- Στον αστερισμό της επιλεκτικής χρεοκοπίας κινείται η χώρα μας, στον αστερισμό της αβεβαιότητας όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τόσες αντιφάσεις έχουμε δει, δεν ξεφεύγουμε από το νεοφιλελεύθερο πλέγμα. Τι έχουμε να περιμένουμε μεθαύριο στις Βρυξέλλες;…
Νομίζω ότι στην τελευταία φράση σας κρύβεται και η ουσία που μπορεί να αποτυπώσει πλήρως τη σημερινή κατάσταση. Δηλαδή, οι κυρίαρχες δυνάμεις σήμερα στην Ευρώπη κάνουν ι μια προσπάθεια να ενσωματώσουν διάφορες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, αλλά οι οποίες όμως σε τίποτα δεν αγγίζουν τον πυρήνα της κυρίαρχης λογικής.
Εδώ πλέον αποδεικνύεται περίτρανα ότι η σημερινή κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απλά και μόνο με τεχνοκρατικού τύπου προσεγγίσεις ή με ημίμετρα. Σήμερα απαιτούνται, πρώτα και κύρια, πολιτικές αποφάσεις. Πολιτικές αποφάσεις οι οποίες θα είναι έξω από τα όρια των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων που επικράτησαν τις προηγούμενες δεκαετίες στην Ευρώπη και αποτυπώθηκαν και στο ευρωπαϊκό εποικοδόμημα και ουσιαστικά ήταν αυτές οι οποίες έδωσαν το προβάδισμα, την πρωτοκαθεδρία σ΄ αυτό που ονομάζουμε αγορές και τράπεζες.
Σήμερα όλες οι προτάσεις που ακούγονται ή θα ονομάζονται επιλεκτική χρεοκοπία, είτε το roll over.. Όπως και να το πει ο καθένας, έχουν σαν κύρια στόχευση να αποκαταστήσουν, όπως το αντιλαμβάνονται οι κυρίαρχες σημερινές δυνάμεις, την εύρυθμη λειτουργία των αγορών.
Νομίζω ότι αυτό αυτή τη στιγμή ως λογική έχει εξαντλήσει τα όριά του, πέραν του ότι το κύριο που το χαρακτηρίζει είναι μια σαφής αντικοινωνική διάσταση, πέραν του ότι προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας και του κόσμου της εργασίας, θεωρώ όμως ότι δεν μπορεί να δώσει και λύσεις. Θα έλεγε κανείς ότι εκτός από την οικονομική, κοινωνική χρεοκοπία, ζούμε πρώτα και κύρια τη χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού.
Με αυτή την έννοια, σήμερα κανείς δεν περιμένει μεθαύριο την Πέμπτη βιώσιμες λύσεις απ΄ αυτές τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες στήριξαν τις αγορές, δημιούργησαν τους οίκους αξιολόγησης, δημιούργησαν και θεμελίωσαν την ασυδοσία των κερδοσκοπικών αγορών. Νομίζω ότι αυτή είναι μια πολιτική προσέγγιση που αποτυπώνει σήμερα τα πράγματα.
- Και βλέπουμε μια κυβέρνηση να έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, προσπαθώντας απλώς να εξωραΐσει τον όρο της επιλεκτικής χρεοκοπίας, χωρίς διαπραγματευτικά όπλα στην φαρέτρα της…
Αυτό συνέβαινε όλο το προηγούμενο διάστημα, συμβαίνει και τώρα ακόμη πιο ηχηρή. Υπάρχει μια ηχηρή αφωνία της κυβέρνησης. Δεν ξέρω αν υπάρχει προηγούμενο παρόμοιας στάσης από άλλη ευρωπαϊκή κυβέρνηση, να συζητιέται το πρόβλημά σου αυτή τη στιγμή και να μην έχει υπάρξει μια προσπάθεια να διαμορφωθούν συσχετισμοί, να κατατεθούν προτάσεις, αξιολόγηση αυτών των προτάσεων, ενημέρωση της κοινής γνώμης, προσπάθεια αξιοποίησης μιας δεδομένης αυτή τη στιγμή δυσαρέσκειας, οργής του λαϊκού παράγοντα και να το θέσεις ως ένα στοιχείο πάνω στο τραπέζι με τους ευρωπαίους εταίρους. Τίποτε απ΄ αυτά. Απλά και μόνο επιβεβαιώνει το ρόλο της ως μια κυβέρνηση η οποία έχει μια συγκεκριμένη σύμβαση έργου, να εφαρμόσει το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, τους εφαρμοστικούς νόμους και να ταυτίζεται απόλυτα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων ευρωπαϊκών κύκλων.
- Πάμε σε μια βασική πτυχή αυτής της σύμβασης έργου στην οποία αναφερθήκατε.. Η κυβέρνηση επισπεύδει την εύρεση συμβούλων για επτά περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων λιμάνια, περιφερειακά αεροδρόμια, ταχυδρομεία.. η ΛΑΡΚΟ. Πολλές απ΄ αυτές τις δημόσιες επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες. Τελικά τι θα απομείνει από τη δημόσια περιουσία;….
Είναι φανερό ότι αυτή η πολιτική καταδικάζει όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο μέλλον τις οποιεσδήποτε προοπτικές ανάπτυξης και την ίδια την ελληνική οικονομία. Νομίζω ότι σ΄ αυτά τα θέματα, στα θέματα της όπως-όπως εκποίησης της δημόσιας περιουσίας κρύβεται και η μεγάλη προσπάθεια της κυβέρνησης να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία για να είναι αυτή που θα διαμεσολαβήσει στα διάφορα deals και άρα ουσιαστικά να συμμετέχει σ΄ αυτό το πάρτι πια του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, το οποίο είναι σαφές ότι θα ευνοήσει συγκεκριμένους επιχειρηματικούς κύκλους, εγχώριους και διεθνείς.
- Με την καθολική αποδοκιμασία που εισπράττει τόσο μέσω των δημοσκοπήσεων όσο και μέσω των κινητοποιήσεων αυτή η κυβέρνηση μπορεί να μείνει για πολύ ακόμα στην εξουσία;…..
Με βάση τις εμπειρίες που έχει η χώρα μας μετά το 1974 έχει σπάσει το κοντέρ αυτή η κυβέρνηση. Έχει ξεπεράσει όλες τις πολιτικές εκτιμήσεις και τα όρια αντοχής που θα μπορούσε κανείς να πει ότι θα είχε μια άλλη κυβέρνηση στη θέση της. Αυτό δεν έχει να κάνει βέβαια με κάποια ικανότητά της, όσο κυρίως είναι αποτέλεσμα πια και αποτυπώνεται ακόμα μεγαλύτερη δυσαρμονία που υπάρχει σήμερα και το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης ανάμεσα σ΄αυτήν και τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Και αυτό κάνει πιο βαθιά την κρίση, όχι μόνο στο οικονομικό αλλά και στο κοινωνικό και κυρίως και στο επίπεδο του ίδιου του πολιτικού συστήματος.
Παρόλα αυτά παραμένει αυτό το ερώτημα. Δεν θα μπορεί σίγουρα. Δεν μπορεί ούτε να εφαρμοστεί εκ των πραγμάτων πια το μεγαλύτερο μέρος αυτών των νόμων και των μέτρων που πάει να πάρει, που παίρνει αυτή τη στιγμή. Και νομίζω ότι ούτως ή άλλως βρισκόμαστε σε μια περίοδο πυκνών εξελίξεων. Το πιο πιθανό είναι μέσα στο 2011 να έχουμε εκλογές ή εν πάση περιπτώσει απόπειρες σχηματισμών άλλου είδους σχημάτων εντός της σημερινής Βουλής. Αλλά θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση αυτά θα είναι βραχύβια και δεν θα μπορέσουν να προσπεράσουν αυτή τη στιγμή τις βασικές ανάγκες μιας ολόκληρης κοινωνίας να υπάρξει μια διαφορετική πορεία.
- Σ΄ αυτό το πλαίσιο ερημοποίησης που περιγράψατε και που διαμορφώνεται βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, με την ομιλία του στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του πολιτικού σχήματος, απευθύνθηκε σε όλους τους προοδευτικούς σχηματισμούς με την προοπτική συγκρότησης ενός συνασπισμού εξουσίας. Σε κάποιους απ΄ αυτούς τους πολιτικούς φορείς δεν βλέπουμε ανάλογο ενωτικό πνεύμα -και δεν εστιάζω μόνο στο ΚΚΕ. Πώς θα πείσει ο δικός σας χώρος αυτά τα κόμματα να αλλάξουν στάση ώστε να υπάρξει η αναγκαία σύγκλιση με προοπτική την αλλαγή πορείας;….
Η λογική της πρότασης που διατύπωσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καινούργια και το γνωρίζουν όλοι όσοι παρακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ, το πώς πορεύεται και το πώς δρα στα πολιτικά πράγματα τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά, με πιο καθαρό τρόπο τέθηκε η ανάγκη σήμερα καθώς πλέον, πέρα από ψευδαισθήσεις, έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχει μια βαθιά κοινωνική ανάγκη, μια πλειοψηφική ανάγκη. Πέρα από επιμέρους σωστές ή λάθος στρατηγικές, αναλύσεις και προσεγγίσεις για το πώς απαντάμε στην κρίση, τα περισσότερα απ΄ αυτά τα οποία λέγονται από δυνάμεις από προοδευτική και αριστερή σκοπιά αμφισβητούν την πολιτική του μνημονίου αποτελούν έναν κοινό τόπο. Στη βάση αυτού λοιπόν του κοινού πολιτικού τόπου μπορεί να υπάρξει σήμερα ένα μέτωπο δυνάμεων το οποίο μπορεί να αποτυπωθεί και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, να αποτελέσει μια πλειοψηφική πολιτική δύναμη και να δημιουργήσει νέους δρόμους και να ξαναφέρει την ελπίδα και την αυτοπεποίθηση στον κόσμο σήμερα, που είναι απαραίτητα για να δώσει τις μάχες του αφ΄ ενός για να ανατρέψει τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και να δοκιμάσει μια άλλη πολιτική.
Υπάρχει ανταπόκριση; Νομίζω ότι πρώτα απ΄ όλα υπάρχει ανταπόκριση στον ίδιο τον κόσμο, πέρα από τις πολιτικές τοποθετήσεις. Και αυτό είναι αυτό που θα πρέπει να συγκρατήσουμε. Και νομίζω ότι αποτυπώνεται και από τη διεύρυνση του ακροατηρίου σήμερα που υπάρχει με έναν σαφή τρόπο γύρω από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι αποτυπώθηκε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Εάν οι πολιτικές δυνάμεις που σήμερα περιλαμβάνονται μέσα στο τόξο αυτής της πολιτικής πρότασης, τις οποίες ονοματίσαμε τις κάθε μία ξεχωριστά, με τα ιδιαίτερά τους χαρακτηριστικά, δεν σταθούν στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, θεωρώ ότι οι ίδιες οι ανάγκες θα τις προσπεράσουν τελικά.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS