Νέα σκληρά μέτρα «βλέπει» στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, προσθέτοντας ότι «με την απόφαση αυτή, η Ελλάδα μπαίνει σε καραντίνα». Με συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο, επιμένει στην ανάγκη συγκρότησης ενός ευρέος αντιμνημονιακού μετώπου, ενώ σχολιάζοντας την αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, επισημαίνει με νόημα ότι «αέρα πήραν τα πανιά μας, όχι τα μυαλά μας».
Η απόφαση της προχθεσινής Συνόδου Κορυφής είναι μια κάποια λύση στην κρίση του ευρώ;
Φαίνεται να γίνεται πράγματι ένα βήμα αλλά γίνεται ένα βήμα πολύ λίγο και πολύ αργά. Αν αυτή την απόφαση την έπαιρναν την άνοιξη του 2010 θα ήταν αρκετή. Τώρα, όμως δεν σβήνει την φωτιά που έχει μετατραπεί σε συστημική σε όλη τη ζώνη του ευρώ, όταν ισχυρίζονται ότι η απόφαση ισχύει μόνο για την Ελλάδα κι όχι για την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, οι οποίες συνεχίζουν ως έχουν. Πολύ φοβάμαι ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες θα διαπιστώσουν σύντομα ότι πρέπει να ξαναδούν την ελλειμματική και στρεβλή αρχιτεκτονική του ευρώ.
Όμως, για την Ελλάδα τι σημαίνει αυτή η απόφαση; Δεν είναι μια ανακούφιση;
Για την Ελλάδα «χαλαρώνει η θηλιά» όσον αφορά στο καινούργιο δάνειο, με μικρότερο επιτόκιο-μεγαλύτερη περίοδο αποπληρωμής. Ωστόσο, παραμένουν τα τοκογλυφικά επιτόκια για το παλαιότερο δάνειο, διπλάσια περίπου του νέου, κι αυτό που έχει συνομολογηθεί είναι ότι θα αργήσει πάρα πολλά χρόνια η Ελλάδα να επιστρέψει στις αγορές. Μ’ αυτή την απόφαση η Ελλάδα μπαίνει σε μια ιδιόμορφη καραντίνα. Όλη η ευρωζώνη και η Ελλάδα ένα ξεχωριστό θέμα. Και φυσικά θα υπάρξει ένα νέο μνημόνιο και ένα νέο μεσοπρόθεσμο με τα τη λήξη του ισχύοντος.
Δηλαδή, μάλλον δε σας πείθει ο πρωθυπουργός, που είπε ότι δε θα υπάρξουν άλλα μέτρα, αν τηρήσουμε πιστά τα ήδη ψηφισμένα…
Το αντίθετο. Μέχρι να καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές –κάτι που θα αργήσει πολύ, όπως όλα δείχνουν- κάθε φορά που θα χρειάζεται να πάρουμε μια δόση, θα βρισκόμαστε μπροστά στο ίδιο παιχνίδι: παίρνουμε κι άλλα μέτρα, «σφίγγουμε» κι άλλο το ζωνάρι γιατί αλλιώς δε θα πάρουμε την επόμενη δόση και θα χρεοκοπήσουμε. Μέσα απ΄ αυτήν την ρύθμιση μπαίνουν δυο θέματα: 1ον Η έμμεση ομολογία ότι η Ελλάδα μπαίνει σε ένα καθεστώς επιλεκτικής χρεωκοπίας (selective default. Το 2ον είναι ότι στην παράγραφο 9 ουσιαστικά συνομολογούνται εμπράγματες εγγυήσεις, τις οποίες μέχρι τώρα ο Πρωθυπουργός εγγυόταν ότι θα αποφύγουμε.
Πού οφείλεται, κατά τη γνώμη σας, η άνοδος των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες δημοσκοπήσεις;
Καταρχάς, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι ισχύει και τώρα κάτι που έλεγα και προ δύο ετών, που επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν ψηλά στις μετρήσεις. Ότι, δηλαδή, το γεγονός πως οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μια σταθερά ανοδική πορεία, δε «φουσκώνει» τα μυαλά μας. Έχουν αέρα τα πανιά μας αλλά όχι τα μυαλά μας. Μπορούμε να πάμε και πιο ψηλά, αν ανταποκριθούμε με σοβαρότητα στα μηνύματα των καιρών. Όμως, μπορούμε να πάμε και πιο χαμηλά, αν διαψεύσουμε τις προσδοκίες αυτού του κόσμου. Το τελευταίο εξάμηνο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή ανοδική πορεία γιατί προβάλλει ένα πιο καθαρό και συνεκτικό πολιτικό και προγραμματικό στίγμα :
• Δυναμική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ,αλλά και σαφές μέτωπο στην ΝΔ με προβολή εναλλακτικών προτάσεων για το χρέος, την ανάπτυξη, την αναδιανομή.
• Ναι στην έντονη ειρηνική διαμαρτυρία -Όχι στη βία και τους προπηλακισμούς.
• Διεκδίκηση ριζικών αλλαγών στην Ευρωπαϊκή πορεία , κόντρα στην γραμμή της παθητικής προσαρμογής αλλά και την οπισθοδρόμηση στον Εθνικό απομονωτισμό.
• Ανοικτά αυτιά και επικοινωνία με τις «πλατείες» , χωρίς καμιά διάθεση για καπέλωμα.
• Ενωτικές πρωτοβουλίες στην ευρύτερη αριστερά που θα κλιμακωθούν.
Μια και μιλήσατε για ενωτικές πρωτοβουλίες, αναρωτιέμαι αν το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα προς ΚΚΕ, Δημοκρατική Αριστερά και Οικολόγους για συγκρότηση αριστερού αντιμνημονιακού μετώπου έχει για εσάς στρατηγικά χαρακτηριστικά, αφ’ ης στιγμής και σας ανήκει η πατρότητα αυτής της ιδέας.
Πρόκειται για μια ιδέα που προσωπικά πιστεύω και καλλιεργώ εδώ και καιρό και χαίρομαι που η ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ την υιοθετεί και την αναδεικνύει. Απαιτούνται πολύ προσεκτικές και σοβαρές κινήσεις προς όλες αυτές τις δυνάμεις: την Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους Πράσινους, το κόμμα του κ. Δημαρά, τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ αλλά και μικρότερες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Δεν πρέπει να εξαρτήσουμε την πρόοδο αυτής της συνεργασίας από τυχόν άρνηση κάποιων από τους παραπάνω. Αν για παράδειγμα η ηγεσία του ΚΚΕ αντιδράσει με εχθρότητα, εμείς θα πρέπει να επιμείνουμε και να ενισχύσουμε την προσπάθεια για διάλογο. Ειδικά αυτές τις κρίσιμες ώρες, που ο κόσμος υποφέρει και μας «τραβάει από το μανίκι», πρέπει η ευρύτερη αριστερά να αντιμετωπίσει το σαράκι της πολυδιάσπασης. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η Αριστερά είναι για να ενώνει.
Εκτός του ΚΚΕ, πάντως, που έχει σταθερή άρνηση να συνεργαστεί με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, φαίνεται ότι ούτε η Δημοκρατική Αριστερά είναι ιδιαιτέρως πρόθυμη να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου…
Όταν έχουμε δέκα πράγματα μπροστά μας δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε και στα δέκα για να κάνουμε κάτι. Ας ξεκινήσουμε από τα τρία, τα πέντε, τα επτά, τα οκτώ. Πολύ περισσότερο όταν αυτά που μας ενώνουν, είναι περισσότερα απ’ αυτά μας χωρίζουν. Ένα χρόνο μετά την διάσπαση του Συνασπισμού είμαι ακόμα περισσότερο βέβαιος ότι ήταν ένα ιστορικό λάθος. Έπρεπε και μπορούσε να αποτραπεί. Όσοι πέρσι πίστεψαν ότι με την διάσπαση του ΣΥΝ θα ξεμπερδέψουν με την ανανεωτική ριζοσπαστική αριστερά, έχουν διαψευσθεί παταγωδώς.
Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, δε φαίνεται να πείθει το μεγάλο κομμάτι των –πολλών- Αγανακτισμένων πολιτών. Σας ανησυχεί αυτό;
Μα, γι’ αυτό προτείνουμε τη συγκρότηση ενός ευρέος αντιμνημονιακού μετώπου. Γιατί ακούμε τα μηνύματα της «πλατείας», όχι εξαιτίας των δημοσκοπήσεων. Έρχεται ένα βουητό από τον κόσμο που απευθύνεται στην αριστερά και αναζητά λύσεις για τα αδιέξοδα που προκαλεί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Από εκεί και πέρα, θα ήμαστε ανιστόρητοι και αφελείς αν πιστεύαμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε στις κάλπες όλους ή τους περισσότερους «αγανακτισμένους». Εκεί συνυπάρχουν αντιφατικά ή και αντίθετα ρεύματα και προτάσεις. Ο δικός μας κόσμος ήταν και θα ξαναβρεθεί μετά την θερινή κοιλιά, στις «πλατείες» αλλά και στις άλλες ειρηνικές μορφές που θα «γεννήσει» αυτό το κίνημα. Πιο πολύ για να ακούσει και λιγότερο για να πει και καθόλου για να καπηλευθεί. Η σύγχρονη Αριστερά οφείλει να μετασχηματίσει την αγανάκτηση σε ελπίδα και προοπτική. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε.
Έχει κάποιον λόγο να πάει σε εκλογές ο πρωθυπουργός, έπειτα από την απόφαση της Συνόδου Κορυφής;
Ο κ. Παπανδρέου είναι φυσικό να προσπαθεί να παρατείνει την παραμονή του στην πρωθυπουργία όσο μπορεί περισσότερο. Η αποτυχία του όμως, είναι μεγάλη προφανής και εντεινόμενη. Παρά την προσωρινή ανάσα που του δίνουν οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Ο εκτροχιασμός του προϋπολογισμού, η ραγδαία φθορά στις δημοσκοπήσεις, η εντεινόμενη αποσυσπείρωση της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως οι διαφορετικές βλέψεις του κ. Βενιζέλου με κάνουν να πιστεύω ότι το φθινόπωρο εκτός από βροχές, πιθανόν να φέρει και εκλογές.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS