Πιο συγκεκριμένα οι βουλευτές στις ομιλίες τους τόνισαν μεταξύ άλλων:
Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι πράσινη, δεν είναι ασφαλής, δεν είναι φτηνή.
Δεν είναι ελέγξιμη, δεν είναι ποτέ ακίνδυνη, δεν είναι δυνατόν να αποτελεί ενεργειακή επιλογή για καμία χώρα του κόσμου!
Υπάρχουν λύσεις πολύ πιο φτηνές, πολύ πιο φιλικές στο περιβάλλον και τον άνθρωπο και πολύ πιο διαφανής και δημοκρατικές, όπως είναι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας
Η επιστροφή της πυρηνικής βιομηχανίας, έντονα στο προσκήνιο, έγινε με το επιχείρημα της κρίσης του πετρελαίου και της αύξησης της τιμής του, δηλαδή με το επιχείρημα της φτηνής ενέργειας. Επιχείρημα που παρεμπιπτόντως δεν ισχύει, πάρα μόνο για τη χώρα στην οποία εξάγεται ενέργεια.
Το επιχείρημα της φτηνής ενέργειας είναι σε απόλυτο συνδυασμό με το επιχείρημα που αφορά τις θέσεις εργασίας. Επιχείρημα - καρότο προκειμένου να αποσπαστεί η συναίνεση των τοπικών κοινωνιών. Στις χώρες που μας αφορούν και εμάς γιατί είναι η γειτονιά μας, δηλαδή Βουλγαρία, Ρουμανία και Τουρκία, αυτό είναι ένα μείζον επιχείρημα για να αρπάξουν την συναίνεση του πληθυσμού. Αυτό που δεν λέγεται ουσιαστικά είναι ότι κληρονομεί όλη η γεωγραφική περιοχή για πάμπολλες γενεές όλα τα πυρηνικά κατάλοιπα που μένουν ενεργά ως στοιχεία για εκατοντάδες, χιλιάδες χρόνια.
Κατάλοιπα και απόβλητα που πέρα από το ασύλληπτο κόστος, τα σενάρια διαχείρισης τους είναι ανατριχιαστικά. Πρώτο σενάριο διαχείρισης . Αρχικά οι πυρηνικά ισχυρές χώρες, για παράδειγμα η Γαλλία ξεκίνησαν να τα θάβουν σε απομακρυσμένες περιοχές των δικών τους εδαφών. Η Γαλλία θάβοντας τέτοια απόβλητα πάνω από μισό αιώνα έχει επιμολύνει μεγάλο μέρος του εδάφους της ήδη. Δεύτερο σενάριο. Χρησιμοποίηση άλλων χωρών ως χωματερές πυρηνικών αποβλήτων. Και τρίτο σενάριο μόλυνση των θαλασσών από τα απόβλητα που τα αποθηκεύουν σε πλοία και τα αδειάζουν ανεξέλεγκτα σε θάλασσες.
Οι επιπτώσεις από αυτήν την «ρουτίνα» των πυρηνικών, στο περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων είναι τραγικές χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε τις απόλυτες καταστροφές των κοινωνιών από ατυχήματα, όπως είδαμε στο Τσέρνομπιλ και τώρα στη Φουκουσίμα.
Καλούμε τους Έλληνες και ευρωπαίους πολίτες να ματαιώσουν τα σχέδια των εμπόρων του πυρηνικού ολέθρου.
Ξεκινάω λίγο ανορθόδοξα με το θέμα των πυρηνικών όπλων. Αιωρείται ένα ερώτημα. Υπάρχουν αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα στη χώρα μας; Και αναφέρομαι στις αμερικανο-νατοϊκές βάσεις και ειδικότερα στη βάση της Σούδας. Κάποτε η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει ευθέως στο ερώτημα χωρίς υπεκφυγές.
Η Ελλάδα πρέπει να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες για να καταστούν αποπυρηνικοποιημένες ζώνες τα Βαλκάνια και η Μεσόγειος. Να αναλάβει επίσης πρωτοβουλίες για την απομάκρυνση των πυρηνικών όπλων και την αποπυρηνικοποίηση όλης της Ευρώπης από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια. Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες μπορεί να φαίνονται ότι υπερβαίνουν ίσως τις δυνατότητες μιας μικρής χώρας αλλά δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα.
Επίσης, θέλω να ρωτήσω και κάτι άλλο που έχει τη σημασία του. Γίνονται στρατιωτικές ασκήσεις στη χώρα με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου; Και αν ναι, ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτών των ασκήσεων στο περιβάλλον; Υπάρχουν μετρήσεις;
Δεν αρκεί, πράγμα θετικό βεβαίως, τα περισσότερα κόμματα σε αυτή την αίθουσα να τάσσονται κατά της πυρηνικής ενέργειας. Οι επιπτώσεις των πυρηνικών ατυχημάτων δεν γνωρίζουν σύνορα. Γιʼ αυτό απαιτείται η Ελλάδα να αναλάβει πρωτοβουλίες στη Μεσόγειο και την Ευρώπη αλλά ειδικότερα στην περιοχή μας για την μη επέκταση των πυρηνικών εργοστασίων και την σταδιακή με χρονοδιάγραμμα απομάκρυνση αυτών που υφίστανται.
Πιστεύουμε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία ιδιαίτερα σήμερα μετά την Φουκοσίμα μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που διαθέτει και ιδιαίτερα την πορεία προς την Ευρώπη για να εμποδίσει ανεπιθύμητες πυρηνικές ενεργειακές εξελίξεις στις γειτονικές χώρες FYROM, Αλβανία, Βουλγαρία, Τουρκία.
Τέλος, η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο ενεργειακό σχεδιασμό που θα δώσει βάρος στη δραστική μείωση των ρύπων και στην εξοικονόμηση ενέργειας. Αυτή η ανάγκη όμως υπονομεύεται πλήρως από τις επιλογές της κυβέρνησης τις οποίες επανέλαβε ο Υπουργός, για εκποίηση και διάλυση της Δ.Ε.Η. Χωρίς μια ισχυρή 100% δημόσια Δ.Ε.Η. η οποία θα αναλάβει κεντρικό ρόλο στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά με την ενέργειά της παραδομένη στα μεγάλα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα.
Το όχι στη χρήση πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα μετά και τη Φουκοσίμα και η απόκρουση των επιχειρημάτων της εκστρατείας του πυρηνικού λόμπι στην Ελλάδα είναι απαραίτητο αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται επειγόντως ένα νέο μείγμα ενεργειακής πολιτικής στηριγμένο στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μεγάλα προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας, γιατί έχουμε την πιο ενεργοβόρα οικονομία στην ευρωζώνη και πιο καθαρές μορφές ενέργειας, με σταδιακή μείωση της συμμετοχής του λιγνίτη.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να αξιοποιήσει τη στροφή της Γερμανίας ,αλλά και τη μεταστροφή της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκοσίμα ,προκειμένου να θέσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τα ζητήματα ασφάλειας που προκύπτουν από την «πυρηνική περικύκλωση» της χώρας μας, με τους σχεδιαζόμενους σταθμούς σε Τουρκία, Βουλγαρία, Fyrom και Αλβανία.
Αυτές οι πυρηνικές επενδύσεις που προκαλούν κινδύνους και σοβαρά προβλήματα ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή , θα πρέπει να συνδεθούν με τη γενικότερη διαπραγμάτευση για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό αυτών των χωρών.
Οι μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη και ειδικότερα οι μεγάλοι παραγωγοί πυρηνικών σταθμών, όπως η Γαλλία, η Πυρηνική Βιομηχανία, ετοιμαζόταν να γιορτάσει τη συμπλήρωση πλέον των 10.000 αντιδραστήρων χωρίς σοβαρό πυρηνικό ατύχημα και να περάσει στην τελική επίθεση με την υπόσχεση της επίλυσης του προβλήματος εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και της υπερθέρμανσης του Πλανήτη.
Ήρθε όμως το δυστύχημα της Φουκουσίμα με τραγικό τρόπο να τους διαψεύσει. Και μάλιστα από εκεί που δεν το περίμεναν, την Ιαπωνία, το απόλυτο πρότυπο.
Μόλις όμως σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας από τη Φουκουσίμα, η πυρηνική βιομηχανία, θα συνεχίσει τα γνωστά περί αναγκαιότητας της «καθαρής» και «φθηνής» πυρηνικής ενέργειας.
Ας μην ξεχνάμε τις πολύ καλές σχέσεις που έχει το πυρηνικό «λόμπυ», με την πολιτική εξουσία και τις κυρίαρχες δυνάμεις του Πλανήτη, καθώς και τα τεράστια ποσά που διαθέτει για τη χειραγώγηση των συνειδήσεων.
Το βασικό συμπέρασμα από τη νέα πυρηνική καταστροφή στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας είναι ένα: να τελειώνουμε επιτέλους με την πυρηνική ενέργεια. Να δούμε τα δικά μας υποψήφια Τσερνόμπιλ ή Φουκουσίμα στην περιοχή. Και να απαιτήσουμε όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον Κόσμο: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΤΩΡΑ!
Και όσον αφορά την χώρα μας: ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ ΑΜΕΣΑ!
Μετά από τα τραγικά γεγονότα της Φουκουσίμα και τις συνέπειες τους, το εύρος των οποίων δεν γνωρίζουμε ακόμα, θα ήταν πιο χρήσιμο η συζήτηση αυτή να γίνει όταν κατατέθηκε γατί τότε ήταν πιο ισχυρό το ενδιαφέρον της κοινωνίας. Δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε όλα αυτά που έχουν ειπωθεί για τη Φουκουσίμα. Σημασία έχει ποια θα είναι η πυρηνική πολιτική που θα ακολουθήσουμε σε σχέση πάντα με το στρατηγικό ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας. Υπάρχει ανάγκη πολιτικής κατεύθυνσης. Η αριστερά και άλλες οργανώσεις και πολιτικοί φορείς της οικολογίας έχουν από καιρό θέσει το ζήτημα της βιώσιμης ανάπτυξης. Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι μια πολιτική θέση απέναντι στον καπιταλισμό, στον οποίο η σπατάλη είναι εγγενές χαρακτηριστικό του και ιδιαίτερα στη σύγχρονη εκδοχή του το νεοφιλελευθερισμό.
Τι άλλο έχει να μας διδάξει η Φουκουσίμα; Όταν ξέσπασε η πυρηνική κρίση στην Φουκουσίμα, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας είπε ψέματα αλλάζοντας τις μετρήσεις και τους δείκτες. Γίνεται σαφές λοιπόν ότι το ζήτημα του στρατηγικού ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας πρέπει να γίνει επί τη βάση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και κυρίως της κυριαρχίας της πολιτικής στη λήψη των αποφάσεων. Η συζήτηση δεν πρέπει να τελειώσει εδώ. Η βουλή πρέπει να πάρει και άλλες πρωτοβουλίες, να προχωρήσει ακόμα παραπέρα. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι ότι ο σχεδιασμός πρέπει να γίνει στο πλαίσιο δεσμεύσεων, ορίων και ανταγωνισμών τόσο μέσα στην Ε.Ε. όσο και παγκόσμια. Δεν πρέπει να απεκδυόμαστε των ευθυνών μας.
Η κοινή γνώμη χρόνια μετά το Τσέρνομπιλ είχε εφησυχάσει.
Τα συμφέροντα που προπαγανδίζουν την πυρηνική επιλογή κέρδιζαν έδαφος, παρά το γεγονός ότι αυτή η επιλογή αποτελεί το ακραίο παράδειγμα της αυταρχικής συγκέντρωσης της εξουσίας στην ʽʼπροηγμένηʼʼ τεχνολογικά κοινωνία. Η πυρηνική επιλογή δε συγκεντρώνει μόνο τις ενεργειακές επενδύσεις κατευθύνοντας το δημόσιο πλούτο προς μία μόνο κατεύθυνση, αλλά απαιτεί και τη δημιουργία ενός ισχυρού αστυνομικού μηχανισμού για να αποτρέψει να πέσει ʽʼσε λάθος χέριαʼʼ το πυρηνικό υλικό.
Στο όνομα της πυρηνικής ασφάλειας είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε περιορισμούς ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Και είναι αναπόφευκτη βέβαια πάντα στο όνομα της ασφάλειας η στρατιωτικοποίηση ευρύτερων περιοχών γύρω από τους πυρηνικούς σταθμούς.
Η τραγωδία της Φουκουσίμα απέδειξε ότι οι αγώνες της αριστεράς ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών δεν είναι μόνο κοινωνικά δίκαιη αλλά είναι κυριολεκτικά μάχη επιβίωσης, του πλανήτη και του ανθρώπου. Οι σεισμοί μαζί με τους πυρηνικούς σταθμούς γκρέμισε και τις πλαστές βεβαιότητες, τις ουτοπίες της καπιταλιστικής προόδου.
Πριν χρόνια το Τσέρνομπιλ αντιμετωπίστηκε με μια ψυχροπολεμική υπεροψία και με το βασικό επιχείρημα ότι τέτοια ατυχήματα δεν μπορούν να συμβούν σε δυτικού τύπου ή εξελιγμένους αντιδραστήρες. Εν τω μεταξύ η Greenpeace κάνει λόγο για 800 περιστατικά διαρροής ραδιενέργειας σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 25 χρόνια.
Η καταστροφή στη Φουκουσίμα, σε μια χώρα με αξιοζήλευτη οργάνωση όπως η Ιαπωνία, άρχισε ευτυχώς να επιφέρει μια σειρά ρήγματα στην απολυτότητα του τρόπου σκέψης που αφορούσε τα πυρηνικά και να διαμορφώνει τάσεις αλλαγής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το λόμπι της πυρηνικής ενέργειας δεν παραμένει ισχυρό.
Φαίνεται όμως να έγινε περισσότερο αποδεκτό πως δεν υπάρχει ασφαλής πυρηνική ενέργεια. Υπάρχει όμως μια ελπιδοφόρα μεταστροφή που εκδηλώθηκε τους τελευταίους μήνες.
• το δημοψήφισμα στην Ιταλία,
• η απόφαση της Γερμανίας να παύσει όλους τους 17 πυρηνικούς αντιδραστήρες που λειτουργούν στο έδαφός της μέχρι το 2022.
• η απόφαση της Ελβετίας να μην προχωρήσει σε κατασκευή νέων πυρηνικών αντιδραστήρων
• το αποτέλεσμα πρόσφατης δημοσκόπησης στη Γαλλία, όπου το 62% των πολιτών δηλώνουν αντίθετοι στη λειτουργία πυρηνικών σταθμών.
Φέρνοντας τον πυρηνικό χάρτη της περιοχής στο νου είναι σαφές ότι η χώρα μας, βρίσκεται περικυκλωμένη από τις πυρηνικές προοπτικές των γειτόνων της, σε μια περιοχή μάλιστα εξαιρετικά σεισμογενή.
Προκύπτει συνεπώς εκ των πραγμάτων η αναγκαιότητα λήψης μέτρων ακόμα και αν η ίδια χώρα δεν έχει επιλέξει τη συγκεκριμένη μορφή ενέργειας. Η Ελλάδα, ως χώρα που έχει προ πολλού απορρίψει το ενδεχόμενο εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων στο έδαφός της, μπορεί και πρέπει να τεθεί επικεφαλής διεθνούς εκστρατείας τόσο για την αποτροπή κατασκευής νέων πυρηνικών αντιδραστήρων όσο και για την κατάργηση των υφισταμένων.
Η πρωτοβουλία θα πρέπει να δημιουργεί ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους στόχους για τη σταδιακή μείωση της χρήσης πυρηνικής ενέργειας και να διαμορφώσει ένα ηγεμονικό πλαίσιο συνεργασίας ώστε να μπορέσουν αυτοί να γίνουν αποδεκτοί.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS