• Aντί να ψηφίζουμε μεσοπρόθεσμα προγράμματα, μνημόνια, νέα σκληρά μέτρα που δημιουργούν μεγαλύτερη οικονομική ύφεση και βαθαίνουνε το χρέος, αντί να βυθίζουμε την κοινωνία μας στην απελπισία, το πιο απλό που θα έπρεπε να έχουμε κάνει, όχι τώρα, αλλά ένα χρόνο πριν, είναι να διεκδικήσουμε την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους .
• Αντί να εφαρμόζουμε πιστά τις νεοφιλελεύθερες συνταγές που μας οδηγούν στον όλεθρο, είναι να πούμε στους εταίρους μας, ότι εμείς δε σωζόμαστε με νέα επαχθή ακριβά δάνεια και μάλιστα με την προϋπόθεση αυτά τα δάνεια να μην τα δίνουμε για να κάνουμε ανάπτυξη, αλλά να αποπληρώνουμε τα προηγούμενα χρέη. Θέλουμε λύση Ευρωπαϊκή λοιπόν.
• Εδώ έχουμε ένα συστημικό ευρωπαϊκό πρόβλημα, το οποίο έχει να κάνει με την αρχιτεκτονική του ευρώ και έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν μπορείς να έχεις μια νομισματική ενοποίηση χωρίς κοινή οικονομική πολιτική.
• O Πρωθυπουργός έλεγε ότι το δημόσιο το οποίο είναι πάρα πολύ μεγάλο , αλλά η Ιρλανδία που αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα με μας, δεν έχει ούτε διαφθορά ούτε μεγάλο δημόσιο.
• Αν εμείς λέγαμε δεν θέλουμε την 5η δόση ή αν λέγαμε ότι το δάνειο των 120 δις, θα μας τα δίνανε με το ζόρι
• Ο κ. Καμίνης λειτουργεί ως υπουργός της κυβέρνησης
*******************
- Στην τηλεφωνική μας γραμμή είναι ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κ Τσίπρας. Καλημέρας σας κ Τσίπρα.
Καλής σας μέρα κ. Τσούτσια
- Να ξεκινήσουμε από τις χθεσινές εξελίξεις του Eurogroup και την επιστολή του Πρωθυπουργού στο κ. Γιούνκερ. Θα θέλαμε ένα πρώτο σχόλιο.
Το σχόλιο μου είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση πια, επικοινωνούνε με επιστολές με αυτούς που συνεδριάζουν και αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας. Είναι τόσο μεγάλος ο ξεπεσμός πια αυτής της χώρας, που υποτίθεται ότι είναι ισότιμος εταίρος στην ευρωπαϊκή οικογένεια, που πλέον η επικοινωνία μας θα είναι για να μας ανακοινώσουν τις αποφάσεις τους τις οποίες εμείς, η κυβέρνηση δηλαδή, θα σπεύσει να τις εκτελέσει. Έχει πλέον έναν εκτελεστικό ρόλο η κυβέρνηση Παπανδρέου, μέσω επιστολών να ζητάμε καλύτερες διευκολύνσεις.
- Την έχετε διαβάσει την επιστολή κ. Τσίπρα;
Όχι κ. Σαράντη δεν έχω προλάβει να τη διαβάσω, έχω μάθει όμως το περιεχόμενο της. Αυτό το οποίο όμως εμένα με απασχολεί αυτή τη στιγμή, είναι ότι τούτη την ώρα διεξάγεται μια πολύ σοβαρή συζήτηση στην Ευρώπη. Το λέω εδώ και 10 ημέρες αυτό μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Διεξάγεται μια πολύ σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της χώρας ανάμεσα στις κυρίαρχες, σήμερα, δυνάμεις της ευρωπαϊκής οικογένειας να το πω έτσι. Κυρίως ανάμεσα στους Γάλλους και τους Γερμανούς. Μια συζήτηση που έχει στο επίκεντρο την διαδικασία της αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους, διότι δεν μπορεί καμία κυβέρνηση είτε με μεσοπρόθεσμο, είτε με νέο μεσοπρόθεσμο, είτε με νέο μνημόνιο, είτε με άλλα 10 μνημόνια, στα επόμενα 5 χρόνια, ένα χρέος το οποίο έχει πάρει την κατηφόρα και με την πιο αισιόδοξη εκδοχή του θα φτάσει στο 150% στα επόμενα 3 χρόνια δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Συνεπώς, αντί να ψηφίζουμε μεσοπρόθεσμα προγράμματα, μνημόνια, νέα σκληρά μέτρα που δημιουργούν μεγαλύτερη οικονομική ύφεση και βαθαίνουνε το χρέος, αντί να βυθίζουμε την κοινωνία μας στην απελπισία, το πιο απλό που θα έπρεπε να έχουμε κάνει, όχι τώρα, αλλά ένα χρόνο πριν, είναι να διεκδικήσουμε την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Η Ελλάδα, όσο περνάει ο χρόνος χάνει τα διαπραγματευτικά της χαρτιά. Πουλάει ακριβά το χρόνο που κερδίζουνε αυτή τη στιγμή, ακόμη και σήμερα εγώ λέω ότι έχουμε σημαντικές διαπραγματευτικές δυνατότητες, δεν είμαι σίγουρος ότι θα τους έχουμε σε έξι μήνες. Έλεγα λοιπόν ότι από τη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε, αν συνειδητοποίησαν κάποιοι, γιατί εμείς μιλούσαμε για το χρέος 1,5 χρόνο πριν και μας έλεγαν ότι δεν είναι το πρόβλημα το χρέος αλλά το έλλειμμα και ακολουθήσανε μια πολιτική σκληρής λιτότητας υποτίθεται για να μειώσουνε το έλλειμμα και δεν ξέρω αν θυμάστε μια διαφήμιση στην τηλεόραση με ένα τύπο που κλείνει τρύπες σε μια βάρκα και ανοίγουνε δεκάδες άλλες τρύπες παντού , έτσι είναι και με την ελληνική οικονομία.
- Τώρα λοιπόν έχουμε μπροστά μας το χρέος….
Έχουμε αυτή τη στιγμή μπροστά μας ένα χρέος το οποίο δεν παλεύεται να το πω λαϊκά και κατανοητά. Και έχουμε και το ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί ότι είμαστε μια χώρα της ευρωζώνης. Καλώς ή κακώς είμαστε μια χώρα της ευρωζώνης. Είμαστε δηλαδή δεμένοι με ένα σχοινί που λέγεται ευρώ με τις άλλες 16 χώρες της Ευρωζώνης. Είμαστε ο πιο αδύναμος ορειβάτης που ανεβαίνει στο βουνό τελευταίος και είμαστε δεμένοι και οι 17 μαζί με αυτό το σχοινί και δεν είναι λύση και για τους υπόλοιπους 16 να μας φορτώνουνε με βάρη τα οποία δεν μπορούμε να αντέξουμε . Γιατί αν κάποια στιγμή λυγίσουμε και πέσουμε, το βάρος το δικό μας θα φορτωθεί σε όλους τους υπόλοιπους και θα πέσει ο αμέσως επόμενος που είναι η Ιρλανδία, ο αμέσως επόμενος που είναι η Πορτογαλία, μετά η Ισπανία, δεν ξέρω αν διαβάσατε στον τύπο ότι η Ιταλία που έχει το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος στην Ευρωζώνη μετά την Ελλάδα με τεράστια οικονομία έχει τεράστια προβλήματα και έχει μπει στη ζώνη του λυκόφωτος, να αντιμετωπίσει τη μεγάλη κρίση χρέους και αυτή. Συνεπώς αυτό που έπρεπε από την πρώτη στιγμή να κάνουμε αντί να εφαρμόζουμε πιστά τις νεοφιλελεύθερες συνταγές που μας οδηγούν στον όλεθρο είναι να πούμε στους εταίρους μας ότι εμείς δε σωζόμαστε με νέα επαχθή ακριβά δάνεια και μάλιστα με την προϋπόθεση αυτά τα δάνεια να μην τα δίνουμε για να κάνουμε ανάπτυξη αλλά να αποπληρώνουμε τα παλιά χρέη. Θέλουμε λύση Ευρωπαϊκή λοιπόν.
- Λύση Ευρωπαϊκή. Και σου λένε ότι εμείς αυτή τη λύση έχουμε. Τι κάνουμε;
Ωραία λοιπόν αν εσείς έχετε αυτή τη λύση τότε και εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να τη ακολουθήσουμε, διότι δεν είμαστε διατεθειμένοι ένα λαό να τον οδηγήσουμε στη μιζέρια, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στην απαξίωση. Εάν εσείς επιμένετε σε αυτό τότε κι εσείς θα πρέπει να υποστείτε τις συνέπειες της κρίσης διότι, επανέλαβα και πριν ότι είμαστε μια χώρα της Ευρωζώνης κι αυτό είναι το μεγάλο μας ατού. Δεν υπάρχει κ. Τσούτσια θεσμικά αυτή τη στιγμή δυνατότητα η Ελλάδα να αποβληθεί από την Ευρωζώνη. Και το λέω εγώ αυτό που ανήκω σε ένα πολιτικό χώρο που άσκησαμε δριμύτατη κριτική στο Μάαστριχτ , στην είσοδο μας στην ΟΝΕ . Σήμερα όμως βρισκόμαστε μέσα, έχουμε υποστεί όλες τις συνέπειες και δεν αξιοποιούμε και τα πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει αυτή η θέση. Από κει και πέρα είναι σαφές ότι ήδη έχουν αρχίσει και κατανοούν
- Πάντως εγώ δεν νιώθω σίγουρος ότι αυτό που περιγράψατε πάρα πολύ γλαφυρά προηγουμένως με τους ορειβάτες τους 17 ότι αν εμείς πέσουμε θα πάρουμε και τους άλλους και δε θα βρεθεί ένα μαχαίρι να κόψουν το σχοινί και να πέσουμε μόνο εμείς ή κάποιες χώρες του Νότου. Το παράδειγμα το δικό σας χρησιμοποιώ, απλά βάζω κι ένα μαχαίρι στη μέση που κόβει το σχοινί.
Σας είπα και πιο πριν ότι θεσμικά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα να βρεθεί μαχαίρι . Ακόμη κι αν βρεθεί όμως εγώ θέλω να σας πω το εξής . Αυτή τη στιγμή όπως καταλαβαίνετε οι αγορές λειτουργούν σαν αγέλες ,κοπάδια που κατευθύνονται εκεί που οδεύουμε. Είναι βέβαιο , απολύτως βέβαιο αν η Ελλάδα, γιατί όπως φάνηκε από τις εξελίξεις δεν είναι μόνη της , πριν από ενάμιση χρόνο ο Πρωθυπουργός έλεγε ότι το δημόσιο το οποίο είναι πάρα πολύ μεγάλο , αλλά η Ιρλανδία που αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα με μας, δεν έχει ούτε διαφθορά ούτε μεγάλο δημόσιο. Η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία…
Εδώ έχουμε ένα συστημικό ευρωπαϊκό πρόβλημα το οποίο έχει να κάνει με την αρχιτεκτονική του ευρώ και έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν μπορείς να έχεις μια νομισματική ενοποίηση χωρίς κοινή οικονομική πολιτική. Άρα λοιπόν, αυτό που λέω είναι πολύ απλό, αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, οι αμέσως επόμενες χώρες που θα οδηγηθούν σε μια απίστευτη υποτιμητική κερδοσκοπία από τις αγορές και τα ομόλογά τους και τα spread θα φθάνουν στον ουρανό, θα είναι οι αμέσως επόμενες, διότι οι αγορές ακολουθούν το παράδειγμα, δηλ. αφού η Ελλάδα χρεοκόπησε και οι άλλες θα χρεοκοπήσουν.
Συνεπώς, η Ελλάδα είτε βγει από το Ευρώ οικιοθελώς, είτε χρεοκοπήσει ,να είστε βέβαιοι ότι την επόμενη μέρα η κα Μέρκελ θα έχει να επιλέξει να βγει η χώρα της από το ευρώ, διότι θα της στοιχίσει πολύ λιγότερο να βγει ι ίδια από το ευρώ και να υποστεί βεβαίως την υπερτίμηση του νέου μάρκου, η οποία είναι επίσης καταστροφική, παρά να πληρώσει δισεκατομμύρια για να σώσει όλες τις υπόλοιπες χώρες.
Συνεπώς, για να καταλάβουν και οι ακροατές μας ότι αν εμείς λέγαμε δεν θέλουμε την 5η δόση ή αν λέγαμε ότι το δάνειο των 120 δις, θα μας τα δίνανε με το ζόρι. Γιατί γι αυτούς είναι πιο εύκολο να δώσουν 12 δις παρά να χάσουν 300. Τα λέω αυτά για να συνειδητοποιήσουμε ότι σε δύσκολη θέση δεν είναι μόνο αυτός που χρωστάει πολλά χρήματα αλλά και αυτός στον οποίο χρωστάνε πάρα πολλά χρήματα. Και έχει σημασία και το ποσό που χρωστάει κανείς. Αν εσείς χρωστάτε στην Τράπεζα 5000 ευρώ το πρόβλημα είναι δικό σας, θα σας κυνηγάει η τράπεζα να τα πάρει, αν χρωστάτε πέντε εκατομμύρια έχει η τράπεζα το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό σας.
- Υπάρχει ένα πρόβλημα στο κέντρο της Αθήνας. Ξεκινάει μια προσπάθεια απ ότι φαίνεται ο Δήμαρχος κ. Καμίνης για να φύγουν από το Σύνταγμα οι σκηνές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Θεωρείται ότι ορθά γίνεται αυτή η προσπάθεια;
Θεωρώ ότι ο κ. Καμίνης συμπεριφέρεται καθ΄ όλη τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργός της κυβέρνησης και όχι ως δήμαρχος των αθηναίων. Διότι, βεβαίως υπάρχει και ένα θέμα μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών που θέλουν να έχουν ένα ευπρεπές κέντρο. Υπάρχει, όμως, και μια πολύ μεγάλη μερίδα και πιστεύω ότι είναι η πλειοψηφία των Αθηναίων, που πέρα από το μεγάλο θέμα της ευπρέπειας του κέντρου, βρίσκονται σε απόγνωση και αγανάκτηση και συμμετέχουν σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις. Και αυτό που τους καίει δεν είναι αν υπάρχουν σκηνές στο Σύνταγμα. Είναι το γεγονός ότι χάνουν τη δουλειά τους, ότι κλείνουν τα μαγαζιά τους, ότι φεύγουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό μετανάστες γιατί δεν μπορούν να σπουδάσουν σ΄ αυτήν την χώρα. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι φάγανε τόνους δακρυγόνων και πολύ χοντρό ξύλο πριν από δύο εβδομάδες, απίστευτες σκηνές βιαιότητας και δεν είδα τον δήμαρχο της Αθήνας να διαμαρτυρηθεί, να βγει στα κεραμίδια, να πάει στον υπουργό Δημόσιας Τάξης και να διαμαρτυρηθεί, να κάνει παράσταση, διότι πνίγηκαν οι Αθηναίοι στα χημικά που δεν πέσανε τόσο μαζεμένα στην ιστορία. Και τώρα τον βλέπω να ασχολείται με τα τσαντίρια. Πρώτο και κύριο, δεν είναι τσαντίρια, είναι σκηνές διαμαρτυρόμενων πολιτών οι οποίοι αυτοοργανώνονται και ο δημόσιος χώρος δεν ανήκει μονάχα στη δημοτική αρχή, στην εξουσία. Ο δημόσιος χώρος ανήκει στους πολίτες. Και οι πολίτες παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους. Αυτενεργούν, χειραφετούνται και αυτό που φοβίζει την εξουσία και όχι, βεβαίως, η ευπρέπεια, η εικόνα της πλατείας Συντάγματος που είτε έχει, είτε δεν έχει σκηνές, από δω και στο εξής να είστε βέβαιος ότι θα συμβολίζει την χειραφέτηση, την αυτενέργεια, την αυτοοργάνωση και την αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι σε μια κυβέρνηση που αποτελεί σήμερα μειοψηφία στην κοινωνία και τον λαό και που παίρνει μέτρα εις βάρος του λαού.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS