν αυτές οι μεγάλες ανατροπές και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που σήμερα έχουμε όλες και όλους εσάς κοντά μας για να κουβεντιάσουμε μαζί και να ψάξουμε μαζί το δρόμο για τις μεγάλες ανατροπές.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS